Morgunblaðið - 29.12.1996, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 29. DESEMBER 1996 B 5
JÓNDIER
KOMINN
HEIM
Þegar bændur voru neyddir til að draga úr
framleiðslu á mat í hungruðum heimi brá
Jóndi bóndi í Lambey í Fljótshlíðinni á það
ráð að framleiða meira af heimskúnst, mála
meira af myndum en hann hafði haft tíma
til um langt árabil, þannig að þama sannast
hið gamalkunna að fátt er svo með öllu illt
að ei boði gott. Arni Johnsen heimsótti lista-
manninn og bóndann Jónda í Lambey
HANN sat við eldhúsborð-
ið og var að hræra í
krækiberjum, kreista
þau, og var ekki lengur
með græna fingur eins og bóndans
árátta er, heldur bláa af beijum.
Ég spurði hvaða aðferð þetta væri
til þess að safta. Hann brosti góð-
látlega og kvaðst ekki vera að
safta, konan sæi um það, hins
vegar var hann að gera tilraun
með að mála myndir úr safa
krækibersins. Ég vildi þau heldur
í heilu með sykri.
Jón Kristinsson í Lambey hefur
fengist við_ listsköpun nánast
ævina alla. A menntaskólaárunum
í Menntaskólanum á Akureyri var
hann ræstur út í auglýsingateikn-
un og ýmislegt annað í þágu lista-
gyðjunnar og meðal annars var
hann beðinn að taka við af
Tryggva Magnússyni sem teiknaði
Spegilinn á sínum tíma. Þá byijaði
hann að teikna auglýsingabókina
Rafskinnu árið 1941 og teiknaði
hana um árabil og þannig hafa
pensillinn og blýanturinn aldrei
verið langt undan og í rauninni
hafa þessi tvö störf, listmálunin
og bústörfín blandast saman ára-
tugina alla og auk málverksins
hefur Jóndi teiknað urmul af alls
kyns merkjum og einkennum fyrir
samtök, fyrirtæki og sveitarfélög
og einstaklinga.
„Ég fæddist á Húsavík og ólst
þar upp, kaupmannssonur, og allt
var þetta hefðbundið. Ég fór síðan
í MA og þar kynntist ég konunni
minni, Ragnhildi Sveinbjarnar-
dóttur og ég veit ekki hvort það
er réttara að segja að ég hafi elt
hana hingað suður eða að hún
hafi hreinlega farið með mig hing-
að og við giftum okkur á Breiða-
bólstað 1950. Ég vann i nokkur
ár við það hér fyrir sunnan að
teikna Rafskinnu,en við fórum
fljótlega út í það að byggja nýbýli
í landi Breiðabólstaðar, byggðum
öll útihúsin fyrst og íbúðarhúsið
síðast árið 1955. Jafnhliða bú-
skapnum kenndi ég teikningu í
gagnfræðaskólanum á Hvolsvelli
um 16 ára skeið,“ sagði Jóndi og
kvaðst vera með um 25 kýr og
ámóta af nautum en sonur hans
er tekinn við sauðfénu, á þriðja
hundrað fjár.
Morgunblaðið/Ragnar Axelsson
JÓNDI bóndi og listamaður í Lambey fyrir utan heimili sitt í Fljótshlíðinni
með nokkur málverk. Sýningarskálinn er til vinstri.
VATNSLITAPORTRETT eftir Jónda í Lambey af nágranna hans Böðvari á Kirkjulæk.
Jóndi með kvíslina við hlöðudyrnar.
„Ég komst upp í það að leggja
inn lamb á dag, eða 365 yfir ár-
ið,“ sagði Jóndi með stolti bóndans
í röddinni. „En nú er manni bann-
að að framleiða mat,“ hélt hann
áfram, „og með því að draga sam-
an matarframleiðsluna hef ég get-
að málað meira, hafði reyndar
ætlað mér það þegar börnin 8
væru uppkomin, en nú er þriðja
dóttirin að fara í gegn um Mynd-
lista- og handíðaskólann. Ég eyði
miklum tíma í myndir, en það eru
ekki mörg ár síðan ég hætti að
fara reglulega í fjósið. Ég hef nú
ekki haldið margar einkasýningar
nema í Rangárvallasýslu og svo
fór ég til Húsavikur með sýningu
fyrir tveimur árum eftir að þeir
höfðu verið með kröfuna á lofti í
30 ár. Þeir keyptu 43 málverk
eftir mig á Húsavík. Mér þótti
vænt um það og í Víkurblaðinu
stóð „Jóndi loksins kominn heim
eftir 50 ár“.
“Jú, ég hef teiknað mörg merki
og ég teiknaði fyrstu dósateikn-
ingarnar á jógúrt, hef unnið við
margar landbúnaðarsýningar og
iðnsýningar sem teiknari. Eigin-
lega hef ég alltaf verið að teikna
og best fínnst mér að vinna uppi
á lofti hjá mér undir súðinni, þar
kann ég vel við mig. Ég byggði
síðan sýningarhús hér fyrir tveim-
ur árum og sýni hér og það hefur
ekkert veitt af því það er mikill
gestagangur. Mér finnst skemmti-
legt að fást við mörg efni, vatns-
liti, olíu, akryl, túss og „kræki-
ber“. Ég hef mjög gaman af nær-
myndum, en margir vilja þekkja
landslagið og svo hefur fantasían
alltaf heillað mig. Ég skissa oft
upp útivið, en sumar myndanna
lýk ég alveg við á húddinu á bíln-
um, hann hefur reynst mér dijúg
málaratrana."
Gospel-veisla
í Eyjum
Vestmannaeyjum. Morgunblaðið.
Efnt var til gospel-veislu í Landa-
kirkju í Eyjum skömmu fyrir jól.
Selt var inn á tónleikana og inn-
koman gekk til styrktar Birki
Huginssyni. Bjarni Karlsson,
sóknarprestur í Eyjum, sagði í
samtali við Morgunblaðið að hug-
myndin að gospel-veislunni hefði
kviknað í samstarfi prestanna og
Prelátanna, sem er hljómsveit sú
sem leikið hefur á poppmessum
í Landakirkju. Poppmessur þess-
ar hafa verið haldnar einu sinni
í mánuði undanfarin fjögur ár
og alltaf verið fjölsóttar. Bjarni
sagði að þegar hugmyndin hefði
kviknað að efna til gospel-tón-
leika hefði einnig komið fram sú
hugmynd að nota sama tækifæri
og safna fé til styrktar Birki
Huginssyni, sem haldinn væri
MS-sjúkdómnum og hefði lent
illa á milli í kerfinu og væri fjár-
vana.
Bjarni sagði að á þessum tón-
leikum hefðu safnaðarmúrarnir
fallið því þarna hefði hvítasunnu-
fólk og fólk úr söfnuði Landa-
kirkju sameinast við flutning tón-
listar og einnig hefði kynslóðabil-
ið verið brúað því flytjendur voru
allt frá barnakór til sönghóps
eldri borgara í Eyjum.
Gospel-veislan hófst með því
að sönghópur eldri borgara flutti
tvo sálma en síðan kom barnakór
Landakirkju, Litlir lærisveinar,
undir stjórn Helgu Jónsdóttur.
Prelátarnir fluttu nokkur lög,
Vinabandið, sem er sönghópur
hvítasunnufólks, flutti nokkur
lög og Sigurmundur Einarsson
og Unnur Ólafsdóttir sungu. Þá
söng íris Guðmundsdóttir með
barnakórnum og einnig söng hún
einsöng.
Bjarni sagði að mikið fjöl-
menni hefði verið á tónleikunum.
Um 500 manns hefðu fyllt
Landakirkju og Safnaðarheimil-
ið. 10% bæjarbúa hefðu því gef-
ið sér stund frá jólaundirbún-
Morgunblaðið/Sigurgeir Jónasson
r" % lu*- WSíw
$\A l' < íj?' & : ;
■
'

iy m 'ljj^
UM 10% Vestmannaeyinga fylltu Landakirkju og Safnaðarheimilið á gospel-tónleikunum.
ingnum heima fyrir, sameinast
þarna, fagnað komu jólanna og
styrkt um leið gott málefni.
Hann sagði að fólk hefði verið
mjög ánægt í lok tónleikanna
og hefði farið heim glatt og rík-
ara í andanum.
Tekjur af tónleikunum námu
um 150 þúsund krónum en síðan
bættist meira í sjóðinn þannig
að í heildina söfnuðust 200 þús-
und krónur til styrktar Birki.