Morgunblaðið - 31.12.1996, Blaðsíða 20

20 C ÞRIÐJUDAGUR 31. DESEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
FORNSAGNA-
GETRAUN
Ein glæsileg verðlaun eru veitt fyrir laifsnir á fornsagnagetraun, heildarsafn íslendingasagnanna í útgáfu
Fornritafélagsins sem Hið íslenska bókménntafélag hefur umboð fyrir, að andvirði 75.000 kr.
Svarið hverri spumingu með því að merkja við einn möguleika af fjórum. Skrifið nafn og aðrar upplýsingar
í þar til gerðan reit, klippið síðuna út, setjið í umslag og skrifið utan á : Morgunblaðið — fornsagnaget-
raun, Kringlunni 1, 103 Reykjavík. Úrlausnir þurfa að berast Morgunblaðinu fyrir kl. 16, mánudaginn
20. janúar.
I
Svo er sagt að þau Gestur og
Syrpa ala upp bamið. Vex hann
svo skjótt að varla þótti líkindi á.
Svo var það barn fagurt og frítt
að allir hugðu það að aldrei ættu
þau Gestur það bam. Þá spurði
Gestur Syrpu hvað sveinn þeirra
skyldi heita. Hún kvað það mak-
legt að hann héti Urðarköttur þar
sem hann var í urðu fundinn.
Hann óx dagvöxtum. Syrpa gerði
honum söluvaðarbrækur og hettu.
Hana gyrti hann í brækur niður.
Krækil hafði hann í hendi og hljóp
svo úti um daga. Hann var þeim
þarfur í öllu því er hann mátti.
Þau höfðu mikla ást á honum. Þá
er hann var þrevetur var hann
eigi minni en þeir að sex vetra
vom gamlir. Urðarköttur rann oft
til fjöru og voru fiskimenn vel til
hans og hentu mikið gaman að
^honum. Hafði hann jafnan góðar
hjálpir heim til fóstm sinnar
Syrpu. Oft kom hann á Eyri og
var þar óvinsæll fyrir griðkonum
Þorgerðar. Barði hann á þeim eða
krækti fætur undan þeim með staf
sínum en þær báðu honum ills og
vom harðorðar mjög. Oft sögðu
þær Þorgerði. Hún lagði fátt til
og bað hann skyldi njóta fóstm
sinnar Syrpu og vera vel við hann.
Aldrei ber hann svo fyrir augu
Ásbjarnar að hann láti sem hann
sjái hann og æmtir honum hvorki
vel né illa. En allir aðrir undmðu
hann ef hann væri sonur þeirra
Gests og Syrpu svo ámátleg sem
þau vom bæði en hann var bæði
' mikill og fríður og vel knár.
Hvaða nafn fékk Urðarköttur
síðar?
a) Egill
b) Gísli
c) Finnbogi
d) Grettir
II
Hver orti?
Veit eg, að eg hékk
vindga meiði á
nætur ailar níu,
geiri undaður
og gefínn Óðni,
sjálfur sjálfum mér, -
^ á þeim meiði,
er manngi veit,
hvers hann af rótum renn.
a) Kormákur Ögmundarson
b) Hallgerður langbrók
c) Ókunnur höfundur
d) Eysteinn munkur
III
Úr hvaða sögu er þessi kafli?
Það er sagt frá Hrapp að hann
gerðist úrigur viðureignar, veitti
nú nábúum sínum svo mikinn
ágang að þeir máttu varla halda
hlut sínum fyrir honum. Hrappur
gat ekki fang á Þórði fengið síðan
Olafur færðist á fætur. Hrappur
hafði skaplyndi hið sama en orkan
þvarr því að elli sótti á hendur
honum svo að hann lagðist í rekkju
af.
Þá kallaði Hrappur til sín Vig-
dísi konu sína og mælti: „Ekki
hefí eg verið kvellisjúkur," sagði
hann, „er og það líkast að þessi
sótt skilji vorar samvistur. En þá
að eg em andaður þá vil eg mér
láta gröf grafa í eldhúsdyrum og
skal mig niður setja standanda þar
í dyrunum. Má eg þá enn vendileg-
ar sjá yfir híbýli mín.“
Eftir þetta deyr Hrappur.
Svo var með öllu farið sem hann
hafði fyrir sagt því að hún treyst-
ist eigi öðrum. En svo illur sem
hann var viðureignar þá er hann
lifði þá jók nú miklu við er hann
var dauður því að hann gekk mjög
aftur. Svo segja menn að hann
deyddi flest hjón sín í aftur-
göngunni. Hann gerði mikinn
ómaka þeim flestum er í nánd
bjuggu. Var eyddur bærinn á
Hrappsstöðum.
Vigdís kona Hrapps réðst vestur
til Þorsteins surts bróður síns. Tók
hann við henni og fé hennar.
Nú var enn sem fyrr að menn
fóru á fund Höskulds og sögðu
honum til þeirra vandræða er
Hrappur gerir mönnum og biðja
hann nokkuð úr ráða. Höskuldur
kvað svo vera skyldu, fer með
nokkura menn á Hrappsstaði og
lætur grafa upp Hrapp og færa
hann í brott þar er síst væri fjár-
gangur í nánd eða mannaferðir.
Eftir þetta nemast af heldur aftur-
göngur Hrapps.
Sumarliði son Hrapps tók fé
eftir hann og var bæði mikið og
frítt. Sumarliði gerði bú á Hrapps-
stöðum um vorið eftir og er hann
hafði þar litla hríð búið þá tók
hann ærsl og dó litlu síðar.
Nú á Vigdís móðir hans að taka
þar ein fé þetta allt. Hún vill eigi
fara til landsins á Hrappsstöðum.
Tekur nú Þorsteinn surtur fé þetta
undir sig til varðveislu. Þorsteinn
var þá hniginn nokkuð og þó hinn
hraustasti og vel hress.
a) Víga-Glúmssögu
b) Eyrbyggja-sögu
c) Króka-Refssögu
d) Laxdæla-sögu
IV
Hver orti?
Ungr, var eg með þér, þengill,
það haust, er komst austan.
Einn stillir, mátt alla
jörð hegna, svo fregnist.
Himin þóttust þá heiðan
hafa, er landa krafðir,
Iofðungs bur, og lifðir,
landfólk tekið höndum.
a) Sighvatur Þórðarson
b) Hallfreður Óttarsson
c) Grettir Ásmundarson
d) Ókunnur höfundur
V
Við hvern er svo mælt?
„Er hér enn annar hlutur til
vandhæfa," segir Þorgils. „Þeir
menn ætla hér til vistar er mikið
þykja vanstilltir, sem eru þeir fóst-
bræður Þorgeir og Þormóður. Veit
eg eigi hversu yður hentar saman
að vera en þeirra vist skal hér
jafnan vera er þeir vilja. Nú máttu
vera hér ef þú vilt en öngum yðar
skal duga að eiga illt við annan.“
a) Gretti Ásmundarson
b) Gunnar á Hlíðarenda
c) Hólmgöngu-Bersa
d) Þorgils Másson
VI
Hver orti?
Undrast öglis landa
eik, hví vér erum bleikir.
Fár verðr fagr af sárum.
Fann eg örva drif, svanni.
Mig fló málmr inn dökkvi
magni keyrðr í gögnum.
Hvasst beit hjarta ið næsta
hættlegt járn, er vætta eg.
a) Fiðlu-Bjöm
b) Þorgerður Egilsdóttir
c) Þormóður Bessason
d) Kolbeinn Tumason
VII
Þessi saga gerist á Austfjörð-
um. Hvað heitir hún?
Og er aðrir menn voru sofnaðir
reis hann upp og tók skjöld sinn
og gekk hann síðan út. Þess er
getið að hann tók upp einn hellu-
stein mikinn og þunnan og lét
annan enda í brækur sínar en
annan fyrir brjóst. Hann hafði í
hendi bolöxi mikla í hávu skafti.
Hann fer uns hann kemur í sauða-
hús og rekur þaðan spor því að
snjór var á jörðu. Hann kemur á
Smjörvatnsheiði upp frá Sunnu-
dal. Svartur gekk út og sá mann
knálegan kominn og spurði hver
þar væri. Brodd-Helgi sagði til
sín.
„Þú munt ætla að fara á fund
minn og eigi erindislaust," segir
hann.
Svartur hljóp að honum og legg-
ur til hans með höggspjóti miklu
en Brodd-Helgi brá við skildinum
og kom á utanverðan skjöldinn og
kemur í helluna og sneiddi af hell-
unni svo hart að hann féll eftir
laginu. En Brodd-Helgi höggur á
fótinn svo að af tók.
Þá mælti Svartur: „Nú gerði
gæfumun okkar,“ segir hann, „og
muntu verða banamaður minn en
sá ættangur mun verða í kyni
yðru héðan af að alla ævi mun
uppi vera meðan landið er byggt.“
Eftir þetta hjó Helgi hann bana-
högg.
Nú vaknar Þorsteinn karl heima
á Hofí og gengur af rekkju sinni
og tekur í rúm Brodd-Helga. Var
það kalt orðið. Hann vekur upp
húskarla sína og biður þá fara að
leita Brodd-Helga. Og er þeir
komu út röktu þeir spor hans alla
leið og fundu hann þar sem Svart-
ur lá dauður. Síðan huldu þeir hræ
Svarts og höfðu með sér allt það
sem fémætt var.
Varð Brodd-Helgi víðfrægur og
Iofaður mjög af alþýðu fyrir þetta
þrekvirki er hann hafði unnið, jafn
ungur sem hann var enn að aldri.
a) Fljótsdæla saga
b) Gunnars saga Þiðrandsbana
c) Vopnfirðinga saga
d) Ljósvetninga saga
VIII
Hver orti?
Svo siglir hún bjarta ísodd
með seglin blá,
allvel henni byrinn blés
í daga þijá.
a) Skáld-Sveinn
b) Ókunnur höfundur
c) Sigga skálda
d) Þorgeir Hávarsson
FORNSAGNA-
GETRAUN
Nafn:
Jlldur:
Sími
Heimili:
Staður: