Alþýðublaðið - 11.12.1920, Page 1

C3-eíIÖ át ttt Alþýðisáokknum.
LaugardagiB.fi n. desember.
286 tölubl.
Jvö lyrirbrigði.
Það er alþekt fyrirbrigði £ öll
iim löndum, að talað sé í auð-
valdsblöðunum fremur vel um jafn
aðarmannaforingja nágrannaland
anna, jafnframt því sem jafnaðar-
mannaforingjar sjálfs landsins eru
skammaðir niður fyrir allar hellur.
Þetta sama fyrirbrigði er vel-
jþekt hér á íslandi. Hérlendir jafm
aðarmenn þykja óbrúkandi, jafn-
íramt því sem erlendir jafnaðar
menn, að minsta kosti annað slag-
ið, fá að njóta sannmælis.
Annað alþekt fyrirbrigði er það,
að það sé sagt: Jafnaðarstefnan er á-
gæt erlend'is, en hér á hún ekki við.
Þetta var sagt þegar hún var
að byrja í Noregi, í Di.nmörku
og í Svíþjóð, og nú kveður þetta
við hér á Islandi, Af því að hér
sru engir rnenn sem þurfa að
leita sér náttstaðar út um tún,
eias og öreigarnir í London og
París þurfa að hafast við undir
brúnum þar, álíta surair að hér
sé engin þörf fyrir jafnaðarstefn-
una.
Af því að hér eru engir sem
|iurfa að leita í sorpkössum að
vhúsabaki, til þess að finna eitt-
ihvað ætt, álíta þessir vitringar að
hér sé engin þörf fyrir jafnaðar-
atefnu.
Þeir halda sem sé að jafnaðar-
stefnan gangi út á það að bæta
misfellur þær er augljósastar eru
á núverandi þjóðfélagsfynrkomu-
lagi, en meiri misskilning er vart
hægt að hugsa sér. Jafnaðarstefn-
an er ekki efni til þess að troða
í rifurnar og götin á hinu leka
og fúna iari auðvaldsins, heidur
mætti fremur líkja því við nýtt
far raeð loftheldum rúmum, svo
það gæti ekki sokkið þó leki
kæmi að því. Jafnaðarstefnan er
heldur ekki tilrauc til þess að
reyna að gera menn að betri
mönnum, heldur er hún þjóðfé
lagsfyrirkomulag, sem gerir það
að verkum, að hver og einn hefir
sjálfur mestan hag af því að vera
góður raaður, í mótsetningu við
það sem nú á sér stað, þar sem
menn eru oft svo að segja neydd-
ir til þess að hugsa eingöngu um
eigin hag, meira að segja oft svo
að segja neyddir til þess að troða
á öðrum, til þess að láta ekki
troða sig og sfna niður í skftinn,
Og þessu ástandi vilja sumir
menn sem kalla sig hugsandi
menn, halda við!
Pað ptur ekki verið satt!
Hr. ritstjóri! Eg vona að blað
yðar sé svo frjálslynt, að það
flytji neðanskráða grein.
Eg er bara einfaldur sveita-
maður, kominn hingað til bæjarins
fyrir fáum árum, austan úr sveit-
um. Ýmsir kunningjar mínir að
austan voru gengnir hér £ fríkirkju-
söfnuðinn, sem blessunin hann sr.
Óiafur Ólafsson tók að sér, þrátt
fyrir það, þó að hann væri svo
fótaveikur, að hann þyrfti að segja
af sér prestskap fyrir austan." Og
það sýndi hans iofsverða áhuga á
því máli er hann hefir gert að
æfistarfi sfnu. Ennþá betur kom
þó í Ijós þessi áhugi, þegar hann,
sárlasinn sálusorgarinn, tókst á
hendur að stofna fríkirkjusöfnað-
inn í Hafnarfirði, sem hann einnig
að þessu hefir þjónað með trú
mensku. Þetta starf hefði hann
ekki getað leyst af hendi, ef hann
ekki hefði átt kerru til að hvíla
sfn lúin bein í, og svo er honum
víst farið að batna, guði sé lof,
nú upp á síðkastið.
Af því að mér líkar vel við sr.
Ólaf sem prestinn okkar £ fríkirkju-
söfniðum, brá mér í brún, þegar
eg las það £ Vísi um daginn, að
hann ætlaði að bjóða sig fram til
þings.
Það getur ekki. verið álvara
hans, að ætla að fara að yfirgefa
okkur £ fríkirlcjutrai og kasta sér
út í þann pólitíska svívirðingahyl,
sem hann svo oft hefir talað uns
í sínum ágætu ádeiluræðum af
stólnum um ísienzka pólitfk, sem
hann réttilega hefir sagí að ekkl
væri fært heiðvirðum mönnum a9
taka þátt f, og sízt prestum. Mig
tekur það svo sárt, séra Ólafs
vegna, ef hann ætlar nú að fara
að gerast liðhlaupi á gamals aldri.
Og eg trúi því ekki fyr en eg
tek á þvi. Vísi hlýtur að skjátlast.
Séra Ólafur villl ekki, og hefir
enga ástæðu til þess, að sprengja
fríkirkjusöfnuðinn, sem hann hefir
þjónað svo dyggilega. Hann geng-
ur aldrei á bak orða sinna. Eg
veit það og trúi þvíl
Ef blessaður presturinn okkar
ér svo ilia launaður, að hann þess
vegna þarf að leita sér aukalauœa
með þingsetu, þá segi eg fyrir
mitt leyti, að eg vildi bæta tölu-
verðu við gjald það, sem eg ffltl
greiði, til þess að Iaun hans gæto
hækkað.
Starf það sem hann nú hefir,
er svo mikið, að eg get ekki sé3
að hann yfir höfuð ge&i setið á
þingi, nema með því að vanrækja
prestsstörfin, en það veit eg fyrir
vist að honum er iila við, og ena-
þá ver hlýtur honum þó að verða
við það, ef hann, sem mest ítök
og mestan þátt á í fdkirkjusöfnuð-
inum, yrði til þess að sundra
honum.
Hvernig sem litið er á þetta
mál, þá finst mér að hér hljóti
að vera um einhvern niisskilning
að ræða. Það getur Bmögulega
verið, að séra Ólafur ætli að fara
að hætta prestskap til þess að
ltasta sér út í pólitík. Eg segi
fyrir mig, að eg vil hoaum ekki
svo ilt, að hann ætii nú að ganga
á móti sínum eigin orðum. En ef
svo færi, þá vii eg ekki hafa hama
lengur fyrir prestinn minn, eg verð
þá heldur »utan kirkju".
Frildrkjusafnaðarmaður.