Alþýðublaðið - 11.12.1920, Blaðsíða 4
4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
E.s. „Lagarfoss”
fer héðan eftir helgina til Vestmannaeyja,
Leith og New-York. — Farþegar eru beðnir að
gera vart við sig á skrifstofu vorri í dag-.
0
&%
w
0
%2*
%2f
0
LÆKNISRAÐ.
Læknir sem um lengri tíma haíði notað öll járnmeðul
handa konu sinni, sá engan bata á henni. Eftir að hafa
notað eina flösku af Fersól, var konan mun betri, eftir tvær
flöskur var hún »ær orðin heil heilsu, og eftír 3 flöskur var
hún orðin albata. Látið ekki hjá líða að nota blóðmeðalið
MF* FERSÓL '91
sem fæst í Laugavegs Apoteki, og flestum öðrum Apo
tekum hér á landi. — (Að eins FERSÓL ekta).
0
0
æ
JP50L.
0
andinn.
Amensk /andnemasaga.
(Framh.)
Roland hélt, að dugandi sund-
maður mundi hægiega geta náð
eynni og notið þar skjóls fyrir
skotum rauðskinna. Hann var
meira að segja farinn að hugsa
um, hvort ekki mundi hægt að
komast bangað með alt fólkið á
hestunum, þegar óvenju bjart
leyftur sýndi honum, að það sem
honum hafði sýnst vera eyja,
voru tré, sem stóðu þarna upp úr
vatninu. Straumniðurinn gaf líka
til kynna, að stórgrýti mundi um-
hverfis tréin, sem sundmaður
hæglega gæti rotsst á. „Við er
um umkringd á alla vegu“, sagði
hann hnugginn, „jafnvel Guð hef-
ir yfirgpfið okkuri"
Meðan hann enn var gagntek-
inn af þessari hugsun, kom Iítill
eintrjáningsbátur í Ijós á ánni rétt
við gjáropið, og maður stökk á
land. Roland hrökk við, ea áttaði
sig brátt, og réðist að komu-
manni, þar eð hann hélt hann
vera Shavvnía, og sló hann högg
mikið f höfuðið, því hann laut
áfram til þess að kippa bátnum
á þurt, svo hann steyptist til
jarðar.
„Drepstu, hundurl" sagði Ro
land, um Ieið og hann sté á brjóst
mannsins og bjóst til að greiða
honum banahöggið. En þá opu’
aði hann alt í emu munninn og
hrópaði á góðri ensku: „Dauði
og djöfull, hvíti maðurl — hvað
viltu mérl“
Það var ekki hægt að villast á
þessari rödd; hún var eign for-
ingja hestaþjófanna, sem nú stóð
á fætur. Sverð Rolands hafði að
eins höggvið sneið ofan af -hatti
hans, en ekki meitt hann vitund.
Hann veifaði byssunni, eins og
hann ætlaði að endurgreiða högg-
ið; en sama Ieyftrið, sem sýndi
Roiand andlitsdrætti hans, færði
honum heim sanninn um það, við
hvern hann ætti.
„Dauói og djöfulll" hrópaði
hann frá sér numinn af gleði og
kreisti hendi Rolands af öllu afli.
„Dauði og djöfull, hermaður, ef
eg hefði ekki komið til þess að
Kjálpa þér út úr klípunni! Eg
keyrði skot og óhljóð, og þá sló
því niður eins og leyftri í huga
mér, að hin goðum Ifka kona,
sem bjargaði mér úr snörunni,
væri í hættu stödd. Mér hefir
ekki skjátlast 1 “ öskraði hann og
hoppaði í loft upp „Hér er eg
kominn, og skal berjast fyrir þá
yndislegu mær, við alt sem andar
og lifir: kristna, rsuðskinna, hvíta,
rauða, svarta eða skjöldótta.
Sýndu mér hunangsrósina, og þá
skal eg fara þannig með óvini
hennar, að ekkert verði eftir af
þeim nema hárið og neglurnar“.
An þess að skeyta nokkuð
þessari ræðu spurði Roland hesta-
þjófínn, hvernig hann væri þang-
að kominn.
Barnakerti
ódýrust í verzlun
Hannesar Olafssonar
Grettisgötu 1. — Sími 871.
Yerzlunin wVonK selur
sykur í heildsölu og með miklum
afslætti f smásölu, danskar kartöfl-
ur á 20 kr. pokann, ágætan lauk,
afbragðs spaðsalfað kjöt, hangið
kjöt, smjör og flestar aðrar nauð-
syaiegar vörur. Gerið svo vel og
reynið viðskiftin í „Von“.
Virðingarfylst.
Guanar Signrðsson.
Sími 448. Sími 448.