Morgunblaðið - 07.02.1997, Blaðsíða 38

ií8 FÖSTUDAGUR 7. FEBRÚAR 1997
MINNINQAR
VALDIMAR FRIÐRIK GÍSLASON
JKRISTJANA ÞORSTEINSDÓTTIR
+ Valdimar Frið-
rik Gíslason,
kaupmaður, var
fæddur í Hólsbæ á
Stokkseyri 30.
september 1908.
Hann lést í Reykja-
vík 28. janúar síð-
astliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Gísli
Stefánsson og-
Magnea Magnús-
dóttir. Valdimar
átti fimm systkini;
Stefaníu, Jónu,
Gísla, Magneu og
Guðrúnu, sem öll eru látin.
Hann ólst upp á Stokkseyri til
12 ára aldurs en fluttist þá með
foreldrum sínum til Reykjavík-
ur. Valdimar kvæntist Kristj-
önu Þorsteinsdóttur 19. febr-
úar 1944. Þau eignuðust saman
þijú börn. Afkomendur Krislj-
önu og Valdimars eru 24 tals-
ins. Valdimar starfaði sem
kaupmaður í Reykjavík um ára-
tugi, lengst af á Langholtsvegi
17, en síðustu áratugina rak
hann heildverslun í Skeifunni
Háa skilur hnetti
himingeimur,
blað skilur bakka og egg.
En anda, sem unnast,
fær aldregi
eilífð að skilið.
(Jónas Hallgrimsson.)
Þessar ljóðlínur úr kvæðinu
Ferðalok eftir Jónas Hallgrímsson
koma upp í hugann þegar ég í dag
rk-veð tengdaforeldra mína Kristjönu
Þorsteinsdóttur og Valdimar F.
Gíslason. Vissulega er söknuðurinn
mikill en einnig þakklæti til almætt-
isins fyrir að leyfa þeim í hárri eili
að fylgjast að yfir móðuna miklu.
Samheldni, ást og virðing fyrir
hvort öðru einkenndi allt þeirra
hjónaband. Það eru mikil forréttindi
að hafa fengið að kynnast þessum
mætu hjónum, en kynni okkar hóf-
ust fyrir 24 árum þegar ég fór að
gera hosur mínar grænar fyrir dótt-
ur þeirra, Kötlu. Frá fyrsta degi
tóku þau mér eins og syni og okkur
varð strax vel til vina. Einnig er
það ómetanlegt fyrir börnin okkar
að hafa fengið að kynnast þeim og
3. Á árunum 1940-1948 var hann
matsveinn á Kveldúlfs-togurun-
um. Valdimar starfaði mikið að
félagsmálum sinnar stéttar, sat
í stjórn Sjómannafélags Reykja-
víkur, í stjórn Félags kjötversl-
ana og var þar heiðursfélagi, sat
í stjórn Kaupmannasamtaka Is-
lands og var heiðursfélagi í Fé-
lagi íslenskra kjötiðnaðar-
manna. Hann var einnig um ára-
tugi virkur félagi í Oddfellow-
reglunni.
Kristjana Þorsteinsdóttir
notið samvista við afa sinn og
ömmu sem ávallt voru boðin og
búin að passa þau þegar á þurfti
að halda, þá voru sagðar sögur,
farið með vísur spilað og leikið sér.
Á kveðjustund streyma fram
minningar, ferðalög um ísland og
síðar viðskiptaferðir með Valdimari
erlendis en árið 1982 hóf ég að
starfa við heildverslun Valdimars
sem ber nafn hans, þar kynntist
ég forretningsmanninum Valdi-
mari. Þar sem annars staðar miðl-
aði hann af reynslu sinni og kunn-
áttu. Einnig eru minnisstæðir þeir
mörgu veiðitúrar sem við fórum
norður í Laxá í Skefilstaðahreppi
þar sem Kristjana stjanaði við okk-
ur eins og hennar var von og vísa
og létti okkar lund, því oftar en
ekki komum við með öngulinn í
rassinum úr viðureign okkar við
þann stóra í Laxá. Síðar aðrar veiði-
ár, Norðurá þar sem Valdimar, létt-
fetinn, hljóp eins og unglingur upp
og niður brattar brekkumar. Spjall
við árbakkann, kaffi og tár útí,
málin rædd við veiðifélagana að
kveldi dags, Valdimar hrókur alls
fæddist í Knútsborg á Seltjarn-
arnesi 16. janúar 1912 og ólst
þar upp að fermingaraldri er
hún fluttist til Reykjavikur.
Hún lést í Reykjavík 4. febrúar
síðastliðinn.
Foreldrar hennar voru Þor-
steinn Jóhannsson og Þórkatla
Eiríksdóttir. Kristjana var ein
af tiu systkinum, en ásamt
henni komust sex þeirra til full-
orðinsára, þau Björgvin, Þuríð-
ur, Lúðvík, Halldór og Þor-
steinn. Eftir lifa Þuríður og
Þorsteinn.
Kristjana giftist Valdimar F.
Gíslasyni 19. febrúar 1944.
Saman eignuðust þau þrjú
börn, 1) Magneu, gift Guðna
Skúlasyni. 2) Valdimar, kvænt-
ur Valgerði Marinósdóttur. 3)
Þórkötlu, gift Svavari R. Olafs-
syni. Fyrir átti Kristjana soninn
Olaf Þ. Jónsson og gekk Valdi-
mar honum í föðurstað. Olafur
er kvæntur Önnu M. Ólafsdótt-
ur.
Útför Valdimars og Krist-
jönu fer fram frá Fríkirkjunni
í Reykjavík í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
fagnaðar eins og venjulega.
Einn var sá staður sem þeim
hjónum var kærari en annar, en
það var við Álftavatn í Grímsnesi.
Höfðu þau hjónin byggt sér sumar-
bústað við eina fallegustu víkina
við vatnið. Þar skein sól alltaf í
heiði hvernig sem viðraði. Dvöldu
þau þar allar helgar yfír sumartím-
ann og á ég og fjölskylda mín marg-
ar kærar minningar þaðan. Oftar
en ekki dvöidum við með þeim í
sumarbústaðnum ásamt öðrum fjöl-
skyldumeðlimum. Var þá oft þröng
á þingi en allir ávallt velkomnir, oft
var viðkvæðið hjá þeim „við sofum
bara á stofugólfinu".
Nú þegar komið er að ferðalokum
og sól til viðar hnigin kveð ég ykk-
ur, kæru vinir, með þökk í huga
fyrir allt og allt.
Svavar R. Olafsson.
í dag er til moldar borinn Valdi-
mar Gíslason kaupmaður, í daglegu
tali nefndur Valli Gísla, en hann
andaðist 28. janúar sl. á 89. aldurs-
ári. Þegar stundin kemur og sam-
ferðamenn og félagar hverfa á
braut er ósjálfrátt dokað við og
horft til baka. Ég átti þess kost að
kynnast Valdimar fyrir u.þ.b. 40
árum og hafa þau góðu kynni hald-
ist síðan. Á þeim tíma rak Valdi-
mar verslun og kjötvinnslu á Lang-
holtsvegi 17 hér í borg. Fram-
leiðsluvörur sínar seldi Valdimar til
verslana í borginni, þar á meðal var
ég í viðskiptum fyrir mína verslun,
þannig hófst okkar kunningsskap-
ur. Valdimar var lærður kjötiðnað-
armaður og matsveinn og voru
framleiðsluvörur frá honum rómað-
ar fyrir gæði. Dag einn er Valdimar
kom með vörur sínar til mín, en
hann keyrði þær ávallt sjálfur út í
búðirnar, bauð hann mér að ganga
til liðs við sig ásamt þriðja manni
í ákveðið verkefni, það var að ljúka
byggingu verslunarhúss og síðan
að starfrækja verslunina í félagi
með þeim. Eftir nokkra umhugsun
ákvað ég að þiggja þetta boð sem
ég átti ekki eftir að sjá eftir. Á
árinu 1960 opnuðum við síðan versl-
unina Vogaver í Gnoðarvogi 44-46.
Um svipað leyti flutti Valdimar
hluta af kjötvinnslunni af Lang-
holtsveginum i Gnoðarvoginn, síðar
hóf hann svo rekstur Frystigeymsl-
unnar hf. i sama húsi og enn síðar
umboðs- og heiidverslun ásamt syni
sínum Valdimar, ber heildverslunin
nafn hans enn þann dag í dag.
Valdimar Gíslason var fæddur á
Stokkseyri og ólst þar upp til 12
ára aldurs. Árið 1920 flutti hann
til Reykjavíkur, þar sem hann hefur
dvalið síðan. Aðgerðarleysi var hon-
um ekki í blóð borið. Hann byijaði
að vinna sem sendill og vann einnig
við verslunarstörf hjá versluninni
Liverpool. Að eigin sögn mótaði
hann sína framtíð þar. Seinni hluta
ársins 1929 stofnaði hann sína
fyrstu verslun, sem staðsett var við
Hverfisgötu hér í borg. Verslunar-
leyfi til Valdimars var útgefíð 2.
janúar 1930 af Hermanni Jónas-
syni, þáverandi lögreglustjóraj og
er það vel varðveitt í dag. I þá
daga var enginn leikur að reka fyr-
irtæki, heimskreppan mikla skollin
á, atvinnuleysi mikið og fólkið með
takmörkuð fjárráð. Valdimar ákvað
því að selja verslunina og ráða sig
til Kjötverslunar Tómasar Jónsson-
ar á Laugavegi 2. í byrjun stríðsins
réð hann sig sem matsvein til sjós.
Hann sigldi öll stríðsárin á Kveld-
úlfstogurum. Þegar í land kom hóf
hann störf hjá kjötverslun Tómasar
Jónssonar á Laugavegi 32, þar til
hann hóf rekstur eigin verslunar
árið 1949 á Langholtsvegi 19, þar
verslaði hann til ársins 1954 er
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem
sýndu okkur samúð, vináttu og aðstoð
við andlát og útför,
SIGURBERGS ÞÓRARINSSONAR,
Birkihlíð 4a,
Hafnarfirði,
Guð blessi ykkur öll.
Guðrún Sigurbergsdóttir,
Anna Jónína Sigurbergsdóttir, Sigurður Kristjánsson,
Þórarinn Sigurbergsson, Rosalia Moro Rodriguez,
Einey Þórarinsdóttir, Hjalti Þórðarson
og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
JÓNAS MAGNÚSSON,
Engjavegi 15,
Selfossi,
verður jarðsunginn frá Selfosskirkju
laugardaginn 8. febrúar kl. 13.30.
Aðalbjörg Katrm Haraldsdóttir,
Sesselja Jónasdóttir,
Jóna Bára Jónasdóttir, Ásbjörn Hartmannsson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir sendum við þeim fjöl-
mörgu, sem stutt hafa okkur, sent
kveðjur og sýnt vinar- og hlýhug við
andlát og útför elskulegrar eiginkonu,
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
ELÍSABETAR MARÍU
JÓHANNSDÓTTUR,
Baldursgarði 12,
Keflavík.

Óskar K. Þórhallsson,
Hrefna Björg Óskarsdóttir,
Þórhallur Óskarsson,
Karl Einar Óskarsson, Anna Pálína Árnadóttir,
Kristinn Óskarsson, Steinþóra Eir Hjaltadóttir
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og vinarhug við andlát og útför ástkærr-
ar móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
ÞÓREYJAR ÁSMUNDSDÓTTUR,
Háteigsvegi 9,
Reykjavik.
Sólveig Steingrímsdóttir, Birgir Jensson,
Svava Ásdís Steingrfmsdóttir, Ágúst Már Sigurðsson,
Guðrún Steingrfmsdóttir, Sigurður Ásgeirsson,
Edda Hrönn Steingrímsdóttir, Ásgeir H. Ingvarsson,
Alda Steingrímsdóttir, Oddur Eiríksson,
Kolbrún Lind Steingrímsdóttir, Jóhannes Eiríksson,
Rósa Steingrfmsdóttir, Guðmundur B. Jósepsson
og barnabörn.
MORGUNBLABIÐ
hann byijaði að versla á Langholts-
vegi 17 eins og fyrr er getið. Við
fráfall Valdimars Gíslasonar er
horfínn af sjónarsviðinu einn af
elstu og virtustu kjötkaupmönnum
borgarinnar. Þó Valdimar hefði nóg
á sinni könnu hvað vinnu snertir,
gaf hann sér þó tíma til að sinna
ýmsum félagsstörfum og skal hér
stiklað á stóru hvað það varðar.
Valdimar var skipaður af ráðherra
í nefnd ásamt öðrum mönnum til
þess að undirbúa og stofnsetja
Matsveina- og veitingaþjónaskóla
íslands og sat hann í fyrstu skóla-
nefnd þess skóla. Hann sat einnig
í stjórn sjómannafélagsins í mörg
ár og var jafnan ritari stjórnar.
Árið 1953 gerðist Valdimar félagi
í félagi kjötverslana. Honum voru
falin þar ýmis trúnaðarstörf fyrir
félagið, sat í fjölmörgum nefndum
og ráðum. Einnig sat hanp nær 20
ár í aðalstjórn félagsins. Á 25 ára
afmæli Kaupmannasamtakanna ár-
ið 1975 voru Valdimar þökkuð hans
störf innan samtakanna og ekki
síst hve jákvæður og heilsteyptur
hann var í sínum störfum fyrir
kaupmenn, hann var við þetta tæki-
færi sæmdur gullmerki samtak-
anna. I tengslum við 50 ára af-
mæli Félags kjötverslana 1984 var
Valdimar kjörinn heiðursfélagi fé-
lagsins. í þakkarávarpi sínu við
þetta tækifæri sagði hann meðal
annars að hann væri hreykinn af
að tilheyra stéttinni. Við kaupmenn
sem áttum þess kost að vera sam-
ferðamenn Valdimars munum ætíð
minnast hans með hlýhug. Allt sem
Valdimar tók sér fyrir hendur gerði
hann með reisn. Ég veit að ég
mæli fyrir munn félaga hans innan
Kaupmannasamtakanna, þegar ég
þakka honum hans störf í þágu
kaupmanna. Hann var ávallt tilbú-
inn til starfa, ósérhlífinn, jákvæður
og vildi öllum vel, hans sæti meðal
kaupmanna verður vandfyllt. í þann
mund sem þessar línur eru festar
á blað, berst mér sú fregn að lífs-
förunautur Valdimars, Kristjana
Þorsteinsdóttir, hafði látist 4. febr-
úar sl., eða réttri viku eftir andlát
Valdimars. Ekki getur maður hugs-
að sér neitt fegurra en þegar hjón
sem lifað hafa saman, stutt hvort
annað gegnum þykkt og þunnt,
kveðja svo þennan heim svo til sam-
tímis. Ég sendi börnum þeirra hjóna
og öðrum ástvinum hugheilar sam-
úðarkveðjur.
Blessuð sé minning þeirra hjóna.
Gunnar Snorrason,
fyrrverandi formaður
Kaupmannasamtaka Islands.
Okkur systurnar tekur það sárt
að þurfa að kveðja ömmu og afa
með svo stuttu millibili, en það var
líklega það sem þau vildu. Það sýn-
ir kannski hve samrýnd þau voru
ávalit. Við kveðjum ykkur nú með
söknuði, elsku amma og afi, og
með einlægri þökk fyrir allt sem
þið hafið gefið okkur. Biðjum við
þess að góður Guð fylgi ykkur og
veiti ykkur eilífan frið.
Halla og Vala.
í dag verða amma okkar og afi,
Kristjana Þorsteinsdóttir og Valdi-
mar F. Gíslason, borin til grafar.
Okkkur systkinin langar að minnast
þeirra í nokkrum orðum. Þegar við
hugsum til baka til þeirra stunda
sem við áttum með ömmu og afa
er margs að minnast. Eru okkur
þó á þessari stundu efstar í huga
allar ferðirnar sem við fórum upp
í „afasveit", en það kölluðum við
sumarbústaðinn þeirra við Álfta-
vatn. Eyddum við flestum helgum
yfir sumartímann þar með þeim.
Allir voru velkomnir í „afasveit“ og
var ætíð mikið um gesti sem komu
í kaffi á góðum sumardögum. Allt-
af var eitthvað til með kaffinu, þvi
ekki komu afi og amma tómhent í
sveitina. Afi hafði þann sið að gróð-
ursetja grenitré handa hveiju barni
og barnabarni. Höfðum við mjög
gaman af því að biðja afa um að
fara með okkur í reitinn þar sem
hann gróðursetti trén til þess að
sýna okkur hvaða tré við áttum.
Alltaf var mikið um að vera í „afa-