Morgunblaðið - 07.02.1997, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 7. FEBRÚAR 1997 39, _
sveit“ og fórum við oft með afa út
á bát til að leggja net og vitja um.
Ef fiskur var í netinu fórum við
með hann inn og hann var soðinn
og borðaður með bestu lyst með
nýjum kartöflurn úr kartöflugarðin-
um hans afa. í „afasveit" hafði
verið byggður handa okkur lítill
dúkkukofi, þar gátum við dundað
okkur við að búa til drullukökur og
laga til. Oft fórum við inn til ömmu
til þess að athuga hvort hún ætti
ekki eitthvað handa okkur til þess
að fara með út í dúkkuhús og gat
hún alltaf fundið eitthvað sem
gladdi okkur. Amma gekk líka oft
með okkur út til þess að tína blóm
og í leiðinni kenndi hún okkur að
þekkja nöfnin á _ blómunum sem
vaxa á landinu. Á seinustu árum
þegar einhver fór með afa og ömmu
í bíltúr austur ljómuðu þau öll og
töluðu mikið um ferðina næstu
daga.
Okkur eru einnig minnisstæðir
þeir dagar sem við vorum í pössun
hjá ömmu. Þegar við komum á
morgnana lögðum við okkur í sóf-
ann hans afa og fórum svo að hjálpa
ömmu að undirbúa hádegismatinn
handa afa, eða hjálpuðum við að
baka kleinur með kaffinu. Oft var
þar margt um manninn í hádeginu
en alltaf var pláss fyrir alla. Tímun-
um saman gátum við gleymt okkur
í búðarleik í stiganum sem liggur
upp á loft. Fengum við þá lánaða
gömlu reiknivélina hans afa og mat
úr eldhúsinu hennar ömmu. Stund-
um var farið út í búð með gömlu
regnhlífarkerruna okkar til þess að
keyra matinn í heim. Amma hafði
líka gaman af því að fara með okk-
ur í strætó út á Nes til þess að
sýna okkur hvar hún bjó þegar hún
var lítil, þótti okkur það mikið sport
að fara hring með strætó. Amma
kenndi okkur að spila, einnig kenndi
I hún okkur á klukku og var þá sótt
stór bók inn í skáp sem afi átti og
klukkan teiknuð upp. Alltaf höfðu
amma og afi tíma fyrir okkur.
Munu þau alltaf vera hjá okkur í
minningunni. Við viljum þakka fyr-
ir allar góðu stundirnar sem við
áttum með þeim.
Blessuð sé minning þeirra.
I Nú legg ég augun aftur,
6, Guð, þinn náðarkraftur,
. mín veri vöm i nótt.
' Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson)
Guðrún Steinunn
og Valdimar Friðrik.
Nú eru þau öll horfin yfir móð-
una miklu, Hólsbæjarsystkinin frá
Stokkseyri, en Valdimar og móðir
) okkar, Guðrún, voru yngstu böm
hjónanna þar, Magneu Magnúsdótt-
ur og Gísla Stefánssonar. Afi missti
sjónina um það bil sem móðir okkar
fæddist, en þá var Valdimar á þriðja
ári. Þau héldu lengi heimili á
Stokkseyri á vetrum, en yfir sumar-
ið fór amma í kaupavinnu með yngri
bömin og Gísli fór til dóttur sinn-
ar, Stefaníu, sem bjó í Reykjavík.
Árið 1920 fluttu þau alfarin til
Reykjavíkur og settust að á Hverf-
F isgötu 37. Eldri systkinin voru þá
öll farin að heiman og komin í vinnu
eða búin að setja á stofn sín eigin
heimili. Mamma og Valli voru því
mjög samrýnd alla tíð. Mamma og
pabbi byijuðu einnig sinn búskap á
Hverfisgötunni. Þá var Valli enn
ókvæntur og bjó þar ennþá. Eftir
lát afa bjuggu Valli og amma sam-
an í nokkum tíma þar til Valli
kvæntist árið 1943. Snemma
| hneigðist hugur hans að kaup-
mennsku og verslun, þótt hann
væri til sjós í mörg ár, en verslunar-
leyfi fékk hann mjög ungur og hóf
að flytja inn vörur í smáum stíl án
þess að opna verslun. Mamma var
alltaf mjög stolt af bróður sínum
sem var svo duglegur að beijast
áfram úr fátækt til þess að verða
mikilsmetinn kaupmaður. Valli var
af þeirri kynslóð íslensks alþýðu-
fólks, sem ekki komst í skóla, en
| menntaði sig sjálft með lestri og
atorku og stóð samt jafnfætis hin-
um langskólagengnu. Hann lét sig
miklu varða öll þjóðfélagsmál og
var frammámaður í félagsmálum
kaupmannastéttarinnar meðan
kraftar leyfðu.
Eins og áður sagði kvæntist
Valdimar mikilli ágætiskonu, Krist-
jönu Þorsteinsdóttur, árið 1943.
Þau eignuðust saman þijú böm, en
Kristjana átti son fyrir giftinguna
sem Valli gekk í föðurstað. Að þeim
systkinum er nú mikill harmur
kveðinn þar sem foreldrar þeirra
hafa nú látist með viku millibili og
eru bæði kvödd í dag. Það er þó
huggun að þau fengu að fylgjast
að síðasta spölinn eins samrýnd og
þau voru alla tíð. Okkur Brávalla-
götusystkinum fannst alltaf mikil
gleði og hamingja ríkja á heimili
þeirra og þangað var alltaf gott að
koma, bæði á Bollagötuna og í
Stangarholtið og ekki síður í sumar-
bústaðinn við Alftavatn. Þau tóku
okkur börnunum sem jafningjum
og höfðu innilegan áhuga á því að
fylgjast með hveijum og einum. Þau
voru í einu og öllu samtaka um að
veita gestum sínum bæði andlega
og líkamlega næringu. Það urðu
því oft fjörugar umræður um bók-
menntir og stjórnmál í fjölskyldu-
veislunum þótt ekki væru allir alltaf
sammála, en það gerði bara umræð-
umar fjörugri og jók á víðsýni í
hinum ýmsu málum sem um var
rætt. Við systkinin kveðjum þau
því nú með miklum söknuði og
þökkum þeim fyrir samfylgdina og
sendum um leið okkar innilegustu
samúðarkveðjur til barna þeirra og
fjölskyldna.
Brávallagötusystkinin.
Kveðja frá FÍK
Nú er einn af heiðursfélögum
Félags íslenskra kjötiðnaðarmanna
fallinn í valinn. Það er ekki ofsagt
að Valdimar Gíslason var einn af
merkustu frumkvöðlum í íslenskum
matvælaiðnaði.
Allt frá árinu 1930 rak hann eig-
in verslun og kjötvinnslu og kom
þá fljótlega í ljós frumkvæði hans
á þessi sviði. Það er síðan um 1954
sem hann byijaði að flytja inn tæki
og tól að hjálparefni til kjötiðnaðar
fyrir sig og kollega sína eins og
hann orðaði það sjálfur. Árið 1959
er Valdimar sendur ásamt Vigfúsi
Tómassyni hjá Sláturfélagi Suður-
lands til Brussel á vegum Samein-
uðu þjóðanna í tengslum við Marsh-
all-þjálpina að kynna sér kjötiðnað
í Evrópu. Það má því segja að þessi
ferð hafi valdið straumhvörfum í
lífi Valdimars því allt frá þeim tíma
óx stöðugt áhugi hans á framgangi
kjötiðnaðar hér heima á íslandi.
Uppúr 1970 stofnaði Valdimar
síðan heildverslun undir eigin nafni
og má segja að alla tíð síðan hafi
hann verið sverð og skjöldur Félags
íslenskra kjötiðnaðarmanna. Hann
var óþreytandi við að kynna nýjung-
ar á þessu sviði sem hann var viss
um að gætu orðið þessari iðngrein
til framdráttar. Öll hans framganga
bar vott um falslausan áhuga um
að öll mál mættu sem best fram
ganga. Það var greinilegt að Valdi-
mar rak sitt fyrirtæki undir þeirri
gullnu reglu að „kúnnans hagur er
okkar hagur“.
FÍK fór ekki bónleitt til búðar
þegar það þurfti á stuðningi að
halda við hin ýmsu tækifæri. Valdi-
mar Gíslason og fyrirtæki hans var
ávallt tilbúið að veita þann stuðn-
ing, sem það taldi sig geta veitt
hveiju sinni.
Um leið og við kveðjum þennan
höfðingja sinnar stéttar þökkum við
ánægjuleg kynni og samstarf á liðn-
um árum. Blessuð sé minning hans.
Minningu um Valdimar Gíslason
munu verða gerð betri skil á afmæl-
isári félagsins sem nú er nýgengið
í garð.
Fyrir hönd Félags íslenskra kjöt-
iðnaðarmanna,
Gunnar Páll Ingólfsson.
Elsku amma og afi, nú þegar við
systkinin kveðjum ykkur koma svo
margar fallegar minningar upp í
huga okkar að okkur reynist erfitt
að setja þær allar á blað. Minning-
ar um allar þær stundir sem við
áttum saman bæði í Stangarholtinu
og uppi í sumarbústað eru ofarlega
í huga.
Við systumar munum þegar við
vorum í pössun hjá ömmu og feng-
um að kúra í gula sófanum í Stang-
arholtinu, og þú, amma, vaktir okk-
ur með mjólk og sandköku og við
fengum að leggja með þér á borðið
og bíða eftir að afi kæmi heim í
hádegismat. Þú leyfðir okkur alltaf
að tæta úr eldhússkápunum og raða
öllu upp í stiganum svo við gætum
leikið okkur í búðarleik. Alltaf var
svo gott og hlýtt að vera hjá þér
og það var svo gaman að spila við
þig manna og leggja kapal.
Þessi hlýja og ást sem við fengum
hjá ykkur afa mun ávallt fylgja
minningunni um ykkur. Við minn-
umst jóla- og páskaboðanna, þegar
öll fjölskyldan kom saman og borð-
aði svínasteikina hennar ömmu,
sem amma eldaði svo vel með að-
stoð afa.
í huganum sjáum við afa vera
að draga fánann að húni í „afa-
sveit“ við Álftavatn og vitja um
netið og alltaf var jafn spennandi
að vita hvort eitthvað væri í því.
Alltaf var afi jafn glaður og jákvæð-
ur og allt fram á síðustu sumur var
sem hann væri síungur, og ekki eru
mörg ár síðan hann lék með okkur
að sparka bolta á flötinni fyrir fram-
an sumarbústaðinn. Þessi staður við
Álftavatn var ykkar „paradís" og
við fundum það svo vel þegar við
vorum þar með ykkur. Nú standa
þar og vaxa öll grenitrén sem afi
gróðursetti fyrir hvert barn í fjöl-
skyldunni.
Elsku amma og afi, við þökkum
ykkur fyrir allar þær góðu stundir
sem við áttum saman og kveðjum
ykkur með ást og söknuði nú þegar
þið farið saman til Guðs, saman
eins og þið alltaf voruð og í sam-
fylgd eins og þið höfðuð óskað ykk-
ur.
Við kveðjum ykkur með þeirri
bæn sem amma kenndi okkur.
Nú legg ég augun aftur,
6, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinb. Egilss.)
Sigrún, María og Kristján.
Elsku amma og Valli. Mig langar
til að minnast ykkar í fáeinum orð-
um og þakka ykkur fyrir alla þá
ást sem þið veittuð mér. Þið létust
með viku millibili og finnst mér það
lýsa vel hversu hjartkært samband
ykkar var. Þetta er ákaflega fallegt
og sorgin er mikil en allar þær fal-
legu minningar sem ég á um ykkur
hjálpa mér í sorginni.
Alltaf á sunnudögum eftir sunnu-
dagsskólann á meðan steikin hjá
mömmu var að malla fór ég með
pabba upp í Stangarholt. Ég hafði
ekki mikla lyst á matnum þegar
við komum til baka því amma lum-
aði ávallt á einhveiju góðgæti og
alltaf fékk maður nesti með sér
heim. Það voru ófá skiptin sem ég
gisti hjá ömmu og Valla. Valli svaf
þá inni í kvistherberginu en við
amma kúrðum saman uppi í hjóna-
rúmi og það var þá sem amma sagði
mér sögur af sér þegar hún var lít-
il stúlka. Valli keyrði mig síðan
heim daginn eftir og hvað við sung-
um mikið, því hærra því skemmti-
legra og alltaf vildi maður að það
væri farinn einn auka hringur.
Minningar frá Álftavatni eru marg-
ar. Við komum yfírleitt alltaf á
undan ykkur þangað. Ef ég vissi
að þið voruð á leiðinni lagðist ég
upp í koju og hlustaði eftir bílnum
ykkar. Þegar ég heyrði bflhljóð var
ég þotin af stað til að opna hliðið
fyrir ykkur, hjálpaði ykkur að bera
úr bílnum og fannst þá kominn tími
til að við amma settumst niður til
að spila marías. Síðan var ég hjá
ykkur allan daginn. Þessar minn-
ingar og margar fleiri varðveiti ég
í hjarta mfnu. Með söknuð í hjarta
kveð ég ykkur. Guð geymi ykkur
elsku amma mín og Valli minn.
Ykkar
Anna Valbjörg.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JENSJOENSEN
Eyjahrauni 31,
Þorlákshöfn,
(áður búsettur í Vestmannaeyjum)
lést á heimili sínu 3. febrúar.
HannaJoensen,
Friðbjörg Joensen, Bogi Leifs Sigurðsson,
Jenný Joensen,
Jógvan Daníel Joensen, EvaJoensen,
Ruth Dyresen, Arve Dyresen,
barnabörn og barnabarnabörn.
!
i
i
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
LORNE KRISTJANSSON,
Winnipeg,
Kanada,
lést á heimili sínu 4. febrúar.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á líknarstofnanir.
Linda Kristjansson, Anna Margrét Ævarsdóttir,
Joyce Kristjansson, Margrét Kristjansson,
Ron Kristjansson, James Kristjansson,
tengdabörn og barnabörn.
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
JÓN EINAR JÓNSSON,
fyrrum bóndi,
Skálanesi,
Gufudalssveit,
verður kvaddur frá Fossvogskirkju
mánudaginn 10. febrúar kl. 15.00.
Jarðsett verður að Gufudal.
t
Börn, tengdabörn, barnabörn
og langafabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vináttu
við andlát og útför
NÖNNU EINARSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks dvalar-
heimilisins Seljahlíðar.
Ólafur Karlsson, Sólveig Jónsdóttir,
Ásbjörn Karlsson, Steinunn Hjartardóttir,
Kolbrún Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Hjartans kveðjur og þakkir til allra þeirra, sem sýndu mér samúð
og vinarhug við andlát og jarðarför mannsins míns,
séra SVERRIS HARALDSSONAR.
Sigrfður Eyjólfsdóttir.
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar endur-
gjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjóm blaðsins í Kringl-
unni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinamar í símbréfi
(5691115) og í tölvupósti (MBL@CENTRUM.IS).
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfi-
legri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, Á-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða
2200 slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar em beðnir
að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins em birtar
greinar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmæl-
isfréttir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi út-
prentuninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir
tvíverknað. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í
daglegu tali eru nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfín
Word og Wordperfect einnig auðveld i úrvinnslu.
f
i
<;