Morgunblaðið - 25.02.1997, Qupperneq 44

44 ÞRIÐJUDAGUR 25. FEBRÚAR 1997
MININIINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
HILDUR SOLVEIG
ARNOLDSDÓTTIR
+ Hildur Sólveig Arnoldsdótt-
ir (Hilde S. Henckell) fædd-
ist í Hamborg í Þýskalandi 6.
ágúst 1939. Hún lést á Land-
spítalanum 27. janúar síðastlið-
inn og fór útför hennar fram
frá Fossvogskirkju 4. febrúar.
Okkur langar til að minnast í
fáum orðum Hildar Sólveigar Arn-
oldsdóttur, sem nú er farin frá okk-
ur langt um aldur fram.
y Hildur Sólveig, eða Hildí, eins
og hún var alltaf kölluð innan fjöl-
skyldunnar, kom fyrst að Sandlæk
með eldri systur sinni til sumardval-
ar hjá afa okkar og ömmu, Lofti
og Elínu, þegar hún var sjö ára
gömul. Þær amma og María móðir
systranna voru bræðradætur. Hildí
og Helga Guðrún systir hennar
dvöldu á Sandlæk næstu átta sum-
ur og oft þess utan. Þær systur
urðu góðir vinir föðursystkina okk-
ar og var fljótt eins og þær til-
heyrðu systkinahópnum. Helga
Guðrún lést af slysförum fyrir okk-
ar minni, en eftir Hildí munum við
fyrst sem góðri frænku og vinkonu
Siggu föðursystur, sem lést fyrir
- fimm árum. Þegar við lítum til baka
er fjölmargt sem kemur fram í
hugann. Hildí kom oft akandi aust-
ur á Sandlæk á forláta fíat sem hún
átti. Ungu frænkunum í Sandlækj-
artorfunni þótti þetta heldur en
ekki fínn bíll, en dyrnar opnuðust
fram, öfugt við aðra bíla og þóttust
þær aldeilis heppnar þegar Hildí
bauð þeim í stuttar ökuferðir í þessu
fína ökutæki, en það virtist vera
henni svo eðlilegt og sjálfsagt. Þær
Sigga brölluðu margt sem var mjög
spennandi í augum ungu kynslóðar-
innar, fóru í langa útreiðartúra á
síðkvöldum, veiðiferðir fram að
Þjórsá og önnur ferðalög. Þær voru
líka bjargvættar t.d. þegar lítil sál
hafði týnt aleigunni á kappreiðun-
um og gat ekki keypt sér sælgæti
eins og hinir.
Hildí tengdist okkur síðan enn
frekar, þegar hún giftist Sigga
móðurbróður okkar, en í okkar huga
er hann alveg sérstakur frændi.
Árin liðu og Hildí og Siggi eignuð-
ust börnin tvö, Helgu Guðrúnu og
Hjalta. Magnús, sonurinn sem Siggi
hafði eignast áður, var líka stundum
í hópnum. Fjölskyldan hefur búið í
Reykjavík en alltaf haldið mikilli
tryggð við ættingjana austur á
Sandlæk. Hefur sú tryggð verið
gagnkvæm. Þau hafa iöngum verið
tíðir gestir í sveitinni og hafa tekið
þátt í öllu þar af lífi og sál. Fyrir
um 20 árum fengu þau til umráða
lítinn landskika í túnfætinum á
Sandlæk þar sem þau reistu sumar-
bústað, Ranakot. Þar hafa þau í
sameiningu ræktað einstaklega fal-
legan og skjólsælan gróðurreit og
með árunum hafa vaxið þar upp
fjölmargar tegundir blóma, tijáa,
runna og grænmetis sem bera eig-
endunum fagurt vitni. Var Hildí
afskaplega dugleg ræktunarkona
og hafði yndi af að vinna við gróður-
inn.
Ranakot varð fljótt jafn sjálfsagt
„býli“ á landareigninni og Sandlæk-
ur og Breiðanes og í þessari bæjar-
torfu hefur ætíð verið gott sambýli
og iðandi mannlíf. Þar er oft fjöl-
mennt á sumrum og hafði Hildí
gott samband við alla, unga og
gamla og fylgdist vel með hvernig
hveijum og einum vegnaði í lífinu.
Gróðurreiturinn í Ranakoti hefur
löngum verið vinsæll samkomustað-
ur fyrir kaffíspjall, grill, afmæli og
sólböð og aðrar samkomur, enda
t
Systir okkar og ástkær frænka,
SIGRÍÐUR J. JÓHANNESDÓTTIR
frá Skálholtsvík,
til heimilis að Austurbrún 2, Reykjavík,
verður jarðsungin frá Áskirkju fimmtu-
daginn 27. febrúar kl. 10.30 árdegis.
Rannveig Jóhannesdóttir,
Jón Jóhannesson,
Þórdfs Jóhannesdóttir
og frændfólk hinnar látnu.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
RAGNHEIÐUR INGIBERGSDÓTTIR,
Asparfelli 12,
áður Selási 8,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur 23. febrúar.
Jaröarförin verður auglýst síðar.
Arni Steingrímsson,
Jón Steingrímsson,
Ellert Steingrfmsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Steinunn Sigurðardóttir,
Kristín Sigurðardóttir,

Islenskur efniviður
íslenskar steintegundir henta margar
afar vel í legsteina og hverskonar
minnismerki. Eigum jafnan til fyrir-
liggjandi margskonar íslenskt efni:
Grástein, Blágrýti, Líparít og Gabbró.
Áralöng reynsla.
Leitið
upplýsinga.
II
SS. HELGASON HF
STEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 * SÍMI 557 6677
húsráðendur einstaklega góðir heim
að sækja og eigum við þaðan ótal
góðar minningar um Hildí. Eitt
okkar systkinanna lagði stund á
nám við Garðyrkjuskólann á síðustu
árum og oftar en ekki þegar setið
var yfir kaffibolla í Ranakoti barst
talið að garðyrkju. Garðyrkjunem-
inn nefndi þá stundum ýmsa hluti
sem hann hafði verið að læra um
í skólanum eins og tijáklippingar,
sem höfðu virst honum dálítið fram-
andi til að byija með. En í augum
Hildíar voru þeir ekki framandi,
þetta voru hlutir sem hún þekkti
vel af reynslunni og sem hún hafði
lesið um og tileinkað sér í gegnum
árin. Umræðurnar snerust líka oft
um margbreytileika mannlífsins.
Hildí vann síðustu árin við kennslu
fjölfatlaðra og hafði frá mörgu að
segja af þeim vettvangi. Þar heyrði
maður margt sem kenndi manni að
vera þakklátur fyrir og kunna að
meta eigin aðstæður. Hún fylgdist
af áhuga með uppvexti barna okkar
og miðlaði af þekkingu sinni og
reynslu.
Fjölskyidan sem heldur mikið til
í Ranakoti á sumrin hefur í gegnum
árin átt sitt heimili við Háaleitis-
braut í Reykjavík. Við systurnar
fórum í framhaldsnám til Reykja-
víkur og síðar fór bróðir okkar
þangað í söngnám. Kom fyrir að
ekki fékkst leiguhúsnæði fyrr en
leið á haustið og þá voru það Hildí
og Siggi sem skutu skjólshúsi yfir
húsnæðislausa skólanema sem voru
að feta sín fyrstu spor í lífinu fjarri
foreldrahúsum. Þótti það svo sjálf-
sagt mál að það þurfti varla að
nefna það. Eins var það þegar söng-
neminn var kominn í framhaldsnám
til útlanda að það var Hildí sem
annaðist hans mál gagnvart Lána-
sjóði íslenkra námsmanna og hefur
það eflaust kostað margan snúning-
inn. Á Háaleitisbraut varð okkar
fasti punktur í tilveru höfuðborgar-
innar og mikils virði að eiga sér
þar nokkurs konar aðra foreldra.
Hvort sem við höfum verið þar í
vinnu eða við nám hefur það alltaf
staðið okkur opið og hefur þar ver-
ið tekið á móti okkur með hlýju og
gleði. Helgi bróðir okkar, sem nú
er látinn, átti þar öruggan samastað
þegar hann þurfti á að halda og
hafði Hildí sérstakan skilning á
hvers hann þurfti með. Börnin okk-
ar hafa einnig mætt þar sérstakri
alúð og umhyggju.
Það mun áfram verða gott að
koma í Ranakot og á Háaleitis-
braut, en nú er skarð fyrir skildi.
Hildí tekur ekki framar brosandi á
móti manni og spyr frétta að aust-
an og hvernig gangi í skólanum eða
vinnunni eða í lífinu yfirleitt. Við
minnumst hennar með söknuði og
þökkum henni fyrir allt það sem
hún gaf okkur. Og minningin lifir
áfram í ilmi blóma og skrjáfi aspar-
laufa þegar aftur vorar í Ranakoti.
Hafðu þökk fyrir, elsku Hildí.
Elsku Siggi, Helga, Hjalti og
Maja amma, Magnús, Guðbjörg og
börn, við sendum ykkur okkar
dýpstu samúðarkveðjur og megi
Guð styrkja ykkur í sorginni.
Elín og börn, Valgerður,
Loftur, Sólveig og börn.
+ Tryggvi Stein-
grímsson fædd-
ist í Reykjavík 2.
apríl 1992. Hann
lést 19. febrúar síð-
astliðinn á Land-
spítalanum. For-
eldrar hans voru
hjónin Steingrímur
Magnússon sjómað-
ur og Vilborg Vig-
fúsdóttir. Hann var
elstur af sex
systkinum og eru
nú þrjú þeirra á lífi.
Hinn 10. júní
1944 giftist
Tryggvi eftirlifandi eiginkonu
sinni, Ásu Karlsdóttur, f. 29.3.
1924 í Reykjavík. Foreldrar
hennar voru Karl Guðmunds-
son og Sigríður Pétursdóttir.
Börn Tryggva og Ásu eru:
1) Guðrún, f. 12.11. 1944, flug-
freyja hjá Atlanta. 2) Karl, f.
17.3. 1947, læknir. 3) Björn, f.
19.1. 1953, læknir, og 4) Ing-
veldur María, f. 22.1.1959, við-
skiptafræðingur.
Barnabörn Tryggva og Ásu
eru tíu og eitt barnabarna-
barn.
Utför Tryggva verður gerð
frá Bústaðakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Tilveran er óútreiknanleg. Elsku
afi okkar er látinn.
Hjá okkur systkinunum og afa
var ekki langt í hláturinn. Við fór-
um mjög oft til afa og ömmu í
Bjarmalandi. Og í hvert skipti var
tilhlökkunin mikil. Þegar þau fluttu
upp í Hæðargarð 33 var allt á
fullu. Allir voru að hjálpast að við
að bera út og inn alls kyns dót á
meðan afi sat á sínum stól og skip-
aði fyrir.
Það verður skrýtið að fara í
heimsókn til ömmu og hafa engan
afa þar til þess að spjalla við eða
horfa á fótboltann með í sjónvarp-
inu. Allar minningarnar sem við
eigum um hann afa munum við
varðveita vel í hjarta okkar.
Elsku amma, guð blessi þig og
styrki í sorg þinni.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jðkull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa.)
Ása Vilborg og Daníel Heiðar.
Við bræðurnir viljum minnast
móðurbróður okkar, Tryggva
Steingrímssonar, í örfáum orðum.
Tryggvi kom úr stórum systk-
inahópi. Haraldur og Rannveig eru
bæði látin um aldur fram, en eftir-
lifandi eru Margrét, Guðrún og
Þór. Hann var dugnaðarforkur eins
og systkini hans, enda kominn af
sterkum meiði, þeim heiðurshjón-
um Steingrími Magnússyni sjó-
Erfidrykkjur
Glæsileg kafíi-
hlaðborð. fallegir
salir og mjög
góð þjúnusta.
Upplýsingar í
símtim 5050 925
og 562 ”575
HÓTEL lOFTLEŒm
tt <r *T £ A í 1» A II B iv 0 T i t S
manni og Vilborgu
Vigfúsdóttur.
Við minnumst
Tryggva sem gleði-
manns, sem var hvorki
afskiptasamur né
stjórnsamur. Gagn-
vart okkur var hann
ávallt tillitssamur og
nærgætinn, en þetta
eru eiginleikar sem
börn kunna vel að
meta. Hann hafði
ákveðnar skoðanir,
sem hann lét gjarnan
í ljós, en hann virti
fólk og persónuleika
þess. Hann var góður kokkur, og
sérstaklega eru vegleg matarboð á
heimili hans og Ásu okkur minnis-
stæð. Þar var gjarnan girnilegur
kalkúnn að hætti brytans á borð-
um.
Tryggvi og systkini hans hlutu
í vöggugjöf bæði dugnað og þraut-
seigju. Vilborg og Steingrímur
voru verðugir fulltrúar aldamóta-
kynslóðarinnar, sem lagði horn-
stein að okkar nútímasamfélagi,
og þurfti að beijast fyrir tilveru
sinni við miklu erfiðari aðstæður
en þær sem við eigum að venjast.
Tryggvi var búinn að vera veik-
ur í mörg ár, en ekki heyrðum við
hann kvarta; hann virtist axla þá
byrði í hjóði.
Við vottum eiginkonu hans Ásu
Karlsdóttur, börnum hans, barna-
börnum og systkinum, okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Tryggva
Steingrímssonar.
Egill Másson,
Steingrímur Dúi Másson,
Már Másson.
Slæm fregn barst yfir hafið
miðvikudaginn 19. febrúar. Hann
Tryggvi frændi, móðurbróðir minn,
var fallinn frá. Það er á slíkri stund
sem búseta erlendis verður manni
allt að því um megn.
Tryggvi frændi var að mörgu
leyti meiri áhrifavaldur í lífi mínu
en flestir aðrir. Það var hann sem
var innanhandar með mína fyrstu
vinnu vorið sem ég lauk landsprófi
og það var með hjálp Tryggva
frænda sem undirritaður komst að
sem messagutti hjá Eimskip
nokkrum mánuðum síðar, sem varð
upphafið að tíu ára sjómannsferli.
Það var Tryggvi frændi sem
maður hafði alltaf samband við og
heimsótti eins oft og auðið var.
Þær heimsóknir eru mjög minnis-
stæðar og ekki síst síðan úr barn-
æsku þegar farið var til Tryggva
og Ásu í Grænuhlíðinni og daginn
eftir var fyrsta spurningin ævin-
lega hvenær yrði næst farið til Ásu
og Tryggva. Heimsókn til þeirra
var sem heimsókn til höfðingja og
sú lífsgleði og orka sem Tryggvi
og Ása báru með sér er sjaldséð
og óviðjafnanleg.
Eftirlifandi eiginkona Tryggva,
Ása Karlsdóttir, og börn þeirra,
Guðrún, Kalli, Bjössi og Inga Maja,
fá mínar innilegustu samúðar-
kveðjur. í dag er hugurinn heima
á Islandi.
Þór Saari, New York.
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt,
að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa,
öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig
auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins í bréfasíma 5691115, eða á netfang
þess þess Mbl@centrum.is en nánari upp-
lýsingar þar um má lesa á heimasíðum. Það
eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari
ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínu-
bil og hæfilega línuleng — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
TRYGGVI
STEINGRÍMSSON