Morgunblaðið - 11.03.1997, Qupperneq 35

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 11. MARZ 1997 35
allir voru komnir í þyrluna hafi Freyr
GK verið kominn að bátnum.
„Hann hefði mátt vera fimmtán
mínútum fyrri til á staðinn og þá
hefði báturinn hugsanlega bjargast."
Rak hratt
upp að
klettunum
Skipið í
landsteinum
er sá síðasti
yfírgaf það
SVEINN Arnarson, 1. stýrimaður á
Þorsteini GK, sagði að veiðarfæri
hefðu fest í skrúfunni og bátinn hefði
rekið hratt upp að klettunum þrátt
fyrir að akkeri hefðu verið látin falla.
„Þegar seinna
akkerið slitnaði
fórum við í þyrl-
una. Það var mikil
alda og hvasst og
okkur rak hratt
upp að landi. Við
vorum að leggja
net þegar það
festist í skrúfunni
og við það drapst
á aðalvélinni,"
sagði Sveinn.
Hann sagði að Freyr GK hefði ver-
ið að koma að staðnum en ekki reynd-
ist unnt að vera lengur um borð.
„Skipstjórinn tók ákvörðun um að
yfirgefa bátinn. Við vorum allir komn-
ir í flotgalla. Hífingin um borð í þyrl-
una gekk vel. Það braut ekki mikið á
bátnum þegar við yfírgáfum hann en
það var mikill veltingur,“ sagði Sveinn.
Hann sagði að allir hefðu haldið ró
sinni um borð.
Sveinn
Arnarson
Morgunblaðið/RAX
Rak á land á 23 mínútum
AÐEINS liðu 23 mínútur frá því
Hjálmar Jónsson sigmaður TF-
LIF var hífður upp í þyrluna úr
Þorsteini GK þar til bátinn hafði
rekið upp í Krísuvíkurberg. A
myndinni má sjá Hjálmar síga
niður úr þyrlunni til að sækja
Ásgeir Magnússon skipstjóra.
Var þetta uppúr klukkan 16. Eins
og myndin sýnir glöggt var
skammt upp I bergið þegar verið
var að ná síðustu mönnum upp
í þyrluna. Menn Iifðu í þeirri von
fram eftir degi að hægt yrði að
bjarga Þorsteini með því að
koma taug í bátinn en eftir að
seinni akkerisfestan brast varð
yóst að svo yrði ekki. Skipveijar
á Þorsteini eru sammála um að
áhöfn þyrlunnar hafi staðið sig
frábærlega við björgunarstörfin
í gær.
HJÁLMAR Jónsson sigmaður í TF-
LÍF, þyrlu Landhelgisgæslunnar, seig
niður um borð í Þorstein GK þar sem
hann átti skammt ófarið upp í Krísu-
víkurberg. Þegar Hjálmar yfirgaf
skipið síðastur
manna var það um
150 metra frá
landi.
„Við vissum að
það voru tíu
manns um borð.
Þegar við komum
að skipinu sagði
skipstjórinn að
hann væri með tvö
akkeri úti og hann
taldi að annað
þeirra væri slitið. Hann vildi bíða svo
við ákváðum að fara upp á Krísuvíkut
berg og bíða þar til þess að spara
eldsneyti. Við höfðum ekki verið þar
í tíu mínútur þegar við ákváðum að
taka helming áhafnarinnar um borð
þar sem þeir voru svo margir. Ég
seig niður og tók strax sex upp, tvo
og tvo í einu. Ég varð eftir niðri. Ég
var mjög ósáttur við það að skilja fjóra
skipveija eftir um borð í skipinu því
það var mjög nálægt landi, eða um
0,6 sjómílur," sagði Hjálmar.
Hjálmar
Jónsson
„Allt á síðustu stundu"
Hjálmar var sjálfur ekki fyrr kom-
inn inn í þyrluna en akkerisfestarnar
slitnuðu. „Þá hélt báturinn ekki upp
í vind heldur var flatur og mikil hreyf-
ing á honum. Það var erfitt að kom-
ast um borð aftur. Skipstjórinn var
mjög ósáttur við að yfirgefa skipið
og mér virtist hann meta meira skipið
en sitt eigið líf. Ég sagði honum að
hann væri að gera rétt með því að
fara frá borði. Þetta var allt á síðustu
stundu miðað við aðstæður. Skipstjór-
inn sýndi þó ýtrustu varúð gagnvart
öllum skipverjum en hann sjálfur hef-
ur valdið. Skipið lét mjög illa, mikill
veltingur en þyrlan var mjög stöðug.
Þegar allir voru komnir um borð í
þyrluna var skipið um 150 metra frá
landi,“ sagði Hjálmar sem síðastur fór
frá borði Þorsteins GK.
Þyrlan flaug með skipbrotsmenn til
Reykjavíkur og lentu við flugskýli
Landhelgisgæslunnar.