Alþýðublaðið - 15.01.1934, Blaðsíða 2

AliÞ ÝÐUBL AÐIÐ
V
%
' 0
MÁNUDAGINN 15. JAN. 1934.
1^1 F1 " '1 I | i ~ '2
figgerí Stefánsson
Voriö 1930 fór ég [)á skemti-
1-egustíu ferð milli landa, sem ég
hefi ruokkurn tíma farið. Það var
þó ekki vegna pess, að kjötamat-
urinn væri beitt andlegri þar um
borð en venjulega né öldurórillið
pægiliegrai Norðursjónum. En það,
sem gerði mér þessa ferð ógl-eým-
anlega, það var það, að með skip-
inu v-oru fjórir furðulegustu Is-
lendingannir, s-em ég h-efi mokk-
urn tíma orðið sa-mferða á minini
vfðförulu æfii.
Þessir menn voru Jóin Sveins-
son rithöfundur, Halldór Kiljan
Laxness, Sigurður Skagfi-eld og
Eggert Stefánsson söingvari.
1 raun og veru voru
þessir isaimfer'öamenn mínir
þó ekki nieitt tiltakain-lega,
frábrugðtnir öðrmn mönnum, þeg-
ar þeir voru einaingráðir hver frá
öðrum. En það, sem mér fanst
furðulegast og mest aðdáunarvert
í fari þ-eirra, það var allur sá
næmi -skilniingur, sem þ-eir höfðu
á sálarástandi hver annans, og öll
sú hárfílna, markvísa þekkding á
því, hvernig hagkvæmast væri að
ha-ga, -svo orðum sínum hver í
amnars garð, að þau bæru til-
ætlaðan árangur. f því skeikaði
engum þ-eirra. Já, þ-að voru dag-
ar, sem maöur lifir aldrei aftun
Ég hafði þá ánægju að kynnast
Eggert Stefánss-yni töluvert á
þessu ferðalagi. Við sátum stund-
um tímum sam-an einhvers staðar
þar á skipinu, sem engiinin hinna
vils-si neitt um okkur, -og hjöluðum
ttm þetta löngu útrædda viðfaings-
efni: menmina -og náðarmeðul hinna
-eilffu afla. Ég k-omst þá fyrst að
raun um þ-að, að Eggert hafði ár-
um saman lagt stund á sömu lífs-
speki og ég. Og það vaír í fyrsta
Isinmi, sem ég hafði hitt lista-
manin, er hafði lagt sig niður við
speki. Eini mumurinn á viðJ-eátmi-1
okkaT Egg-erts var sá, að ég hafði
reynt að hagnýta mér hulda orku
til þess að þroska vitsmuni mína,
-en hamm hafði kostað kapps um að
(beita henni 1 þá átt að siðmenta
listagáfu sína. Ég hafði með
öðrum orðum lagt stund á gmama
yoga. Eggert Stefánssom hafði
lagt stund á bhaktí yoga.
Ég hefi haft mætur á Eggert
Stefánssymi, síðan við urð-um sam<
ferða þetta eftirminmilega vor,
þegar kóngurinm kom til Islamds
og allir Islemdingar voru svo mik-
ið upp með sér af þúsund ára
þin-græði, sem margir þeirra eru
svo skritnir að telja mú megim-
bölvum þjóðariininarf!).
Eggert Stefánsson sagði mér
þá, að þetta, sem t-engdi okkur
sérstaklega saman yfir h-afið, hin
indverska iífssp-eki, hafi haft mikil
áhrif á al-l-a söngment sína og
'framkomu 1 dagl-egu lífi. Og þó
að ég sé k-anski heldur lítið mús-
ikal-skur, þá hefir mér samt e-kki'
getað duliist, að söngrödd Eggierts
er siðmentaðiri -en við leigum hér.
að venja-st, viðfangsefni hans flutt
af dýpra skilningi og im-nilegra
ti-lfininimgamagm en títt -er um ís-
lienzka söngv-ara, o-g ö-ll framk-oma
hans ér heflaðri og glæsilegri en
sagt v-erðiur um norræna ■ aría.
Eggert er að vísu þ-eim tak-
mörkunum undirorpinn -eims og
aðrir, sem hafa þroskað sig upp
í það að hafa tau-gakerfi, að hon-
um tekst misjafnlega vel að flytja
mönmum list sína. Og -ef til viíl er
isá munur m-eiri hjá h-o-num ein
mörgum öð-rum. Þetta hnig og ris
á listagáfu Egg-erts stafar að
moiklu leyti af því, að hann -er
isiöfá-gaður tilfininingamaður út í
yztu æ-sar. Hann er þesis vegna
mjög háður öllum bylgjusiv-eiflum
hins ytra heims og sílns in-nra
mannis. Þiegar Eggert hefir tæki-
færi til að syngja fyr-ir marg-
miemni, -sem hefir skilning á söng
hans og samúð með framk-omu
hans, þá getíð þið v-erið við því
búin, að h-omim takist svo v-ei,
að þið hafið aldrei h-eyrt aniniajn
eiin-s söing.
Þ-ess-ar lendurminningar ruddust
inn á mig, þ-egar ég heyrði Egg-
jert syngja; í Iðpó á ainnan í jól-
um. Og þær eru settar á pappfr-
i-nn til þess að vekja athygli yðr
ar á því, að- það 1-eyndi sér ekki,
að þessi söngskemtuin Eggerts
Stefánssoinar v-ar hátrð-legasta
sk-emtuniin, er við áheyren-dur
han-s höfðum 1-engi átt völ á að
njóta á fæðiln-garhátið mannsins,
sem aldrei sön-g, en alt af var
að halda ræður.
Eggert Stefánssion kom h-eim
til miín í d-ag og kvaðst v-era á
förum til útlanda.
„Þú átt -ekki að fara strax til
útlanda,“ sagði ég. „V-ertu hjá
ok-kur dálítið -emn þá og sy-ngdu
fyrjr okkup. Ég er viss um, að
þú færð troðfult hús. Og í fe-
brúar byrja hinir rómalntí'sku
dag-ar, þ-egar rauðmagibin fer að
veiðast suður í Skerjafirði og
bláa imóðan 1-egst yfir göturn-ar
og gerir sun-din milii húsunina að
æfíntyraheimi. Og þá fara Reyk-
víkingar að skilja þ-etta spakmæli
vinar míns, s-em kent hefir músík
í mörg ár: „Það er alt annar
sön-gur í smjöri en margwim“J“
13. janúar.
Þórbergur Þórdamon.
Ctsaiara 1934.
gn&rgt
fleira
afar
ódýrt.
I morgun hófst hin árlega |
sala okkarfygefom við
20öSfSlátf^ dllumvdrum
itema af hinuas nýtfizku postulfins matarstelfum
o u barnaleikfUngum; af peim gefnm við «0 eins
10% afslátt.
Seljum nú t. d.
Postulinshollafpilr 35 au.
Matardiskar, egta steintau 50 au.
VatnsglOs, pykk og punn, 20 au.
Bordhafifar, ryðfríir, 05 au.
Rafmagnsperur, danskar, 80 au.
Siálfblekungar, glerpennar 1,20.
SJáiflilekungar, gullpennar, 4,00.
Skeiðar og gaffiar 2|a t. 1,4©.
Vasaúr, góð, lo kr. Teskeiðar
2|at. 4oaa.Dðmatðskur 4,oo
Persónnlegt níð.
K
I. Togararnlr liggja hnndoir vlð hafnar
garðlnn. IhaEdið horfir á.
Undianfariin hálfan mánuð h-efir
Aiþyðubiaðið háð kosning-ahar-
'áttu. I hverju blaðd sv-o að segja
hefír hirzt fræðandi grein um þau
mál', sem mest er talað um í
bænum. í þessum gre-i-num h-efir
ekki verjð veizt p-erisónulega að
neiinum íhal-dsmainni, en málin ein
rökrædd -og stefna, framkvæmdir
'og framkvæmdaleysi íhaldsins
-gagnrýint og fordæmt.
Ihalidsbiöðin hafa -angin bæjar-
-mál rætt. Rök virðast þau engin
ha-fai. Varnir b-era þalu -en-gar fram.
Þau svara að eins með auð'virði-
legu persónul-egu níð-i um for-
vígiismenn alþýðiusamtakanna o-g
áðra þá í Alþýðuflokknum, senr
hafa gagnrýmt íhaldið -og fordæmt
það. Bngri- greim í Alþýðubláðiinu
hefír það g-etað eða þ-oxiað að
svara, iein næstum alla þá memn.
-sem rjtað hafa um bæjarmálin,
hafa blöð þ-eiss rægt og nýtt eiims
og svívirðilegustu kjaftakierlingar
og dónar.
Slík bardagaiaðferð hæfír deyj-
andi flokki, ienda verður níð í-
halidBilns grafs-kriftí-n yfir það
sjál'ft.
i