Morgunblaðið - 09.10.1997, Qupperneq 38
38 FIMMTUDAGUR 9. OKTÓBER 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
Ástkær eiginkona mín, móöir, tengdamóðir,
systir og amma,
MARGRÉT EYRÚN HJÖRLEIFSDÓTTIR,
Grettisgötu 20a,
andaðist á Landspítalanum að kvöldi mánu-
dagsins 6. október.
Jarðarförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
mánudaginn 13. október kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Krabbameinsfélagið.
Bernharð Guðnason,
Hjörleifur Guðni Bernharðsson, Hugrún Þorsteinsdóttir,
Ágústa Guðrún Bernharðsdóttir, Hákon Arnar Sigurbergsson,
Bernharð Margeir Bernharðsson,
Hrönn Bernharðsdóttir, Gunnar Haraldsson,
Guðmundur Hjörleifsson
og barnabörn.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og langa-
langafi,
VIKTOR BJÖRNSSON
frá Akranesi,
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju, á morg-
un, föstudaginn 10. október kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er vinsamlega
bent á líknarstofnanir.
Jóna Viktorsdóttir, Ólafur Elíasson,
Sigríður Pétursdóttir,
Þóra Viktorsdóttir, Úlfar Kristmundsson,
Alfreð Viktorsson, Erla Karlsdóttir,
Guðmundur Einarsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
STEFANÍA JÓHANNSDÓTTIR,
Lönguhlíð 21,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ mánu-
daginn 6. október.
Aðalsteinn Indriðason,
Jóhanna G. Sigurðardóttir,
Leifur Á. Aðalsteinsson, Margrét Valgerðardóttir,
Aðalsteinn Ó. Aðalsteinsson, Ásdís Elín Júlíusdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Bróðir minn og móðurbróðir okkar,
JÓNATAN STEFÁNSSON,
sem andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri miðvikudaginn 1. október, verður
jarðsunginn frá Akureyrarkirkju föstudaginn
10. október kl. 14.00.
Hólmfríður Stefánsdóttir,
Guðsteinn Þengilsson,
Rannveig Þormóðsdóttir,
Ingólfur Þormóðsson,
Eiríkur Þormóðsson.
+
GUNNLAUGUR STEFÁNSSON
fyrrv. fulltrúi
frá Ærlækjarseli, Öxarfirði,
Dalbraut 20,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum þriðjudaginn 7. október sl.
Vandamenn.
+
TRAUSTI RUNÓLFSSON
fyrrv. framreiðslumaður,
andaðist þriðjudaginn 22. seþtember síðastliðinn.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðbjörg Hofland Traustadóttir.
OLOF
GESTSDÓTTIR
+ Ólöf Gestsdóttir
fæddist á Hafn-
arhólmi í Stein-
grímsfirði 22. ágúst
1907. Hún lést á
Landspítalanum 1.
október síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Gestur
Kristjánsson og
Guðrún Árnadóttir.
Ólöf átti tíu systkini
en aðeins eitt
þeirra, Magndís, lif-
ir.
Hinn 25. mars
1926 giftist Ólöf
Sigurgeiri Áskelssyni, f. 22.5.
1901, d. 26.5.1975. Þau eignuð-
ust fimm börn: 1) Jóhanna Guð-
rún, f. 7.1. 1926. 2) Guðmundur
Marz, f. 14.3. 1980, d. 30.4.
1960. 3) Helena Hólm, f. 17.4.
1935, d. 9.2. 1997. Maki, Bær-
ingur Guðvarðarson, f. 9.6.
Elsku mamma og tengda-
mamma. Þegar við vorum saman í
Kristiansund í Noregi fyrir fjórtán
dögum, grunaði ekkert okkar að
kveðjustundina bæri svona brátt að.
Yfirleitt sagðir þú þegar þú varst
á förum heim eftir að hafa heim-
sótt okkar: „Ætli þetta sé nú ekki
í síðasta sinn sem ég kem. Ég er
nú orðin svo gömul.“ í þetta sinn
sagðir þú hins vegar: „Hver veit,
kannski ég komi nú bara næsta
sumar.“ Við tókum öll undir það,
því okkur fannst þú vera svo ungleg
og hress. En svo dundu ósköpin
yfir og þú varðst fyrir þessu hræði-
lega slysi sem kostaði þig lífið. Nú
sitjum við hér eftir með minning-
arnar margar og ljúfar.
Þú varst alltaf léttlynd og gam-
ansemi þín kom okkur alltaf í gott
skap. Jafnvel á banalegunni gerðir
þú að gamni þínu við þá sem voru
nærri þér. Guðstrúin og grínið
blandaðist vel hjá þér. Guð gaf þér
létta lund í vöggugjöf. Þessa gjöf
notaðir þú til að strá gleði í kringum
þig. Ógleymanlegt er ferðalag okk-
ar til Þrándheims þegar þér var
gefið sælgæti með því sérstæða
nafni „máfaskítur". Þér þótti þetta
víst bara gott, elsku mamma. Þá
kom glettnin upp í þér og þú ortir
þessa stöku:
Nú ég Ioksins neita hlýt
og næstum við ég ekki lít
ekki meiri „máfaskít"
mína í gotteríis hít!
Líf þitt var þó ekki bara glens
og gaman. Pabbi vildi alltaf vinna
sjálfstætt og þú tókst jafn mikinn
þátt í því með honum, hvort sem
um var að ræða sjómennsku,
gúmmískógerð eða búskap. Þar fyr-
ir utan sinntir þú heimili þínu vel,
saumaðir og pijónaðir allt á okkur
börnin þín. Alla tíð umvafðir þú
okkur ást og umhyggju. Þess vegna
1928. Börn þeirra:
Guðný, f. 12.6. 1963
og Áslaug, f. 8.6.
1964, maki hennar
Jóhann Halldórs-
son, f. 7.10. 1951.
Börn þeirra: Rósa,
f. 9.9. 1983, Helena,
f. 18.9.1985, Eyrún,
f. 18.3. 1990. Ólöf
Jóhanna, f. 11.5.
1970. Börn hennar:
Anna Lilja Sigurð-
ardóttir, f. 20.5.
1989 og María Lena
Sigurðardóttir, f.
1.10. 1990. 4) Garð-
ar Hólm, f. 24.4. 1940, d. 13.2.
1946. 5) Garðar, f. 11.6. 1948,
maki: Anne Marie Antonsen, f.
29.12. 1945. Börn þeirra: Guð-
mundur Marz, f. 24.6. 1969 og
Berit Nanna, f. 25.11. 1975.
Útför Ólafar fór fram frá
Fíladelfíukirkjunni 6. október.
finnst okkur missirinn svo mikill
og söknuðurinn sár.
Samt vorum það ekki bara við
sem nutum umhyggju þinnar.
Hjarta þitt var alltaf hjá þeim sem
áttu erfitt í lífinu. Þín mesta gleði
var að geta gefið og glatt aðra.
Oft heyrðum við þig biðja á
kvöldin og nefna okkur öll ástvini
þína með nafni. Við vitum að bæn-
ir þínar voru heyrðar.
Þegar sorgin barði að dyrum við
missi ástvina þinna fannst þú styrk
í trúnni á frelsara þinn. Þetta bar
þig í gegnum alla erfiðleika. Nú ber
þessi sama trú okkur, sem eftir lif-
um, í sannfæringunni um að við
munum hittast á himnum og gleðj-
ast saman þar.
Með þessum orðum kveðjum við
þig, elsku mamma okkar. Þú hefur
alltaf elskað okkur og við höfum
alltaf elskað þig.
Jóhanna, Garðar og Anne.
Okkur langar að minnast elsku
ömmu okkar.
Þú varst okkur svo mikils virði.
Við erum svo þakklát fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an. Séstaklega eru minningarnar
kærar frá í sumar, þegar þú heim-
sóttir okkur í Noregi og við fengum
að halda upp á níutíu ára afmæli
þitt með þér. Alltaf varst þú svo
léttlynd og skemmtileg og okkur
fannst svo gaman að vera með þér,
elsku amma.
Við erum svo þakklát Guði fyrir
að við skyldum ná að komast til
þín og vera með þér síðustu stund-
irnar sem þú lifðir. Við munum
sakna umhyggju þinnar og kær-
leika sem þú gafst okkur svo fús-
lega. Betri ömmu hefur enginn átt.
Það er okkur huggun að vita að
þú varst reiðubúin að fara og að
þú hefur það gott heima hjá Guði.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
sonur, tengdasonur og bróðir,
LÁRUS ÁGÚST LÁRUSSON,
Aflagranda 7,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Neskirkju föstudaginn
10. október kl. 15.00.
Valgerður Ragnarsdóttir,
Eiríkur Ingi Lárusson,
Jakob Lárusson,
Andri Þór Lárusson,
Lárus Ó. Þorvaldsson, Sveinbjörg Eiríksdóttir,
Ragnar Ingi Hálfdánsson, Sigríður Þ. Jakobsdóttir
og systikini.
Við geymum þig í hjarta okkar,
elsku amma.
Guðmundur og Berit Nanna.
Ólöfu Gestsdóttur kynntist ég
fyrst sem mömmu hans Gæja, Garð-
ars Sigurgeirssonar, en hann var
einn helsti gleði- óg söngfrömuður
á meðal unga fóíksins í Fíladelfíu
þegar ég kynntist þeim ágæta hópi
í lok sjöunda áratugarins. Garðar
var þá búinn að stofna heimili með
konu sinni, Anne Marie Antonsen,
og bjuggu þau í kjallaraíbúð í föður-
húsum Garðars að Ægissíðu við
Kleppsveg. íbúð þeirra hjóna var
vinsæll samkomustaður unga fólks-
ins á þessum árum, þar var löngum
setið við gítarspil og söng, bæna-
hald og biblíulestur, að ógleymdu
spaugi sem Garðar átti oftar en
ekki upptök að. Fengu ýmsir, skyld-
ir og óskyldir, að kenna á sprellinu.
Þegar ég stofnaði heimili með
Guðfínnu, konu minni, 1976 feng-
um við inni undir þaki Ölafar Gests-
dóttur í Miðtúni 88. Við leigðum
af henni rishæð og í kjallaranum
bjuggu önnur ung hjón, Steinunn
Þorvaldsdóttir og Hafliði Kristins-
son. Þegar við fluttum í Miðtúnið
var Ólöf nýlega orðin ekkja og hélt
heimili með Jóhönnu, dóttur sinni.
Ólöf reyndist okkur ungu hjónun-
um góður leigusali og hollur vinur.
Hún var gestrisin og bauð okkur
oft í kaffi og spjall. Þá barst talið
gjarnan að minningum úr fortíð-
inni, norðan úr Steingrímsfirði eða
frá því hún kynntist fyrst Hvíta-
sunnusöfnuðinum. Ólöf hafði
ákveðnar skoðanir, sagði skemmti-
lega frá og sá gjarnan spaugilegu
hliðina á málunum. Það leyndi sér
ekki hvaðan sonurinn erfði kímni-
gáfuna. Hún var einlæg kristin
kona og bar ávexti trúarinnar,
gleði, góðvild og kærleika, í ríkum
mæli. Það kom líka fyrir að Ólöf
lagði okkur lífsreglurnar, ef henni
þótti eitthvað öðruvísi en það átti
að vera. Það gerði hún af þeirri
hreinskilni' sem henni var í blóð
borin.
Við hjónin hittum Ólöfu síðast í
vor. Þá var hún eins og hún átti
að sér að vera, glöð og með gaman-
yrði á vörum. Þrátt fyrir háan aldur
var kjarkurinn óbugaður og hún
full tilhlökkunar yfir að vera á leið
til Noregs að hitta Garðar sinn,
Anne og barnabörnin. Hún var
komin heim úr þeirri för fyrir
nokkru þegar hún varð fyrir slysinu
sem leiddi hana til dauða.
í hugum okkar er bjart yfir minn-
ingunni um Ólöfu Gestsdóttur og
við erum þakklát fyrir kynni okkar
af henni. Við biðjum ástvinum Ólaf-
ar blessunar Guðs og huggunar.
Guðni Einarsson.
„Elskan mín! ertu komin?“ sagði
Ólöf þegar ég kom á sjúkrastofu
hennar, þar sem hún lá á gjörgæslu-
deild Landspítalans eftir hörmulegt
slys, sem hún varð fyrir á heimili
sínu. „Elskan mín!“ Þannig ávarp-
aði hún mig oftast og kyssti mig
um leið á kinnina. Vinátta okkar
hjónanna við þær mæðgur Ólöfu
og Jóu hafði staðið í mörg ár, einn-
ig við Garðar, Anne og börnin. Ólöf
var ævinlega hress og gerði oft að
gamni sínu. Nú lá hún þarna á
sjúkrabeði með mikil brunasár. Á
þannig stundu skortir mann oft
orð: „Það er gott að eiga Jesú, og
geta lagt líf sitt í hans hendur,"
sagði ég. Já, svaraði hún með sinni
ákveðnu röddu og síðan fór hún
með fyrstu versin í Davíðssálmi 23.
„Drottinn er minn hirðir" sagði hún
með veikari röddu og svo heyrði ég
aðeins hvíslið af framhaldinu, „mig
mun ekkert bresta". í huga hennar
hljómaði áframhaldið. „A grænum
grundum lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum, þar sem ég
má næðis njóta. Hann hressir sál
mína, leiðir mig um rétta vegu fyr-
ir sakir nafns síns. Jafnvel þótt ég
fari um dimman dal, óttast ég ekk-
ert illt, því að þú ert hjá mér, sproti
þinn og stafur hugga mig.“
Drottinn er minn hirðir. Já, það
hafði Ólöf svo sannarlega fengið
að reyna. I sorg og í gleði hafði