Morgunblaðið - 09.10.1997, Qupperneq 44

"44 FIMMTUDAGUR 9. OKTÓBER 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ

+
Móðir okkar og fóstra,
ODDNÝ JÓNA KARLSDÓTTIR
frá Kollsvík,
sem andaðist á Hrafnistu Reykjavík föstu-
daginn 26. september sl., verður jarðsungin
frá Áskirkju föstudaginn 10. október kl. 13.30.
Ingibjörg Guðmundsdóttir,
Kristján Jens Guðmundsson,
Benedikt Erlingur Guðmundsson,
Kristín Andrésdóttir.

+
Útför móður okkar,
ÞÓREYJAR EYJÓLFSDÓTTUR KOLBEINS,
Grenimel 33,
Reykjavík,
fer fram frá Fossvogskirkju í dag, fimmtu-
daginn 9. október, kl. 13.30.
Sigrún Ólafsdóttir,
Ásta Ólafsdóttir,
Haraldur Ólafsson.
GÍSLIHANSSON
WÍUM
+ Gísli Hansson
Wíum var
fæddur á Asknesi
í M[jóafirði 10.
mars 1941. Hann
andaðist á Land-
spítalanum 28.
september síðast-
iiðinn. Foreldrar
hans voru lyónin
Anna Ingigerður
Jónsdóttir, f. 1.
des. 1908, d. 6.
sept. 1977, og
Hans Guðmunds-
son Wíum, f. 21.
okt. 1894, d. 24.
júlí 1982. Gísii var sjöundi í
röðinni af ellefu systkinum,
en systkini hans voru: Þórunn,
f. 1928, d. 1991. Hún bjó í
Danmörku. Jóna, f. 1930, Nes-
kaupstað. Inga, f. 1933, d.
1996. Hún bjó í Mosfellsbæ.
Þórarna, f. 1936, Keflavík.
Guðmundur, f. 1938, Húsavík.
Jón, f. 1938, d.,1997. Hann bjó
í Reykjavík. Ólafur, f. 1943,
Neskaupstað. Nanna, f. 1945,
Reykjavík. Sigríður, f. 1948,
Neskaupstað. Arnfríður, f.
1951, Reykjavík.
Gísli kvæntist 18.
nóv. 1967 eftirlif-
andi konu sinni
Sigurlínu Sveins-
dóttur, f. 29. des.
1946. Þau bjuggu
allan sinn búskap í
Sandgerði. Börn
þeirra eru: 1) Sveinn
Hans, f. 1965. Hann
er kvæntur Helgu
Hrönn Óiafsdóttur
og eiga þau soninn
Bjarka Þór. Þau búa
í Sandgerði. 2) Jón-
ína Sigurlaug, f.
1969. Hún er gift Ragnari
Antonssyni og eiga þau tvö
börn, Gísla Frey og Thelmu
Guðnýju. Þau búa á Vopna-
firði. 3) Daði, f. 1977. Hann
býr enn í foreldrahúsum.
Gísli var lærður múrari, en
varð að láta af því starfi vegna
heilsubrests. Hann starfaði
síðastliðin 20 ár sem hlaðmað-
ur á Keflavíkurflugvelli.
Útför Gísla Wíum var gerð
frá Hvalsneskirkju 3. október
sl., að viðstöddu fjölmenni.
+
Faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og langa-
langafi,
HJÖRLEIFUR SVEINSSON
frá Skálholti,
Vestmannaeyjum,
verður jarðsunginn frá Landakirkju, Vestmanna-
eyjum, laugardaginn 11. október kl. 14.00.
Sveinn Hjörleifsson, Aðalheiður Pétursdóttir,
Anna Hjörleifsdóttir, Sigmundur Lárusson,
Friðrik Á. Hjörleifsson, Anna J. Oddgeirs,
Guðbjörg M. Hjörleifsdóttir, Egill Kristjánsson,
barnabörn, langafabörn
og langalangafabörn.

+
Þökkum innilega öllum þeim, sem sýndu okkur
hlýhug og samúð við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGURLAUGAR JÓNASDÓTTUR
frá Geysi,
Vestmannaeyjum.
Dóra Guðlaugsdóttir, Bjarni Sighvatsson,
Jakobína Guðlaugsdóttir, Sigurgeir Jónasson,
Ingibjörg R. Guðlaugsdóttir, Valgarður Stefánsson,
Gísli Geir Guðlaugsson, Guðlaug Arnþrúður Gunnólfsdóttir,
Anna Þ. Guðlaugsdóttir, Einar Sveinbjörnsson,
Jón Haukur Guðlaugsson, María Sigurðardóttir,
barnabörn og langömmubörn.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
ÓLAFAR GESTSDÓTTUR,
Kóngsbakka 9,
Reykjavfk.
Sérstakar þakkir viljum við færa Halldóru
Traustadóttur og Einari Jónassyni fyrir
frábæra hjálp og stuðning á erfiðum tímum.
Einnig viljum við þakka læknum og hjúkrunarfólki á gjörgæsludeild
Landspítalans fyrir frábæra umönnun.
Jóhanna Sigurgeirsdóttir,
Garðar Sigurgeirsson, Anne Marie Antonsen,
Bæringur Guðvarðarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Gísli Hansson Wíum andaðist 28.
september síðastliðinn. Á vordög-
um greindist hann með mein það,
er lagði hann að velli. í veikindum
sínum sýndi hann þá bjartsýni og
æðruleysi sem einkenndu hann.
Það eru margir, sem standa í
þakkarskuld við Gísla. Best kom
það í ljós á Sjúkrahúsi Reykjavíkur
eftir aðgerðina í vor, en þá fékk
hann svo margar heimsóknir, að
næstum horfði til vandræða. Gísli
var ótrúlega fljótur að jafna sig,
hress og glaður spjallaði hann við
gesti sína, þakklátur og hrærður
yfir þeirri vinsemd, sem honum var
sýnd.
En fljótt sótti í sama farið,
æxlið óx aftur með ógnarhraða.
Gísli sjálfur og við hin trúðum á
kraftaverkið. Loks varð ekki við
neitt ráðið, hans tími í þessu lífi
var á enda runninn - svo alltof
fljótt. Sumarið, sem leið var því
aðeins frestur á því sem koma
varð. Honum var hlíft við miklum
þjáningum og fékk lengst af að
vera heima í faðmi fjölskyldunnar,
sem annaðist hann af alúð og
kærleika.
Gísli Wíum helgaði líf sitt því
að hjálpa þeim, sem voru hjálpar-
þurfí. Hann var læknamiðill og
sinnti þessu hjálparstarfi í hjáverk-
um, en án annarrar umbunar en
gleðinnar yfir að geta látið gott
af sér leiða. Hann heimsótti sjúka,
tók á móti fólki á heimili sínu og
sinnti ótal hjálparbeiðnum gegnum
síma. Hann var ekki með stórar
yfirlýsingar um hæfileika sína, né
gaf loforð um árangur, heldur tók
öllum vel og sagðist skyldi sjá til
hvað hann gæti gert. En allur sá
mikli fjöldi, er til hans leitaði um
líkn og hjálp, segir allt sem segja
þarf. Það gefur augaleið, að þessu
fylgdi mikið álag á heimilið og það
þarf mikla fómfýsi til að vera ávallt
reiðubúinn fyrir aðra. Gísli var
mjög næmur fyrir áhrifum um-
hverfísins og tók það eflaust sinn
toll af heilsu hans.
Það var fyrir sex árum að ég
kynntist Gísla fyrst. Þá strax tókst
með okkur einlæg vinátta. Þótt
samskipti okkar væru nær ein-
göngu í gegnum síma, fannst mér
ég þekkja hann vel. Það var svo
auðvelt að þykja vænt um hann,
þennan einlæga og hjartahreina
mann. Ég er þakklát forsjóninni
fyrir að hafa fengið að kynnast
honum.
GUÐMUNDUR
HÖRÐUR
ÞÓRARINSSON
Guðmundur
Hörður Þórar-
insson var fæddur
í Vestmannaeyjum
10. desember 1936.
Hann lést 26. sept-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Landa-
kirkju í Vest-
mannaeyjum 4.
október.
Nú kveðjum við þig,
elsku Týssi, okkar
hinstu kveðju, Guð veri
með þér. Þegar missir-
inn er mikill er mjög erfitt að koma
hugsunum sínum á blað. Við eigum
svo margar minningar um þig. Þú
varst sá allra besti vinur okkar
krakkanna og við krakkarnir litum
svo mikið upp til þín. Þú varst
hann „Týssi frændi í Eyjum“.
Margar sögur koma upp í hugann
um það hve góður frændi þú varst
okkur.
Eitt sinn er við systkinin vorum
inni í sportvöruverslun
og skoðuðum leðurfót-
bolta sem okkur lang-
aði svo í, en gátum
aðeins leyft okkur að
skoða hann og vonast
eftir honum í afmæl-
isgjöf eða jólagjöf
komst þú inn í búðina,
varst staddur í bænum
og sást okkur inn um
gluggann. Þú tókst
boltann og spurðir
hvort okkur langaði í
svona bolta og við játt-
um því. Þá réttir þú
Þórarni boltann og
sagðir við afgreiðslumanninn: „Ég
ætla að fá þennann bolta.“ Svona
varst þú, vildir alltaf vera að gleðja
aðra.
Þegar við vorum lítil var alltaf
svo gaman að koma í heimsókn til
ykkar Systu á Brekkugötuna. Okk-
ur er mjög minnisstætt að haldnar
voru margar púttkeppnir í stof-
unni. Alltaf var mjög skemmtilegt
og keppnin hörð. Þú áttir svo gott
Gísla er sárt saknað af mörgum
- vinum, skjólstæðingum og fjöl-
skyldu. Við sem eftir lifum þurfum
að sætta okkur við hin ótímabæru
vistaskipti, trúa því að hans bíði
hlutverk hinum megin og hann
megi áfram sinna köllun sinni á
vegi kærleikans.
Eg vil því fyrir mína hönd og
fjölskyldu minnar þakka Gísla mín-
um fyrir allt, og biðja góðan guð
að hugga og styrkja eiginkonu
hans og börn og fjölskylduna alla.
Blessuð sé minning góðs manns.
Sigríður Björnsdóttir.
Elsku Gísli, þú ert farinn frá
okkur allt of snemma. Ég man
þegar ég hitti þig fyrst þegar þú
komst í heimsókn í Borgarnes með
Hansa frænda. Frá þeim degi hef
ég borið mikla virðingu fyrir þér
og öðrum sem eru gæddir sömu
hæfileikum og þú. Mig langar að
þakka þér fyrir allt það sem þú
hefur gert fyrir mig og Qölskyldu
mína. Sérstaklega fyrir allt sem
þú gerðir fyrir afa Ingimund á
Svanshóli. Mig langar að kveðja
þig með ljóðinu sem pabbi samdi
til þín fyrir nokkrum árum og á
svo vel við þig.
Þú öllum veitir yl og styrk
sem örlög hijá og mæðir.
Atorka þín er ör og virk
þú allra vonir glæðir.
Aðstandendum öllum votta ég
mína dýpstu samúð.
Blessuð sé minning þín.
Guðbjörg Harpa
Ingimundardóttir.
Það hlýtur að vera einhver til-
gangur Skaparans með því að taka
til sín á örstuttum tíma frá sömu
fjölskyldu fimm kærleiksríkar
manneskjur. Við trúum því að þau
Tóta, Inga, Nikulás, Jón og Gísli
séu kölluð á annað tilverustig, til
meiri og æðri starfa. Við sendum
ykkur, kæru Reykjasystkin, og öðr-
um aðstandendum innilegar
samúðarkveðjur og biðjum algóðan
Guð að gefa ykkur styrk á þessum
erfiðum saknaðarstundum.
Minnumst þeirra allra með því
að gefa lífinu hér meiri gaum og
njóta betur samvista með skyld-
mennum og ástvinum.
„Já, sefist sorg og tregi, þér saknendur við
gröf,
því týnd er yður eigi hin yndislega gjöf.“
(B.H.)
Blessuð sé minning þeirra.
Kærar kveðjur,
Guðríður og Sveinn.
með að tala við og gleðja börn
hvort sem það var með skemmtileg-
um sögum eða ýmsum leikjum. Þér
datt alltaf svo margt skemmtilegt
í hug.
Elsku Týssi, við munum sakna
þess mjög að sjá þig ekki þegar
við komum til Éyja en við vitum
að þú verður alltaf með okkur þar
því í Vestmannaeyjum verður alltaf
til í minningunni hann Týssi
frændi.
í morgunskímu mættir þú á Guðsfund,
máttlaus við þerruðum tár af hvörmum.
Umhyggju þinnar nutum alltof stutta stund,
að skilnaði vildum geta vafið þig örmum.
Hvar sem verður glatt á góðri stundu,
gengur þú um velli iðagræna þar.
011 þau verk sem höndum þínum fyrir fundu,
faprt vitni öðrum verkum einatt bar.
Við hlið þins hinsta hvílustaðar
hörmum missinn einn og sérhver.
Lífshlaup okkar bros þitt ávallt baðar,
birtist okkur líkt og sól í desember.
Elsku Systa, hugur okkar er hjá
þér. Sorgin er sár og missirinn
mikill. Þið voruð svo samrýnd,
gerðuð alla hluti saman enda alltaf
talað um Systu og Týssa í sömu
andrá. Megi Guð vera þér styrkur
í þinni miklu sorg.
Þórarinn Jóhann, Guðbjart-
ur Kristján og Vilborg Þór-
anna Kristjánsbörn.