Morgunblaðið - 24.10.1997, Blaðsíða 40

40 FÖSTUDAGUR 24. OKTÓBER 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Jón Hálfdán
Þorbergsson
fæddist á Galtarvita
hinn 12. september
1931. Hann lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 11. október
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Rannveig Jónsdótt-
ir, yfirsetukona, f.
29. nóvember 1902,
d. 17. maí 1985, og
Þorbergur Þor-
bergsson bóndi, f.
23. janúar 1902, d.
4. júní 1982. Rann-
veig og Þorbergur giftust 29.
des. 1926, fyrstu árin bjuggu
þau í Miðvík við Aðalvík en
gerast vitaverðir í Galtarvita
(Keflavíkurvita við Súganda-
fjörð) frá 1931-1941, síðan eru
þau í Súðavík. Jón Hálfdán átti
fimm systkin, þau eru: Elías
Gunnar, f. 22. sept. 1926, Guð-
rún Þórey, f. 22. sept. 1926,
Ragnar Hermann, f. 15. mars
1928, Halldór Svanmundur, f.
15. apríl 1930, d. 22. apríl 1984,
og Salbjörg Olga, f. 8. febrúar
1933.
Jón kvæntist Sigríði Ebenes-
ardóttur 30. apríl 1955. Sigríður
er Bolvíkingur, f. 31. des. 1931.
Börn Jóns og Sigríðar eru:
1) Stúlka, óskírð, f. 16. júlí 1951,
d. sama dag. 2) Randver, bif-
reiðastjóri, f. 25. september
1952, ókvæntur, hann á eina
dóttur, Steinunni Sigríði.
3) Valgeir Ómar, vélfræðingur,
f. 23. júlí 1955, kvæntur Guð-
laugu Traustadóttur, skrif-
Elsku pabbi minn, þá er þessari
þautagöngu þinni lokið, og stórt er
tómarúmið sem þú skilur eftir í
hjarta okkar. Það var mikil ánauð
er Drottinn lagði á þig með þessum
sjúkdómi, mann er aldrei varð mis-
dægurt, en þú tókst honum með
þínu alkunna jafnaðargeði, varst
vinnandi fram á síðasta dag, kvart-
aðir ekki heldur hafðir áhyggjur af
öðrum. Það er mikill missir við frá-
fall þitt, en þökk sé Guði fyrir þá
miklu gæfu, að hafa fengið að njóta
handleiðslu þinnar og umhyggju í
þessu Iífi. Þú gafst okkur börnum
og seinna barnabörnum allt það
'besta sem finnst í mannlegu eðli,
alltaf var hægt að leita til þín með
öll vandamál og þú leystir þau. Eitt
bamabarna þinna, hún Tinna María,
sagði: „Hann afi skammaði mig aldr-
ei, hann talaði alltaf við okkur,“ það
Iýsir vel góðmennsku þinni, að hlusta
á alla, heyra þeirra sjónarmið og
miðla frá þínu stóra hjarta.
Elsku mamma, Guð gefi þér styrk
á þessari sorgarstund, minningin um
góðan eiginmann og föður mun lifa
með okkur öllum. Þakka þér fyrir
lífíð, elsku pabbi.
Ómar.
stofukonu, þeirra
börn eru Tinna Mar-
ía, f. 26. ágúst 1982,
og Jón Elmar, f. 17.
ágúst 1984. 4) Ebe-
neser Aðalsteinn,
vélfræðingur, f. 18.
janúar 1958, í sam-
búð með Láru Við-
arsdóttur, þeirra
barn er Alexander
Elís, f. 17. maí 1993,
áður átti Ebeneser
Sigfríði Sunnu, f. 22.
nóv. 1982. 5) Guð-
mundur Páll, lög-
regluvarðstjóri, f. 5.
sept. 1963, kvæntur Berglindi
Sif Benidiktsdóttur, húsmóður,
þeirra börn eru Kamilla Dögg,
f. 28. mars 1988, Eðvarð Páll,
f. 22. júní 1990, og Hulda Elísa,
f. 6. okt. 1994. 6) Elísabet Mar-
ía, húsmóðir, f. 15. mars 1967,
gift Jens Níelssyni, húsasmið,
þeirra börn eru Auður, f. 24.
maí 1989, og Guðrún, f. 22. maí
1993.
Jón lauk sveinsprófi í bif-
vélavirkjun hjá Sveini Egils-
syni hf. 1954 og varð meistari
í þeirri iðn árið 1958. Eftir
sveinsprófið starfaði hann hjá
Vélsmiðjunni Þór á Isafirði til
1960, en flyst þá til Reykjavík-
ur. Hann starfaði fyrst hjá
Hemli hf., en síðan við fyrir-
tæki sitt Vélverk hf., sem hann
stofnaði ásamt Trausta Þor-
lákssyni árið 1963, og starfaði
við það til æviloka.
Útför Jóns fer fram frá Há-
teigskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Elsku pabbi og tengdapabbi.
Með miklum trega og söknuði
kveðjum við þig. En við vitum að á
móti þér er tekið opnum örmum í
guðsríki, slíkum gæðamanni, sem
öllum var svo góður og hugsaði
minnst um eigin velferð i erfíðum
veikindum. Allar minningar um þig
einkennast af blíðu og hlýju. Guð
geymi þig.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Beta og Jens.
Það er með hryggð í huga, að ég
tek mér penna í hönd, til að skrifa
hinstu kveðju til vinar míns Jóns
H. Þorbergssonar bifvélavirkja-
meistara.
Leiðir okkar lágu saman fyrir um
það bil 40 árum, tókst þá strax með
okkur vinskapur sem enst hefur alla
tíð síðan. Þegar ég læt hugann reika
til þess tíma er við byijuðum að
starfa saman, koma upp í hugann
þínir starfshæfileikar, dugnaðurinn
og ekki síst góðvildin sem þú sýndir
öllum sem til þín þurftu að leita.
Það sannaðist þegar við við byij-
uðum okkar fyrirtækjarekstur sam-
an, að þú hafðir þessa eiginleika í
mjög ríkum mæli, það er ekki lítið
lán að eiga slíkan samstarfsfélaga
og vin í öll þessi ár og get ég aldrei
fullþakkað þér fyrir það. Stórt skarð
hefur myndast í fjölskyldur okkar,
nú þegar þú ert farinn, en við mun-
um öll ætíð minnast þeirra fjölmörgu
gleðistunda sem við áttum saman.
Minningin um þig mun ávallt lifa
með okkur.
Fjölskylduböndin eru sterk og
samgangur milli heimila okkar til
fyrirmyndar. Gestrisnin í Garðsenda
7 er ógleymanleg og alltaf var um
nóg að tala.
Nú þegar ég og fjölskylda mín
kveðjum í hinsta sinn okkar einlæga
vin, viljum við senda eiginkonu hans
og fjölskyldu okkar dýpstu samúð-
arkveðjur.
Elsku Sigga mín, við vitum að
sorgin er mikil og biðjum við góðan
Guð að veita þér og fjölskyldu þinni
styrk á þessum erfiðu tímamótum.
Trausti Þorláksson.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Þegar við fréttum af andláti, okk-
ar elskulega afa, sem var búinn að
vera svo Iengi mikið veikur, urðum
við mjög leið. Okkur hafði verið sagt
að honum myndi ekki batna. Við
urðum sár því að við hefðum átt að
eiga svo langan tíma eftir með hon-
um, hann var alltaf svo góður og
skemmtilegur. Hann vildi allt fyrir
okkur gera þótt honum liði illa í sín-
um veikindum.
Elsku afi, takk fyrir allar stund-
irnar sem við áttum saman. Guð
geymi þig.
Kamilla, Eðvarð og Hulda.
í dag verður lagður til hinstu
hvílu tengdafaðir minn Jón Þor-
bergsson, eftir hetjulega baráttu við
erfiðan sjúkdóm. Hann háði það stríð
í tæp þtjú ár, en aldrei heyrði mað-
ur hann kvarta, þótt það sæist að
honum liði mjög illa, frekar spáði
hann í hvernig öðrum liði.
Mín fyrstu kynni af Jóni voru
þegar ég og sonur hans, Guðmund-
ur, fórum að vera saman, tók hann
mér mjög vel og mér leið alltaf vel
í návist hans. Hann sýndi mér og
börnunum ávallt mikla umhyggju,
hann var afi af lífi og sál. Þótt þessi
erfiðu veikindi heijuðu á hann,
reyndi hann að vera eins mikið með
börnunum og hann gat.
Þegar við Guðmundur fluttum frá
Bolungarvík til Reykjavíkur, tók
hann á móti okkur af miklum höfð-
ingsskap og var þá ekkert til spar-
að. Ég er þakklát fyrir þann stutta
tíma sem við áttum saman eftir að
ég flutti til Reykjavíkur og gat kíkt
við eins oft og ég vildi, þótt það
væri sárt þegar maður vissi hvert
stefndi. Það var aðdáunarvert hvað
tengdamóðir mín stóð sig vel í þess-
ari baráttu með honum.
Um leið og ég kveð þig, þakka
ég fyrir allar ánægjustundirnar sem
við áttum saman og gott verður að
eiga í minningunni, bið ég Guð að
styrkja Siggu, börnin, tengdabörnin
og barnabörnin á þessari erfiðu
stundu.
Guð geymi þig, elsku
tengdapabbi.
Þín
Berglind.
í dag kveðjum við fjölskyldan í
Bröndukvísl mann sem átt hefur
stóran sess í hjörtum okkar allra í
langan tíma. Við teljum okkur hafa
átt miklu láni að fagna að hafa not-
ið áratuga vináttu og hlýju Nonna
okkar. Þegar ég horfi á fjölskyldu
mína, hnípna yfir missinum, geri ég
mér fyrst grein fyrir hversu stórt
skarð þessi jákvæði og trygglyndi
vinur skilur eftir sig. Frá því að ég
var lítil voru Nonni og Sigga frænka
mín stór hluti af iífi mínu, hlý,
skemmtileg og frábærir vinir í gegn-
um súrt og sætt. Vinátta sem varað
hefur í yfir 40 ár geymir með sér
margar hugljúfar minningar, minn-
ingar sem taka mig aftur til þess
tíma er foreldrar mínir og Nonni og
Sigga hlógu og skemmtu sér við
spilamennsku, við krakkarnir pöss-
uðum yngri börnin, og mæður okkar
bökuðu og elduðu saman. Þegar við
hjónin stofnuðum svo heimili okkar
efldust enn vinaböndin, og fóru syn-
ir okkar ekki varhluta af virðingu,
velvilja og gestrisni þeirra hjóna, og
hafa alla tíð farið með tilhlökkun á
fund þeirra. Við minnumst með hlý-
hug ótal dýrmætra samverustunda
þar sem við spiluðum á spil og gít-
ar, sungum og hlógum af lífinu og
tilverunni. Nonni var sannarlega
trygglyndur og glaðvær maður sem
ávallt lét gott af sér leiða. Hann var
hógvær og sterkur, og fram á síð-
asta dag var alltaf stutt í brosið.
Elsku Nonni, við munum alltaf
vera þakklát fyrir að hafa átt eins
góðan dreng og þig að vini. Blessuð
sé minning þín.
Elsku Sigga, Randver, Ómar,
Ebbi, Gummi, Beta og ijölskyldur.
Við vitum að sorgin er mikil, því
mikilvægur hlekkur í keðjunni er
farinn á vit feðra okkar, og við biðj-
um Guð að gefa öllum styrk til að
vinna úr sorginni.
Kristrún, Jón, Pétur,
Gunnar og Friðrik Már.
í dag kveðjum við mág minn, svila
og okkar besta vin, Jón H. Þorbergs-
son eða Nonna eins og hann var
nefndur í vina hópi. Þótt vitað hafi
verið um tíma að það styttist í kveð-
justundina vegna veikinda hans er
svo sárt að kveðja. En í Spámannin-
um segir einmitt. „Talaðu við okkur
um sorgina. Sorgin er gríma gleðinn-
ar. Skoðaðu hug þinn vel, þegar þú
JÓN HÁLFDÁN
ÞORBERGSSON
+
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
bróðir,
ANDRÉS SIGURÐUR SIGURJÓNSSON,
Aðalstræti 19,
Þingeyri,
sem lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur miðviku-
daginn 15. október, verður jarðsunginn frá
Þingeyrarkirkju laugardaginn 25. október og
hefst athöfnin kl. 14.00.
Kristrún Klara Andrésdóttir, Völundur Þorbjörnsson,
Guðrún Björg Andrésdóttir, Þáll Sævar Sveinsson,
Ásta Kristín Andrésdóttir,
Guðmundur Páll Andrésson,
Sigrún Berglind Andrésdóttir,
Sigurjón Hákon Andrésson,
Sólveig Sigurjónsdóttir,
Ólafía Sigurjónsdóttir,
Elínborg G. Sigurjónsdóttir
og fjölskyldur.
Útför eiginmanns míns, föður, fósturföður og
afa,
KRISTMANNS HREINS JÓNSSONAR
frá Efra Hóli ( Staðarsveit,
Höfðagötu 27,
Stykkishólmi,
fer fram frá Stykkishólmskirkju laugardaginn
25. október kl. 13.30.
Jarðsett verður á Staðastað.
Þeim, sem vildu minnast hins látna, er bent á
Stykkishólmi.
Fransiskussjúkrahúsið í
Árný M. Guðmundsdóttir,
Edda Sóley Krístmannsdóttir, Jón Ingi P. Hjaltalín,
Kristján Viktor Auðunsson, Hildur K. Vésteinsdóttir,
Þröstur Ingi Auðunsson, Wioletta Maszota,
Arna Dögg J. Hjaltalín, Alfreð Már J. Hjaltalín.
ert glaður og þú munt sjá, að aðeins
það, sem valdið hefur hryggð þinni,
gerir þig glaðan. Þegar þú ert sorg-
mæddur, skoðaðu þá aftur huga
þinn, og þú munt sjá, að þú grætur
vegna þess sem var gleði þín.“
Nú þegar við kveðjum Nonna
verða minningarnar um hann ljósar
og skýrar og munu lifa með, okkur
áfram og fyrir þær viljum við þakka.
Aliar eru þær góðar, allt frá því er
ég var barn og hann kom heim sem
kærasti Siggu systur, og fram til síð-
asta dags. Einlægni og vinátta hefur
ætíð verið okkar á milli. Við Grímur
byijuðum okkar búskap heima hjá
þeim á Kleppsveginum. Þótt húsið
væri lítið var alltaf nóg pláss fýrir
alla og gestrisnin í fyrirrúmi enda
var oft gestkvæmt hjá þeim.
Margar ánægjustundir hefur fjöl-
skylda okkar átt með þeim gegnum
árin og góðar minningar eigum við
frá mörgum ferðalögum bæði inn-
anlands sem erlendis.
Nonni var sú manngerð sem
skynjaði þörf mannsins fyrir kær-
leika og gaf af bestu getu. Hann
var svo sáttur við lífið og hafði þessa
innri ró sem við öll sækjumst eftir.
Það kom líka fram í veikindum hans
hversu mikinn styrk og kærleika
hann hafði og miðlaði öðrum. Hann
stóð heldur ekki einn í baráttu sinni,
átti ástríka konu sem stóð sem klett-
ur við hlið hans. Börn, tengdabörn
og barnabörn veittu honum styrk
og gleði allt til hinstu stundar.
Sigga og Nonni voru samrýnd
hjón sem fögnuðu af einlægni hveij-
um áfanga í lífinu bæði hjá þeim
sjálfum svo og öðrum. Ávallt voru
þau til staðar á hátíðarstundum með
örlæti og rausnarlegri gjafmildi.
Gleðin við að gefa var helsta ein-
kenni Nonna. Viljum við hér með
færa fram þakkir okkar fyrir allt
sem hann var okkur.
Biðjum við algóðan Guð að gefa
Siggu, Randveri, Ómari, Ebba,
Gumma, Betu og fjölskyldum þeirra
styrk í sorg þeirra. Þau hafa mikið
misst, en við vitum að þau hafa
mikið að þakka fyrir.
Guð blessi hann í nýjum heim-
kynnum ljóss og friðar.
Vala, Grímur og Ævar.
í dag kveð ég kæran frænda
minn, Jón Þorbergsson, sem lést
fyrir aldur fram úr illvígum sjúk-
dómi sem hann hafði barist við á
þriðja ár.
Þú varst einn af mínum kærustu
og uppáhalds frændum. Ég var svo
lánsöm að fá að kynnast ykkur
Siggu sem fulltíða kona þegar við
fórum saman í utanlandsferð 1984
ásamt foreldrum mínum, Ragnari
bróður þínum og konu hans. Það
var yndislegt að sjá ykkur frænd-
urna, hvernig þið stóðuð saman sem
einn í rökræðum við konurnar ykk-
ar um ýmis mál. Ég var oft á öðru
máli en þið skemmtuð ykkur hið
besýa.
Ég minnist líka 27. desember sl.
þegar þú leiddir einkadóttur þína
upp að altarinu. Stoltið og reisnin
leyndi sér ekki þrátt fyrir að sjúk-
dómurinn væri farinn að segja til
sín. Þú varst farinn að grennast
aðeins, en þú gast gert grín af því
og sagðir að það væri þó einn ljós
punktur í þessu öllu samar. því þig
hefði alltaf langað til að vera
grennri. Þú varst ekki maður sem
barst tilfinningar þínar á torg. Ég
sá þig sem feiminn og hlédrægan
mann sem bar sitt í hljóði en það
var alltaf stutt í brosið og hláturinn
og þá ljómaði allt andlitið eins og
sólin.
Ég gleymi aldrei samtölunum
sem við áttum saman, þá fann ég
hversu hlýr maður þú varst og hvað
það var auðvelt að þykja vænt um
þig. Ég er alveg viss um að hann
Halldór bróðir þinn hefur verið ná-
lægt brosandi með útbreiddan
faðminn til að taka á móti þér þeg-
ar þú kvaddir þennan heim og fórst
á vit æðri heims þar sem enginn
sársauki er.
Góði guð veittu Siggu, sem stóð
svo dyggilega með eiginmanni sín-
um i veikindum hans, og börnunum
þeirra styrk í missi sínum. Vertu
sæll kæri frændi.
Helga Óladóttir og fjölskylda.