Morgunblaðið - 24.10.1997, Blaðsíða 42

42 FÖSTUDAGUR 24. OKTÓBER 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ÁSGEIR
SKÚLASON
+ Ásgeir Skúlason
fæddist í
Reykjavík 22. júlí
1927. Hann lést 17.
október síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Skúli Sveins-
son vélsljóri, fædd-
ur 19. nóvember
1895 á Hömrum í
Eyrarsveit, Snæ-
fellsnesi, og kona
> hans Hallfríður Ás-
geirsdóttir, fædd
18. janúar 1896 á
Ósi við Steingríms-
fjörð í Stranda-
sýslu.
Ásgeir var elstur þeirra
systkina sem komust á legg, en
elstur var Ásgeir Bjarni, f.
1926, en hann dó aðeins árs
gamall. Næstur Ásgeiri var
Svavar, verktaki í Hafnarfirði,
f. 1928, siðan Elínborg, en hún
drukknaði í æsku, f. 1930, þá
Trausti, bóndi í Skógarnesi,
Miklaholtshreppi, f. 1933, þá
Ellert, vélaverktaki í Njarðvík,
f. 1935, og Guðrún, húsmóðir í
Njarðvík, f. 1937.
Ásgeir kvæntist eftirlifandi
konu sinni Sigrúnu Sigurðar-
dóttur 11. september 1948. Hún
fæddist í Hafnar-
firði 16. júní 1927.
Foreldrar hennar
voru Sigurður
Krisljánsson, vél-
stjóri í Hafnarfirði,
og Valgerður
Ivarsdóttir.
Þau Sigrún og
Ásgeir eignuðust
sex mannvænleg
börn en þau eru:
Guðmundur, f.
1947, véltækni-
fræðingur, kvænt-
ur Jakobínu Sigur-
rós Sigurðardóttur.
Gréta, f. 1948, kennari, gift
Konráði Erlendssyni kennara.
Hallfríður Ólöf, f. 1953, gift
Jack Dennis, Bandaríkjunum,
þau eru skilin. Skúli Snæbjörn,
f. 1954, vélvirki, kvæntur Elínu
Halldóru Hermannsdóttur. Val-
geir, kvæntur Önnu Margréti
Guðmundsdóttur en þau skildu,
Valgeir er nú í sambúð með
Rannveigu Lilju Garðarsdóttur.
Barnabörnin urðu 14 talsins
þar af 13 á lífi og langömmu-
og Jangafabörnin 5 talsins.
Utför Ásgeirs fer fram frá
Ytri-Njarðvíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Ásgeir lærði rennismíði í Vél-
smiðju Hafnarfjarðar og Vélsmiðju
Magnúsar og Héðins í Innri-Njarð-
vík 1945-1949 og lauk fyrra bók-
námi í Iðnskólanum í Hafnarfírði
en seinni hlutanum í Iðnskólanum
í Keflavík. Hann gerðist vörubíl-
stjóri á eigin bíl 1953-63 en þá
‘‘"Yéðst hann sem verkstjóri til Vél-
smiðju Njarðvíkur. Eins og títt var
með vélsmiðjur hér áður fyrr voru
járnsmíðafögin aðallega fjögur: vél-
virkjun, rennismíði, eldsmíði og
plötu- og ketilsmíði. Gengu járn-
smiðir yfírleitt jöfnum höndum í
allar greinar.
Ásgeir var af þeim sem til þekktu
talinn mjög hæfur iðnaðarmaður
enda var hann um langt árabil próf-
nefndarmaður í járniðnaði og for-
maður síns félags, Járniðnaðarfé-
lags Suðurne^ja ásamt því að eiga
sæti í fulltrúaráði Iðnaðarmannafé-
lags Suðurnesja.
Ásgeir greindist fyrst með
krabbamein skömmu eftir hjartaað-
'gerð sem hann gekkst undir 1995
og barðist hart gegn þeim válega
sjúkdómi, fór hann m.a. á meðferð-
arstofnun í Mexíkó.
Við Ásgeir kynntumst fyrst árið
1953 þegar hann hóf vörubílaakstur
á eigin bíl, en 1957 stofnuðum við
ásamt fleirum fyrirtækið Járn- og
pípulagningaverktakar Keflavíkur
hf. sem undirritaður hefur séð um
rekstur á síðan. Ásgeir réðst síðan
til starfa hjá fyrirtækinu 1968 og
vann þar í nokkur ár og reyndist í
hvívetna hinn besti starfskraftur
eða þar til hann hóf eigin rekstur
með útleigu á loftpressum, sem síð-
ar varð sandblástursfyrirtækið Rás
; hf. í Njarðvík. Það hefur síðan reist
sér myndarlegt verkstæðishús á
Fitjabraut 4, Njarðvík og gat hann
þvl sandblásið bæði úti og inni og
gengur reksturinn vel. Keflavíkur-
verktakar hafa þurft mikið á hans
þjónustu að halda í gegnum árin
og hefur hann í hvívetna staðið við
sína samninga óaðfínnanlega.
Þeir bræðurnir Ellert og Ásgeir
byggðu saman þriggja hæða mynd-
arlegt hús á Grundarvegi 21, Njarð-
vík, og bjó Sigrún manni sínum þar
yndislegt heimili en þau fluttu í það
árið 1960 og bjuggu þar saman í
sátt og samlyndi þar til Ásgeir lést.
Einnig festu þau kaup á sumarbú-
staðnum Sunnuhlíð á Laugarvatni
fyrir tveimur árum og voru þar síð-
ast vikuna áður en Ásgeir lést. Þau
áttu einnig annað hugðarefni en
það var ferðabíll, sem Ásgeir var
að gera upp til að ferðast á innan-
iands. Það má því með sanni segja
að kallið hans hafi komið of fljótt,
en vegir guðs eru órannsakanlegir.
Um leið og ég kveð góðan vin
og samstarfsfélaga bið ég góðan
guð að blessa Sigrúnu og fjölskyld-
una um alla framtíð.
Ingvar Jóhannsson.
Kveðja frá tengdadætrum.
Ásgeir var kærleiksríkur, einlæg-
ur, hvetjandi og þolinmóður. Hann
hafði þann hæfileika að laða það
besta fram í fólki og umhugað var
honum um alla sem minna máttu
sín. Umgengni hans við börnin okk-
ar einkenndist af þolinmæði og sér-
stakt lag hafði hann á að vekja
áhuga þeirra til góðra verka.
Fjölskyldu- og vinatengsl voru
Ásgeiri mjög mikilvæg. Það mátti
vel greina í afmælum og á öðrum
fagnaðarfundum fjölskyldunnar
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust
er móttaka svokallaðra ASClI-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnsiukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld i úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins
i bréfasíma 5691115, eða á netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíð-
um. Það eru vinsamleg tilmæii að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað
viðhmeðalllnubil og hæfilega llnuiengd — eða 2.200 slög. Höfundar eru beðnir að
hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
ML.

.
í
Upplýsingar í símum
562 7575 & 5050 925
I HOTEL LOFTLEIÐIR
J ic l'l'ajli A 1 I M O Tl II
Glæsileg kaffihlaðborð
FALLEGIR SALIR
OG MJÖG GÓÐ ÞJÓNUSTA
sem haldnir hafa verið undanfarin
ár í sumarbústað Ásgeirs og Sig-
rúnar að Laugarvatni. Þar hafði
Ásgeir mikla ánægju af að dvelja
og ánægðastur var hann ef öll fjöl-
skyldan gat verið nærri.
Það að fá að kynnast Ásgeiri
hefur gefíð okkur dýrmætt vegar-
nesti. Hann fékk okkur til að líta
á lífíð og tilveruna frá öðru sjónar-
horni. Hann var okkur góður
tengdafaðir og börnunum okkar
einstakur afí. Fyrir það færum við
honum okkar bestu þakkir.
Hver minning dýrmæt perla, að liðnum
lífsins degi.
Hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þökkum hér.
Þinn kærleikur i verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
Og gæfa var það öllum er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðard.)
Elsku Ásgeir. Það er von okkar
að þegar þú kemur á áfangastað
ferðalags þíns verði þér allir vegir
færir og að þú látir gott af þér leiða
þar eins og þú gerðir á meðan þú
varst meðal okkar.
Við biðjum góðan Guð að styrkja
Sigrúnu og aðra aðstandendur í
sorginni.
Rósa, Elín, Rannveig
og Hafdís.
Kæri afi. Fyrir fáum vikum
komst þú í heimsókn til mín og
kærasta míns. Þú varst eins hress
og þú átt að þér að vera. Við dáð-
umst að því hversu meðvitaður,
raunsær og opinn þú varst um sjúk-
dóm þinn. Þú ræddir það fram og
aftur við okkur hvað væri búið að
gera og hvað væri hugsanlega hægt
að gera. Það eina sem er öruggt í
þessu lífí er að við deyjum einhvem
tíma og þú ætlaðir bara að reyna
njóta sem best þess sem eftir væri
af þeim tíma sem þér væri ætlað-
ur. Þetta er dæmigert um það
hvernig þú varst stoð og stytta
okkar sem stöndum þér næst, í því
að standa með þér í þinni hetjulegu
baráttu við sjúkdóminn. Það var
ekki þér líkt að gefast upp.
Þar sem við sátum hjá þér um
daginn varð ekki hjá því komist að
rifja upp okkar samverustundir. Það
sem mér er minnisstæðast er að
mörgu leyti táknrænt fyrir það sem
þú gafst af þér. Það var á þeim
árum er við bjuggum á loftinu hjá
ykkur ömmu. Við systkinin komum
niður til ykkar á morgnanna og þú
gafst okkur hafragraut með lýsi. Á
sunnudagsmorgnum fórstu svo allt-
af með mig í sund. Árshátíð sund-
ferðanna var svo á sumrin þegar
sem flest af barnabörnunum voru
í Njarðvík. Þá tókst þér einhvern
veginn að koma okkur öllum fyrir
aftan í Toyotunni og sýndir okkur
borgina og Viðey. Þá var farið í
Laugardalslaugina og á Bæjarins
bestu á eftir.
Þessu sáðirðu hjá okkur sem
best þú gast; hollt mataræði og
hreyfing. Þú gleymdir ekki andan-
um í líkamsræktinni. Þú kenndir
okkur að læra að meta samveruna
með hvort öðru og alltaf varstu til-
búinn að ræða og íhuga málin sam-
an, sama hvað það nú var.
En nú ertu farinn. Fullvissa mín
um að nú líði þér vel hjálpar mér
að horfast í augu við fráhvarf þitt.
Eg er þakklát fyrir að hafa feng-
ið að alast upp í návist þinni.
Megi guð varðveita þig og styrkja
ömmu og okkur öll hin í sorginni.
Þín,
Áslaug.
Það voru miklir uppgangstímar
í Viðey vorið 1922 þegar Kárafélag-
ið haslaði sér þar völl og settist í
bú Milljónafélagsins, sem hafði lagt
upp laupana árið 1914. Miklar end-
urbætur voru gerðar á mannvirkj-
um stöðvarinnar, m.a. var hafskipa-
bryggjan stækkuð, en hún var hin
fyrsta sinnar tegundar við Faxaflóa
og ein af hinum fyrstu á öllu land-
inu, og rafstöð var sett upp í eynni.
Sjö árum síðar er enn tekið risa-
skref í framfaraátt þegar þar er
reistur einn af þremur fyrstu bens-
íntönkum á landinu. Viðey hafði
allt frá 1908 verið meginbirgðastöð
Hins íslenska steinolíuhlutafélags.
Þar var þá strax byggð fyrsta olíu-
bryggja landsins og þangað var
fljótandi eldsneyti íslendinga flutt
í tunnum frá útlöndum og sett þar
á land. Frá olíustöðinni í eynni voru
tunnurnar svo fluttar til Reykjavík-
ur og út um land. Við þau miklu
tímamót þegar bensíntankurinn reis
í Viðey fluttist þangað fjölskylda
sem átti eftir að setja mikinn svip
á mannlíf í eynni næstu árin. Þar
voru á ferðinni hjónin Hallfríður
Ásgeirsdóttir og Skúli Sveinsson.
Skúla beið það verkefni að annast
fyrir Kárafélagið flutninga milli
lands og eyjar. Meginverkefnið var
daglegur flutningur á bensíntunn-
um, auk fólks og hvers konar far-
angurs. Þau hjón voru ekki ein á
ferð, þeim fylgdu börn þeirra sem
áttu eftir að verða félagar mínir
og vinir er fram liðu stundir. Ás-
geir var þeirra elstur, var á fjórða
ári þegar þetta gerðist. í þeirri
miklu uppsveiflu sem þá var í eynni
hefði fáa grunað að innan tveggja
ára yrði ævintýrinu lokið, en svo
fóru leikar að Kárafélagið hætti
starfsemi árið 1931.
Þegar Kárafélagið var einnig
búið að leggja upp laupana og ysinn
og þysinn af hinni umfangsmiklu
starfsemi þagnaður, lagðist tímabil
kyrrðar og kyrrstöðu yfir mannlífið.
Eitt hélst þó óbreytt, bensínflutn-
ingarnir milli eyjar og lands, því
bensíntankurinn stóð enn á sínum
stað og hann þurfti að nota. Skúli
hélt áfram að annast flutningana
og fjölskylda hans og Hallfríðar var
kyrr í eynni ásamt sárafáum öðrum
fjölskyldum. Börnin í eynni voru
ekki mörg en undu sér vel í hinu
friðsæla umhverfí, þar sem þau
höfðu yfirgefin mannvirki fiskveiði-
stöðvarinnar að leikvangi, fjöl-
breyttar fjörur og fjölskrúðuga móa
og mýrar.
í svo þröngu samfélagi hefur
hver einstaklingur mikið vægi og
kynni verða náin. I viðeyska barna-
hópnum skar Ásgeir Skúlason sig
úr og hafði mótandi áhrif sökum
einstakra mannkosta sem ein-
kenndu hann alla ævi. Hann var
hæglátur, prúður, einlægur en jafn-
framt einbeittur ef því var að skipta.
Mörg eru þau atvik sem upp komu
í bernskuleikjum okkar og starfi
sem hrannast fram í minningunni
á þessum tímamótum, þegar okkar
kæri bernskufélagi er kvaddur, en
verða ekki tíunduð hér. Hins vil ég
minnast að eftir að brottfluttir Við-
eyingar stofnuðu með sér átthaga-
félag var Ásgeir einn af máttar-
stólpum þess. Án framlags hans og
fjölskyldu, bræðra hans og fjöl-
skyldna þeirra hefði félagsstarfið
orðið erfíðara og svipminna.
Ásgeiri var mjög umhugað um
framgang Viðeyingafélagsins og
sparaði hvorki fé né fyrirhöfn 'ef fé-
lagið þurfti einhvers með. Eiginkona
hans, Sigrún Sigurðardóttir, studdi
hann með ráðum og dáð og því var
það sjálfsagt og eðlilegt að þau hjón
voru kjömir heiðursfélagar Viðey-
ingafélagsins fyrir nokkrum árum.
Ásgeir barðist árum saman við
erfiðan sjúkdóm sem hann að lokum
laut í lægra haldi fyrir. Hann glímdi
við þann sjúkdóm af sama æðru-
leysi og alltaf hafði einkennt hann.
Hálfum mánuði áður en sjúkdómur-
inn lagði hann endanlega að velli
sótti hann afmælisveislu sonar míns
í félagsheimili Viðeyinga í gamla
vatnsgeyminum í eynni. Hann kom
þangað helsjúkur, studdist við tvo
stafi, en lét sem ekkert væri og
fagnaði með fjölskyldu minni.
Ásgeir vissi að hveiju hann gekk
en hann kom til þess að gleðjast
með glöðum og til þess að líta í
hinsta sinn sínar hjartkæru
bernskustöðvar. Nú lítur hann yfir
þær af öðrum hæðum.
Með Ásgeiri er genginn góður
drengur, vammlaus maður, sem
sárt er saknað af fjölskyldu og vin-
um. Viðeyingar biðja honum og öllu
hans fólki blessunar.
Orlygur Hálfdanarson.
Mig langar til að kveðja vin minn
og fyrrverandi vinnufélaga með
nokkrum orðum. Þegar ég var í
Vélsmiðju Njarðvíkur fyrir rúmum
þijátíu árum fór fram mikil endur-
skipulagning á vélsmiðjunni, og
þurfti þar á meðal að ráða nýjan
verkstjóra. Þá kom enginn annar
til greina en Ásgeir Skúlason renni-
smíðameistari, og kom í ljós, að það
var rétt ákvörðun. Við áttum mjög
gott samstarf á fjórða ár, en þá
fórum við báðir til annarra starfa.
Ásgeir átt mjög gott með að um-
gangast fólk og var hvers manns
hugljúfi. Hann stofnaði sitt eigið
fyrirtæki og rak það með ágætum
í áratugi. Við Helga þökkum Ás-
geiri fyrir góða viðkynningu og vin-
áttu og vottum Sigrúnu, fermingar-
systur minni, og afkomendum
dýpstu samúð okkar með, að því
er okkur finnst, ótímabært fráfall
Ásgeirs Skúlasonar.
Gísli Júiíusson.
TRYGGVI
BJARNASON
+ Tryggvi
Bjarnason
fæddist á Bassa-
stöðum við Stein-
grímsfjörð 22. jan-
úar 1917. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur,
Landakoti, 13.
október siðastlið-
inn. Foreldrar
hans voru Bjarni
Bjarnason og
Anna Áskelsdóttir.
Eiginkona hans er
Arnfríður Bene-
diktsdóttir. Börn
þeirra eru: Svanur, kona hans
er Ásdís Garðarsdóttir. Jón,
kona hans er Guðbjörg Jóhann-
esdóttir, Anna Guðriður.
Barnabörnin eru 10 og barna-
barnabörnin eru 10.
Útför Tryggva fer fram frá
Háteigskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Það kemur margt upp í hugann
nú þegar þú ert farinn frá okkur.
Minningarnar streyma fram. Minn-
ingar sem allar eru ljúfar og kær-
ar. Kærastar eru þó minningarnar
um þig með börnunum mínum. Þú
og Egill að fara í gönguferð eða
þá eitthvað að smíða í geymsl-
unni. Þú gangandi um
gólf með Þóri Inga þeg-
ar hann var veikur.
Berglind að lauma sinni
hönd í þína þegar þið
voruð að horfa á eitt-
hvað spennandi í sjón-
varpinu. Þú að segja
þeim sögur.
Fyrir þetta og miklu
meira langar mig að
þakka þér, þó mest fyr-
ir að standa alltaf með
okkur. Þakka þér fyrir
ást þína og umhyggju.
Minning þín lifir með
okkur.
Þín dóttir,
Anna Guðríður.
Kveðja til langafa
Nú er afi langi dáinn. Það verður
skrýtið að koma í heimsókn á Lind-
argötuna, og enginn afí til að labba
til og stinga litlum lófa í hlýja hönd
undir sæng. En við vitum, að núna
líður afa vel. Guð geymi ömmu
löngu.
„Far þú í friði, friður Guðs þig
blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt.“
Langafabörnin,
Jón Ingi, Sindri Már,
Herdís Dögg og
Guðbjörg Sara.