Morgunblaðið - 27.11.1997, Blaðsíða 50

50 FIMMTUDAGUR 27. NÓVEMBER 1997
AÐSENDAR GREINAR
MORGUNBLAÐIÐ
P A T I U M
L 1 f t S T Y I t
Frönsk hönnun
framleidd í Tékklandi
Úr hinni væntanlegu
bók minni:
„Það er mismunandi hvað menn
ræða um þegar þeir ræða um fyrir-
myndarþjóðfélag. Það sem þáttak-
endurnir á ráðstefnunni árið 1996
...sögðu var einkum það að hér
væri enginn her, og að stríð hafi
ekki verið háð á landsmælikvarða
allt frá landnámi. Deilur hafi verið
leystar á friðsamlegan hátt, til
dæmis þegar kristni var tekin upp
á Þingvöllum árið 1000.“
Guðmmdw Rapi GewM
skólastjóri
Alþýðan og* gereyðing-
arstefna stjórnvalda
ÞAÐ ER löngu vitað
mál að uppblástur veld-
ur eyðingu á gróðri
landsins. Eg vil raunar
líkja því saman við þau
áhrif sem stjórnmála-
flokkar landsins, þ.e.
íjórflokkarnir, hafa á
stöðu alþýðufólks í
þessu landi. Þar er ég
að tala um þá sem van-
sælir eru af kjörum sín-
um: stóran hluta fjöl-
skyldna, sjúklinga, ör-
yrkja og fleiri. Stór
hluti heimila er um
þessar mundir nánast í
rúst af völdum þess
mikla „sandfoks" sem
hinar svokölluðu sparnaðaráætlanir
ríkisstjórna íslands síðastliðinna ára
hafa gengið út á.
Þær aðgerðir hafa jafnan miðast
að því að féfletta öryrkja, sjúklinga
og barnafjölskyldur. Svo ærlega hef-
ur verið gengið í skrokk á þessum
þjóðfélagshópum að ekki verður leng-
ur við unað. Reyndar hefur þolin-
mæði þessa alþýðufólks verið með
þvílíkum ólíkindum að verðugt rann-
sóknarverkefni er fýrir komandi kyn-
slóðir og spurningin er sú hvort þess-
ir tilteknu hópar lifí af þau ósköp sem
gengið hafa yfir.
Þeir sem raunverulega eru í tengsl-
um við þjóðlífið skynja þá miklu reiði
sem býr i alþýðufólki um þessar
mundir. Raunveruleg líkskjör þess
fólks eru úr öllu samhengi við það
sem ráðamenn og reiknimeistarar
þeirra kalla „góðæri". Það hugtak
er notað til að sannfæra alþýðuna
um það hvað hún hafí
það virkilega gott.
Slíkar niðurstöður má
reyndar fá sé mælt með
uppdópuðum reiknings-
aðferðum þessara
ógæfumanna, en ekki
tekið á púlsi samfélags-
ins með læknisfræðileg-
um og tilfinningalegum
áhrifamætti. Sé slíkum
aðferðum beitt, má sjá
að stór hluti þjóðarinnar
þarf sannarlega á skjót-
um bata að halda. Um
þessar mundir á alþýðu-
fólk vart til hnífs og
skeiðar, og þarf líklega
að ieggja sér skóbætur
til munns; þjóðarréttinn gamalkunna.
Enda fólk vant því að sjá á eftir
hverri einustu krónu í óseðjandi inn-
heimtustofnanir og hefur tæpast efni
á að leita sér lækninga komist það
í bráða lífshættu.
Hvers vegna er ástandið svo aumt
sem raun ber vitni? Jú, skýringin er
einföld. Innan fjórflokkanna (sem
eiga að heita í þágu fólksins) plægja
menn sinn eigin jarðveg. Koma ár
sinni vel fyrir borð. Með því að
tryggja sér viðeigandi stöður úti í
samfélaginu, í gegnum flokkspóli-
tíska spillingu og klíkuskap sem hvar-
vetna ræður ríkjum þar sem pólitískt
eitur rennur í æðum samfélagsins.
Fjórflokkarnir eru (eins og alþýðan
raunar veit) ekkert annað en sérhags-
munafélög í þágu flokksmanna, ætt-
menna og vina þar sem fjöldi fólks
vinnur að því að komast yfir al-
mannafé, með öllum tiltækum ráðum.
Slík „hugsjón" hefur einmitt skapað
alþýðufólki þá miklu örbirgð sem það
býr við í dag enda hefur slíkt hugarf-
ar jafnan ioðað við stóreignamenn
er fengið hafa allar hugsanlegar
þjóðarauðlindir á silfurfati sem og
þá er dragnast hafa með í forinni,
ævinlega tilbúnir að selja sálir sínar.
Þeir sem lengst hafa náð í þeirri
„þjóðaríþrótt" og komnir eru á hátind
frægðarinnar hafa auðvitað stolið
mestu úr sameiginlegum sjóðum
landsmanna.
í stjórnmálunum telst allt löglegt,
hvað svo sem siðleysið kemst á hátt
Um þessar mundir á
alþýðufólk vart til hnífs
og skeiðar, segir Björn
Erlingsson, og þarf lík-
lega að leggja sér skó-
stig og sú list er ætíð stunduð að
fara í kringum lagabókstafi með
þrautskipulögðum aðferðum. Að öðr-
um kosti hafa lögin hreinlega verið
brotin og slík „afrek“ þótt jaðra við
ofurmannleg kraftaverk, fremur en
þjóðarskömm sem refsa beri fyrir.
Allt er til þess gjört að sá þjóðar-
auðnum í þann illgresisjarðveg sem
af stjórnmálaflokkunum er plægður
enda er gróðureyðing helsta þjóð-
þrifaverk ríkisstjórnar Islands nú sem
endranær og öll sáning öreiga því til
einskis færð.
Björn
Erlingsson
Hvar svo sem borið er niður í sam-
félaginu ríkir sama spillingin og
gereyðingarstefnan, þar sem pólitíkin
ræður ríkjum. Hér er um þvílíkt sam-
félagslegt vandamál að ræða að eng-
in lækning er til önnur en sú að upp-
ræta það krabbamein sem fjórflokk-
arnir eru samfélaginu en það er jú
hlutverk kjósenda.
Þetta tel ég raunar helsta þjóð-
þrifaverkið þar sem þetta stendur
alþýðu landsins fyrir þrifum. Og
vissulega er afar brýnt að hún fari
að marka sér sína eigin stefnu í sam-
félaginu, ætli hún sér á annað borð
að lifa hér til langframa. Að öðrum
kosti reynir hún líklega að þrauka
áfram af gömlum vana „í sátt“ við
þá gereyðingarstefnu sem hún jafnan
verður fyrir barðinu á.
Nei, alþýða þessa lands hefur ein-
faldlega ekkert til fjórflokkanna að
sækja. Þar sem pólitískir hagsmunir
ráða ríkjum, og lífsviðurværi almenn-
ings fyrir þá hagsmuni fórnað. Er
þá nokkuð sama hvort flokkarnir telja
sig til vinstri, hægri eða miðju í
stjórnmálunum. Hvergi er nokkur
hugsjón sýnileg, önnur en sú, að
ganga í skrokk á bamaíjölskyldum,
sjúklingum og öryrkjum.
Aðeins er óskhyggja að halda að
sameining vinstri manna verði nokk-
uð til að bæta stöðu almennings í
þessu landi. Enda ríkir þar sama
gamla „hugsjónin" og eiginhags-
munastefnan og nánast sama virð-
ingarleysið og hjá þeim flokkum er
mynda núverandi ríkisstjórn og eru
á góðri leið með að murka lífið úr
alþýðu þessa lands.
Nei, hlutur alþýðufólks kemur
aldrei til með að vænkast meðan það
sér ekki að sér, svo mikið er víst.
Eða ætlar fólk áfram að láta stjóm-
málamenn og þeirra fylgifiska teyma
sig á asnaeyrunurn fram á hengiflug
skulda, vonleysis og ótta?
Höfundur stundar sjálfstæða
atvinnustarfsemi.
•iiWYS

Þaö er fátt yndislegra en
vera innit skammdeginu
jolaskrautið mitt nalægt
og notalega tónlist.1

■
Guðbjörg R. Guðmundsdóttir heimsækir fólk
og forvitnast um jólaundirbúninginn.
Jólamatur, gjafir og föndur.
64 síðna blaðauki um helgina.