Morgunblaðið - 02.12.1997, Blaðsíða 28

28 ÞRIÐJUDAGUR 2. DESEMBER 1997
MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
Heilluð í
Hálsaskógi
Morgunblaðið/Jón Sig.
ÞESSI sýning er augnayndi, segir í dómnum.
LEIKUST
Lcikfclag Blönduóss
DÝRIN í HÁLSASKÓGI
eftir Torbjörn Egner. Leikstjóri: Sig-
rún Valbergsdóttir. Lýsing: Kári
Gíslason. Búningahönnun: Unnur
Krisljánsdóttir. Leiktjaldamálari:
Ingjaldur Kárason. Tónlistarstjóri:
Skarphéðinn Einarsson. Söngstjóri:
Benedikt Blöndal. Helstu leikendur:
Jón Einarsson, Lára Jónsdóttir,
Helga Andrésdóttir, Kolbrún Zoph-
oníasdóttir, Sturla Þórðarson, Hólm-
fríður Jónsdóttir, Dagbjartur Lúð-
vígsson, Steinþór Haraldsson, Hye
Joung Park, Sylvia Ellertsdóttir.
Frumsýning: Félagsheimilinu
Blönduósi, 29. nóvember.
Á BLÖNDUÓSI mátti heyra eft-
irvæntingarkliðinn í salnum löngu
áður en hljómsveitin var komin í
gryfjuna til að blása til leiksins.
Þarna voru ungir og aldnir í sætum
og stundum ungir og aldnir í sama
sætinu og mátti vart á milli sjá
hvor væri spenntari: afi gamli að
sjá afkvæmin gangast í gegnum
eldskírnina á sviðinu eða labbakút-
ur að sjá aftur og heyra það sem
hann þegar þekkti, því fátt er ljúf-
ara en þekkja aftur það sem mað-
ur þekkir, ekki síst þegar það er
þekkilegt og ljúft, en það eru Dýr-
in í Hálsaskógi að minnsta kosti
ef ekki meira. Og vegna þess að
það var gaman að vera kominn í
þetta stóra hús á þessum fagra
degi vatnsgreiddur og í vesti innan
um bókstaflega alla sem maður
þekkti klöppuðu hnokkar og hnell-
ur í takt við upphafsóðinn, kátlega
og hátt. Og þannig var það þessa
frumsýningu Leikfélags Blöndóss
alla: Allir voru með á nótunum og
lifðu sig inn í sýninguna með til
heyrandi söng og skríkjum, framí-
köllum og klappi. Sýningar sem
ná því að magnast upp í framvind-
unni af fögnuði áhorfenda og auka
enn við hann eins og hér gerðist
eru góðar sýningar. Og konan mín
sem hefur horft á tvær ef ekki
þijár uppfærslur á Dýrunum í
Reykjavík sagði að þessi sýning
væri síst eftirbátur þeirra og af-
hveiju skellti leikfélagið sér ekki
í Borgarleikhúsið með þessa sýn-
ingu úrþví höfuðborgarbúar fara
ekki norður. Og fá í kaupbæti ynd-
islega helgi með hrími á tó eins
og gimsteinum og niði Blöndu sem
gerir meira fyrir sálina en árs-
skammtur af prósaki.
Þessi sýning er augnayndi. Eins
og í Trítli, öðru barnaleikriti sem
verið er að sýna á Sauðárkróki,
hefur tekist hér mjög vel til við
búningagerðina, og raunar svo vel
að maður er hissa á því hvað í er
lagt og upp skorið. Unnur Krist-
jánsdóttir búningahönnuður vinnur
hér listrænan sigur því litaval, efn-
isáferð og snið smellpassar hlut-
verki hvers og eins um leið og það
gefur sýningunni fjölbreytilegt og
fallegt heildaryfirbragð. Leiktöldin
eru líka björt og fín og laufguð
alveg upp í topp af nemendum 6.
og 8. bekkjar Grunnskóla Blöndu-
óss. Og lýsing Kára Gíslasonar er
eins og lýsingar eiga að vera.
Og þá að leikendum: Það var
að sönnu ljúft og hjartahlýjandi
að sjá ungmenni og yngismeyjar í
hlutverkum mýsla og íkoma, og
allir stóðu sig vel í hlutverkum,
jafnt yngri sem eldri í stórum hlut-
verkum jafnt sem smáum. En þó
get ég ekki látið hjá líða að minn-
ast sérstaklega á Dagbjart Gunnar
Lúðvíksson, sem var einkar spræk-
ur og öruggur sem bangsi litli þrátt
fyrir ungan aldur, þær Láru Krist-
ínu Jónsdóttur og Helgu Jóninu
Andrésdóttur sem léku bráð-
skemmtilega Lilla og Martein
mýslur og síðast en ekki síst Jón
Inga Einarsson sem vinnur ótví-
ræðan leiksigur sem Mikki refur.
Jón Ingi náði því að vera ógnvekj-
andi og bijóstumkennanlegur til
skiptis og lék af húmór og þrótti
sem á dijúgan þátt í því að gera
þessa sýningu skemmtilega. Tón-
listarflutningur var einnig með
ágætum, en sú sem hélt sprotan-
um yfir sýningunni allri er Sigrún
Valbergsdóttir. Hún hefur aug-
sýnilega lagt mikla alúð í uppsetn-
inguna og vinnu með leikurum.
Þetta tvennt skilar sér í sýningu
sem er henni til sóma svo og
Leikfélaginu á Blönduósi. Og
Húnvetningum vil ég benda á að
það er til ein örugg leið til að
halda við þessu þróttmikla menn-
ingarstarfi í héraðinu. Hún er sú
að gera sér glaðan dag og njóta
þess.
GuðbrandurGíslason
Tveir ungir
listamenn
hlutu styrk
STJÓRN Styrktarsjóðs Svavars
Guðnasonar listmálara og Ástu
Eiríksdóttur hefur nýlega úthlut-
að tveimur styrkjum til ungra
myndlistarmanna.
I stjórn sjóðsins eiga sæti Karl
Ómar Jónsson verkfræðingur,
Ingi R. Helgason hrl. og Hannes
Pálsson fyrrverandi bankastjóri. I
reglugerð sjóðsins segir að styrk-
inn skuli veita „ungum og efnileg-
um myndlistarmanni“. Til úthlut-
unar árið 1997 voru tveir styrkir
að upphæð 300.000 hvor. Styrkinn
hlutu Kristín Gunnlaugsdóttir og
Helgi Hjjaltalín Eyjólfsson.
Kristín Gunnlaugsdóttir er
fædd árið 1963 og stundaði nám
við Myndlistarskólann á Akureyri
og við Myndlista- og handíðaskóla
íslands. Þá stundaði hún nám í
íkonagerð í Róm og við Listahá-
skólann í Flórens. Hún hélt sína
fyrstu einkasýningu á Akureyri
árið 1989.
Helgi Hjaltalín Eyjólfsson er
fæddur árið 1968 og stundaði nám
við Myndlista- og handíðaskóla
íslands, við Listaháskóla í Þýska-
landi og Hollandi og við San
Francisco Art Institute. Hann
efndi til sinnar fyrstu einkasýn-
ingar í Hollandi árið 1993.
I dómnefnd eiga sæti Ólafur
Kvaran safnstjóri Listasafns ís-
lands, Halldór Björn Runólfsson
fulltrúi Myndlista- og handíða-
skóla Islands og Björg Atla full-
trúi Sambands íslenskra myndlist-
armanna.
Morgunblaðið/Ásdís
INGIMAR Sigurðsson, t.v., sonur
Sigurðar G. Isólfssonar, afhendir
Kjartani Sigurjónssyni, formanni
Félags íslenskra organleikara,
nótumar til varðveislu.
Sigurður G. Isólfsson
ánafnar FIO nótur sínar
SIGURÐUR G. ísólfsson, fyrrum organleikari Fríkirkjunnar í
Reylgavík, ánafnaði Félagi íslenskra organleikara allar sínar nót-
ur eftir sinn dag. Gjöfin hefur nú hlotið varanlegan samastað,
og var henni formlega veitt móttaka 13. nóvember sl. að viðstödd-
um aðstandendum Sigurðar og organistum. Er margt fágætra
nótna I safninu sem nú eru ófáanlegar og á nótnasafnið að geym-
ast hjá embætti söngmálasljóra, Sölvhólsgötu 13, og vera aðgengi-
legt öllum þeim organistum sem það viija nota.
Sigurður G. ísólfsson var heiðursfélagi FIÓ og einn af stofnend-
um félagsins, en það var stofnað 17. júní 1951. Sigurður nam
orgelleik hjá dr. Páli ísólfssyni, bróður sínum, og tók við starfi
hans sem orgelleikari Fríkirkjunnar í Reykjavík, er Páll réðst til
Dómkirkjunnar árið 1939.
I organistatíð Páls ísólfssonar hafði Fríkirkjusöfnuðurinn látið
smíða stórt og vandað orgel árið 1926. Þetta orgel var lengi hið
stærsta á íslandi og hljómar það enn i kirkjunni með breytingum
þeim sem gerðar voru á því árið 1985. Við þetta orgel sat Sigurð-
ur allra manna lengst eða fram á níunda áratuginn (1983).
HELGI Hjaltalín Eyjólfsson og Kristín Gunnlaugsdóttir ásamt
Ástu Eiríksdóttur.
Fyrsta íslenska
tölvuleikjabókin
ÚT er kominn margmiðlunardisk-
urinn Stafakarlamir eftir Berg-
ljótu Amalds en þetta er fyrsta
tölvubókin fyrir böm sem fram-
leidd er hér á landi. Apple-umboð-
ið hf. og Virago sf. gefa diskinn út.
Bókin Stafakarlamir kom út
fyrir jólin í fyrra en hún er ætluð
yngstu bömunum sem vilja læra
að þekkja stafína og lesa. A marg-
miðlunardisknum lifnar sagan við
með hreyfimyndum, tónlist og
leik. „Á diskinum geta krakkamir
heyrt söguna leiklesna,“ segir
Bergljót í samtali við Morgunblað-
ið. „Persónur sögunnar lifna við
og tala sjálfar. Þá er líka hægt
að leika sér í sögunni. Leikurinn
felst í því að benda með örinni á
myndir á skjánum og ýta síðan á
músina. Þetta kemur af stað at-
burðarás sem tengist viðkomandi
staf sem verið er að kenna í það
og það skiptið. Hver mynd getur
síðan virkað allt að sex sinnum."
En hvemig var að taka þátt í
þessu verkefni? „Algjört ævin-
týri,“ segir Bergljót. „Það er frá-
bært að fá að þróa bókina enn
frekar og fá að sjá persónur sög-
unnar lifna við á skjánum.“
Bergljót segir að útgáfa sem
þessi hafi ekki átt sér stað fyrr
vegna þess að hún sé dýr og
markaðurinn lítill. „Það er sorgleg
staðreynd að allar tölvubækur og
tölvuleikir sem böm hafa haft
aðgang að hingað til em á erlend-
um tungumálum. En þetta á von-
andi eftir að breytast. Verk af
þessu tagi em ekki aðeins nauð-
synleg til verndunar íslenskri
tungu heldur er þetta tækifæri
fyrir atvinnugreinar sem eiga
annars mjög erfítt uppdráttar eins
og til dæmis hreyfimyndagerð."
Morgunblaðið/Ásdís
BERGLJÓT Arnalds er höfundur fyrstu tölvubókarinnar fyrir
börn sem framleidd er hér á landi.
Bergljót segir að kennarar hafi
sýnt bókinni mikinn áhuga og að
menntamálaráðuneytið hafí stutt
útgáfuna. Þá segist hún myndu
vilja koma diskinum á framfæri
við gmnnskóla landsins. „Diskur-
inn nýtist vel til að kenna lestur
og til að auka orðaforða. Hann
hefur líka skemmtigildi og gæti
jafnvel nýst sem slíkur fyrir böm
sem em á undan í námi.“
Steinn Ármann Magnússon
leikari sér um leikraddir á diskn-
um ásamt Bergljótu. Jón H. Mar-
inósson og Eydís Marinósdóttir
teiknuðu myndir og Gagarín ehf.
sá um samsetningu. Eyþór Amalds
samdi tónlist en hljóðsetning fór
fram í OZ-hljóði. Diskurinn verður
seldur í bóka-, plötu- og tölvu-
leikjabúðum en hann gengur bæði
fyrir PC- og Macintoshtölvur.
Þrettán bæk-
ur tilnefndar
EFTIRFARANDI bækur em til-
nefndar til bókmenntaverðlauna
Norðurlandaráðs 1998:
Frá Danmörku, skáldsagan Bann-
ister eftir Kirsten Hammann og
ljóðabókin Pjaltetider eftir Peter
Laugesen. Frá Finnlandi, ljóðabókin
Efter att ha tillbringat en natt bland
hástar eftir Tua Forsström og skáld-
sagan Kadonnut Pariisi (det för-
lorade Paris) eftir Markus Nummi.
Frá íslandi, skáldsagan Þorvaldur
víðförli eftir Áma Bergmann og
ljóðabókin Vötn þín og vængur eftir
Matthías Johannessen. Frá Noregi,
smásagnasafnið Blinddora eftir
Hans Herbjornsmd og ljóðabókin
Anchorage eftir Bjorn Aamodt. Frá
Svíþjóð, skáldsagan Huset vid Flon
eftir Kjell Johansson og ljóðabókin
Fágeljágarna eftir Lennart Sjögren.
Frá Færeyjum, ljóðabókina Tímar
og rek eftir Carl Johan Jensen. Frá
Grænlandi, ljóðabókin Isuma (Syns-
punkt) eftir Aqqaluk Lynge og frá
Samalandi, ljóðabókin Bonán bonán
soga suonaid/Jeg tvinner slektas
sener eftir Risten Sokki.
Verðlaunin verða ákveðin á fundi
í Stokkhólmi 27. janúar.