Morgunblaðið - 02.12.1997, Blaðsíða 47
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 2. DESEMBER 1997 47
HANNA TOMINA
ANDREA JOENSEN
+ Hanna Tomina
Andrea Joensen
fæddist í Færeyjum
20. janúar 1915.
I Hún lést í Noregi
19. nóvember sl.
Foreldrar hennar
1 voru hjónin Tom-
asia Fredrikke
Didrichsen, f. 5. júlí
1877, d. 16. septem-
ber 1961, og Joen
Michael Joensen
Thorsvig, f. 2. októ-
ber 1877, d. 16. jan-
úar 1960. Hanna
I átti sjö systkin, öll
I látin. Eftirlifandi fósturbróðir
hennar er Poul Thomsen, bú-
' settur í Noregi.
Eiginmaður Hönnu var Jens
Elías Joensen, f. 6. okbóber
1911, d. 3. febrúar 1997. Börn
þeirra eru: 1) Anna Friðbjörg,
f. 6. september 1940, sérkenn-
ari, gift Boga Leifs Sigurðssyni
og eiga þau þijú börn og þijú
barnabörn. 2) Jenny, f. 3. nóv-
ember 1943, sjúkr-
aliði, gift Óla Árna
Vilhjálmssyni, þau
slitu samvistum.
Hún býr í Noregi
og börn hennar
þijú, ásamt þremur
barnabörnum. 3)
Jógvan Daniel Jo-
ensen, f. 5. janúar
1947, sérmenntaður
innan sjúkraþjálf-
unar í „manuel
terapi," eigandi
heilsuhælisins
Opptreningssentret
Jelöy Kurbad í Moss
í Noregi, kvæntur Evu Margar-
eth f. Andreassen, eiga þau
fjögur börn og þijú barnabörn.
4) Ruth, f. 25. september 1951,
kennari og sjúkraþjálfari, gift
Arve Dyresen, búsett í Noregi,
og eiga þau þijú börn.
Útför Hönnu fer fram frá
Aðventkirkjunni í Reylqavík í
dag, og hefst athöfnin klukkan
15.
Mamma fæddist á Hvítanesi við
’ Þórshöfn í Færeyjum og ólst upp á
kristnu, góðu heimili. Hún minntist
alltaf bemskuáranna með hlýju og
gleði og hafði gaman af að segja
frá smáatriðum í leik og skóla á
Hvítanesi fyrir utan Þórshöfn, þar
sem hún ólst upp. Hún talaði alltaf
um hversu gott samkomulag og
virðing meðal nágranna var. Leikfé-
I lagarnir voru eins og systkin, og
| upplifði ég sem stelpa á ferðalagi
- í Færeyjum gleðina meðal þeirra
við endurfundi og upprifjun minn-
inga.
Námshæfni mömmu var löngum
þekkt. Var sagt að hún væri besti
nemandi Hvítanessskóla um ára-
tuga skeið. Enda þurfti kennarinn
margsinnis að fela henni verkefni
sem ætluð voru eldri nemendum.
Skiljanlega langaði hana í fram-
haldsnám, en á þeim tíma var ekki
t skilningur almúgafólks á mikilvægi
> menntunar. Hún hafði ekki fjár-
muni til framhaldsnáms, fór því út
að vinna fyrir sér strax eftir ferm-
ingu, og það gerði hún eins lengi
og hún hafði heilsu til.
Hún gekk í söfnuð Sjöunda dags
aðventista 18 ára að aldri. Þá buð-
ust henni námsmöguleikar. En að
bijóta 4. boðorðið, hvíldardagsboð-
, orðið, til þess að sækja skóla m.a.
á hvíldardögum, var ekki í samræmi
) við þann sáttmála, sem hún hafði
| gert við Jesúm Krist. Hún valdi því
frekar að fylgja sannfæringu sinni
og halda fast við þann gimstein,
sem hún hafði fundið í aðventtr-
únni, en að fara í nám, sem hún
löngum hafði þráð.
Hún kynntist pabba 1934 og
giftu þau sig 11. desember 1939.
Bernskuár okkar voru mömmu erf-
) ið'
Pabbi var á sjó mánuðum saman
* við íslands- og Grænlandsstrendur,
| og mamma þurfti þess vegna að
takast á við bæði kven- og karl-
mannsverk. En andlegur styrkur
hennar var ótrúlegur. Sótti hún
þann styrk í bæn og biblíulestur
kvölds og morgna. Hún hafði áhuga
á allskyns bókmenntum og las allt
sem hún komst yfir, enda var hún
víðlesin.
Einkunnarorð mömmu voru að
nota tímann. Hún leit á tímann sem
dýrmæta gjöf, sem henni bar að
nýta vel og það gerði hún með ein-
dæmum. Hún saumaði og pijónaði
hveija flík á okkur, og hafði ánægju
af útsaumi og annarri handavinnu,
sem hún gjarnan gaf frá sér. Ut-
saumur og önnur handiðn hennar
voru listaverk. Persónuleiki hennar
kom fram í því sem hún tók sér
fyrir hendur, og voru það vand-
virkni, nákvæmni, samviskusemi og
heiðarleiki sem mótuðu líf hennar.
Henni leið þess vegna ekki vel í
lokin, þegar henni fannst hún ekki
vera til þess gagns sem hún vildi
vera fyrir umhverfið.
Við fluttumst frá Færeyjum til
Vestmannaeyja 1956 og áttum þar
góð ár fram að gosi 1973. Eftir gos
bjuggu mamma og pabbi í Hvera-
gerði fram til ársins 1981, en þá
fluttust þau til Þorlákshafnar, og
hafa búið þar síðan.
Ég upplifði mömmu sem sérstak-
lega umhyggjusama, gestrisna og
gjafmilda konu. Hún var ávallt
reiðubúin að fórna sér fyrir aðra.
Hún mátti ekkert aumt að sjá, þá
varð hennar innri hvöt að veita hjálp
til að klæða, fæða, styðja með fjár-
munum og fleiru. Þetta gerði hún
allt svo lítið bar á.
Eftir að ég fluttist frá íslandi var
alltaf jafn gott að koma heim og
njóta samverunnar við mömmu og
pabba.
Mamma hefur verið mér og minni
ijölskyldu góð og kærleiksrík móð-
ir, tengdamóðir og amma, og bið
ég Guð um að gefa mér vísdóm og
trúartraust til þess að fara að for-
dæmi hennar.
Það var gott að sitja hjá mömmu
og halda í hönd hennar við dánar-
beðið. Þegar pabbi dó í febrúar í
ár, var eins og veggur hryndi úr
lífshúsi mömmu. Við erum þijú af
fjórum systkinum, sem erum búsett
í Noregi, og dvaldi mamma hjá
okkur síðustu mánuðina. Síðast-
liðna tvo mánuði lá hún á sjúkra-
húsi í Noregi, og háði sína síðustu
baráttu. Hún þráði hvíldina og fékk
hana södd lífdaga. Von um endur-
fundi gera sorgina sársaukaminni,
og lítum við fram til þeirrar stundar.
Ruth og fjölskylda.
í dag kveðjum við mömmu,
ömmu og langömmu í hinsta sinn.
Við getum ekki sagt núna: „Ég kem
aftur til þín, amma.“ Þetta voru
kveðjuorð Elíasar við ömmu, þegar
fjölskylda okkar fluttist búferlum
til Noregs fyrir 21 ári og hún brosti
gegnum tárin. Þessi orð voru oft
notuð á kveðjustundum okkar eftir
það. Á þessutn árum hefur oft ver-
ið farið milli íslands og Noregs, og
hafa kveðjustundirnar oft verið erf-
iðar.
í dag erum það við sem brosum
í gegnum tárin og segjum: „Við
sjáumst aftur, amma,“ og gleðj-
umst yfir öllum þeim yndislegu
stundum, sem við áttum samap.
Minningarnar munu seint gleymast,
sem við eigum eftir þessa kærleiks-
ríku mömmu og ömmu.
Lífið var mömmu dýrmætt. Það
var lífsgleðin, húmorinn, kærleikur-
inn til sinna nánustu og trúin á
Guð, sem hvatti hana og styrkti í
lífsbaráttunni. Þegar pabbi lést í
febrúar í ár var eins og hluti lífs-
þróttar hennar færi með honum.
Nú horfum við fram á við, til endur-
fundar á efsta degi.
Mamma saknaði oft ættingja og
vina í Færeyjum, eftir að við flutt-
umst til íslands. En kynnin við
nýtt land og þjóð víkkuðu sjóndeild-
arhring hennar. Hún var ekki
hrædd við að takast á við ný verk-
efni. Þau tengsl, sem hún hafði við
sína nánustu og sinn Guð voru mik-
ilvægur þáttur í lífi hennar. Hver
dagur byijaði með kyrri stund með
frelsaranum. Hún tók sér tíma til
þess að hlusta á hina innri rödd,
sem mótaði hana í heilsteypta, iðju-
sama, heiðarlega, hjálpsama og trú-
aða konu. Það sem hægt var að
gera í dag, var ekki beðið með til
morguns. Dagamir urðu því oft
langir og næturnar stuttar.
Hún var alltaf upptekin af að
gera öðrum gott. Hún gaf af því
sem henni var gefið og studdi þann-
ig umhverfið bæði með andlegum
og tímanlegum gæðum. Brunnurinn
var aldrei tómur, það var alltaf
hægt að ausa eitthvað. Gestrisni
hennar var framúrskarandi. Hennar
umhyggju upplifðum við á sér-
stakan hátt síðustu vikur lífs henn-
ar á sjúkrahúsinu.
Þrátt fyrir rýmun á sál og lík-
ama, bar hún okkur öll fram með
nafni í bænum sínum, alveg fram
á hinstu stund.
Ömmuhlutverkið var henni mikil-
vægt. Hún fagnaði alltaf barna-
bömunum, þegar þau heimsóttu
hana með sín böm.
Það er með þakklæti og lotningu
sem ég lít til baka til þess fordæm-
is sem hún hefur gefið mér með
lífi sínu, og þá ábyrgð, sem ég hef
við að bera þessi verðmæti áfram.
Blessuð sé minning hennar.
Jenny og fjölskylda.
)
I
)
í
)
)
LEGSTEINAR
Getum enn afgreitt
nokkra steina fyrir jól.
Graníf
II r HELLUHRAUN 14
1 220 HAFNARFJÖRÐUR
SÍMI: 565 2707 FAX: 565 2629
ESi
í stórum og rúmgóðum sýningarsal okkar
eigum við ávallt fyrirliggjandi margar gerðir
legsteina og minnisvarða úr íslenskum og
erlendum steintegundum.
Verið velkomin til okkar eða hafið
samband og fáið myndalista.
SKEMMUVEGI 48, 200 KOP., SÍMI: 557-6677/FAX: 557-8410
+
Hjartkær tengdamóðir, amma og langamma,
RAGNHILDUR ÞÓRARINSDÓTTIR,
Bræðraborgarstíg 32,
sem lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur 23. nóvem-
ber síðastliðinn, verður jarðsett miðvikudaginn
3. desember næstkomandi. Jarðarförin fer
fram frá Fossvogskirkju kl. 15.00.
Ólafur Haukur Ólafsson,
Ragnhildur Ólafsdóttir, Guðmundur Heiðarsson,
Helga S. Ólafsdóttir, Guðmundur Ásgeirsson,
Karl Á. Ólafsson
og langömmubörn.
+
Útför eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður og afa,
ERLINGS PÁLMASONAR
fyrrv. yfirlögregluþjóns,
Lindasíðu 2,
Akureyri,
fer fram frá Akureyrarkirkju fimmtudaginn
4. desember ki. 13.30.
Fjóla Þorbergsdóttir,
Halldór Pálmi Erlingsson, Gerður Kristjánsdóttir,
Bergþór Erlingsson, Heiðdís Þorvaldsdóttir,
Ema Erlingsdóttir, Hjörtur Gíslason,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
MAGNÚS TÓMASSON
pípulagningameistari,
Skálagerði 13,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum laugardaginn 29. nóv-
ember.
Þorbjörg Eiðsdóttir,
Ólafía Magnúsdóttir, Jóhann Geirharðsson,
Eiður Magnússon, Kristín Ólafsdóttir
og barnabörn.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
JÓNAS GUÐVARÐSSON
Úthlíð 8,
Reykjavfk,
lést á Landspítalanum laugardaginn 29. nóv-
ember.
Halldóra Guðmundsdóttir,
Björg Jónasdóttir,
Birgir Grímur Jónasson, Janet Spry,
Jónas Bragi Jónasson, Catherine Dodd
og barnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn,
EINAR TRYGGVASON,
Melbraut 7,
Garði,
andaðist laugardaginn 29. nóvember.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Finna Pálmadóttir.
+
Móðursystir okkar,
INGIBJÖRG GUÐJÓNSDÓTTIR
JOHNSON,
lést á heimili sínu (Vacaville, Kaliforníu,
laugardaginn 29. nóvember.
Fyrir hönd vandamanna,
Guðrún Pálsdóttir.