Morgunblaðið - 20.12.1997, Blaðsíða 56

56 LAUGARDAGUR 20. DESEMBER 1997
MORGUNBLAÐIÐ
AÐSENDAR GREINAR
GREINARHÖFUNDUR milli tveggja Pálma.
FJÖLMENNT á Geitastekk. Halldóra, kona
greinarhöfundar, fyrir miðju.
Kanar íeyj abr éf
Milli tveggja Pálma
Þegar við komum hingað fyrst, 1973, segir Leifur Sveinsson, var
streita óþekkt hér. Það var eins og tíminn stæði í stað.
Gamli bóndinn á Geitastekk og skiltið góða.
IDAG er 26. nóvember 1997 og
þrjár vikur liðnar af 28 daga
dvöl okkar hjóna hér suður á
Gran Canaria. Við dveljum
hér í sjötta sinn á Barbacan Sol hót-
elinu, en í 18. skipti á Kanaríeyjum
á 24 árum, komum hingað fyrst í
^ppríl 1973. Á Barbacan Sol verða
menn að láta sér lynda sólarlitlar
íbúðir fyrstu vikuna, en fá sig síðan
flutta í sólríka íbúð seinni vikumar.
Eftir rúma viku vorum við flutt í
draumaíbúð okkar, nr. 364, en þar
blasa við frá svölum íbúðarínnar
pálmar tveir, svo sem sést á með-
fylgjandi mynd. Ég hefi skírt þá
Pálma Hannesson og Pálma í Hag-
kaup (Jónsson). Þeir frændur og
nafnar voru með þeim allra mynd-
arlegustu mönnum, sem ég man eft-
ir að hafa kynnst, svo vel er við
hæfi, að þessi fokmyndarlegu tré
heiti eftir þessum frændum úr
Skagafirði.
II
% -
Anð 1973, er við komum hingað í
fyrsta sinni eins og íyrr er getið,
var hér margt með öðrum hætti en
nú er. Streita var þá óþekkt hér um
slóðir, það var eins og tíminn stæði í
stað. Enginn var að flýta sér um of,
afgreiðslustúlkur sungu við vinnu
sína, enda eyjarnar oft nefndar
„Eyjar hinna heppnu". En nú er
öldin önnur. Mannskepnan hefur
sérstakt lag á því að eyðileggja allt
það jákvæðasta í tilverunni,
sjálfseyðileggingarhvötin er víst svo
rík í okkur mönnunum. Græðgin
ræður líka svo oft ferðinni. Sem
dæmi má nefna veitingastaðinn „Sol
Y Sombra" í Kaspha. Þar var sér-
staklega ánægjulegt að koma. Inn-
réttingar í gömlum spænskum stíl
og þjónusta öll frábær. Fyrir
nokkrum árum var þessi staður allt
í einu horfinn, en spilakassar komn-
ir í stað hins frábæra veitingastað-
ar. Mammon hafði sigrað menning-
una.
III
í ritsmíð minni í 39. tbl. Lesbókar
Mbl. hinn 12. nóvember 1983, sem
ég nefndi „Sögur sunnan af Eyj-
um“, lét ég þess getið, að Luis Carr-
ero Blanco, forsætisráðherra Spán-
ar, hefði verið sprengdur í loft upp
hinn 20. desember 1973. Baskar
sprengdu hann og bíl hans 70 metra
í loft upp og það yfir heila kirkju, er
ráðherrann var á leið til skrifstofu
sinnar að lokinni morgunguðsþjón-
ustu. Víkur nú sögunni í Seltjarnar-
neslaug fyrr á þessu ári. Við Alfreð
Júlíusson, fyrrum yfirvélstjóri hjá
Bæjarútgerð Reykjavíkur, ræð-
umst við úti við sundlaugarbakka.
Hann segir mér frá dvöl sinni í Pas-
aques, 10 km frá San Sebastian, þar
sem hann leit eftir smíði hinna
frægu Spánartogara, sem þá voru
þar í smíðum m.a. íyrir Bæjarút-
gerð Reykjavíkur. Þennan sama
dag, 20. des., lagðist skyndilega öll
vinna niður í skipasmíðastöðinni.
Enginn sagði neitt, menn létu frá
sér verkfærin og gengu hljóðlega á
brott. Alfreð skildi hvorki upp né
niður í þessu. En síðar kom skýr-
ingin: Correro Blanco var látinn.
IV
Hér á Barbacan Sol hefur Úrval-
Útsýn sex íbúðir til ráðstöfunar. Við
gistum hér fyrst í nóvember 1984,
þá á vegum Arnarflugs. Flogið var
með þeim til Amsterdam, en daginn
eftir með Iberia-flugfélaginu til
Kanaríeyja. Nú er að sjálfsögðu
beint flug með Flugleiðum hf. báðar
leiðir og er það mikill munur, þótt
fengur væri að því að skoða lista-
söfnin í Amsterdam í bakaleiðinni
enda fæ ég aldrei nóg af þeim félög-
um Rembrandt og Van Gogh.
Morgunmatur er hér ríkulegur og
dugir langt fram eftir degi, jafnvel
fyrir mikla matmenn eins og mig. Á
kvöldin borðum við einkum á tveim
stöðum, La Liguria, nr. 26 við Tira-
janagötu og Las Brasas, sem er
beint á móti Barbacan Sol. Italir
stofnuðu hinn fyrrnefnda, en þar
snæddi gjarnan Helmut Schmidt,
fyrrum kanslari V-Þýskalands, og
gerði garðinn frægan. Rakarinn
minn benti mér hins vegar á Las
Brasas og sagði ég honum við heim-
komuna að hann hlyti að eiga inni
þar góð umboðslaun, svo oft hefðum
við hjónin borðað þarna.
V
Af íslendingum hér á hótelinu
reykja 2 af 12. Þetta er há einkunn
fyrir íslendinga, en því miður verð-
ur ekki það sama sagt um aðra
gesti, hvorki hér eða annars staðar
á eyjunni. Úr næstu íbúðum leggur
sígarettupesina inn til okkar á nr.
364. Við morgunverðarborðið eru
aðeins 4-5 reyklaus borð. Byrjað
að spúa eitrinu strax kl. 8 að
morgni. Sígarettupakkinn kostar
hér 120-160 peseta (ísl. kr. 60-80).
Eyjarnar eru tollfrjálst svæði og sjá
auðhringar þeir, sem leggja fyrir
sig tóbaksframleiðslu sér leik á
borði að selja vöru sína á svo lágu
verði til þess að sem flestir auki
neyslu sína og sem flestir hætti við
að hætta. Niðri við strönd var faðir
að gæta barns síns í vagni og spúði
sígarettureyk yfir barnið. Það hefði
hvert land þurft að eiga sinn Níels
Dungal. Hann var með fyrstu vís-
indamönnum sem benti á að sígar-
ettur væru krabbameinsvaldandi og
var óþreytandi að vara við þeim.
VI
Hitinn þessa dagana, frá 6.-26.
nóv. hefur verið á bilinu 23-27 stig
á C, kjörhiti fyrir landann. Stundum
er að vísu rok niðri við ströndina, en
örsjaldan foksandur. Að ganga út í
Faro-vitann eru 6 km, áttatíu mín-
útna gangur. Við göngum þangað
flesta daga, ég orðinn kolbrúnn, en
þó eigi eins brúnn og ég varð, er ég
dvaldi hjá Júlíönu fóðursystur
minni, hinni kunnu listakonu, við
Eyrarsund, þar sem heitir Horneby
á Sjálandi, hitasumarið 1947. Þá var
tekin mynd af okkur félögunum
Kjartani Jónssyni og mér við Gef-
iongosbrunninn í Kaupmannahöfn.
Kjartan hélt síðan til Stokkhólms
og sýndi myndina Lars Faaberg,
tengdasyni Péturs Magnússonar
bankastjóra, en þeir Kjartan urðu
síðar svilar. „Hver er þessi þeldökki
maður?.“ spyr Lars. Kjartan svarar:
„Þetta er prinsinn af Puerto Rico.“
Lars gerði engar athugasemdir við
svarið.
VII
Geitastekkur er kominn í eyði, en
svo nefndu íslendingar ódýran stað
niðri við ströndina, þar sem St.
Augustin hverfið tekur við af Playa
del Inglés (Ensku ströndinni). Fá-
tæk fiskimannafjölskylda rak þar
veitingastarfsemi í andstöðu við
bæjaryfirvöld. Skilti var þar uppi á
vegg og ferðamenn spurðir, hvort
þeim þætti sanngjarnt að fjölskyld-
an væri svipt lífsviðurværi sínu með
því að hrekja hana á brott. Við
ferðamennimir sýndum þeim stuðn-
ing með því að sækja þennan stað
stíft og má þar fremsta telja þá Eg-
gert Gíslason skipstjóra og Zóphan-
ías Cecilsson útgerðarmann frá
Grundarfirði. Staðurinn hét á
spönsku Bar Perez. Staður með
þessu nafni er nú rekinn í St.
Augustin og heimsóttum við hann,
en það er nú allt önnur Ella.
VIII
Fjöldi íslendinga sækir sér
heilsubót hér suður á Eyjar.
Astma, gigt, húðsjúkdómar, fólk
að ná sér eftir holskurði. Flestir fá
tímabundna bót og sækja svo hing-
að árlega til að endurnýja heilsuna.
Svo fer þó ekki um alla. T.d. átti
vinur minn Björgvin Jónsson, fyrr-
um alþingismaður, ekki aftur-
kvæmt til íslands. Björgvin og
Ólína kona hans voru okkur sam-
tíða hér á hótelinu í fyrra í nóvem-
ber og varð okkur vel til vina. Það
urðu því fagnaðarfundir á Barbac-
an Sol, þegar við hittumst aftur nú
í nóvember. Heilsa Björgvins virt-
ist í sæmilegu lagi fyrstu vikurnar,
en skyndilega þyngdi honum, hann
var fluttur á spítala í skyndingu,
þar sem hann lést eftir nokkra
daga.
Ég saknaði Björgvins mjög, því
einstætt er að hitta menn, sem búa
yfir svo mikilli þekkingu á mönnum
og málefnum á Fróni. Skopskyn
hans var og í góðu lagi og gátum
við skipst á sögum langt fram eftir
degi. Var hann ekki síðri sagnþegi
en sögumaður. Við hjónin sendum
Ólínu okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Blessuð sé minning Björgvins
Jónssonar.
Höíundur er lögfræðingur.