Alþýðublaðið - 09.03.1934, Blaðsíða 3

FÖSTUDAGINN 9. MARZ 1934.
Á L1» ÝÐUBLAÐI'Ð
Astand?ð f Anstorrfkfs
Dpprelsnarhugnrion er eins oglogandibál
Nýr ófriðnr hlýtnr að1!bi]ótast út bá ogybegar
Götumynd frár Vínarborg meðan stóð á óeirðunum.
Uppreisnarhugurinn logar eins
og bál.
Á bekk í hinu rauða Ottákrinr
ger-hverfi er ég svo heppinn .að
hitta jafnaðarmann, sem barist
hafði í fylkingarbrjósti og vissi
mjög glöigglega um alt. Hann leit
út fyrir að vera þreyttur og nið-
urbeygður . . . annars hefði hann
beldur ekki setið á bekk undir
opnum himni í febrúarmánuði.
fÞarna fer 50 schillingarstúlkai,
segir hann punglega og bendir á
unga konu, sem gengur framhjá.
Eftir útliti hennar að dæma ier
hún verksmiðjustúlka.
Hvað eigið þér við mieð jþví?
spurði ég undrandi. -
Við köllum þær þannig, þegar
við vitum, að þær hafa iarið tiT
l'ögreglunnar með vopnin okkar.
Húin hefir skilað vélbyssu, og fyi>
ít hverja siíka fá þessi svika-
kvendi 50 schillinga í verðlaun.
Fyrir >eina byssu láta þeir 2
schillinga. ,Þessa Júdasar-peninga
fá þeir leinnig, sem vísa lögregl-
unni á viopnabúr okkar. . . •
Hvaðan hafið þið annars öll
þessi vopn?
Það get ég vel sagt yður. Þeim
hefir ekki verið smyglað inn, þau
eru frá stríðstímunum. Þiegar her-
mennirnir komu heim af vígvölll-
unum, keyptu vissir menn her-
tygi þeirra og vopn fyrir lítið
fé og gáfu flokknum þau.
(Þér hafið auðvitáð barist sjálf-
ur þessa daga.
Það getið þét verið vissir um.
Við nokkrir félagar vörðum
Vierkamianniabústaðiina hér í Otta-
krlnger, ien þegar við urðum að
gefast upp hérna, héldum við
austur á bóginn og fórum inn í
íbúð í Goethe-Hof hjá fólki, sem
við þektum ekki, til þess að
hjálpa félögum okkar þar. Það
var hörð barátta og því miður
árangurslaus. Giæpafliokkur fas-
ista varð dkkur yfirsterkari og
okkar fólk var ekki nógu hugað.
Ef við befðum verið eins samtaka
eilns og félagar okkar í ,Þýzka-
landi í Kapp-uppreistinni, þá
befði verið öðruvfsi um að litast
hérna nú. En þá siætuð þér held-
u.r ekki hér nú, því þá hefðuð
þér ekki getað fengið neitt far
með járnbrautarlest
Föllnu hetjurnar lifa.
LONDON, 25. febr. (Information).
Stórblaðið „Daily Herald“ birt-
ir daglega fregnir frá einkafrétta-
ritara sínum í Vínarborg, Ladij
Dmmmond Hay.
Lady Hay hefir farið um i
verkamannabústöðunum og talað
við fjölda marga, sem mistu ætt-
ingja sílna og ástvini í borgara-
styrjöldinni.
Hún leggur mikla áherzlu á
það, að fasistar hafi skyndilega
og án nokkurs fyrirvara hafið
skiothríð á Karl-Marx-Hof og að
íbúamir hafi ekki skotið leiinu ein-
asta skoti fyrr en fasistar höfðu
hafið skothriðina.
Foringjar okkar gerðu allir
skyldu sina.
„Ég spurði marga,“ segir lady
Hay, „hvort þeir ásökuðu leið-
toga v.erkamiannia fyrir að veita
mótspyrnu gegn uppneisn ríkis-
stjórnarinnar. Án nokkurrar und-
Siðwl'Urskoiin kaupfékigsbúþ í Karl-Marx-Hof.
antekningar sögðu þeir, sem ég
talaði við, að leiðtogar verka-
manna hefði ekki gert annað en
það, sem var skylda þeirra,
„f>essi hræðiliega borgarastyrjöld
var hafin af fjandmönnum lýð-
veldiisims og okkar jafnaðar-
masiina,“ sögðu þeir.r“
Lady Hay skýrir einnig M því,
að iengum sé leyft að tala við
hina særðu, sem iiggja í sjúkrai-
húsum. Hún fékk að eins léyfi
til að tala, við fjögra ára gamlan
dreng, sem skotið var á, er ha-nn
var að flýja með móður sinni.
„Stjórnin er auðsjáanrega hrædd
um,“ segir lady Hay, „að frá-
sagnir hinna særðu geti borást til
útlanda."
Hún skýrir eirinig frá því, að
eftir að Wallisch, sá síðasti, ssm
tekiinn var af lifi, hafði bariist og
tapað síðasta víginu í Steyr,
hafði hann fiúið upp i fjöllin
með 400 félaga sína. En vegna
kulda, sára og hungurs dóu
margir, og leystist flokkurinn þá
upp. Wallisch gerði tilraun ti!
að komast úr landi ásamt konu
sinni, og voru þau komin rétt að
tékknesku iandamærunum, er
járnbrautarþjónn sveik hann og
framseldi hann í bendur böðla
sinna. Klukkustund áður en Wal-
lisch var tekinn af ,lífi, bað harin
um að fá að lesa lygarnar um
sig í blöðunum. Er hann hafði
fengið það, gekk hann djarfur
og rólegur að gálganum.
Wallisch og Múnichreiter, sem
bengdur var særður til ólífis og
svo að segja meðvitundarlaus,
em orðnar pjódhetjur meðal
verkalýðsins í Austumki.
Dulklæddir foringjar.
Tveir mjög þektir og vinsælir
verkamannaforingjar, Schorsch,
forseti verkamannaféiaganna, dg
König, þinigmaður og foringi
járnbrautarverkamanna eru enn
frjálsir, en þieirra er enn leitáð
af miklum ákafa um alt Austur-
ríki, Hvorugur þeirra hefir farið
úr landi og er talið að þeir séu
inn í Vínarhorg, dulklæddir og
með breyttum nöfnum og telja
blöð stjórnarinnar, að þeir eigi,
að stjórna leynilegri starfsemi
jafnaðarmanna. — Oscar Pollock,
hinn ungi og glæsilegi ritstjórij
„Arbeiter Zeitung“ var einn a-f
þ-eim, sem börðust djarfast í
Wiemer Neustadt, en þar stóðu
bardagarmir síðast, var tekinn
fastur mikið sár, -og hefir honum
verið misþyrmt hr.oðalega í fang-
elsimu.
Hefndarbarátta á næturnar.
Um 400 jafnaðarmenn hafa enn
ekki gefist upp í Vinarhorg og
hafast þ-eir við í neðanjiarðari-
göngum. .Þangað fóru þeir með
fjölda af særðum félögum sinum
og iíka anniara og hefir lögneglan
enn ekki getað handsamað þá,
þar sem þ-eir vita ekki hvar þeir
eru. Heldur þessi flokkur uppi
hefndarbaráttu á næturmar gegn
fazismanum.
Nýr öfriður i nánd.
í nýju viðtali, sem erlend blöð
Verkamannafðt.
Kaupam gamlan kopar.
Vald. Poulsen,
Klapparstíg 29.
Síml 3024.

hafa átt við Bauer og Deutsch,
hafa þeir sagt m. a.:
. . . Aðstaða okkar var orðin
þannig, að við áttum ekki nema
um það að velja að taka upp
vopnaða baráttu og að sigra eða
tapa meö heiðri, trúir hugsjón-
um socialismans. Ef socialísmiinn
á að lifa í framtíðinni, ef soc-
ialistar vilja bæta þau xnistök,
sem orðið hafa á iiðnum tíma, og
vinna sigur, þá verða þeir að
gera þið sama og við gerðum.
Við jafnaðarmienn vinnum og
berjumst þó ekki fyrir sjálfa okk-
ur að eiins, við berjumst fyrir Ev-
rópiu a! an h- im'nn. Ja nvél þ í að
við höfum nú tapað í Austurríl.i,
þá höfum við einmitt með þessum
ósigri unnið sigurr i þeim lönd-
um, þar sem fasisminn hefir enn
ekki fest rætur.
. . . Atburðirnir hafa sýnt, að
vopn okkar hafia að eins verið
notuð til varnar, því miður. En
við höfum lært mikið af þvf, viö
og socialisminn.
. . . Hinir föllnu verkamenn létu
ekki lí'f sitt til eánskis. .Þeirraunu
í framtíðinni vera logandi hvatn-
ing til ja fnaöarman n a hne yf ingar-
innar, ekki að eins í Austurríki,
heldur og um allan heim. Dauði
þairra muin skapa nýja sigra fyr-
ir allan verkalýð.
Ég er sannfærður um að nýr
blóðugur ófriður er í nánd! Ég
sé ekki að mögulegt sé að kom-
ast hjá ófriði milli fasistarXkj'-
anna og lýðræðisrikjanna í Ev-
rópu.
Anstnrrískir
verkamenB
hefna fo.i g]a sinna.
Frá Vínarborg kemur sú fregn,
að járnhrautarþjónn sá, sem sveik
Kolomann Wallisch, foringja bar-
áttuliðs jafnaðarmanna í Steier-
marken og þingmann, í hendur
fasista, hafi fundist myrtur í
Wienerwald.
Lögreglan reynir af fremsta
megni að hafa upp á þeim, sem
hafa 'drepið hann, en þaö hefir
enn ekki tekist.
TaliÖ er að hér sé um hefndar-
morð að ræða, og að fieiri muni
fylgja eftir.
Wallisch sá, sem getur um í
skeytinu, var tekinin síðastur af
foringjum jafnaðamianna. Fasist-
um tókst að ná honum með
því að járnbrautarþjónn, sem
nafði hjálpað honum til að flýja,
sveik hann er hann fékk að vita
að 1000 schillingar höfðu verið
látnir til höfuðs honum.
Þeir sendisveinar,
sem hafa hugsað sér að stunda
eyrarvimmi eða þvíuml. eru beðnir
að koma til viðtais i skrifstofu
S. F. R. í kvöld kl. 81/2—ia
Pappírsvðrur
' # ■
oy ritfðng.
i