Morgunblaðið - 07.08.1998, Blaðsíða 42

42 FÖSTUDAGUR 7. ÁGÚST 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
DAVÍtí VALDIMAR
SIGURÐSSON
+ Davíð Valdimar Sigurðsson
var fæddur í Einholtum í
Hraunhreppi á Mýrum 6. maí
1899. Hann lést í Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 22. júní síðastlið-
inn. Foreidrar hans voru hjónin
Sigurður Jósefsson, þá bóndi í
Einholtum, f. 13. júní 1854, d.
24. júní 1940, og Sesselja Da-
víðsdóttir f. 26. júlí 1868, d. 1.
apríl 1958. Systkini Davíðs: Jón,
f. 1. nóvember 1897, k. Ólöf Sig-
valdadóttir; Þórarinn Herluf, f.
29. mars 1901, k. Guðlaug
Andrésdóttir; Þorleifur, f. 20.
maí 1903, k. Sigríður Benja-
mínsdóttir; Guðrún, f. 14. maí
1905, m. Magnús Einarsson;
Hjörleifur, _ f. 22. desember
1906, k. Ástrós Vigfúsdóttir;
Oddur, f. 27. október 1908, k.
Guðbjörg Helgadóttir; Stefán f.
6. mars 1910, f.k. Ásta Björns-
dóttir, s.k. Vigdís E. Einbjöms-
dóttir. Af systkinunum em nú á
lífi bræðurnir Hjörleifur og
Oddur.
Hinn 10. september 1927
kvæntist Davíð Ingu Eiríksdótt-
ur, f. 10. júní 1904, d. 6. janúar
1996. Foreldrar hennar vom
Eiríkur Kúld Jónsson, bóndi og
smiður á Ökram, f. 8. apríl
1854, d. 15. desember 1916, og
k.h. Sigríður Jóhannsdóttir, f.
27. aprfl 1876, d. 24. júní 1921.
Dóttir Ingu (fósturdóttir Da-
Sumarið skartaði sínu fegursta
hinn 22. júní síðastliðinn þegar and-
látsfregn aldins heiðursmanns, afa
míns Daviðs Sigurðssonar frá
Miklaholti, barst. Hann var jarðsett-
ur frá Bústaðakirkju 2. júlí og er
þetta því síðbúin kveðja.
víðs) er Erla Huida Valdimars-
dóttir, f. 12. apríl 1923, m. Guð-
jón Magnússon bóndi í Hrúts-
holti, f. 15. ágúst 1913. Börn
þeirra Ingu og Davíðs eru:
Sesselja, verslunarmær í
Reykjavík, f. 22. ágúst 1928,
ógift, og Eiríkur Kúld, húsa-
smíðameistari í Garðabæ, f. 14.
október 1930, k. Eyrún Jó-
hannsdóttir, f. 3. febrúar 1938.
Fóstursonur þeirra Davíðs og
Ingu er Finnbogi Jón Jónsson, f.
8. september 1940, búsettur á
Akureyri, sambýliskona Hlíf
Kjartansdóttir, f. 16. ágúst
1945, og fósturdóttir, Inga
Dadda Karlsdóttir, dótturdóttir
þeirra, f. 21. ágúst 1954, m.
Gunnar Jónasson, verslunar-
maður í Reykjavík, f. 23. júlí
1953. Ennfremur ólu þau upp
Elínu Guðmundsdóttur, f. 20.
júní 1915, sem gift var Árna
Guðjónssyni, bónda á Stafholts-
veggjum, f. 29. desember 1907,
en þau era bæði látin. Davíð var
bóndi í Skiðsholtum 1923-1927,
á Svarfhóli 1927-1931, Ökrum
1931-1932, Ánastöðum 1932-
1933, vinnumaður í Skíðsholt-
um 1933-1934. Bóndi í Mikla-
holti 1934-1964, fluttist þá til
Reykjavíkur og stundaði þar
ýmis störf.
Útför Davíðs fór fram frá Bú-
staðakirkju 2. júlf sl.
Kannski ætti andlát 99 ára gam-
als manns ekki að koma á óvart, en
samt var það svo, því hann hélt sér
óvenju vel til þess síðasta. Hann
varð fyrir því óláni að detta, hlaut af
því slæm meiðsl og lést á sjúkrahúsi
fáum dögum síðar. Afi fylgdist vel
með öllu og hvarflaði hugurinn löng-
um í sveitina. Aðeins örfáum dögum
fyrir andlátið frétti hann af manni
sem var að veiða í Hítarvatni. Sp-
urði hann þá hvort sést hefði hvort
féð væri komið í Vatnshlíðina. Á
sama tíma leitaði hugurinn til Helga
bónda í Hrátsholti - hann vildi vita
hvernig sauðburður og vorverk
hefðu gengið.
Afi var búinn að missa sjón að
miklu leyti en þekkti á röddinni hver
gekk í bæinn. Þegar afi og amma
mín, Inga Eiríksdóttir, giftust, færði
amma með sér í búið litla stúlku,
móður mína Erlu Huldu Valdimars-
dóttur. Aila tíð var mjög kært með
móður minni og afa. Hann var mjög
barngóður, enda mikið ljúfmenni,
þótti gott að halda lengi í litlar
hendur eftir að sjónin dapraðist.
Hann var kíminn, kannski svolítið
alvörugefinn stundum, en hafði
ávallt spaugsyrði á vörum og glettni.
Það var áreiðanlega ekki auðvelt
að hefja búskap á árunum kringum
1930. Jarðnæði var af skornum
skammti, húsakostur lélegur, vegir
slæmir og vegalengdir miklar en
þannig var þetta og tekist var á við
vandann þegar þess þurfti. Þau afi
og amma byggðu upp og ræktuðu
sína jörð, en þau brugðu búi um
miðjan sjöunda áratuginn og fluttu
til Reykjavíkur. Á hverju hausti síð-
an, meðan heilsan leyfði, kom afi í
réttarferð að Hrátsholti. Hann var
góður fjármaður og markaglöggur
vel og var því sannarlega á heima-
velli þegar að smalamennsku kom.
Afi bjó áfram í Seljahlíðinni eftir
að amma dó í janúar 1996. Það var
honum sár missir eftir tæplega 69
ára sambúð. Hann var þakklátur
forsjóninni og tilbúinn til endur-
fundanna. Eg vil leyfa mér fyrir
hönd okkar systkinanna í Hrátsholti
að þakka afa alla þá hlýju, alúð og
umhyggju sem hann ávallt sýndi
okkur, börnum okkar og bamaböm-
um. Blessuð sé minning hans.
Inga Guðjónsdóttir.
THYRIÍSEY
MAGNÚSAR WERNER
+ Thyri ísey Magnúsar Warn-
er fæddist í Reykjavík 9.
apríl 1942. Hún andaðist 6. júlí
síðastliðinn og fór útför hennar
fram í kyrrþey.
Erfiðri baráttu er lokið og hún
hefur fengið hvíld.
Þuríður Elín því nafni var hún
skírð drottni sínum er hún nú hefur
verið falin, nafni föðurömmu sinnar
Þuríðar og móðurömmu sinnar
Elír.ar en hún var alltaf kölluð Þyrí
af vinum sínum og ættingjum hér
heima á íslandi. Seinna vegna
starfa sinna í tískuheiminum tók
hún sér nafnið Thyri Isey Magnús-
ar og varð þekkt og eftirsótt undir
því nafni á sínum tíma í New York,
það birtust af henni myndir í þekkt-
um tímaritum svo sem Life og
Vogue. í dag vil ég minnast hennar
með þakklæti og söknuði fyrir það
sem hún var okkur fjölskyldunni í
gamla daga og fyrir jólapakkana
sem hún sendi börnunum mínum.
Þau voru fín litlu frændsystkini
hennar Rut, Elín og Þórir á jóla-
ballinu í Hótel Hveragerði í fötun-
um sem Þyrí frænka hafði sent
þeim frá Ameríku þegar þau voru á
yngri árum. Pakkarnir frá Þyrí og
Díönu glöddu litlu hjörtun, þeim
hafði verið pakkað inn af nostur-
semi og ást og þeir voru opnaðir af
eftirvæntingu og gleði. En best af
öllu var þó þegar þær komu sjálfar
systumar góðu ásamt móður sinni
henni Lilju frænku og dvöldu á
æskuheimili sínu hjá Elínu ömmu í
Hveragerði sem þá var orðið æsku-
heimili frændsystkina hennar. Það
var hátíð í bæ og amma bakaði
sparibrúntertuna. I mörg ár vonuð-
um við að þær kæmu um jólin til
okkar systumar góðu svo aftur yrði
hátíð í bæ, stundum komu þær og
stundum ekki eins og gengur. Við
minnumst Þyríar frænku okkar og
vinkonu með þakklæti fyrir liðna
tíð og vottum Díönu systur hennar
og Lilju okkar dýpstu samúð.
Við Einar þökkum henni og Scott
fyrir móttökurnar er við heimsótt-
um þau til New York haustið 1991.
Þyrí, sem ekki var nú beint morg-
unhani, reif sig upp fyrir allar aldir
til að sýna okkur borgina sína, hún
var hrædd að láta okkur „sveita-
fólkið“ fara ein niður á Manhattan.
Eftir að hafa skoðað okkur um
hvíldum við lúin bein og fengum
okkur síðdegiste á Plaza hótelinu
og hlustuðum á kammertónlist.
Þyrí sagði okkur frá ýmsu er á
daga hennar hafði drifið í stórborg-
inni en einmitt á þessu hóteli hafði
hún sýnt alla fallegu kjólana vor og
haust.
Allarveraldarvegur
víkur að sama punkt
fetar hann fus sem glaður
hvort heldur létt eða þungt.
(Hallgr. Péturss.).
Blessuð veri minning hennar.
Sigríður Kristjánsdóttir, Rut,
Elín og Þórir Theódórsbörn.
SIGFUS ÞORIR
STYRKÁRSSON
Skilafrestur
minning-
argreina
EIGI minningargrein að birtast
á útfarardegi (eða í sunnudags-
blaði ef útför er á mánudegi), er
skilafrestur sem hér segir: í
sunnudags- og þriðjudagsblað
þarf grein að berast fyrir hádegi
á föstudag. I miðvikudags-,
fimmtudags-, fóstudags- og laug-
ardagsblað þarf greinin að ber-
ast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrir birtingardag. Berist
grein eftir að skilafrestur er út-
runninn eða eftir að útfór hefur
farið fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær birtist innan hins
tiltekna skilafrests.
+ Sigfús Þórir Styrkársson
fæddist í Miðdalahreppi í
Dalasýslu 13. aprfl 1933. Hann
Iést í Borgarspítalanum í Foss-
vogi 22. júlí síðastliðinn og fór
útfór hans fram frá Neskirkju
30. júlí.
Það voru mikil sorgartíðindi sem
mamma færði mér seinnipart mið-
vikudagsins 22. júh' að Sigfús frændi
hefði dáið fyrr um daginn. Sigfús
var hjartahlýr og skapgóður maður
sem aldrei sagði styggðaryrði um
nokkum mann. Síðasta skiptið sem
ég sá Sigfús frænda var í útskriftar-
veislunni hennar Unnar og þá var
hann hress og kátur að vanda.
Hverjum hefði dottið í hug að þegar
ég kvaddi væri það í síðasta skipti
sem ég sæi hann á lífi. Alltaf þótti
mér gott að koma í heimsókn til
fjölskyldunnar á Ægissíðunni. Það
var alltaf tekið vel á móti mér, þar
átti ég margar góðar stundir með
þeim í gegnum árin.
Nú legg ég augun aftur,
6, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
méryfirláttuvaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjöm Egilsson.)
Elsku Gurrý, Lovísa, Unnur og
Lovísa eldri, megi Guð vera með
ykkur og styrkja í þessari miklu
sorg.
Susan.
HELGA
NIKULÁSDÓTTIR
+ Helga Nikulás-
dóttir fæddist í
Króktúni í Hvol-
hreppi 16. apríl
1929. Hún lést á
heimili sínu f
Reykjavík 31. júlí
síðastliðinn. Hún
var dóttir hjónanna
Maríu Þórðardóttur,
f. 13.2. 1899, d. 18.9.
1978, og Nikulásar
Jónssonar bónda í
Króktúni, f. 18.9.
1892, d. 8.8. 1930.
Þau áttu saman, auk
Helgu, Þórdísi
Nönnu, sem gift er sr. Lárusi
Halldórssyni, Nikulás Má, sem
er kvæntur Þóru Þorvaldsdótt-
ur, og Óskar, sem er kvæntur
Irisi Ingibergsdóttur. Fyrir átti
Nikulás eina dóttur, Unu Niku-
lásdóttur. Eftir lát Nikulásar,
föður Helgu, sem þá var tæplega
hveggja ára, giftist María, móðir
hennar, Sigurði Eyjólfssyni og
eignuðust þau sam-
an Sigþór Björgvin,
en kona hans er Kol-
brún Ágústsdóttir,
og Gylfa Kristin,
sem kvæntur er
Jensínu S. Jóhanns-
dóttur.
Helga giftist eftir-
lifandi eiginmanni
sínum, Guðmundi
Einarssyni, 4. októ-
ber 1947. Þau áttu
fjögur börn: 1)
Esther Helgu, sem
gift er John Wanros,
2) Maríu, sem gift er
Páli Ragnarssyni, 3) Einar, en
kona hans er Stefanía Sörheller,
og 4) Sigurð, en kona hans er
Kristín Ósk Óskars. Þau bjuggu
lengst af í Kópavogi en síðustu
árin bjuggu þau á Brávallagötu
46 í Reykjavík.
titför Ilelgu fer fram frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
„Dauðinn og ástin eru þeir væng-
ir sem bera góða manneskju til him-
ins.“ Michelangelo.
Ég sit hér í kyrrðinni að kvöldlagi
og horfi á friðarkerti loga svo bjart
yfir Ijósmynd ömmusystur minnar,
Helgu Nikulásdóttur, sem ég
tendraði skömmu áður en ég frétti
af andláti hennar. Það er erfitt að
missa Helgu frænku og hugsa að
aldrei meir eigi ég eftir að njóta ná-
lægðar hennar.
Helga og Gúndi vörðu mörgum
sínum stundum í fallega hjólhýsinu
sínu í Þjórsárdal á sumrin. Þá var
mikil tilhlökkun að koma í heim-
sókn, því maður vissi að það yrði
tekið hlýlega á móti manni. Nóg af
skemmtilegum frásögnum og
brauði.
Nú er jarðvist ömmusystur minn-
ar lokið eftir erfið veikindi. Hún
hefur nú borist til nýrra heimkynna
hins eilífa ljóss, eins og segir í ljóð-
línunum: „Minn engill hefur lyft sér
ljóss í veldi. Þar líður aldrei dagur
Guðs að kveldi.“ (Einar Benedikts-
son.)
Ég votta Gúnda og fjölskyldu
dýpstu samúð mína.
Hvíl í friði, elsku Helga.
Ragnheiður Þórdís Jónsdóttir.
Elsku mamma.
Það er erfitt að kveðja þig. Okkur
langar að segja þér hve mikið okkur
þykir vænt um þig. Þú varst alltaf
tiltæk þegar við þurftum á þér að
halda. Hvort sem það var að kyssa á
bágtið eða hugga okkur þegar erfið-
leikar steðjuðu að. Þú tókst líka
þátt í gleði okkar og hvattir okkur
til dáða við það sem við tókum okk-
ur fyrir hendur.
Þú varst mér ástrik, einlæg, sönn,
mitt athvarf Mfs á brautum,
þinn kærleik snart ei tímans tönn,
hann traust mitt var í hvíld og önn,
í sæld og sorg og þrautum.
Eg veit þú heim ert horfin nú
oghafinþrautiryfir;
svo mæt og góð, svo trygg og trú,
svo tállaus, falslaus reyndist þú, -
ég veit þú látin lifir!
(Steinn Sigurðsson.)
Það var erfitt að meðtaka þá
staðreynd í vetur að þú værir komin
með ólæknandi sjúkdóm og myndir
kveðja okkur brátt. En þú hélst ró
þinni, staðráðin í að sigra þótt stríð-
ið væri tapað. Við erum þakklát fyr-
fr þann tíma sem við fengum að
hafa þig hjá okkur og við vitum að
þú fyrir þína trú ert komin til föður-
ins, sem þú treystir á alla þína ævi.
Hvíl þú í friði.
Esther, María, Einar
og Sigurður.
I dag verður tengdamóðir mín
borin til grafar. Ég sakna hennar
núna og á eftir að sakna hennar, en
líklega verður söknuðurinn ekki
jafn sár alltaf. Við höfum átt sam-
leið í yfir tuttugu ár, hún hefur ver-
ið yndisleg tengdamamma, hún tók
mér strax opnum örmum, hún leið-
beindi mér í lífinu og gaf mér ráð á
sinn sérstaka ákveðna hátt og vissi
að sumt notaði ég og annað ekki.
Hún bar virðingu fyrir mínum skoð-
unum og vildi bara miðla til mín
reynslu sinni og þekkingu. Ég
þakka fyrir það.
Einu sinni fyrir löngu, þegar við
vorum að ræða dauðann, sagði hún
mér að sú stund gæti komið að ég
þakkaði Guði fyrir að einhver sem
mér þætti verulega vænt um fengi
hvíldina. Við ræddum þetta, ég með
vissri tortryggni á að slíkt gæti ver-
ið nema skynsemistal og aldrei
raunveruleg tilfinning. Mig grunaði
ekki þá að sú tilfinning yrði raun-
veruleg fyrir mér þegar tengda-
mamma færi. En einmitt þá skildi
ég ekki aðeins orðin að fá hvíldina
heldur upplifði þau, hvílík líkn fyrir
hana. Þrátt fyrir söknuðinn og
missinn gerði ég sama og hún hafði
sagt mér að gæti gerst, ég þakkaði
Guði fyrir að gefa henni hvíldina.
Minningamar streyma fram
þessa dagana, þær fá annað gildi
núna og það eru svo ótrálega marg-
ir hversdagslegir hlutir sem minna
mig á hana og ylja mér, fá mig jafn-
vel til að brosa þrátt fyrir allt. Ég á
þessar minningar og ætla að geyma
þær með mér. Það er margt sem ég
hef lært af henni, en eitt af því sem
ég vildi betur tileinka mér er æðru-
leysið sem Helga bjó yfir. Hún tók
því sem að höndum bar með ró og
æðruleysi, vitandi það að sumu var
ekki hægt að breyta. Þetta verður
bara að hafa sinn gang væna mín,
sagði hún stundum, svona er þetta
bara. Og svona var það bara. Að því
kom að ég þurfti að kveðja Helgu.
Við áttum góðar stundir gegnum
tíðina og innihaldsríkar, fyrir þær
þakka ég. Börnin mín eiga ljúfar og
góðar minningar um ömmu sína
sem eiga eftir að lifa með þeim.
Ég mun ætíð minnast Helgu
minnar með virðingu og hlýju og bið
nú góðan Guð að umvefja hana og
styrkja Gúnda tengdapabba og okk-
ur hin sem eftir erum.
Stefanía.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.