Morgunblaðið - 14.08.1998, Side 3

MORGUNBLAÐIÐ
DAGLEGT LIF
FÖSTUDAGUR 14. ÁGÚST 1998 B 3
eitt sterkasta en jafnframt dýrasta
leður sem völ er á.“
Pegar upp var staðið kostaði
samfestingurinn 120 þúsund krón-
ur, enda mikið í lagt og ekkert til
sparað. Hann er stunginn og stag-
aður eftir kúnstarinnar reglum;
með sérhönnuðum púðum til að
hlífa hnjám, olnbogum, mjöðmum
og öxlum. Undir rennilásunum á
skálmum og ermum er selskinn og
yfír þeim hlífar úr mjúku leðri til að
hjólið rispist ekki. Auk þessa bað
Ásta Lilja vin sinn, Braga Halldórs-
son, um að hanna hringlaga merki
úr fornu rúnaletri, sem táknar staf-
ina í fyrra nafninu hennar.
„Síðan féll í hlut Hans að búa
merkið til úr leðri og stanga það á
bakstykkið. Undanfarið hefúr hann
varla litið upp frá saumaskapnum
nema rétt til að taka málin af mér og
láta mig máta. Ég hef því annaðhvort
verið í búðinni hjá honum lungann úr
deginum síðustu vikurnar eða
komið þar við oft á dag. Ég var
orðin ofboðslega spennt og g W
iðaði í skinninu að kom-
ast í gallann."
Grenntist um
sex kíló
Þótt Ásta Lilja
taki öryggis-
kenndina fram
hjólið
yfir pjattið er hún harla ánægð með
að hafa grennst um sex kíló meðan
á saumaskapnum stóð. „Mér hugn-
uðust málin sem Hans tók af mér
betur með hverjum deginum sem
leið,“ segir hún og bætir við að trú-
lega verði samfestingurinn henni
bæði aðhald á mótorhjólinu og í
mataræði. „... Ég verð að komast í
samfestinginn því þótt hann eigi að
vera níðþröngur þá má ég ekki
sprengja hann utan af mér.“
Núna er Ásta Lilja alsæl í
draumagallanum, sem trúlega end-
ist henni í mörg ár. Hún ætlar að
láta frekari fjárfestingar í tengslum
við tómstundagamanið bíða að sinni,
enda á hún fullt í fangi með að fjár-
magna viðhaldið á Suzuki mótor-
hjólinu sínu og nýtt hjól er fjarlæg-
ur draumur. Líkt og flestir ungir
mótorhjólaeigendur reynir hún að
sjá sjálf um minniháttar viðgerðir
eins og að skiptá um tannhjól og
keðjur. Samt telst henni til að hún
eyði tæpum 200 þúsundum króna á
ári í viðhald, bensín, olíu, trygging-
ar og dekk.
Krappar beygjur,
spól og prjón
„Ég ætla ekki að fá mér annað mót-
orhjól fyrr en ég hef náð meiri leikni
á mínu og lært allt sem hægt er. Mig
vantar meiri æfingu í að taka krapp-
ar beygjur þannig að hjólið leggist
nánast á hliðina, spóla í bleytu,
prjóna og þess háttar. Annars er
draumahjólið mitt Yamaha R1 1100
cc nýkomið á markaðinn og kostar
um 1,6 milljónir," segir Ásta Lilja og
útskýrir muninn á því og Suzuki
GSXR 750 cc
mótorhjóli.
Draumahjólið
segir hún vera
styttra en sitt,
léttara, þægi-
legra, kraft-
meira og auk
þess glæsilegra
á að líta. „Mitt
er líka fínt og á
því er hægt að
taka hraðar af stað en á mörgum
öðrum. Eftir vinnu á nóttunni finnst
mér yndisleg frelsistilfinning að
hjóla eitthvert út í buskann, til dæm-
is til Eyrarbakka, Selfoss eða Hval-
fjarðar, og finna adrenalínið flæða
um líkamann," segir Ásta Lilja og
stígur á bak farskjóta sínum, leður-
klædd... og smart.
Undir rennilásunum
á skálmum og erm-
um er selskinn og
yfir þeim hlífar úr
mjúku leðri til að
rispist ekki.
Morgunblaðið/Kristinn
HANS saumar mest úr leðri, selskinni og fiskroði.
staðnum 22 í vor og báðu hann að
sauma búninga og setja upp smá-
tískusýningu fyrir ráðstefnugesti.
Hann hefur líka saumað búninga
fyrir leiksýningar, nú síðast Grea-
se, og kvikmyndir og haft hönd í
bagga með víkingahátíðum, sem
hér hafa verið haldnar.
Þverskurður mannlífsins
Viðskiptavini siha segir Hans
vera þverskurð mannlífsins og oft
verði lítið úr saumaskap á daginn
en meira um rabb og kaffiþamb
með gestum og gangandi. „Hingað
koma fínar frúr, mótorhjólafólk,
hestamenn, fatafellur, undirmáls-
fólk, sjóarar á rússneskum togur-
um og alls konar fólk með ólík er-
indi og þarfír,“ segir Hans og
nefnir sem dæmi að hann saumi
bijóstahaldara fyrir fatafellur og
geri upp söðla fyrir hestamenn.
„Ég tek nánast að mér flest verk-
efni sem lúta að viðgerðum og
saumaskap á leðri og skinni.“
í hugum sumra tengist svart-
ur leðurfatnaður tattóveruðum
pönkurum með göt hér og þar á
líkamanum fyrir hringi og
skraut. Hans segir að leðrið
höfði til þeirra eins og margra
annarra, en hins vegar sé leður
tímalaus tíska, sem tengist
fremur smekk fólks en lífsmáta
og lífsviðhorfum. „Núna eru
sárafáir sem líta út eins og
dæmigerð ímynd pönkarans
þótt pönkið sem slíkt sé orðið
hluti af menningunni hérlendis
sem erlendis.“
í búðinni hjá Hans hanga leð-
uijakkar í röðum og bíða eftir að
eigendurnir vitji þeirra úr við-
gerð. Hans segir margar ástæður
fyrir langri viðveru flíkanna, t.d.
ef menn fara á sjóinn til langs
tíma eða þurfa skyndilega að af-
plána dóm. En Hans þekkir sína
menn og veit að allir koma þeir
aftur því enginn vilji tapa leður-
jakkanum sínum.
Morgunblaðið/Arnaldur
EVA Guðný Þórarinsdóttir með fiðluna sína.
Tólf ára
í skóla Yehudi Menuhins
TÓLF ára stúlka úr Garðabæ, Eva
Guðný Þórarinsdóttir, ætlar að feta í
fótspor fiðlusnillingsins sérkennilega,
Islandsvinarins Nigels Kennedy, og
læra á fiðlu í tónlistarskóla Yehudi
Menuhins á Englandi í vetur. Nem-
endur í skólanum eru 53 og á hverju
ári eru örfáir nýir einstaklingar tekn-
ir inn í skóla hins þekkta hljóðfæra-
leikara þar sem þeir njóta leiðsagnar
á píanó og strengjahljóðfæri. Var
Eva Guðný valin úr hópi 500 sem
sóttu um skólavist en 10-12 nem-
endur voru teknir inn í skólann að
þessu sinni.
Menuhin stofnaði skólann árið
1963 eftir 30 ára ferðalög víða um
heim til þess að koma til móts við
börn með tónlistarhæfileika, sem
samkvæmt reynslu hans gátu oft
átt í erfiðleikum með að sam-
ræma tónlistarnámið öðru
skyldunámi. Því er það mark-
mið starfseminnar að búa nem-
endum með tónlistargáfu að-
stæður til þess að fá útrás fyrir
dálæti sitt á tónlistinni og
þroska hæfileika sína og tækni-
lega getu í samræmi við
ströngustu kröfur. Flestir
nemendur skólans eru frá
Bretlandi en stór hluti þeirra
kemur víðs vegar að úr heim-
inum; frá Kína, Kóreu, Japan,
Tævan, Malasíu, Singapúr,
Frakklandi, Belgíu, Spáni,
Rúmeníu, Búlgaríu, Armen-
íu, Slóvakíu og Sviss.
Og nú síðast frá íslandi.
Eva Guðný fór í þriggja
daga áheyrnarpróf í byrjun
júní og viðurkennir að hafa verið ör-
lítið kvíðin þótt henni þætti prófið í
sjálfu sér ekki erfitt. Þurfti hún með-
al annars að leika tónstiga, ýmsar æf-
ingai’, lesa nótur, svara nokkrum
spumingum og spila kafla úr tveimur
verkum. Fyrir valinu urðu konsert
eftir Brach, sem ekki þykir á hvers
manns færi, og sónata eftir Bach.
Eva Guðný varð tólf ára gömul í
júlí í sumar og byrjaði að spila á
fiðlu þriggja ára í Suzuki-skólanum.
Þar var hún við nám í fimm ár en fór
þvínæst í Tónlistarskóla Reykjavík-
ur þar sem hún hefur verið nemandi
Guðnýjar Guðmundsdóttur konsert-
meistara síðastliðin þrjú ár. í síð-
ustu viku kom hún heim frá Banda-
ríkjunum þar sem hún hafði verið á
sex vikna sumamámskeiði fyrir af-
burðanemendur í tónlist hjá þekkt-
um prófessorum í fiðlu- og víóluleik,
Almitu og Roland Vamos. Hún hafði
ekki búist við því að verða einn út-
EVA
Guðný byrjaði að Iæra á fiðlu 3
fiiomul í Suzuki-skólanum. U
valinna nemenda í Yehudi Menuhin
skólanum næsta vetur en vildi samt
ekki hætta við sumarnámskeiðið
þegar til kom.
Við val á námsefni í skólanum er
þess gætt að jafnvægi ríki milli tón-
listar og annarra greina og gefst
nemendum, sem eru 8-16 ára gaml-
ir, kostur á því að leggja stund á list-
nám, líffræði, ensku, leiklist,
frönsku, þýsku, rússnesku, sögu,
stærðfræði, alexander-tækni og
slökun, auk tónlistar.
Námsárangur við lok skyldunáms
þykir mjög góður í skólanum og
einnig halda nemendur sem ljúka
námi jafnan áfram við þekkta tón-
listarskóla, svo sem The Royal Col-
lege, The Royal Academy, The
Royal Northern College, The Guild-
hall School of Music and Drama,
Juilliard School í New York og
McGill háskóla í Kanada.
Eva Guðný æfir sig á fiðluna dag-
lega og oft í tvo tíma á dag, þótt
stundum sé það ef til vill eitthvað
minna. Hún er ekki endilega á því að
hún haldi mikið upp á eitt tónskáld
umfram annað en segir gaman að
spila Paganini og nefnir svo Mozart
og Bach og kannski Kreisler.
Að búa til tón
Hún er augljóslega meira fyrir að
tjá sig með hljóðfærinu en orðum, að
minnsta kosti þegar ókunnugir eru
annars vegar, en lætur uppi þó, að
sér þyki fiðlan mest spennandi hljóð-
færið. Aðal aðdráttaraflið felst í því
„að búa til tóninn" að hennar sögn.
Yehudi Menuhin skólinn er stað-
settur í Surrey í suðurhluta Eng-
lands og hefst kennslan hinn 9. sept-
ember næstkomandi. Eva Guðný er
búin að fá frí frá skólanum á íslandi
næstu misseri en skólavistin ytra er
mjög dýr fyrir nemendur frá lönd-
um utan Evrópusambandsins fyrstu
árin. Komist þeir í gegnum fyrstu
misserin greiða þeir hins vegar
sömu skólagjöld og þegnar ESB-
landa. Ef námið gengur að óskum
getur Eva Guðný því verið við
Yehudi Menuhin skólann í fjögur ár
en fyrst er að komast í gegnum
haustmisserið.
Nemendur skólans, sem skipt í er
fjóra hópa eftir aldri, búa saman á
heimavist og eru 2-3 saman í her-
bergi segir hún. Miðað er við að þeir
fari á fætur klukkan sex árdegis og
borði morgunverð hálfsjö en að því
búnu hefst kennslan. I stundatöfl-
unni er gert ráð fyrir hléum til þess
að nemendur æfi sig á hljóðfæri sín
en kennslu lýkur ekki fyrr en seinni-
partinn. Nemendur skólans fara líka
snemma í háttinn enda er gert ráð
fyrir að öll ljós séu slökkt klukkan
níu á kvöldin. Ekki er allt upp talið
því Menuhin er sagður vera alger-
lega á móti hamborgurum og kóki.
Þess í stað eiga skjólstæðingar skóla
hans að borða grænmetisrétti og
annan hollan mat!
Gifsborgarar og leirkók
Væntanlegir nemendur skólans
komu í heimsókn ásamt foreldrum á
opnu húsi í maí og segir Eva Guðný
að einhverjir grallarar hafi greini-
lega fengið útrás fyrir bæld-
ar langanir í hstatímum í vet-
ur og búið til skúlptúra af
hamborgurum og kók, sem
blöstu við gestunum í heim-
sókninni. Skólastjóranum,
Nicolas Chisholm, sýnilega til
mikils ama.
Foreldrar Evu Guðnýjar,
Marta Bjamadóttir og Þórar-
inn Ólafsson, ætla að fylgja
dóttur sinni fyrstu skrefin í
skólanum og reyna að heim-
sækja hana um helgar eftir því
sem kostur er. Nemendur fá
hefðbundin frí í kringum hátíðir
og vikufrí á hvorri önn en kennsl-
unni lýkur ekki fyrr en í lok júlí.
Fiðluleikarinn ungi segist að
vonum mjög spenntur yfir vænt-
anlegri dvöl í ókunnu landi og í
fyrsta skipti með öðrum í her-
bergi. Verndari skólans er her-
togaynjan af Kent og þeir sem
hafa lesið þýddar barnabækur
eftir Enid Blyton kannast örlitið
við sig þegar vistinni á heimavist-
inni er lýst. Víst verður dvölin
með breskum blæ, sem til dæmis
sést á lista frá skólanum yfii- fatn-
að og annað sem nemendum er
gert að taka með sér.
Öll börn eiga til dæmis að hafa
meðferðis 12 vasaklúta, hanska,
tennis-skó og Wellington-stígvél.
Fötin eru líka nákvæmlega talin of-
an í börnin og býst Marta við að
þurfa að fara í gegnum ferðatöskur
dóttur sinnar í fríum og sjá um
skipulagið. Eva Guðný hefur nefni-
lega engan áhuga á lifibrauði for-
eldra sinna og eldri systur. Fötum.
Hún vill bara spila á fiðluna sína.
hke