Morgunblaðið - 27.08.1998, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 27. ÁGÚST 1998 37-
ÁRNIL.
VÍGL UNDSSON
+ Árni Lárus
Víglundsson
fæddist í Reykjavík
28. desember 1938.
Hann lést á heimili
sínu á Seltjarnar-
nesi hinn 15. ágúst
síðastliðinn. For-
eldrar hans eru
Víglundur Krist-
jánsson kaupmaður,
f.8.11. 1908 í Mikla-
holtshr. á Snæfells-
nesi, d. 28.1. 1981,
ojg Þuríður Stefanía
Arnadóttir, f. 3.6.
1913 í Bakkagerði,
Borgarfirði eystra.
Árni kvæntist 11. júlí 1961 Sal-
gerði Ólafsdóttur, f. 24.4. 1940.
Arni átti einn son fyrir, Krist-
Ég átti þig sem aldrei brást,
á öllu hafðir gætur.
Með hjartað þrungið heitri ást
þig harma daga og nætur.
Ylríkt skjól í örmum þér
var auður daga minna.
Ljósið bjart sem lýsti mér
var ljómi augna þinna.
Þú vaktir meðan sæl ég svaf,
ei sviku kenndir þínar.
ján, f. 12.9. 1955, d.
19.1. 1985. Börn
Árna og Salgerðar
eru Víðir, f. 27.11.
1961, Björk, f. 26.2.
1966, Hlynur, f.
24.1. 1968, og Reyn-
ir, f. 19.2. 1970.
Barnabörn Árna
eru átta.
Árni var Ioftskeyta-
maður að mennt og
starfaði lengst af til
sjós. Hin seinni ár
vann Árni hjá Pósti
og síma, síðar
Landssímanum.
Útför Árna fór fram í kyrrþey,
að ósk hins látna, hinn 26. ágúst
síðastliðinn frá Fossvogskap-
ellu.
Allt sem ljúfast lífið gaf
var lagt í hendur mínar.
Nú slökknað hefur lifs míns ljós,
lokið draumi mínum.
Égvildi megaverðarós
og visna á barmi þínum.
(Brynhildur.)
Elsku pabbi, ég vil þakka þér
fyrir samfylgdina og allar samveru-
KRISTJÁN
JÓNSSON
+ Kristján Jóns-
son fæddist á
Djúpavogi 8. ágúst
1946. Hann lést 17.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Jón Eiríkur Gunn-
arsson, fyrrverandi
kaupfélagsstjóri frá
Miðfjarðarnesi, f.
20.9. 1905 og Þor-
björg Guðmunds-
dóttir ljósmóðir frá
Arnarnesi, Eyja-
firði, f. 16.1. 1910,
d. 8.3.1990. Alsystir
Kristjáns er Unnur
Jónsdóttir, f. 4.2. 1949, fyrrver-
andi eiginmaður er Atli Gísla-
son og eiga þau þijá syni. Hálf-
systkini hans eru Guðmundur
Jónsson, f. 20.9. 1935, fyrrver-
andi eiginkona er Lára Odds-
dóttir og eiga þau tvö börn,
Margrét Jónsdóttir,
f. 21.9. 1936, eigin-
maður hennar er
Ólafur Haraldsson
og eiga þau tvö
börn, Petra Sigríð-
ur Sverresen, f.
31.1. 1941, eigin-
maður hennar er
Einar Friðbjörns-
son.
Kristján byrjaði
ungur að vinna til
sjós á hinum ýmsu
skipum víða af land-
inu. Hann lauk loft-
skeytanámi 1968 og
vann hann sem loftskeytamaður
bæði til sjós og lands í allmörg
ár, einnig sem háseti og í vél.
títför Kristjáns fer fram frá
Litlu kapellunni í Fossvogs-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Með örfáum orðum langar mig
að minnast vinar míns og skóla-
bróður Kristjáns Jónssonar eða
Skilla eins og við vinir hans kölluð-
um hann. Fundum okkar Skilla bar
fyrst saman er við innrituðumst í
Loftskeytaskólann í Reykjavík
haustið 1966, og þaðan útskrifuð-
umst við ásamt öðrum góðum félög-
um vorið 1968. Margt var brallað á
þessum árum og á ég margar góðar
minningar frá þessum tíma. Eftir
skólann skildi leiðir, en á þessum 30
árum sem liðin eru höfum við alltaf
haft gott samband. Skilli var dug-
legur að hringja og láta vita af sér
og sínum högum, hvort sem hann
var úti á sjó eða í landi, stundum
kíkti hann í heimsókn, og varla kom
hann öðruvísi en með einhverja gjöf
handa mér eða konunni minni,
þannig var Skilli hann þurfti alltaf
að sýna væntumþykju sína á áþreif-
anlegan hátt. Skilli var hjartahlýr
og góður drengur og vildi allt iyrir
alla gera, en því miður gleymdi
hann oftast sjálfum sér í þessum
lífsins ólgusjó. Á áttunda áratugn-
um veiktist hann af berklum og
þurfti að dveljast á Kristnesspítala
við Eyjafjörð, þangað kom ég til
hans og þrátt fyrir veikindin var
hann alveg sami grallarinn og áður
og lét ekkert buga sig. Skilli
hresstist og gat aftur farið að
stunda sjóinn af krafti, þar til síð-
ustu ár, því þá gekk hann ekki heill
til skógar. Góður drengur hefur
kvatt þessa jarðvist. Við hjónin
kveðjum hann með þakklæti fyrir
góð kynni og vottum fjölskyldu
hans okkar dýpstu samúð.
Far þú í friði,
ftíður Guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briera.)
Ólafur Logi Jónasson.
Að vini mínum Kristjáni Jóns-
syni loftskeytamanni gengnum
langar mig til að minnast hans í fá-
um orðum.
Hugurinn hvai-flar til þess tíma
er við hittumst fyrst 17 ára gamlir
báðir í áhöfn varðskipsins Óðins,
hann vélamaður, ég háseti. Hugur
beggja stóð til sama náms, og kapp
lagt á undirbúning fyrir inntöku-
próf, sem báðum óx allmjög í aug-
um. Ég man hvað mér fannst hann
standa betur að vígi með gagn-
fræðapróf sem ég hafði ekki.
Kristján var á þessum tíma og
alltaf síðan fádæma grannvaxinn og
skildum við skipsfélagar hans
aldrei hvers vegna, því alltaf hélt
hann sínu og vel það þegar við töld-
um kjötbollur, hafragraut og fisk-
stykki ofan í hann annars vegar, og
tvær tröllvaxnar sjóhetjur hins
vegar. „Það fer allt í sellurnar,“
sagði Stjáni.
Við áttum heima hvor sínum
megin við Klambratúnið og hitt-
umst oft á þessum ái-um. Það var
stutt að fara í helstu menningar-
stundirnar sem lifa í minningu
minni.
Ég kveð þig með söknuði og bið
góðan guð að styrkja okkur öll í
sorginni.
Hvíl þú í friði.
Dauðinn er lækur, en lífið er strá
skjálfandi starir það strumfallið á.
(M.Joch.)
Björk (Björkin þín).
Mig langar að kveðja tengda-
pabba minn og þakka honum fyiir
samveruna. Nítján ár eru síðan við
kynntumst og strax var mér tekið á
heimili tengdaforeldra minna sem
einu barnanna þar, með hlýju og
góðlátlegri glettni.
Það fór ekki mikið fyrir Árna,
hann var fámáll frekar, en alltaf svo
þægilega til staðar er á þurfti að
halda.
Það má segja að þau Gerður hafi
alið Davíð upp með okkur, því hann
sótti svo mikið til þeirra. Ög alltaf
var afi til í að spila, skoða fugla-
bækur, eða bara spjalla við hann.
Árni var alltaf mikið úti í náttúr-
unni og hafði sérstakt dálæti á
mörgum náttúruperlum okkar, svo
sem eins og Þingvöllum sem hann
var sérlega fróður um. Ekki minnk-
aði útiveran þegar Æsa kom á
heimilið og farið var að viðra hana
daglega, með gönguferðum um
Nesið.
stofnanir þess tíma, Þórskaffi,
Röðul og Tæknibókasafnið. Kjar-
valsstaðir komu seinna í þetta
mikla tún.
Alltaf var okkur jafn vel tekið á
heimili Stjána. Þar var hann kallað-
ur Kiddi. Ég gat aldrei vanið mig á
það. Kvistherbergið hans í for-
eldrahúsum á Miklubraut 70 var oft
vettvangur mikilla pælinga, en þar
var ætíð greiður aðgangur að fróð-
leiksþorstaslökkvandi ritum og
fræðibókum í eigu hans sjálfs og
foreldra hans.
Það var með eindæmum hvað hún
mamma hans Stjána nennti að
stjana við okkur í mat og hugguleg-
heitum. Jafnvel þótt sveinarnir yrðu
háværir eftir að hafa snögghitað sig
ógætilega með áfengi. Og hin þögla
námshvatning föður hans, virðulegs
kaupfélagsstjóra, sem nú lifir son
sinn háaldraður, var svo raunveru-
leg að það var eins og maður fyndi
hönd hans á öxlinni þótt hann væri
hvergi sýnilegur. Svo kom þessi
fjarstadda hönd líka með sterka
leiðsögn og viðvörun þegar við höfð-
um áfengi um hönd. Svoleiðis
glannaskapur mislíkaði honum
gi-einilega þótt fátt væri sagt.
Svoleiðis lífstíðaræðruleysi sem
Stjáni var gæddur fæst hvergi
nema í foreldrahúsum og er gróður-
sett snemma á ævinni. Það sama er
að segja um heiðarleikann, virðingu
fyrir öðrum og öllu lífi á jörðinni.
Það lýsir vel æðruleysi Stjána
vinar míns hvernig hann heilsaði
mér þegar ég heimsótti hann á
lungnadeild Landspítalans, þegar
hann um þrítugt veiktist af þeim
sjúkdómi sem nú hefur með stuðn-
ingi annarra eyðingarafla haft sig-
ur. Þá kom ég inn á sjúkrastofuna
hans, þar sem hann hafði verið í lífs-
hættu og einangrun og hver veit
hvað, og sá hann uppi í rúminu með
slöngur undan sænginni og næringu
í æð og alls konar gi-æjur í kring,
vindlmg í munni og öskubakka sér
við hlið, segjandi: „Nú vantar bara
að fá sér einn gráan, þá er þetta
eins og á fínasta hóteli.“
I raun og veru er það ráðgáta
hvernig hann Stjáni fór að því að
lifa þó þetta lengi eins og þessi
veikindi og önnur herjuðu á hann á
lífsleiðinni, og skrokkurinn ekki
efnismeiri en raun bar vitni.
Ég kveð kæran vin, grandvaran
heiðursmann, með söknuði og full-
vissu um endurfundi á þeirri báta-
bylgju sem hann nú stillir sig á.
Föður Kristjáns, systkinum og
fjölskyldum sendi ég samúðar-
kveðjur.
Ólafur Vignir Sigurðsson,
loftskeytamaður.
Það var því afar erfítt að horfa á
þennan stóra sterka mann sem
Árni var, veikjast og berjast við
sjúkdóm sinn. Hann bar sig samt
afar vel og hafði það alltaf, „alveg
ágætt“ er hann var spurður; sama
hversu veikur hann var. Ég bið
þess í bænum mínum að nú líði þér
vel. Við hefðum viljað fá að hafa þig
svo miklu lengur með okkur. Við
vorum engan veginn tilbúin, þótt
við vissum öll hvert stefndi. En
hvenær hefðum við svo sem verið
það? Sennilega aldrei.
Nú bíður þín hlutverk á öðrum
stað, verum því þakklát fyrir þann
tíma sem við fengum með þér og
látum minningamar um að ylja
okkur.
Gerður mín, Þura, Víðir, Björk,
Hlynur og Reynir, Guð gefi ykkur
styrk í sorginni.
Skinið er skærast og heitast
í skúrum um morgunsár
og brosið er bb'ðast og heitast
sem biikar í gegnum tár.
(Kristín Sigfúsd.)
Elsku Árni minn, takk fyrir allar
góðu stundirnar.
Með vinsemd og virðingu.
Laufey Þórðardóttir.
Nú er látinn tengdafaðir minn,
Árni Víglundsson. Hann hefði náð
því að verða sextugur hefði hann
lifað árið. En svo fór ekki. Krabba-
meinið óx hratt undir það síðasta
og felldi þennan stóra og sterklega
mann.
Árni var lengst af við vinnu sem
loftskeytamaður á hinum ýmsu
skipum en hin síðari ár vann hann
hjá Pósti og síma, síðar Landssím-
anum.
Árni var heimakær maður og
kunni best við sig með henni Gerði
sinni, hundinum Æsu og nánasta
fólki. Stutt og löng ferðalög voru
eitt af áhugamálum hans. Fjöl-
skyldan á Nesbalanum ferðaðist
vítt og breitt um landið þegar börn-
in voru á heimilinu. Oft er and-
rúmsloft gott í ferðalögum; náin
samvera og skemmtilegar uppá-
komur og hefur það eflaust átt við
því þessi ferðalög eru þeim ofarlega
í huga nú þegar þau kveðja föður
sinn. Árni og Gerður hafa haldið
áfram að ferðast og urðu ferðalög
til heimsborga erlendis þá einnig
fyi-ir valinu. Þá var leigð íbúð og
dvalið í mánuð á hverjum stað til
þess að kynnast Iandinu almenni-
lega.
En ferðina stuttu á Þingvelli til
að líta á haustlitina kemst Árni ekki
í þetta haustið. Hann er haldinn í
lengri ferð, á vit feðra sinna og við
munum hitta hann síðar.
Jóhanna.
Við minnumst þín ávallt og þú
hverfur ekki úr huga okkar.
Guð hjálpi okkur að lina sorgina í
hjarta okkar allra.
Við viljum þakka þér fyrir allt,
elsku afi okkar.
Stella Sif og Gunnur Ýr.
Við, kæri afi, kveðjum þig með trega
klökkum huga alhr söknum þín.
Þitt (jós mun aldrei slokkna endanlega
því áfram perla minninganna skín.
(Sigurbjörg Kristjánsd.)
Elsku afi, fáein orð til að kveðja
þig að sinni og þakka þér fyrir allt.
Við eigum svo margar perlur svo
margar góðar minningar til að ylja
okkur við í framtíðinni.
...Þú að koma úr siglingum og
alltaf færandi hendi með glaðning
handa okkur. Tjaldútilegur í Þjórs-
árdal og allir að safna sprekum í -
varðeld. Vikan okkar í París! Öll
yndislegu jólin saman. Klukku-
stundirnar sem við eyddum saman í
að spila. Gönguferðir í fjörunni með
Æsu eða bara bíltúr á Þingvelli
með kaffisopa... Allt eru þetta og
miklu fleiri til fallegar minninga-
perlur.
Það er svolítið erfitt að skilja að
dauðinn sé ekki endalok heldur
áframhald inn í annað líf, en þannig
viljum við hugsa þetta. Svo nú þeg-
ar þjáningar og veikindi eru að baki
vonum við að þér líði vel.
Amma og Æsa eru eitthvað svo
einmana núna. Við ætlum að hugsa
vel um þær og þú lítur svo til með
okkur öllum.
Elsku afi, við endum þessa
kveðju með ljóði sem passar þér
svo vel og bæn um að þú megir
hvíla í friði.
Stóðstu beinn er starfið hófstu
styi'kur þá til beggja handa,
erfiðleika í gleymsku grófstu,
greiddir skjótt úr hverjum vanda.
Förunaut þú fékkst við hæfi,
fylgt þér hefir langa ævi.
Sof þú vært í faðmi foldar
- fyrirbænir anda hlýjar -
upp af gróðurmagni moldar
munu vaxa jurtir nýjar.
Sumamóttin blessuð breiði
blómadögg yfir afa leiði.
(Kristj. Bjamason.)
Góði Guð, við biðjum þig að
hjálpa okkur öllum og gefa okkur
styrk í sorginni, sérstaklega Þuru
og Gerði ömmu.
Þínir afadrengir,
Davíð, Baldur og Haukur.
Það var gaman að fara með afa
og ömmu í gönguferðir með Æsu.
Æsa hljóp stundum út í sjó og þá‘c’"
þurftum við að bíða þangað til hún
kom upp úr sjónum. Ég fékk stund-
um að halda í bandið með ömmu.
Nú vælir Æsa af því að afi er far-
inn. Afi fór í kistuna og svo fer
hann upp til guðs.
Bless afi minn,
Sunneva.
+
Hjartkær móðir mín og tengdamóðir,
HÓLMFRÍÐUR KR. PÉTURSDÓTTIR,
andaðist mánudaginn 24. ágúst.
Sólveig Árnadóttir, Stefán Þórhallsson.
t
Eiginmaður minn, sonur, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÁRNI L. VÍGLUNDSSON,
Nesbala 2,
Seltjarnarnesi,
lést á heimili sínu laugardaginn 15. ágúst sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Salgerður Ólafsdóttir,
Þuríður Árnadóttir,
Víðir Árnason, Laufey Þórðardóttir,
Björk Árnadóttir, Gísli Pámason,
Hlynur Árnason,
Reynir Árnason, Jóhanna Gunnarsdóttir
og barnabörn.
i