Morgunblaðið - 04.09.1998, Blaðsíða 42

*±2 FÖSTUDAGUR 4. SEPTEMBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Sigrún Guð-
mundsdóttir
fæddist á Bæ í Tré-
kyllisvík í Árnes-
hreppi 28. júní
1915. Hún lést í
Landspítalanum
26. ágúst síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Guðmundur Guð-
mundsson og
Steinunn Hjálm-
arsdóttir. Alsystk-
ini Sig.-únar eru
Sigurbjörg, Jens-
ína, Hansína, Elín, Björg-
mundur, Óli Jens og Þorkell.
Fósturforeldrar Sigrúnar
voru hjónin Þorleifur Frið-
riksson og Hjálmfríður Hjálm-
arsdóttir. Fóstursystkini:
Lilja, Ingibjörg, Klara og
Hjálmar. Einnig ólst upp hjá
þeim hjónum Auðunn Jónsson.
Sigrún var tvígift. Fyrri eig-
inmaður hennar var Halldór
Guðmundsson húsasmíða-
meistari, frá Breiðabólsstað á
Oss héðan klukkur kalla,
svo kallar Guð oss alla
til sín úr heimi hér,
þá söfnuð hans vér sjáum
og saman vera fáum
í húsi því, sem eilíft er.
(V. Briem.)
Nú er tengdamóðir mín öll, loks
laus undan þjáningunum. I hugann
hrannast minningar og leiftur frá
liðnum stundum. Við áttum sam-
leið síðastliðin 26 ár.
* Frá þeim degi er yngsti sonur-
inn Björn kynnti mig fyrir henni,
stóðu dyr hennar opnar. Gestristni
og vinarþel stóðu óslitið síðan. Sér-
staklega vil ég þakka hlýhug í garð
móður minnar sem lést fyrir fáum
árum. Sigrún átti heimili með
Grétu dóttur sinni undanfama ára-
tugi. Þangað var alltaf gott að
koma. Bömin mín tvö bmgðu sér
oft í heimsókn og deildu með henni
gleði og sorgum. Þar var alltaf gott
að fá uppörvun og hvatningu. Hún
var börnunum mikils virði. Nú er
hún horfín og skarðið stórt, því hún
Skógarströnd, f.
2.5. 1913, d. 11.10.
1994. Þau slitu
samvistir. Sigrún
giftist síðar Össuri
Friðrikssyni raf-
virkjameistara frá
Selabóli í Önundar-
fírði, f. 13.10. 1913,
d. 8.11. 1968. Börn
Sigrúnar og Hall-
dórs eru sjö: 1)
Þóra, maki Gunnar
Ragnar Svein-
bjömsson. 2)
Gréta. 3) Hrafn-
hildur, maki John DeMarco. 4)
Ragnheiður Ingibjörg, maki
Guðmundur Valur Ólafsson. 5)
Guðmundur Gunnar, maki
Hólmfríður Rögnvaldsdóttir.
6) Sigrún, maki Hafþór Ed-
mond Byrd. 7) Björn, maki
Auður Gilsdóttir. Barnabörnin
em 19 og barnabarnabörnin
15.
Jarðsett var frá Háteigs-
kirkju 3. september í kyrrþey,
samkvæmt ósk hinnar Iátnu.
var síðasta amma þeirra. Minning-
amar em því dýiTnætari. Hún bar
velferð afkomenda sinna fyrir
brjósti og fylgdist vel með framfór-
um þeirra. Hún var fædd og uppal-
in norður á Ströndum og hvarflaði
hugurinn því oft heim á æskuslóð-
ir, til hárra fjalla og sævarins sem
lífbjörgin var sótt í, einnig til vina
og ættingja.
Signin kynntist fljótt gildi vinn-
unnar og var mjög atorkusöm og
dugleg. Hún lét sitt ekki eftir
liggja í leik og starfí. Hún var fríð
kona og nett, dökk á brún og brá,
létt í lund og skjót til svara. Sigrún
var mjög fróð og einstaklega
minnug og vel lesin. Þangað var
alltaf hægt að sækja gnægð fróð-
leiks og var oft leitað í smiðju til
hennar. Hún var félagslynd, við-
ræðugóð og trygg vinum sínum.
Hún var einnig ákveðin kona,
þrautseig og útsjónarsöm, sem
kom sér vel þegar erfitt var um að-
fóng og bömunum fjölgaði. Þegar
hún var sextán ára að aldri annað-
ist hún heimili fósturforeldra
sinna. Eftir það lá leiðin til Reykja-
víkur í vinnu og nám. Þá lá leið
hennar norður til Djúpuvíkur á
heimaslóðir og kynntist hún þar
fyrri eiginmanni sínum Halldóri
Guðmundssyni, húsasmíðameist-
ara, sem vann við uppbyggingu
síldarverksmiðjunnar. Þau eignuð-
ust sjö böm og em afkomendur því
orðnir margir. Þau hófu búskap í
Reykjavík og fluttust síðan norður
á Hjaltejrri við Eyjafjörð. Meðan
hún var búsett starfaði hún m.a. í
kirkjukórnum, kvenfélaginu og
leikfélaginu á staðnum. Þau flutt-
ust frá Hjalteyri, suður til Kefla-
víkur 1947. Þar átti hún og rak
hárgreiðslustofuna Sunnu, af
myndarskap, ásamt stóm heimili,
sem stóð öllum opið sem á þurftu
að halda. Hún vann í nokkur ár á
símstöðinni í Keflavík. Halldór og
Sigrún slitu síðar samvistum. Eftir
það bjó hún á Selfossi um tíma með
síðari eiginmanni sínum Össuri
Friðrikssyni, rafvirkjameistara.
Þaðan lá leiðin til Eyrarbakka og
átti þau heimili á Hofí til nokkurra
ára. Síðar fluttust þau til Reykja-
víkur. Eftir lát hans 1968 hélt hún
heimili með börnum sínum Grétu
og Birni, uns Bjöm stofnaði eigið
heimili. Eins og áður er getið áttu
þær Gréta heimili saman síðustu
árin og var gestristni í hávegum
höfð eins og endranær. Á síðustu
tíu árum starfsævinnar starfaði
hún hjá kjötiðnaðarstöð SIS og er
þá fátt eitt upptalið af því sem hún
starfaði við á langiTÍ ævi.
Nú þegar að kveðjustund er
komið langar mig að þakka velvild
hennar í minn garð og samfylgdina
í gegnum árin. Minningin um
mæta konu lifír.
Þín
Auður.
Hún amma mín var stórkostleg
kona, stjórnsöm var hún og ákveð-
in alveg fram á síðasta dag.
Hún amma var mér alltaf svo
góð. Lýsir það sér best í því að þeg-
ar mamma og pabbi komu með mig
í heimsókn af fæðingardeildinni
rúmlega sjö merkur var hún búin
að útbúa lítið rúm handa mér úr
skókassa sem hún hafði klætt að
innan með bómull svo að mér yrði
ekki kalt. Eins sagði hún mér frá
því að hún hefði haft miklar áhyggj-
ur þegar mamma baðaði mig í stóra
baðkarinu af því að ég hreinlega
skolaðist niður um niðurfallið.
Henni fannst ég pínulítil písl, en
svona var hún, bar ævinlega um-
hyggju fyrir mér. Þótt hún segði
mér oft til og þar á meðal í leikjum
man ég sérstaklega eftir einu
skemmtilegu atviki, en þannig vai-
að þegar ég var krakki og reyndar
fram eftir aldri spOuðum við amma
oft olsen, olsen og gaf amma ekkert
eftir. „Krakkar verða að læra líka
að tapa,“ sagði hún. Allavega var
hún búin að vinna nokkrum sinnum
í röð og var ég orðin frekar vondauf
um að geta minnkað bilið en ein-
hvern veginn tókst mér það þangað
til aðeins eitt stig bar á milli. Hafði
ég einhverjar áhyggjur af því að
mér tækist ekki að vinna þá gömlu
en mér til happs hringdi síminn í
þann mund sem ég átti að gefa og
meðan amma talaði í símann tók ég
allar „átturnar" og gaf mér þær og
eitt betur, en lét hana hafa næstu
fímm spil. Þótt liðin séu 25 ár man
ég enn hvað amma hló lengi og
innilega að mér og hef fengið að
heyra þessa sögu oft síðan.
Amma, mér þykir leitt að hafa
ekki getað heimsótt þig á spítalann
en í huganum fór ég oft til þín og
var hjá þér, ég veit líka að þú
fannst það því að við skynjuðum
hvor aðra mjög vel. Oft þurftir þú
ekki annað en að hugsa til mín, þá
fann ég það og kom í kaffisopa til
þín. Talandi um kaffisopa, hún
amma vildi hafa kaffíð rótsterkt,
síðan var það einhvern tímann að
hún kom í heimsókn og ég hellti
uppá og passaði mig nú á því að
hafa kaffíð „almennilegt" eins og
hún sagði, en það þarf ekki að orð-
lengja það að sú gamla var alsæl
með dótturdótturina og sagði: „Já,
þú ert nú ekki skyld henni Björgu í
Bæ (í Trékyllisvík á Ströndum)
fyrir ekki neitt“, en hún var amma
hennar ömmu og var hún fræg fyr-
ir sitt sterka kaffí.
Amma, þú spurðir mig oft og
mörgum sinnum hvernig þetta
væri, hvort ég ætlaði ekki að fara
koma með bam, nú væri ég búin að
fínna þann rétta og ef ég færi ekki
að drífa í þessu yrðir þú löngu
„dauð“ (eins og þú orðaðir það)!
Ekki gat ég uppfyllt þá ósk þína en
ég veit að þegar að því kemur þá
munt þú fylgjast vel með og gæta
þess eins og þú gættir mín forðum
daga.
SIGRUN
, GUÐMUNDSDÓTTIR
y
t
INGIBJÖRG MARGRÉT JÓNSDÓTTIR,
fyrrverandi bókavörður,
Keldulandi 11,
Reykjavík,
andaðist miðvikudaginn 2. september.
Grettir Gunnlaugsson, Þuríður Ingimundardóttir,
Jón Steinar Gunnlaugsson, Kristín Pálsdóttir,
Ingibjörg Margrét Gunnlaugsdóttir, Sveinn Bjömsson.
t
Við þökkum innilega auðsýnda samúð við frá-
fall og útför móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
ÓLAFAR VILMUNDARDÓTTUR,
Laufásvegi 42,
Reykjavík.
Starfsfólki Sjúkrahúss Reykjavíkur á Landakoti
eru færðar sérstakar þakkir fyrir einstaka um-
önnun og hlýju í hvívetna.
Ólafur Þorsteinsson, Helga Jónsdóttir,
Kristín Þorsteinsdóttir, Skafti Jónsson,
Jón Skaftason,
Ólöf Skaftadóttir,
Kristín Ólafsdóttir,
Steinunn Ólafsdóttir.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Öldugranda 9,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn 26. ágúst sl.
Jarðsett var í kyrrþey samkvæmt ósk hinnar látnu.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Krabbameinsfélagið.
Alúðar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks, sem annaðist hina látnu
undanfarið ár.
Þóra Halldórsdóttir, Gunnar Ragnar Sveinbjörnsson,
Gréta Halldórsdóttir,
Hrafnhildur Halldórsdóttir, John Demarco,
Ragnheiður I. Halldórsdóttir, Guðmundur V. Ólafsson,
Guðmundur G. Halldórsson, Hólmfríður Rögnvaldsdóttir,
Sigrún Halldórsdóttir, Hafþór Edmond Byrd,
Björn Halldórsson, Auður Gilsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær fósturdóttir mín og systurdóttir okkar,
RAGNHEIÐUR ÞÓRSDÓTTIR,
Gröf,
Víðidal,
verður jarðsungin frá Undirfellskirkju laguardaginn 5. september kl. 14.00.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Sigfús Sigfússon,
Skúli Sigfússon,
Helga Sigfúsdóttir og fjölskylda,
Jóhanna Sigfúsdóttir og fjölskylda,
Benedikt Sigfússon og synir.
Nú kveð ég þig, amma mín, í bili
með kveðju frá systkinum mínum.
Ég bið góðan Guð að gæta þín,
elsku amma mín, og kveð ég þig
eins og við kvöddumst alltaf: „Við
heyrumst og sjáumst".
Þín dótturdóttir,
Sigurrós Ásta Hafþórsdóttir.
Það er svo skrítið að þó svo að ég
viti að ömmu líði vel núna þá græt
ég yfir því að hún sé farin frá okk-
ur. Það er kannski ekki vegna þess
að dauðinn sjálfur sé svona sár
heldur allar þær minningar sem ég
á um ömmu.
Amma hélt heimili með Grétu
frænku minni. Og þar var sko ekki
komið að tómum kofanum, alltaf
fékk maður heitt kaffí og ein-
hverskonar bakkelsi sem amma
hafði bakað sjálf eða sent Grétu
eftir út í búð. Einu sinni þegar ég
og Agnes Yr komum labbandi til
hennar í vondu veðri og sú litla
var ekki nema hálfs árs þá reif
amma krakkann af mér og gaf
henni kaffisopa í glas. Ég hélt að
ég yrði ekki eldri, en amma sagði
bara: „Já, hún hefur bara gott af
þessu,“ og þar með var það mál
útrætt. Því að hún amma lét sko
ekki segja sér fyrir verkum,
ákveðin og þrjósk var hún, það
verður ekki af henni tekið. Og sem
betur fer hefur hún mamma feng-
ið þetta skap frá þér, og ég veit að
þetta skap verður áfram í þessari
ætt því hún dóttir mín er alveg
eins.
Þegar ég gifti mig þá treysti
amma sér ekki í brúðkaupið en var
alltaf að tala um hvað það væri nú
gaman að sjá mig í brúðarkjólnum.
Þá ákvað ég að fara bara til hennar
í kjólnum á Öldugrandann. Fólk
hefur haldið að ég væri eitthvað
biluð þegar ég staulaðist upp á
aðra hæð með kjólinn undir hendi
til þess eins að sýna henni ömmu
kjólinn, en þá hló amma bara og
var mjög glöð yfír því að ég skyldi
hafa gert þetta.
Þín verður sárt saknað af okkur
öllum en ein lítil stelpa mun ekki
gleyma þér, það er hún Agga
bagga, eins og þú kallaðir hana.
Því þín síðasta heimsókn var að
heimsækja mig í Kópavoginn og
þegar ég og mamma vorum búnar
að baka vöfflur og allir voru sestir
við borð, þá sagði sú stutta: „En
hvar er amma?“ og leitaði að þér
um alla íbúð. Hún vildi að þú
fengir þér vöfflu líka. En, elsku
amma, þú varst orðin mjög veik
og hafðir fengið þér blund í sófan-
um.
Elsku amma, takk fyrir allar
þeir stundir sem við áttum saman,
og minningarnar um þig mun ég
ávallt geyma í hjarta mínu. Ég veit
að þér líður vel á þeim stað sem þú
ert núna og veit að þú munt fylgj-
ast með henni Öggu böggu þinni
um ókomin ár.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Farþúífriði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku mamma, pabbi, Ásta, Öss-
ur, Sía og Thelma, nú hefur amma
kvatt og lagt upp í sína hinstu för.
Við skulum gleðjast yfír því og
biðja góðan guð um að styrkja okk-
ur í þessari miklu sorg.
Hvfl þú í friði. Þín
Berglind Hafþórsdóttir (Linda),
Rósmundur Magnússon, Agnes
Yr Rósmundsdóttir.