Morgunblaðið - 04.09.1998, Blaðsíða 48

48 FÖSTUDAGUR 4. SEPTEMBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
GUNNLA UGUR CARL
NIELSEN
+ Gunnlaugur
Carl Nielsen var
fæddur í Reykjavík
21. ágúst 1960.
Hann lést 22. ágúst
síðastliðinn. For-
eldrar Gunnlaugs
eru Gunnlaug Þ.
Gunnlaugsdóttir, f.
24.7. 1941, og Einar
L. Nielsen, f. 16.1.
1935. Systur Gunn-
^ laugs eru: 1) Ingunn
Halldóra Nielsen, f.
23.10. 1961, sambýl-
ismaður Einar A.
Símonarson. 2) Vil-
borg Nielsen, f. 31.5. 1963, maki
Óskar Kristjánsson. 3) Kristín
Nielsen, f. 19.2. 1967, maki Odd-
ur Þ. Sveinsson. Foreldrar
Gunnlaugs skildu. Hálfsystir
Gunnlaugs, sammæðra, er
Rannveig Klara Matthíasdóttir,
f. 30.10. 1974, sambýlismaður,
Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson.
Seinni kona Einars er Svanhild-
ur Jóhannesdóttir. Þeirra synir
eru Guðni Páll Nielsen, f. 30.6.
1975, og Einar Leif Nielsen, f.
jí 10.2. 1980. Uppeldisbróðir
Gunnlaugs er Bjarni Jóhannes-
son, f. 28.10. 1967, maki Svein-
björg Gunnarsdóttir.
Fyrri kona Gunnlaugs er Ing-
unn H. Þorláksdótt-
ir. Þeirra sonur er
Ingi Björn Nielsen.
Þau skildu.
Seinni kona
Gunnlaugs er Björk
Eiríksdóttir, f. 6.11.
1959. Þeirra börn
eru Linda Björk Ni-
elsen, f. 15.12. 1988,
og Einar Carl Niel-
sen, f. 24.5. 1993.
Sonur Bjarkar og
fóstursonur Gunn-
laugs er Heimir
Freyr Heimisson, f.
4.2. 1983.
Gunnlaugur ólst upp í
Reykjavík. Eftir fermingu flutt-
ist hann til Emils Kristófersson-
ar og Lilju Ölvisdóttur að Graf-
arbakka í' Hrunamannahreppi
og bjó þar til 18 ára aldurs.
Gunnlaugur útskrifaðist sem
vélstjóri frá Vélskóla Islands
vorið 1989. Starfaði síðan á ís-
lenskum fiskveiðiskipum þar til
haustið 1995 er hann fór til
starfa í Namibíu sem yfirvél-
stjóri á frystitogaranum Sea-
flower þar sem hann starfaði til
dauðadags.
títför Gunnlaugs fer fram frá
Víðistaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Elskulegi sonur minn. Þú varst
kvaddur svo snöggt í burtu héðan og
það er erfitt að trúa því að þú sért
farinn frá mér fyrir fullt og allt í
þessu lífi. Það er svo margs að minn-
ast, elsku Gulli minn, að það er engin
ein minning ofar annarri, þær eru
j^'llar svo góðar. Eg mun sakna þín
sárt, elsku drengurinn minn.
Ég man alltaf brosið þitt hlýja og
bjarta. Það er huggun í harmi mín-
um að ég veit að við hittumst á ný.
Ég kveð þig, hjartans sonur minn,
með þessum ljóðlínum og þakka þér
fyrir allt og allt.
Skinið er skærast og heitast
í skúrum um morgunsár,
og brosið er blíðast og heitast
sem blikar í gegnum tár.
(Kristín Sigfusdótthj.
Elsku hjartans Björk mín, Heimir
Freyr, Ingi Bjöm, Linda Björk og
Einar Carl. Ég bið alla góða vætti að
styrkja ykkur í sorginni.
Mamma.
Skrifuð á blað
verðurhúnvæmin
bænin
sem ég bið þér
en geymd
í hugskoti
slípast hún
eins og perla í skel
við hverja hugsun
sem hvarflar til þín.
(Hrafn Andrés Harðarson)
Elsku Gulli bróðir. Þá er sú stund
sem ég óskaði að aldrei kæmi runnin
upp. Þú varst ekki bara bróðir minn
heldur góður vinur líka, það er svo
sárt að þurfa að kveðja þig. þó að ég
hafi verið orðin stærri en þú var ég
alltaf litla systir.
Ég man þegar ég var lítil og þú
varst hjá okkur mömmu ein jólin og
mér þótti svo leiðinlegt að þú varst
að fara á sjóinn, ég var svo hrædd
um að þér myndi leiðast og því skrif-
aði ég bréf til þín og laumaði því í
töskuna þína, þú fannst það ekki fyrr
en þú varst kominn út á sjó og þér
þótti þetta svo sætt að þú sýndir öll-
um á skipinu bréfið.
Þú varst alltaf svo góður við mig
og alla í kringum þig og þeir sem
kynntust þér litu upp til þín og það
var ekki að ástæðulausu.
í vor þegar þið Björk og fjölskyld-
an komuð heim í heimsókn þá var
mikið hlegið þegar við hittumst
systkinin, og eitt af þeim skiptum
var þegar þú sást svipinn á mér þeg-
ar þið sögðuð mér úr hverju hringur-
inn var sem þið Björk keyptuð handa
mér í Afríku í útskriftargjöf, hann er
^einstakur.
Þið voruð ekki lengi hér heima í
vor, en ég pantaði að fá að eyða heil-
um degi ein með stóra bróður og
auðvitað fékk ég það, þá fórum við í
bæinn á kaffihús, hlógum, töluðum
og drukkum ófáa lítrana af kaffi
saman, við áttum yndislegan dag og
alltaf var gaman hjá okkur þegar við
hittumst.
Ég þakka íyinr allar stundirnar
sem við áttum saman og þú verður
alltaf hjá okkur í huganum, elsku
bróðir minn.
Guð gefi Björk, börnunum, fjöl-
skyldunni og vinum styrk í sorginni
og við þau vil ég segja þessi orð:
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur huga þinn og þú munt
sjá að þú grætur vegna þess, sem
var gleði þín.“ (Kahlil Gibran)
Klara systir.
Elsku bróðir, nú ertu okkur horf-
inn og ég spyr hvers vegna er maður
í blóma lífs síns tekinn frá okkur
svona fljótt en það er fátt um svör.
Við sátum síðast í stofunni heima,
þegar þú komst í apríl, sex systkinin
ásamt fjölskyldum og áttum góða
stund saman en þó voru 2 fjarver-
andi. Engan óraði fyrir því að það
væri í síðasta sinn sem við myndum
hittast. Elsku Gulli, ég kveð þig með
söknuði og trega en vona að þér líði
vel þar sem þú ert núna þó kallið hafi
komið svona skjótt.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku Björk, Heimir Freyr, Linda
Björk, Einar Carl og Ingi Bjöm,
megi Guð styrkja ykkur í þessari
miklu sorg.
Þín systir
Kristín og fjölskylda.
Kveðjustundin er komin. Erfitt er
að trúa því að þú, elsku bróðir, ert
farinn frá okkur.
Við eigum svo margar yndislegar
minningar um þig. Þú varst alltaf
svo þúfur og skapgóður, sama hvað
gekk á. Oft fékkst þú skammirnar
sem við áttum skilið en við sluppum
með skrekkinn og aldrei varstu reið-
ur við litlu systurnar þínar. Elsku
Gulli, manstu þegar þú skipulagðir
njósnaferðirnar að jólatrénu aðfara-
nótt aðfangadags? Biðin eftir að
mamma og pabbi væru sofnuð var
oft löng og ströng en við létum okkur
hafa það svo að við gætum læðst inn
í stofu til þess að kíkja í jólapakkana
og vorum sem sakleysið uppmálað
þegar við opnuðum pakkana á að-
fangadagskvöld og vissum að sjálf-
sögðu allt um innihaldið. Við söknum
þín sárt og þökkum fyrir þær stund-
ir sem við fengum með þér í þessu
lífi. Við kveðjum þig, elsku stóri
bróðir, með þessum ljóðlínum.
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag,
við erum gestir og hótel okkar er jörðin.
Einir fara og aðrir koma i dag,
þvi alltaf bætast nýir hópar í skörðin.
(Tómas Guðmundsson).
Elsku Björk, Heimir Freyr, Ingi
Bjöm, Linda Björk og Einar Carl.
Guð blessi ykkur og varðveiti á erf-
iðri stundu í lífi ykkar. Okkur lang-
ar til að senda ykkur nokkur hugg-
unarorð með eftirfarandi versi.
„Þó ég sé látinn, harmið mig ekki
með tárum. Hugsið ekki um dauð-
ann með harmi og ótta. Ég er svo
nærri að hvert eitt ykkar tár snertir
mig og kvelur þótt látinn mig hald-
ið. En þegar þið hlæið og syngið
með glöðum hug lyftist sál mín upp
í mót til ljóssins. Verið glöð og
þakklát fyrir allt sem lífið gefur og
ég, þótt látinn sé, tek þátt í gleði
ykkar yfir lífinu.
(Höf. óþ.)
Inga og Vilborg.
Það er fallegur morgunn, við sitj-
um úti við og njótum sólar, þegar
síminn hringir. Það er hann Einar
Niels eins og við köllum hann, afmn
hans Inga Björns og fyrrverandi
tengdafaðir minn. O, guð, þetta vom
hræðilegar fréttir, Gulli dáinn. Tím-
inn stóð í stað. Eitt andartak var ég
aftur orðin sautján eða þar um bil.
Við vorum svo ung að okkur fannst
við hafa allt lífið svo óendanlega bjart
framundan.
Við hittumst í Iðnskólanum og þá
snerist allt um það að mennta sig og
njóta lífsins enda vinahópurinn stór.
Gulli bjó yfir þeim fallega kosti að
brosa breitt framann í tilveruna og
varð það til þess að fólk tók eftir hon-
um hvar sem hann fór. Við lifðum
hratt á þessum tíma þeystum ófáar
ferðir austur á „lettanum“ sem hon-
um var svo dýrmætur.
A þessum árum hafði Gulli bundist
miklum tryggðarböndum við þau
Emil og Lilju. Hann hafði verið send-
ur ungur í sumarvinnu til þeirra en
settist þar að um tíma. Gulli þótti lið-
tækur til sveitastarfa en hugurinn
stefndi annað, hann ákvað að gerast
vélstjóri eins og faðir hans. Ég man
að hún Vilborg Sveins fóðuramma
hans hvatti hann óspart til náms,
Gulli bjó í risinu á Nesveginum hjá
henni fyrstu námsárin sín og var þar
oft margt um manninn.
Svo kom alvaran, við fórum að búa
saman á Nýlendugötunni og þetta
var stórt skref fyrir okkur svona ung,
en okkur fannst þetta bara vera beint
framhald af því sem komið var. Gulli
reyndi fyrir sér í módelstörfum, þar
var það brosið sem enn og aftur dró
fólk að. Það kom sér nú líka vel að
geta sýnt lopapeysur fyrir Ramma-
gerðina. Af þessu leiddi svo Amer-
íkuferð sem hann fékk í verðlaun fyr-
ir módelkeppni, myndir birtust af
honum í blöðum og tímaritum.
Gulli vann mikið með skólanum en
hafði þó alltaf tíma fyrir vini sína en
systur hans skipuðu þó ávallt fyrsta
sæti.
Leiðir okkar skildu, við höfðum þá
eignast hann Inga Björn, þetta var
þungur tími. Oft, já oft, vorum við
ekki sammála. Við fórum langt hvort
frá öðru. Byrjuðum svo nýtt líf. Ég
með Kára mínum og hann með Björk
sinni. Við fundum hamingjuna, en
ekki saman. Svona gengur það víst
stundum. Við hittumst í vor þegar
Ingi Björn var fermdur, voru þá liðin
fimm ár síðan við sáumst síðast, við
töluðum margt, þú varst glaður og
stoltur af börnum þínum og lífinu .
Þetta er þungur tími við syrgjum
góðan dreng sem fór svo fljótt, svo
allt of fljótt. Hann skilur eftir sig for-
eldra, systkini, eiginkonu og börnin
sín, sem skilja ekki þetta óréttlæti að
taka pabba þeirra frá þeim og rugla
þau svona i ríminu.
Hér er þá komið að leiðarlokum,
sem engan óraði fyrir að væru svo
nærri.
Ingunn Þorláksdóttir.
Að vakna við dyrabjölluna á
sunnudagsmorgni og fá fréttir af
dauða elsta bróður míns, er eitthvað
sem ég hélt að myndi aldrei koma
fyrir mig.
Það er erfitt að skilja þegar ástvin-
ur er tekinn frá okkur, sérstaklega
þegar það gerist svona óvænt og
langt í burtu.
Ég verð að reyna að halda í minn-
ingarnar, því það er það eina sem ég
hef. Muna eftir því þegar hann bjó
hjá okkur í Vesturbænum og svo eft-
ir að hann flutti, allar heimsóknirnar
milli okkar og fjölskyldu hans.
Best man ég eftir síðustu heim-
sókninni. Hann var svo glaður og
ánægður með lífið, kominn til Islands
eftir langa fjarveru. Við höfðum ekki
hist í tvö ár. Það er gott að hugsa til
þess að ég kvaddi hann vel, og síð-
asta handabandið milli okkar bræðra
er eitthvað sem ég mun aldrei
gleyma.
Bróðir minn var góður maður, ljúf-
ur í lund og glaðvær. Hann var tek-
inn frá okkur án viðvörunar og allt of
fljótt. Við munum geyma minningu
hans í hjarta okkar til æviloka.
Ég votta Björk og börnunum hans
alla mína samúð.
Guð blessi minningu bróður míns.
Einar.
Sumarið er á fórum og við finnum
haustið nálgast. Náttúran öll fer að
búa sig undir að leggjast í dvala en áð-
ur birtist hún okkur í undui'samlegum
litbrigðum fölnandi gróðursins. Sam-
spil myrkurs og Ijóss fer bráðum að
verða myrkrinu í vil. Haustið kemur
allt of fljótt, sumarið varir svo stutt í
landinu okkar fallega.
Lífið hans Gulla okkar var líka allt
of stutt. Við fengum ekki að sjá neitt
haust í lífi hans heldur var klippt á
þráðinn svo snöggt. Söknuðurinn og
sorgin sem sest að í huga okkar við
þessar aðstæður verður þrúgandi en
minningarnar eru bjartar og ljóslif-
andi. Gulli kom til okkar að Grafar-
bakka sem ungur strákur og varð
fljótt eins og einn af fjölskyldunni,
nokkurs konar stóri bróðir, ráðagóð-
ur og fyrirmynd í öllu. Hann var dug-
legur og geðgóður og hans viðhorf
var það að ljúka því leiðinlega af
strax og gera það vel. Njóta svo þess
að gera það skemmtilega á eftir.
Kostimir hans skína skært í skini
minninganna og við það ljós yljum
við okkur þegar við kveðjum góðan
dreng. Lífsljósið hans logaði stutt en
skært. Góður vinur hvílir í hendi
Guðs, í eilífðinni. Við leiðarlok þökk-
um við honum allt sem hann var okk-
ur og tryggð hans alla tíð.
Elsku Björk okkar og börnin:
„... sorgina getum við virkjað til góðs
í vanmætti sem er oss yfir,
ef ljósið á kertinu lifir."
(Ur ljóði e. Kristján Stefánsson frá Gilhaga)
Ljósið sem minnir okkur á birtuna
sem Guð gaf okkur mönnunum, ljós
vonarinnar um eilíft líf.
Guð blessi minningu Gulla.
Emil, Lilja og fjölskylda.
Hún kom eins og reiðarslag fregn-
in um að hann Gulli vinur minn hefði
látist af slysfórum úti í Namibíu.
Ég kynntist Gulla 1990 er við vor-
um saman til sjós í skamman tíma.
Strax í upphafi var eins og við hefð-
um þekkst frá barnæsku. Samband
okkar í milli hélst mikið og gott fram
til 1996 er Gulli fluttist búferlum með
fjölskyldu sína til Namibíu. Margt
brölluðum við saman eins og gengur
væri það efni í góða bók. Þegar þau
Gulli og Björk voru að byggja í Hafn-
arfirðinum voru ófá skiptin sem ég
leit við í kaffi og spjall. Mér er sér-
staklega minnisstætt hversu vel mér
þótti þau eiga saman, og hvað Guili
var mikill húsbóndi og pabbi í sér.
Hann var fagmaður bæði heima og
heiman, því snyrtilegri vélarúm en
hans eru vandfundin, enda eftirsótt-
ur vélstjóri. Ómetanlegur er sá
styrkur og sú aðstoð sem þau hjónin
hafa veitt mér og verð ég þeim ævin-
lega þakklátur. Eftir að þau fluttu
hefur hugur minn oft hvarflað til
þeirra og ég fundið fyrir söknuði að
hafa svo lítið samband. Skyndilega er
svo skarð fyrir skildi, Gunnlaugur
Carl Nielsen er látinn. Gulli minn, ég
er heppinn maður að hafa fengið að
kynnast þér, minning þín lifir að ei-
lífu.
Elsku Björk, Heimir Freyr, Linda
Björk og Einar Karl, megi Guð gefa
ykkur styrk og birtu í ykkar miklu
sorg.
Ég er á langferð um lífsins haf
og löngum breytinga kenni.
Mér stefnu frelsaiinn góður gaf.
Ég glaður fer eftir henni.
Mig ber að dýrðlegum ljósum löndum,
þar lífsins tré gróa á fógrum ströndum
með sumaryl og sólardýrð.
Lát akker falla, ég er í höfn.
Ég er með frelsara mínum.
Far vel, þú æðandi dimma dröfn.
Vor Drottinn bregst eigi sínum.
A meðan akker í ægi falla
ég alla vinina heyri kalla,
sem fyrri urðu hingað heim.
(Höf.ók.)
Far þú í friði, friður Guðs þig
blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt.
Hinsta kveðja.
Þinn vinur,
Jón Vigfús Guðjónsson.
Kveðja frá Seaflower Whitefish
Corporation.
Það var mikill harmur kveðinn að
fjölskyldu, vinum og samstarfsmönn-
um Gunnlaugs Carls Nielsens, yfir-
vélstjóra á frystitogaranum b.v. Sea-
flower frá Liideritz í Namibíu, við
skyndilegt fráfall hans sunnudaginn
23. ágúst síðastliðinn. Slysið sem
hreif hann Gulla frá okkur gerðist í
lok ánægjulegra samverustunda Is-
lendinganna í Luderitz sem ásamt
namibískum vinum og samstarfs-
mönnum hjá sjávarútvegsfyrirtæk-
inu Seaflower tóku á móti utanríkis-
ráðherra Islands og fóruneyti í
stuttri heimsókn til Lúderitz daginn
áður. Hópurinn átti góða stund sam-
an með gestunum yfir hádegisverði á
laugardeginum. Eftir brottfór gest-
anna fóru flestir á kvöldskemmtum á
sögufrægum stað rétt utan við bæ-
inn. Góð stemmning ríkti í þessum
sterka og góða hópi, Islendinga og
Namibíumanna sem tengst hafa
sterkum vinaböndum. Það er einstök
upplifun að fá að kynnast svona hópi
og deila með honum stundum í leik
ogstarfi.
Einstaklingarnir sem þennan hóp
mynda eru eftirminnilegir og fá
mann til að trúa á að með samheldni
og innri styrk megi vinna marga
sigra. Fremst á meðal jafningja í
þessum hópi voru hjónin Gunnlaugur
heitinn og Björk Eiríksdóttir. Bæði
voru þau afar virk í samfélaginu og
vinamörg. Gulli í sínu starfi á togar-
anum og Björk í félagstörfum fyrir
fslendingana og við störf í þágu
þeirra sem minna mega sín í
Lúderitz.
Ég kynntist Gulla fyrst síðla sum-
ars 1995 er hann tók við yfirvélstjórn
á b.v. Seaflower. Ég minnist þeirrar
stundar er við hittumst um borð í
skipinu í Reykjarvíkurhöfn, hann þá
rétt 35 ára gamall. Gulli var maður
fríður sýnum, sterklegur og gi'ann-
vaxinn. Mér varð hugsað til þess á
þeirri stundu hve mikla ábyrgð þessi
ungi maður var að axla í störfum sín-
um um borð í þessu skipi. Togarinn
Seaflower, sem nokkuð er kominn til
ára sinna, er með stærstu togurum,
tæplega hundrað metrar á lengd, út-
búinn flóknum vélbúnaði til veiða og
fiskvinnslu. Gulli sýndi það strax að
störfin um borð fóru honum vel úr
hendi þó að oft væri álagið mikið.
Hann hélt þessu mikla skipi gang-
andi hvað sem á gekk í þrjú ár sam-
fellt við veiðar, ekki aðeins við Na-
mibíu heldur einnig á úthöfunum frá
St. Helena-eyju í suðri til Azoreyja í
norðri. Gulli var hagleiksmaður á vél-
ar, tæki og við smíðar, um það vitnar
frábær starfsferill þessa heiðurs-
manns sem nú er frá okkur kallaður,
svo langt um aldur fram. Megi hann
hvíla í friði.
Ég vil fyrir hönd stjómar og starfs-
fólks Seaflower Whitefish Corporation
þakka Gunnlaugi Carli Nielsen, yfir-
vélstjóra, fyrir störf hans í þágu fé-
lagsins og fyrir tryggð hans við hag
þess í störfum sínum. Ég vil einnig
þakka eftii'lifandi eiginkonu hans
Björk Eiríksdóttur fyrir hennar þátt í
að halda uppi sterku og samheklnu
samfélagi Islendinga í Lúderitz. Ég
óska henni og bömum þeirra hjóna
Guðs blessunar í sorg þeirra.
Stefán Þórarinsson.
Gulli, vinur og vinnufélagi. Okkur
félagana langar að senda þér smá-
kveðju. Þú fyrirgefur þó hún sé
snubbótt. Enginn okkar gerði ráð
fyrir að þú færir svona snöggt, né
heldur þetta fljótt, eftir okkar síð-