Alþýðublaðið - 16.04.1934, Blaðsíða 2

MÁNUDAÖINN 16. apríl 1934.
AUÞÝÐIíBLAÐIÐ
Bannlagastriðið
og bruggið
.— NJ:-
Hrieppstjórinn í Lýtingsstaðar'
hneppi, Sigurður Þórðarson á
Nautabúi, tjáði mér pað hiklaust,
að brugg hefði fariö minkandi
í sýsiunni, og kvaðst fús til að
giefa mér [)á staðhæfingu skrif-
[liega. I Skagafirði var einna helzt
kvartað undan Blönduhlíðinni.
Vestur í sýslunni heyrði ég tal-
að um Höfðaströnd, sem þar
væm einhverjar skelfingar á
ferðinni, en þegar þanigað kom
var mér sagt af rnörgum áreiðan-
legum mönnum þar, að brugg
hefði komið fyrir á einu heámilii
og það hefði strax verið kæft
niður. I Fljótum hefir brugg gert
vart við sig, en fer einnig mink-
andi. Hermann Jónsson, hrepp-
stjóri á Yztamói í Vestur-Fljíót-
um sagði mér sjájfur, að mienn
sæjust ekki einu sinni ölvaðir
þar á sk'emtisamkom'um, og að
það brugg, sem gert hefði vart
við sig, færi minkandi. Hið sama
sagði bóndinn í Holti í Austur-
Fljótum mér, er ég kom þangað.
Um Þingeyjarsýslur hefi ég ekki
ferðast og skal því ekkert um
þær segja, en tæpast mun á-
standið vera þar ískyggiliegt. Á
Austuriandi þekki ég töluvert til.
Á Seyðisfirði hvað vera bruggað
niokkuð af öli, en flestir neita
þar að stierkir drykkir séu brugg-
aðir. Mjóafjörö er víst óhætt að
telja þurran. Norðfjörður er alls
ekki saklaus, en þar þó ekkert
vandræðaástand. Eskifjörður er
alls ekki góður, en nokkuð hefir
þó unnist á móti bruggi þar síð-
ast Ifðið ár. í Reyðarfirði er
ekkert bruggað og vfst mjög lítið
í Fáskrúðsfirði. Ég var nýlega
staddur á Fáskrúðsfirði og fór
þar þá fram fjölmenn skemtun,
og var mér sagt að Arargir hefðu
verið undir áhrifum áfengis, en
það áfengi muni hafa veriðf [feng-
ið í skipum, en Austfirðir <voru
víst ekki ókunnugir þeirri aðferð
áður ien banhlög komu. Á Aust-
fjörðum var mér sagt að mikið
væri bruggað á Fljótsdalshéraði.
Þegar þangað kom fór ég að
spyrja. Þietta var í fyrra sumar.
Sveinn Jönsson, bóndi á Egils-
stöðum, sagði að það væri al,ls
ekki hægt að tala um drykkju-
skap á Héraðinu. Hið sama sagði
skólastjórinn á Eiðum, Jakob 1
Kristinsson, og einnig séra Sig-
urður Þórðarson í ValJanesi, sem
sagðist þora að ábyrgjast sina
sveit. Þessum mönnum var það
þó Ijóst, að eitthvað mundi vera
bruggað einhvers staðar á Fljóts-
dalíshéraði, en hitt væri ósann-
gjar,nt, að talla um mikinn
drykkjuskap þar. Sem betur fer
verður sagan á þessa lieið víða,
þótt nóg sé af hinu. Um Skafta-
fellssýslur hefi ég ekki farið og
vil þá ekkert um þær segja, en
þetta hygg ég að nægi til þess
að minna menn á að brugg var
tekið áð minka víðs vegar á
lándinu áður en bannJögin voru
úr igildi numin, þegar andbáninr
ingar, eftir að bannlögin hafa
verið afnumin, taka að boða
gleðiboðskap sinn um þverrandi
brugg. Þeir hafa gert mikið úr
því hingað til. Þar hefir agnúi
orðið að fjalli, en við vitum hvað
seinna kemur og viljum því láta
alJan almenning vita sannleikainn
í tíma.
Andbanningar virðast hugga sig
við það, að afnám bannlaganna
hjá ýmsurn þjóðum sanni að þau
hafi reynst óhæfa. Ef þjóðirnar
skyldu taka upp á þvi að apa
hver eftir annari að afnema lýð-
ræði, ætti það að sanna, að lýð-
ræði væri óhæfa? Er það nokkur
nýjung, þótt illa þröskaður heim-
ur lieiki apaköttinn. Er ekki heim-
urinn fullur af eftirhermum i
tízku, stjórnmálum og hverju sem
er. Og svo mun vera um afnám
bannlaganna, svo maður siLeppi
því að minnast á blóðfómir þær,
siem Guði þessa heims — gul'l-
kálíinum — eru jafnan færðar og
sjálfsagt ráða mestu um fajl
bannláganna í heiminum.
Ég var staddur norður í Húna,-
vatnssýslu, ier atkvæðagrieiðislan
fór seinast fram um bannl'ögini
Veður var mjög lieiðinlegt og
vegir vondir, en jafnvel konur og
mæður komu að langar Jeiðir til
þess að greiða atkvæði sitt á
móti afnámi bannlaganna. Þær
höfðu séð sveitina srna losna við
draug villimenskunnar, er bann-
lögin tóku að verka og séð bind-
indi og reglusemi þróast i skjóli
þeirra, og vildu ekki missa þau
gæði. En suður í Reykjavík, höf-
uðstað landsins, legst á sama
tífma hieill hópur manna á eitt
um það að hópa saman götu-
strákum 'Og stelpum, jafnvel út
af kaffihúsum og drykkjukrám
til þess að greiða atkvæði með
víni, og spá fyrir lýðinn meira
vini. — En það afreksverk, að
menn, sem auðgast hafa á því að
selja náunganum dýra vöru, eða
meðalagutl fyrir heimsku og fá-
fræði manna, eða sem eriuj í góð-
um emhættum launaðir af ríki
eða hinu opinbera á einhvem hátt
og hafa því efni á því að drekka
og jafnvel sitja við piéningaspiJ
og drepa tfmann, geta hópað sam-
an síhum líkum og alls konar
sbemtanasjúkmn borgarlýð til
þess að heimta frjálsræði til
þess að drekka vín og selja vín,
já, mieira vin. — Einhverjum
kann nú að virðast ég ósaningjam
í sinn garð ,en ef svo er, þá er
ég tilbúinn að kappræða þetta við
hann opinberlega hvenær sem er.
Pétur Sk/urZ’.sson.
«« muM
Hvuð nú
ungi maður?
Íslenzk pýðing eftir Magnús Asgeirssen
Langódýrast í
Málniog og iárnvðrnr.
Sími 2876. Laugavegi 25.
„Það veit ég ekkért u)mi,“ segir Pinneberg gramur og reiðulr.
„Taki'ð yður eitthvað anhað fyrir hendur qtn að standa hérna
og þvæla.“
„Vitið þér ekkerrt um! Það er svei mér frumiliegt svair,“ siegiir
Kessler og skellir upp úr. Og síðan bætir hann viö með aug(-
Jjósri ósvífni: „En þetta getur svo sem vel staðið heima. ,Það
veit ég ekkert um.‘ Það er alyeg dásamlegt að heyra fjölsikiyldu!-
föðUr1 siegja þetta. — Nú en það er þó gott, bara ef frú Mía
veit það.“-------
„Hvað — hvað segiö þér?“ öskrar Piuneberg og grfpur ósjálf-
rátt kvarða í hö'nd sér. —• Tveir aðrir afgreiðslumenn hafa nú
bæzt við og hann lækkar röddina. „Hvað viljið þér mér? Þjéjr
ættuð að fá einn á kjaftinin, lubbfnjn yðaf, sem alt af reýnið að1
koma iilindum af stað!“
„O, veri'ð ekki neitt að derra yður. Mér þlykir gaman að vita;„
hvað herra Janecke segir, þegar ég sýni honum auglýsiinguiná.
Maður, sem lætur konuna síha setja svona klámauglýsingar í
blöðin, ætti að hafa sig hiægan.“
Pinneberg er enginn íþróttamaður. Hann getur því ekki stokkið
yíir búðarborðið, en verður að hiaupa fyrir endanin. á því til aö
'ná í oþiokkann, alvieg í 'kri|ng.----
„Gerið svo vel að vera ekk,i að faraj í áfliog hér inni! Eruð þið
alveg vitlausir?“ hvíh í há;num» afgrelðslumönnunum. En nú hefir
Pinnieberg náð til han>s. Pinnóberg er ,0ng;nn íþróttamaðpr, eiins
og þegar heffr verið sagt. Honum tekat þó að gefa Kessler eJnn
utan undlr. Kesslier borgar han|nl í sömu mynt, og nú rýkkja þei',-
og rifai hvo'r í ahnan, á niæsta óhermianniellegan hátt.
„Bítídu bara . við, lúsablesinn þinn!“ hvæsir Pinneberg.
Nú koma afgreiðsluniennirniir úr mæstu deiidum hlaupandi að'.
Hættið! Þetta getur ekki gengið.“ „Ef Jameoke sér til yfckar,
verður ykkur báðum flíeiygt á ,dyr.“ „Nú fer fólk einmitt að
streyma Jnn í búði'nta,“ kveður við úr öllum áttum. Em alit í eíinu
'Ei' griprb um Pinneberg aftan frá. HaJnh <eic sJiiitinn af fjjand-1
manni sínum, og honum er haldið föstum.
„Sleppið!" hrópar hann. „Ég skal fyrst gangatírá þessum hundi!;"
En þetta er Heilbutt, og Heilbutt segir ósköp kalt og rólega:
„Látið nú ekki eins og hver annar keipakra|T:(l, Pinneberg. Ég
er mikJu sterkari en þér, og þér getið reátit yður á að ég
sleppi yður iekki.“
Kessier er að laga á ,sér hálsbindið. Það er ekki á honum að»
sjá, að hamn sé í neinni sérstakri æsingu. Hann siegir við þá,
sem í kringum standa: „Ég skit ekki í þvi, að hanniskulii víera
með þenna óskapa æsing út af þessu, maður, sem auglýsir kerling-
una síina í blöðunum.''
„Heá:lbutt,“ segir Pi.niniebjerg í bænarrómi og reynir að losa sig.
En Heilbutt diettur ekki í hug aö slieppa honum. Hann ,segi|r!:
„Segðu strax hvað þú átt við, KessJer. Hvaða auglýsing er
þetta? Kómdu með hana!“
KessJer segir fyrst, að Heilbutt ha.fi ekkert yfir honum að
segja og fl'eira af svipuðu tagi, en þegar allir Jiinir krefjast þesis
Jí'ka, að hann geri hreint fyri'r sinum dyrum, fell.st hann á að gera
það. „Gott og vel, þá skal ég lesa hana npphátt'," segir /Hanjhi
og breiðir úr dagbJaði. „En mér fimist þó lika leiið^nlegt að þurfa
að gera það. —- Hún ier í dáJfcinum „Ýmsar auglýsingar". Mi;g
furðar á að Jögregtan skuli eklki skifta sér af ]>ess háttar, - ien|
það hlýtur að reka að því fyr en síðar.“
„Svona, taktu blaðið og Jestu, maður! Alt af þarf hann að seitja,
a'lt í uppnám." segja samverkamenin hans, sem standa att í kring.
Svo fer Kessifer að tesa. Hann les alveg óaðfinnanll'ega og hefir
li’ktega verið búinin að búa sig undiir þenna upplestur áður ien
hann komi í búðliína um morguninn:
„Ei\uc\ pér óheppínn í ást\um\? Ég get komið yður í félagsskap
lilieypidómálausra, yndislegiia ungra kvenna. Þér munuð verða
ánægð’ir. Frú Mía Pinneberg, Spenierstræti 92
KessJer smjattar með iininiJiegri nautn á orðunum: „Þér nrnnuð
verða ánægðir.“ - Jæja, hvað segið þér þá. Hann var rétt
áðan að segja mér frá því, að hann byggi, í Spenerstræti; annar,s
hefði ég auðvitað aldrei miinst á þetta einu orði:.“
„Það verð ég að segja, aö þetta tiekur út yfir aJllian þjófabálk!
Það þýðir ekkert að þræta fyrir þetta,“ siegja hinir aflilr í 'ieiinu'.
Pinneberg er fölur sem nár og stamar: „Ég — ég hefi ekki------------“
„Láttu mig sjá blaðið,“ segir Heiilbutt alt í einu og ler núj í æsitara
skapi en þeir hafa nokknrn tíma séð hann áður. „Hvar er þetta?
Hérna. — — Frú Mí;a Pinnieberg. — — Pimnebierg, konan þiri
• heitir ekki Mía; konan þín heitir
Löguð málning í öllum iituml. Títanhvíta. „Emma,“ segir Pinneberg mieö hljómlausri röddu. Framboð
Distemper - — — Zinkhvíta- „Þá hafið þér unnið fyriir öðrum liöðrung tíl, KessJer," h>eld'ujri í Snæfellsness- og Hnappadals-
Mattfarvi, fjölda litir. Blýhvita. Heilbutt áfram. Fyrst og ftiemst kemur þetta konu Pinneblergs sýslu er nú ákvieðið af hálfu
Olíurifið, — — Terpentína. ekkert við, og svo finst mér þetta svo ódrengilegt af yður sem Framsóknarfliokksims. Verður þar
MálningaTduft, — . — Fernis. framast má verða.“ í kjöri af hálfu flokksins Þórir
„Nei, nú verðið þér að h,afa miig afsakaöan," segir Kesisiieri
„Svona þankagang skil ég ekki."
— „Og þar að auki getur hver maður séð að Pinnebeiig, sam,-
verkamaður okkar hefiir ekfci vitað hætishót um þetta alt sa'miare,"
vmKim CAGSIN50;
STOPPAÐAR mublur til sölu
með sérstöku tækifærisverði á
Hringbraut 186.
Hárgreiðslustofan Carmen,
Laugavegi 64, sími 3768.
Permament-hárliðun. Snyitivörui.
HAFNFIRÐINGAR! Pöntunarfé-
lág Vmf. Hlíf. Opið allain diaginn,
nema frá 12—1. Sími 9159.
GÚMMÍSUÐA. Soðiö i bíte-
gúmmí. Nýjar vélar. 'Jönduð
viuna. Gúmmívinnustofa teykjr-
víkur á Laugavegi 76.
m QT 32
GLERAUGU í nýsilfurhulstri
töpuðust frá Frakkastig 22, að
ullarverksm. Framtiðin. Skilist á
Frakkastíg 22 gegn fundarlaunum.
VINNAÓSKAST®
STÚLKA óskastí formiðdagsvist.
Arngrímur Kristjánsson, Egilsgötu
24, sími 2433.
Reiðhjðlasmiðjaa,
Vpltusundi 1.
Hagsýnn kaupandi 'spyr
fyrst og frerast um gæðin.
Hamlet og Þdr
eru heimspekt fyrir end-
ingargæði — og eru því
ódýrust.
NB. Allir varahlutir fyrirliggjandi.
Viðgerðir allar fljótt og vel
af hendi leystar.
Sigurþó ”,
sími 3341. Símnefni Úraþór.
Kartöfíar
aíbragðsgóðar í
sekkjam og lausri
vigt.
TiRiFANÐI
Laugavegi 63.
Sírni 2393.
Snaargjatir.
Alls konar barnaleikföng og
boltar. Fermingargjafir og
ýmsar tækifærisgjafir er bezt
að kaupa i Amatörverzlun
Þ. Þorleifssonar,
Austurstræti 6, sími 4683.
Steinþórs'Son kennari og bóndi í
Reykholti. Sagt er, að Hannies
Jónsson dýraliæknir eigi að vera
f kjöri fyrir flokkinn í Dalasýslu.