Alþýðublaðið - 28.04.1934, Blaðsíða 2

LAUGARDAGINN 28. APRÍL 1934.
1
ALPVÐUBLAÐIÐ
J
Sýning Finns Jónssonar
Fiinínur Jónsson listniálari hefir
sýniinigu í Austurstræti 12 uppi,
og veit ég, að margur hefði gagu
og ánsegju af að sjá hania.
Listsýiningum fer nú alt af
fjölgan'di hér í bæ, svo að hlæg-
lega gætu rnenn mist af einni
og má segja, að á stuindum væri
lítilil skaði skeður. Hiins .vegar er
hér á ferðiinni sýning, sem ég álít
að menn megi ekki tnissa vaf.
Sýning Finns er pað eftirfékt-
arverð, að listeiskt fólk verður
að heimsækja hana og kynnast
]>essum inýju verkum Finns.
FINNUR JÓNSSON.
Á sýningunni eru kolteikningar,
pastei-, vatins- og oiíulita-imyndir,
setn flestar munu gerðar ,síðast
liðið ár.
Á mig verkar sýninjgin t mjög'
vel, og má óhikað segja, að þarna
séu þær beztu olíulitamyndir,, sem
Finnur hefir gert. Sumar kol-
teikningarnar eru sérstaklega
skemtilegar. Á ég hér við mynd-
imar nr. 37, „Kvöld á miðum“, og
nr. 44, „Kisa‘‘, sem eru teikningar,
er alt af koma til að háida síinu
listgiidi. Hér er mýktiin og róin
mest, jafinhliða því sem ,formið
er sterkt og eiinfalt.
Fijnnur ætti að ger,a margar
svona myndir; af því myndu
margir hafa glieði, ef ekki inú, þá
seilnna, þiegar þjóðin hefir fenglð
meiri listþroska.
Olíumyndirnar eru bæði stórar
og smáar' og hafa allar það eitt
sameigiinlegt, að máiarinn, Finnur
Jóinsson, s,kín út úr þeim öllum,
hvort það eru öræfin eða við sjó,
sem hainin málar. Hann virðist alt
af viss á sínu og mála út frá ó-
hilanidi sjálfstrausti, sem alt af
befir eiinkent myndir hans; þroskii
hans, alt starfið og meðferð efn-
isiins byggist á þessu.
Ekki eru aliar olíumyndirnar
jafnar. Slíjkt gefst sjaldan á ein-
staklingssýningum. Mynd nr. 17,
„Litla-Víti við Kröflu“, finst mér
sláandá dæmi upp á skapgerð
Finns sem málara. Það er djöful-
gangurinn í Litla-Víti, sem gagn-
tekur huga hainis, og það reynir
fSin að ’sýna á léreftinu á þennan
• cnáttúriiega liátt, að því er fiesti-
um mun fimnast, og á ma'rgur
eflaust erfitt með að skilja þá
mynd, þrátt fyrir það þó hún sé
einmitt kansfee heilsteyptasta
verkið. Út frá þessari mynd skoða
ég öll hin málverkin hvert fyrir
sig upp aftur og aftur. Annars
muinu flestir geta verið. sammála
um það, að mymdir eins og nr. 8,
„Kofar útiliegumanna", nr. 14,
„Snæfell og Sauðá", nr. 11, „Bein-
iin hennar StjörnU", o. fl. séu á-
gætís myndir, að ógleymdri nr.
12, „Or Kverkfjall,arana“, sem ef-
laust er mesta stemningsmyndin.
Það er óþarfi að telja fleiri miynd-
ir upp, þó vel mætti gera það.
Finnur Jónsson hefir sýnt það
með þessari sýningu sinni sem
svo oft áður, að hann er lista-
maður, sem vert er að kynnast
og skilja, og sem margt fgott
befir gert. Hann fer sínar á-
kveðniu brautir, og mun enginn
þurfa að óttast um árangurinin.
27. apríl 1934.
Jórt EngMberts.
lindarpennar
fyrIrligg|aHdl.
Worskéli
Austnrbæjarskélans
starfar frá 14. maí til júníloka. Námsgreinar; Lestur,
skrift, reikningur, auk þess sund og útileikir, ferðalög
og grasasöfnun.
Börn á aldrinum 5-14 ára tekin í skólann. Kenslu-
gjald að eíns kr. 5,00 á mánuð — 7,50 kr. allan tím-
ann. Umsóknir óskast sem fyrst. — Upplýsingar gefur
Jón Sigurðsson yfirkennari í Austurbæjí rskólanum dag-
lega frá kl. 9—12 og kl. 1—3 e. h. og í síma 2610
frá kl. 5—7. — Enn fremur hjá Hafliða M. Sæmunds-
syni, sími 2455, Bjarna Bjarnasyni, simi 2265, Arngrími
Kristjánssyni, sími 2433, og Gunnari M. Magnúss, Eg-
Úsgötu 32.
Hvaö nú —
ungi maður?
tslenzk pýöing eftirMagnú s Asgeirsson
„Hvar þá? Hvar þá?“ spyr hann. „Ég held enniþá, að þú sért að ,
gabba mig.“
. „Þarna.“ Púsær bendir með vasaljósinu á litlar dyr. „Og hérna
eru útidyrnar að íbúðinná okkar,“ heldur hún áfram og opnaT
bílaskúrsdymar, sem „Puttbirieese“ steudur á.
„Hvað er þietta," segir Pimmeberg. Fram undan þieim er stórí
geymslupláss, troðfult af gömíum húsgögnum. Hin daufa birta
frá vasaljósinu smáhjaðjniar hrnan um Þakbjáfka og köngúióait-
vefi. „Ég vorii þó —“ segir Pimneberg og grípur andann á loftii
—, „að þetta sé ekki stofan oikkar.“
„Þetta er húsgagnagieymBlaini hans Puttbneeses. Hann er hús-
gagmasmiður, en verzlar iíka' með motuð húsgögn. — Getur þú
séð svarta vegginn, þamia? Hamn nær ekki alveg upp að þaikinu.
Þar uppi er húsnæðið, aem við eigum að fá.“
„Nú,“ segir hamn og botmar ekki i neinu.
„Þetta er mefnilega bíjóið. f>ú hefir séð Úióið?“
„Hefi ég séð1 bíóið?“ segir hamn og gefst alveg upp.
„Heyrðu drengur; ventu nú ekki að setja þennan svip á þig.
Nú skaltu sjá dálítið skr^tið., - — Sjáðu tif; þetta er bíóið,
og húsmæðið okkar er uppi á þakinu á bióinu.“ — Vasáljósdð
varpar nú birtu á önnrjóan tréstiga, snarb'rattan, sem liggur upp
undir þakið. Púslsíer skríður upp stigann, hvergi hrædd.
„Nei, nú gemgur fram af mér — log þáð í þvtí ástalndi, sejnt
þú ert,“ siégilr Pinneberg í mjótmælarómi, ©n fylgir henni þó eftír.
Þakið er rétt yfrr höfðum, þeir.r.a. pað er eins og þau gnngi
'inn í hvelfd jarðgöng. Til vinstri, niðií í myrkrínu, standa ðll
hútgögnin har.s Puttbneases.
„Komdu hei'nt á eftir mér; amnáirs gefur þú kannéke d-cft&K
niöui,“ segir Pússier í viðvöirunarskymi. Siðan lýkur hún upp
húrð þarna uppi, senr er'einis ag hver ömnuir venjuleg hurð, og
kveikir ljós, venjuiegt og eðiliiegt rafmagnísljós, og segir: „Nú
eruin við komin.“
Pinn©ber|g skimar í kringum sig, en segir síðan og ber ört á: .
„Já, það er bara svama!“
„Þarna sérðu sjáífur,“ segir Pússer og það er ekki laust við
að hún sé dálífið upp mieð sér.
Þietta eru tvö herbargi., Hurðina á niilii þeifra vamtar. (Það
er mjög lágt undir loft þarn|a. Loftið er hvítkalkað með gi.idum
bjálkum. Nú standa þau imni í svefnherberginu. Tvö rúm, skápur,
stóll og þvottabioirð. Það er aiKt og sumf. Éngiir giluiggar. E,n i
hierberginu tif hliðar stendur iag'egt, kringlótt bioirð og s!'ðr,eíkjí
söfi, klæddur með vaxdúk, settur hvifum hnöppum. Þ.ar er líka
skrifborð og saumaborð. Þetta eru alt: saman gömuf mahogui-
húsgögn, og þarina er llka ábreiða á gólfinu. Hérna inni er ajltt,
ótrúlega snoturt og hlýliegt, ag hérna eru hueim hvit! giugga^jtöj'd.
Gluggarnir eru þríir, en ailir litlir. og ekki mema m,eð fjórulm:
rúðum hver. Mill,i ofnsiinls, \siem er m)eð tveimur eldhólfum og
og skrifborðsins er vatnshani og vaskur.
„Hvað kostar þetta?" spyr hann efablanditnn.
„Fjörutíu rnörk — eða sama sem ekki neitt.“
„Hvað áttu við?“
„Hefirðu ekkj skilið hvernig þetta er með stígann og berbergjin
héma uppi? Það er ejns ag þú sérð skr'i(tíð ált saínfan."
„Nei, ég botna ekki meiitit; í msinu. SmiiðurSinin, sem bygðii húsftð,:
hefir auðsjáanlega ekki veri.ð mieð ö'ilum mjafla."
„Nei, það er ekki svo a,ð skilja," segir Pússier hróðug. „Hcpna
héfir áður verið regluieg íbúð með teldhúsi, /vatnsisalernti og
almennilegum stiga.“
Pimneberg lítur á vjixi á híerbiergin og Púsisler og skilur ekk,i
nieltlt í rneinu. „Af hverju ep þietta þá aljt sattn^n, farið?“
„Af því að ibúðénni fyrir neðan var briöytt í kvikmiyndahús,“
ségir Pússer sjgri hrósandi.
Borðið par seili bezt er að borða; borðið í —
Heltt og Kalt,
- - —
Nýkomið M af
Regnkápnm«
SHAAUGLYMNj ALÞÝDUBLAÐJ

VIOSKIFII HAGSINS^ )tet
Saltíiskur, 15 au. i,4 kg. Harð
fiiskur 65 au. Sveskjur 75 au
Saftflaskan 1 kr. Kaffi, br. & m
90 au. Exportstöngin 50 au. Eld-
spýtnabúntið 20 au. Verzlun Ein
ars Eyjólfisisonar, Týsgötu 1,
sími 3586.
NÝ KVENKÁPA til sölu. Kost-
aði kr. 150,00, selst nú af sér-
stökum ástæðum fyrir kr. 90,00.
Mímisveg 8 (uppi).
JlWVNNINCM©5ÍK,
1600 króna hús, sólrikt og
skemtilegt til söiu ásamt rnörgum
öðrum húsum með lausum íbúð-
um 14. maí. Jón Magnússon,
Njálsgötu 13 B. Heima eftir 6 s. d.
Sími 2252.
Tapast hefir karlmannsvesti á
leiðinni frá Nýlendugötu til Efna-
laugarinnar á Laugavegi. Skilist á
Nýlendugötu 21.
HÚSNÆDI BÝflST@^
Til leigu 4 herbergi, eldhús og
bað, öll þægindi. Vitastig 8 A.
Alt af gengur það bezt
með HREINS skóáburði
Fljótvirkur, drjúgur og
— gljáir afbragðs vel. —
Reiðhlólasmiðjao,
Veltusundi 1.
hagsýnn kaupandi spyr
fyrú og fremst um gæðin.
Hamlet eg Þór
eru htimspekt fyrir end-
ingargæði — cg eru þvi
ódýrust.
NB. Allir varahlutir fyrirliggjandi.
Viðgerðir allar fljótt og vel
af hendi leystar.
Sigurpér,
sími 3341. Símnefni Úraþir.
ðrðsending
frá verz). Kristinar J Haobarð
Nú er hinn margþráði,
freðtekni harðfiskur
og steinbítsriklingur
kominn. — Mj'g sann-
gjarnt verð.
Laugavegi 26. Sími 3697.