Morgunblaðið - 21.11.1998, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 21. NÓVEMBER 1998 51
peyjarnir. Alltaf jafn gaman á góðri
skemmtun. Annars varstu einstak-
lega ljúfur drengur, frændi, og af-
spyrnu geðgóður. Það tókst mér
ekki að læra af þér. Því má bæta við
að ekki er ég svo sem sá eini í minni
ætt!
Fyrir þetta allt vil ég þakka þér
og þá sérlega samveruna um borð í
Haferninum VE 23.
En þú varst ekki aðeins óhörðnuð-
um peyja góð fyrii’mynd um borð
heldur líka í landi. Það var eftir því
tekið hvað þú varst ástfanginn af
henni Maju þinni og varst alls ófeim-
inn við að sýna það. Stundum var
pískrað um hvað þið væruð miklar
turtildúfur en það léstu þér í léttu
rúmi liggja. Þú hélst áfram að leiða
elskuna þína á almannafæri og sýna
henni aðdáun þína. Og þetta gerðir
þú meira að segja á þeim tíma sem
slíkt vai’ alls ekki „kúl“ hátterni.
Þetta var ennþá merkilegra fyrir
það að karlmenn í okkar ætt hafa
eingöngu leyfi fyrir þremur tilfinn-
ingastillingum - ef svo mætti segja:
að vera kátir, reiðir - eða fullir. Önn-
ur líðan er litin hornauga. I mínum
augum gerði þetta þig að karl-
“manni“.
Ég og mín fjölskylda sendum þér,
Maja mín, börnunum og tengda-
börnum og öðrum ættingjum inni-
legustu samúðarkveðjur okkar. Guð
geymi ykkur. Vertu sæll, frændi.
Sjáumst í hinu Háadýpinu.
Ægir Rafn Ingólfsson
og fjölskylda.
Á hverju ári birta fjölmiðlar
landsins lista yfir þá sem hlotið hafa
viðm’kenningu samfélagsins fyrir vel
unnin störf í þágu lands og þjóðar. Á
hverju ári renni ég augunum yfir
listann í leit að einhverju sem ég veit
að aldrei mun birtast á honum. Ég
leita að fulltrúa fyrir hinn stritandi
fjölda, sem aldi’ei mun fá viðurkenn-
ingu fyrir „embættisstörf", aldrei
fyrir að hafa unnið hörðum höndum
allt sitt líf og fórnað öllum sínum
ki’öftum í þágu fjölskyldu sinnar og
samfélags. Mig langar að þessi fá-
tæklegu kveðjuorð um vin minn og
velgerðarmann til fjölda ára, Svein
Matthíasson, verði sú medalía sem
samfélagið vissulega skuldar honum.
Ég átti því láni að fagna að kynn-
ast honum og hans frábæru konu
þegar þau voru í blóma lífsins og
synirnir ýmist ungh’ eða ófæddir. Þá
eins og ætíð síðan var það vinnan og
aftur vinnan sem hafði forgang, en
svo sem Eyjamanna er siður þótt
sjálfsagt að gera sér dagamun þegar
færi gafst. Það var ómetanlegt fávís-
um sveitamanni eins og mér þegar
ég hleypti heimdraganum og fór á
vertíð í Vestmannaeyjum að fá húsa-
skjól hjá þeim góðu hjónum og jafn-
framt að vinna undir stjórn Sveins á
matstofu Vinnslustöðvarinnai’, sem
hann veitti þá forstöðu. Sveinn var
úrvals matsveinn og ósérhlífinn en
ætlaðist til að aðrir ynnu líka vel og ■
leið ekkert kæruleysi eins og hann
orðaði það. Ekki unnum við saman
nema tvær vertíðir því hugur Sveins
stóð alltaf til sjávarins og hann fór
út í eigin útgerð og hygg ég að þú
hafi hafist sá tími í lífi Sveins sem
veitti honum mesta lífsfyllingu.
Lengst var hann í útgerð Hafarnar-
ins með Ingólfi bróður sínum. Það
segir sína sögu að með þeim voru
lengi sömu mennirnir.
Það yrði holur hljómur í þeim orð-
um sem um Svein væru skrifuð ef
ekki væri minnst á hans góðu konu.
I hugum vina og kunningja voru þau
svo samtvinnuð að enginn gat hugs-
að um þau öðruvísi en sem „Svenna
og Maju“ og lá við að maður hugsaði
það sem eitt orð. Samheldni þeirra
og tryggð var í augum okkar hinna
svo öfundsverð en þó svo eðlileg og
fyrirhafnarlaus að aðdáun vakti. Nú
á seinni árum kom það svo í ljós sem
auðvitað engan undraði að þegar
Sveinn var farinn að heilsu átti hann
hjá Maju sinni það skjól sem allir
þrá. Enginn kemst í gegnum lífs-
gönguna án mótbyrs og fengu þau
hjón að reyna það sem aðrir. En öll
él birtir upp um síðii' og sannaðist
það sem betur fór.
Að lokum vona ég að sá Guð sem
hún Maja trúir svo einlæglega á veiti
henni og aðstandendum hennar líkn
með þraut.
HELGIH.
ZOÉGA
+ Helgi H. Zoega
fæddist í
Reykjavík 27. júlí
1905. Hann lést á
Droplaugarstöðum
30. október síðast-
liðinn.
Foreldrar hans
voru Helgi E. Zoega
kaupmaður og kona
hans, Geirþrúður
Zoega f. Clausen.
Helgi eldri var son-
ur Einars Zoega,
kaupmanns og eig-
anda Hótel Reykja-
víkur, og fyrri konu
hans, Ástríðar Jensdóttur
Schram. Geirþrúður var dóttir
Holgeirs Clausen, alþm. og
kaupmanns á Stykkishólmi, og
Ásdísar Lýðsdóttur. Fyrri kona
Helga var Bertha Zoega f.
Tang, f. 8.7. 1911. Hún fórst
með Dettifossi 21.2. 1945. Seinni
kona hans var Guðrún Ólafía
Zoéga f. Johnson, f.
28.10. 1907, d. 3.7.
1994. Sonur Berthu
og Helga er Einar
Zoéga, giftur Láru
Zoéga, þeirra börn
eru Guðmundur,
Einar Helgi og
Anna Lára.
Helgi var yngstur
systkinanna en þau
voru Geir, Jósafína,
Hildur, Guðrún,
Ásta, Einar og tví-
burabróðir Helga,
Kristján.
Helgi fluttist ung-
ur til Englands með foreldrum
sínum þar sem hann stundaði
nám í verslunarskóla. Hann
eyddi starfsævi sinni að mestu
erlendis við störf tengd fiskiðn-
aði, verslun og viðskiptum.
títför Helga fór fram í kyi-r-
þey frá Fossvogskapellu 10.
nóvember sl.
Nú sest er sól og stjömur lýsa
upp himininn. Almættið minnir á sig
og sitt sköpunarverk, svo og líf okk-
ar mannanna er við erum kallaðir í
rann Drottins er okkar tími kemur.
Ástsæli afi minn, Helgi H. Zoéga, er
kominn til Drottins eftir að hafa átt
farsælt líf hér á jörðu og við hjónin
sitjum hér eftir með söknuð í hjarta
svo og mætar minningar.
Er ég hugsa til baka minnist ég
þess tíma er ég var bam og lék mér
við tjörnina, hve gott var að koma í
heimsókn til afa sem bjó ásamt ynd-
islegri konu sinni, Guðrúnu Ólafíu, í
Tjarnargötunni. Hlýlegt, brosandi
og glaðvært andlit hans birtist í
gættinni og bauð mig velkominn.
Rauk afí svo til við að hita te handa
mér og fann til ýmsar tegundir af
góðgæti er hann kallaði alltaf
„freistingar". Alltaf tók hann á móti
mér með hjartans innileika og gleði.
Aldrei heyrði ég hann hallmæla
neinum né öfundast út í nokkra lif-
andi sálu. Þótt hann dveldi lengi er-
lendis sendi hann mér ætíð kort og
bað Drottin um varðveizlu mér til
handa.
Síðar er afi og amma bjuggu í
Fleetwood heimsótti ég þau þangað
er ég var við nám í Englandi og
minnist ég gestrisni þeirra hjóna og
góðvildar og vildi afi allt fyrir mig
gera og var í engu til sparað.
Eftir tíu ára dvöl í Fleetwood
komu afi og amma aftur til Islands.
Við hjónin vöndum komur okkar til
hans og enn sem fyrr fyllti hann hug
okkar beggja af visku sinni og bjart-
sýni. Sögur af lífi hans héldu okkur
bergnumdum, því frásagnargáfa
hans var mikil og rík en alltaf hélt
hann þó hógværð sinni. Bömum
okkar var hann ætíð ljúfur og góður
og sýndi þeim mikla þolinmæði.
Margs er að minnast um mikil-
menni og heimsborgara sem afi
sannarlega var og munu minningar
okkar hjóna lifa svo lengi sem við lif-
um.
Að lokum er komið hjá einum.
Áfram heldur Iífíð hjá okkur hinum.
Sem fullorðinn maður í dag minn-
ist ég afa míns á sama hátt og sem
barn, þar sem hlýleiki og ástúð réð
ríkjum. Sem væntanlegur afi mun
ég hugsa til barnabarna minna á
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
SIGVALDI FANNDAL TORFASON,
Árbraut 14,
Blönduósi,
lést á Héraðssjúkrahúsinu á Blönduósi fimmtu-
dagskvöldið 19. nóvember
Elísabet Finnsdóttir,
Ingibjörg Sigvaldadóttir,
Guðrún Sigvaldadóttir,
Torfhildur Sigvaldadóttir,
Sjöfn Sigvaldadóttir,
Svala Sigvaldadóttir,
tengdasynir og barnabörn.
Elskuleg móðir okkar, dóttir og amma,
ÓLÖF ÞÓRARINSDÓTTIR,
Blómsturvöllum 4,
Grindavík,
lést á Landspítalanum fimmtudaginn
19. nóvember.
Sigríður Jónasdóttir, Sigurður Sævarsson,
Ingibergur Þór Jónasson,
Bergvin Freygarðsson,
Fjóla Kristín Freygarðsdóttir,
Þórarinn Ólafsson,
Guðveig Sigurðardóttir,
Ólöf Sigurðardóttir.
þann hátt sem afi var við mig, því af
honum hef ég lært svo mikið er gef-
ur lífinu gildi.
Ég bið Drottin að blessa sálu
þína, elsku afi minn, og við minn-
umst þín hvert og eitt með harm í
hjarta.
Guðmundur H. Zoega,
Ágústa Hestnes og börn.
Loftárásarveturinn mikli í Lund-
únum 1940-1941 var erfitt og
raunalegt tímabil. Svefnleysi og ei-
lífur ótti hrjáði menn án afláts. Við
Pétur heitinn Benediktsson vorum
yfirleitt einir saman mestan hluta
sólarhrings og lítt sást til landa.
Einn var þó aufúsugestur af og til
allan þennan hrikalega vetur, en
það var æðruleysinginn Helgi H.
Zoéga, sem oft kom til Fleetwood
með togurum og var með okkur
langdvölum meðan hann stundaði
viðskipti ótrauður fyrir eldri bróður
sinn, fekkst við kaup á kolum, salti
og útgerðarvörum, svo og kaup-
skipaleigu og afgreiðslu.
Helgi hafði eytt nokki’um æsku-
ára sinna í Englandi og stundaði
þar vei’slunarnám, en síðan útgerð í
Danmörku. Hann var lipur til samn-
inga og gekk vel að stofna til
traustra viðskipta.
Gamlir vinir Helga minnast hans
þó helst sem tryggðatrölls, auk þess
sem hann var háttvís og einkar
þægilegur í samskiptum. Undirrit-
aður átti Helga mjög að þakka gest-
risni og hjálpsemi þennan örðuga
vetur fyrir nær sex áratugum, svo
og stöðugt vinarþel alla tíð síðan.
Helgi andaðist á 94. aldursári 30.
október og fór útför hans fram í
kyrrþey sl. þriðjudag.
Blessuð sé minning þessa mæta
manns.
Hilmar Foss.
Afi minn, ég kveð þig með sökn-
uði og þakklæti. Minningamar um
þig munu lifa með mér um ókomin
ár.
Kallið er komió,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar idðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í Mði,
friður Guðs þig biessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Reynír.
Elsku afi minn, það er sárt að
kveðja þig en huggun harmi gegn v
að eiga allar yndislegu minningarn-
ar. Þótt heimshöfin skildu okkur
lengi að varstu alltaf svo nálægur.
Þær voru ófáar ferðirnar okkar til
Englands til ykkar ömmu Múttu.
Mikið tókuð þið alltaf vel á móti
okkur og þó mamma færi með fimm
manns til ykkar fyrirvaralítið í viku
- tíu daga þá var það alveg sjálf-
sagt og oftar en einu sinni. Þú sagð-
ir bara: „the more the merrier".
Húsið var stórt en hjartarúmið
ótakmarkað.
Leikföngin okkar systkinanna
voru alltaf á sínum stað við arininn
og mér þótti mikið til koma þegar
þú sagðist hafa geymt þau svo vel.
Þú varst algjör snillingur í eldhús-
inu sama hvort það voru stórsteik-
ur eða sultutau, allt lék í höndunum
á þér. Þú hafðir þá bestu eiginleika
sem hugsast gat, örlátur, stórtækur
og með afbrigðum skemmtilegur.
Það var ekki að undra þótt bræður
mínir legðu á sig að vakna kl. sex á
morgnana til að drekka te með þér,
það átti ekki að missa af neinu.
Þegar þú varðst áttræður komuð
þið amma Mútta loksins heim eftir
óralanga búsetu erlendis og áttuð
góð ár saman og með okkur. Síð-
ustu árin þín eftir að amma Mútta
dó og ellin færðist yfir þig fyrir al-
vöru og sjónin hvarf kom sér vel
fyrir þig og alla sem voru í kringum
þig hvað þú varst vel gerður, alltaf
svo jákvæður, framkoman fáguð og
stutt í húmorinn.
Ég kveð þig elsku afi minn eins
og þú kvaddir alltaf og segi: Guð
veri með þér.
Anna Lára.
+
Hjartkær faðir okkar,
GUÐMUNDUR KR. HALLDÓRSSON
húsgagnasmíðameistari,
hjúkrunarheimilinu Skjóli,
andaðist fimmtudaginn 19. nóvember.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Gunnar Guðmundsson,
Sigrún Guðmundsdóttir,
Sigurlaug R. Guðmundsdóttir.
+
Kæru vinir.
Þökkum samúð og hlýhug við andlát og
útför,
KRISTÍNAR ÖLDU GUÐMUNDSDÓTTUR,
Fossheiði 9,
Selfossi,
Guð blessi ykkur.
Auðunn Gestsson,
Guðleif Selma Egilsdóttir,
Valgerður Auðunsdóttir, Guðjón Vigfússon,
Gestur Ólafur Auðunsson, Anastasia Auðunsson,
Guðrún Auðunsdóttir, Jón Sigurpáll Salvarsson,
Ingileif Auðunsdóttir, Sigmundur Stefánsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og aðrir aðstandendur.
Rósant Hjörleifsson.