Alþýðublaðið - 18.05.1934, Síða 3

PÖSTUDAGINN 18. mai 1934.
AUÞÝDlTffLÁÐIÐ
3
ÁLÞtÐUBLAÐIÐ
DAGBLAÐ OG VIKUBLAÐ4
ÚT G.FANDI:
ALÞÝDUFLOKK JJRINN
RITSTJÖRI:
f. R. VALD EiviARSSON
Ritstjórn og afgreiÖ8la:
Hverfisgötu 8 — 10.
Simar:
4í’00: Afgreiðsla, auglýsingar.
4(01: Ritstjórn (Innlendar fréttir).
4!'02: Ritstjóri.
4!'03; Vilhj. S. Vilhjálmss. (heima).
4!)05: Rrentsmiðjan
Kitstjórinn er til viðtals kl 6 — 7.
Skipulag
á atvinnumálum.
Ihaldsmenn hafa alla stjóm í
atvinnumálum landsins — og
þeir hafa haft hana imi latigan
aldur.
Atvirmuleysið hefir farið sífelt
vaxandi undanfarin ár og er nú
orðið landlægt hér.
Jafnvel um hábjargræðistimann
ganga menn atvinnulausir.
Ihaldsmenn standa rá&þrota.
Þeir draga saman atvinnurekst-
urinn, láta skipin ganga úr sér,
án þess að kaupa ný. Og fólkið
f>er út í öryggisleysið og alls-
leysið.
Ihaldsmierm stjóma rikánu að
fullu og öllu. Rfltísstjórnin horfir
upp á það, að öryggið fyrir af-
komu almenínings í Laindinu mink-
ar og fátæktin vex.
Hún veií það, að gamlar að-
ferðir duga ekki lengur, en meira
veit hún ekki.
Hún er gróin í anda íhaldsins,
hún er huglaus eins og íhaldið er
alt af og ætíð. Hún stendur ráð-
þrota og hefst ekkert að nema
tíl að auka hrunið og flýta fyrir
útbreiðslu örbirgðarinnar.
Rikisstjómin sker niður verk-
legar framkvæmdir og íhaldsblöð-
in dásama hana fyrir. Hún ger-
ist launakúgaii og kaupþrjótur
og íhaldið hrópar húrra. Hún eyk-
ur glundroðann á afurðasölu
hænda og hjálpar okurhringum
hér í Reykjavík tíl að ná valdi
'tjl að skamta bændum skít úr
hniefa fyrir afurðir þeirra, en
selja þær svo Reykvikingum með
uppsprengdu verði.
thaldinu finst þetta alt saman
dásamlegt og gengur tií kosn-
inga upp á það.
Það er hægt ef vit og vilji er
til, að auka markaö fyrir afurðir
bænda í kaupstöðum um stór-
an hlut.
Við það er hægt að auka stór-
kostlega atvinnuna í sveitunum
og bjaiga með þvi Ungu fólki,
sem nú flækist iðjuiaust á möl-
inni.
Það^er hægt, að skapa hér vel-
megandi þjóð, sem lifi í friði
við skipulagða atvinnuvegi til
sjós og lands, ef rikisstjórn og
þingflokkar vilja.
En tíl þess áð það verði hægt,
verður að koma á fót skipulagi
(plamökonomi) á sviði fjármála
og atvinnumála, sem sé fylgt til
hins ýtrasta.
Alþýðuflokkurittn mun berjast
fyrdr því áð það verði gert, því
að á því veltur framtið þjóðar-
Barnavinasjóðnr Hannesar Hafliðasonar
og meðferO Oddfellowa á honnm
1 grsin, sem birtist í Mgbl. þann
5. nóv. s. 1., um Bamavinasjóð
Hannesar Hafliðasonar, er ávöxt-
un þessa sjóðs gerð að umtals-
efni þannig, að sérstök áherzla
er lögð á að telja lesandamim
trú um, að í skipulagsskrá sjóðs-
ins ,séu fyrirmæli um, að pað
beri að ávaxta ham fyrtr 6°/o
vexíi.
Eins og af líkum ræður fer
því mjög fjarxi, að í erfðaskrá
gefandans eða skipulagsskrá
sjóðsins séu slíik 6°/o . fi/rirjnœil,
sem þessi grtein skipulagsskrár-
innar ber vitni um: „Höfaostól-
im ber ávalt að ávaxta á pann
hátt, er stjóm Oddfellowetúkimn-
ar nr. 1 Ingólfs lehrr fullkom-
legni tryggank
Fymefnd grein var heldur ekki
skrifuð í þeim tilgangi að fræða
almenming um sannleikann í þvi
efni, heldur vegna þess, að ég
átti um þær mundir að verja
skoöanir mínar í sambandi við
lán úr þessum sjóði til Ekkna-
sjóðs st. nr» 1 Ingólfur, en grein-
arhöfundi var hins vegár hug-
leiMð, — þrátt fyrir vináttu þá,
sem hann lætur í ljós til minn-
ingu Hannesar, — að koma í
veg fyrir, að sjóðurirm fengi leið-
réttínigu á fyrnefndu láni.
Vegna þess, að ég er enn sömu
skoðunar hvað þetta atriði snert-
ir, sendi ég þann 12. apríl Dóms-
málaráðuneytinu bréf það, sem
‘birtist í AlþýðubLaðinu í gær.
Hinn 18. s. m. banst mér þetta
bréf:
Dóms- og kirkjumálaráðuneytið.
Reykjavik, 18. apríl 1934.
Eftir viðtöku bréfs ýðar, herra
bankaritari, dags. 12. þ. m. þar
sem þér berið fram kærur yfir
meðferð stjórnar Oddfellowstúk-
unnar ttr. 1, „Ingólfur" á fé
Bamavinasjóðs Hannesar Hafliða-
sonar, tekur ráðuneytið það fram,
að það getur ekki sint þiessum
kærum yðar.
F. h. r.
E. u.
Gissw Bergstetns&on.
Til
herra bankaritara Jóhanns
Árnasonar.
En þetta svar hefir engan veg-
ittn roegnáð að draga úr þeim
efá&emdum mínum, að fyrnefnd
Lánveiting hljóti að vera brot á
íjslenzkum lögum.
Til þess áð fá úrskurð þeirra,
sem lögfróðir eru og hafa áhuga
fyrir slfkum málum, skal ég hér
upplýsa málið nokkru nánar:
1. Stjóm st. nr. 1 Iugólfur var
kunnugt áð sjóðir sjálfrar síúk-
unnar voru áueixtaðiir í verðbréf-
utm, ®em vegna affalla gáfu jafn-
áðarlega hærri veexti en 6»/0.
2. Að stúkan taldi sér skylt að
kaUpa slík bréf fyrir Iægst fá-
anlegt mankaösverð, án þess að
taka tillit til annans len sinraa
eigin hagsmuna eða sjóða sinna.
3. Að stjóm Barnavinasj. H. H.
átti (í okt./nóv. 1932) kost á að
kaupa veödeildarbréf fyrir 68,00
70,00 pr. 100,00 og að hi:ns vegar
lá fyrir kr. 18000,00 lánbeiðni
ittnar og dauði íhaldsanda og of-
beldisflokka. **
(vextir 6°/o) frá Ekknalsjóði stúk-
unnar, með tryggiingu í veðdeild-
arhréfum.
4. Að iraeiri hluti stjórn.'ar
Bamavinasj. H. H. taldi vera rétt
að lögum þjóðfélagslns að lána
féð til Ekknasjóðsáns (og gerði
það, sem fyr segir), enda þótt
öllum væri ljóst, að Barnavinasj.
beið óúíreikncmlegan hnekki við
pdð og að slífi ráðstöfm hhjtí
að brjó:}2 í bág við, ef ekki ríkj-
andi lög, pá almenna réftlœtis-
meðvt/mxl.
Skipulacsskrá Barnavinasjóös
H. H. er að fSnna í B-deild Stjóm-
artíðdndanna 1931, bls. 294—295.
Til þiess að bregða ljósi yfir
þær skoðanir, ‘sem skotið hefir
<upp í saimbandi við þennan sjóð,
út af oftnefndri lánveitíngu, til-
færi. ég hér 2 spurningar og svör
þess manns við þeim, sem nú er
aðalmaðurinn í stjóm sjóðsins:
„1. sp. Álítur . . . heimilt að
lána fé úr Bamavinasjóði H. H.
til handa stúkunni Ingólfur, eða
einhvera af sjóðum hennar, al-
veg án þess að líta iá ’.hag
Bamasumardvalarfélags Odd-
fellowa?"
„Svar: Ég lí,t svo á, að þegar
fé er lánað úr einum sjóði stúk-
íunnar til aninars eða stúkunnar
sem slíkrar, þá beri að líta á
hag stúkunnar sem heildar, en
einblina ekki á einstakan sjóð
hennar.“
„2. sp. Álítur vitnið, að Barna-
viinasjóðurinn sé hluti af stúk-
Unni ?“
„Svar: Ég lít á þann sjóð
sem hliðstæðan við aðra. sjóði,
sem stúkan ræður yfir.“
Vegna þess að greinarhöf.
Mgbl. mun hafa átt mestan þátt
í því, að fá Hannes Hafliðason
til að gefa þessa dánargjöf, tel
ég að hann vitandi eða óvitaindi
hafi farið með rétt mál þar sem
hann segir svo:
. . Ti.1 þess að fyrirbyggja
allan misskilning skal það tek-
ÍÖ fnam, að sjóðstofmn pessi
lan ekki að, netnu leyti gjöf ttl
Oddfellowfélagsins né heldur
meinS) a,f meðlimum pess, heldnr
'pð eins imdir stjórn stjórnar-
pveðlima s'úkunnar Ingólfur nr.
J.“ (Leturbr. hans.)
Vegna þeirra röng og hættu-
legu skoðana, sem fyr segir, að
stúkan Ingólfur geti ráðstafað
Bamavinasjóði H. H. á sama hátt
og sínum eigin sjóðum, tel ég
vera timabært að gera þær örygg-
isráðstafanir, að „htn matrgreynda
stúka Hannesar Hafliðasonar"
geti ekki framvegis ráðstafað
sjálfri sér til hagsmuna fjármun-
u:m sjoð'sins, heldur verði þess
gætt vandlega að réttir aðilar
njóti hans, á þann hátt, sem
skipulagsskrá sjóðsins mælir fyr-
ir.
Þegar ég nú geri almenningi
kunnugt hvemig stjórn stúkunn-
ar nr. 1 Ingólfur fór að því að
ávaxta fé sjóðs, þar sem fátæk
og veiikluð böm og minning gef-
andans „br. Hannesar Hafliöason-
ar“ voru og eru eina aðhaldið,
vil ég taka það skýrt fraim, aö
ég geii það vegna þess, að lífs-
skoðun min er sú, að ég hafi
ekki Leyfi til að láta þetta mái
færður um að þessi sjóður hefir
piður falla, meðan ég er sann-
orðið fyrir ágengni og það frá
Peijri hlið, sem sLzt skyldi.
Hinum möigu, sem vafalaust
Frh. á 4. síðu.
Nú vita það allir,
að Smjörlíkisgerðin Svanur er eina íslenzka smjörlíkisgerðin, sem hefir
sannað, að smjörlíkið innihaldi vítamín. —
Þúsundir húsmæðra og færustu matreiðslu- og kökugerðar-konur láta einróma
pað álit sitt í ljósi:
* Að Svana-vítamínsmjörliki sé bragðbezta smj rlíkið.
Að Svana-vítamínsmjörlíki sé framúrskarandi gott í
allan bakstur.
Að Svana-vitamínsmj örlíki sé sérstaklega gott til steik-
ingar, enda er það dispergerað (fínskift).
Að óhætt sé að treysta vítamín-innihaldi í Svana-víta-
mínsmjörlíki, því að það sé margsannað með ó-
hrekjanlegum rannsóknum.
Að Smj rlíkisgerðin Svanur hefir alt af verið á undan
keppinautunum með allar umbætur, en þeir svo
reynt að sigla í kjölfarið eftir beztu getu.