Morgunblaðið - 07.01.1999, Blaðsíða 52

FIMMTUDAGUR 7. JANÚAR 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
JÓHANNA
HJARTARDÓTTIR
+ Jóhanna Hjart-
ardóttir var
fædd á Saurum í
Laxárdal 24. ágúst
1911. Hún andaðist
á heimili sínu
sunnudaginn 27.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Hjört-
ur Jónsson, f. 4.12.
18897 d. 22.2. 1918,
-~og Asa Egilsdóttir,
f. 17.6. 1886, d. 1.7.
1931. Systkini Jó-
hönnu voru Bene-
dikt Hjartarson, f.
4.2. 1909, d. 7.2. 1990; Friðrik
Hjartarson, f. 7.8. 1912, d.
24.12. 1985; Margrét Hjartar-
dóttir, f. 28.7. 1913, húsfreyja í
Reykjavík; Jón Sigurður Hjart-
arson, f. 12.9. 1917, d. 9.12.
1996; og Kristján Bjarnason, f.
23.9. 1906, d. í mars 1998.
Hinn 20. nóvember 1943 gift-
ist Jóhanna eftirlifandi eigin-
manni sínum, Ingólíl Guðjóns-
syni, frá Skaftafelli í Vest-
mannaeyjum, f. 15.7. 1913. For-
, ^ildrar hans voru Guðjón Haf-
liðason, f. 8.6. 1889, d. 13.7.
1963, og Halldóra Þórólfsdóttir,
f. 10.7. 1893, d. 10.1. 1985. Jó-
hanna og Ingólfur eignuðust
Elsku amma mín, mig langar að
kveðja þig með fáeinum orðum.
Þú varst svo góð amma, þú
kenndir mér að biðja margar fal-
legar bænir og ég er svo þakklát
fyrir það. Mikið er ég fegin að
hafa komið til Hafnarfjarðar í
^þdentaveisluna hjá henni litlu
systir minni og fá að vera með
þér. Þú varst svo stolt af því að
sjá hana með hvítu húfuna og ég
er ennþá ánægðari núna að hafa
fengið að vera með þér og sjá fal-
lega brosið þitt. Það sem er efst í
huga mér núna er hvað hann afi á
eftir að vera einn því að þið voruð
aldrei í sitthvoru lagi, afi var
alltaf svo ánægður með litlu sætu
konuna sína. Elsku amma mín, ég
þakka þér fyrir að hafa verið
amma mín, ef eitthvað bjátaði á
þá var svo gott að hringja í þig og
alltaf sagðir þú þegar þú varst að
kveðja mig: „Drottinn blessi þig,
nafna mín“, og alltaf var ég með
^rorin í augunum, þegar ég var bú-
in að leggja símann á því að þessi
orð voru mér svo mikils virði.
Þegar ég keyrði þig heim eftir
stúdentsveisluna sagðir þú við
mig: „Elsku nafna mín, ég er nú
búin að lifa í 87 ár og hver má
ekki þakka fyrir þennan aldur?
En samt varð mér svo brugðið
þegar mamma hringdi til mín til
Vestmannaeyja og sagði mér að
þú værir dáin.
Elsku afi minn, pabbi, mamma,
Esra og fjölskyldur, ég bið góðan
Guð að styrkja okkur öll því að ég
veit að það gerir hann. Guð veri
með þér, elsku amma mín.
%>Þín nafna
Jóhanna Inga.
tvo syni, átta barna-
börn og átta barna-
barnabörn. 1)
Hjörtur Ásgeir, f.
29.5. 1945, hann er
kvæntur Margréti
Helgadóttur, f.
16.12. 1945, og eiga
þau þijú börn. Þau
eru: Jóhanna Inga,
f. 1.7. 1966; Jónas
Friðrik, f. 28.10.
1969; og Iljördís
Ósk, f. 20.9. 1978. 2)
Jóhannes Esra, f.
7.10. 1948, hann var
giftur Báru Guð-
mundsdóttur, f. 6.11. 1946, þau
eiga fjögur börn. Þau eru: Ása
Svanhvít, f. 15.9. 1966; Guð-
mundur Ingi, f. 9.10. 1972;
Ingólfur, f. 27.8. 1976; og Bryn-
dís f. 22.7. 1981. Jóhannes og
Bára slitu samvistum. Seinni
kona Jóhannesar er Guðný
Anna Thórshamar, f. 18.1.1953,
og eiga þau eina dóttur, Irenu
Dís, f. 4.2. 1991. Jóhanna og
Ingólfur bjuggu lengst af í
Lukku í Vestmannaeyjum en
fluttu til Reykjavíkur eftir gos
1973.
Utför Jóhönnu fer fram frá
Fíladelfíu, Hátúni 2, í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Elsku amma, það er erfitt að
setjast niður og skrifa um þig
minningarorð, því að mér finnst
eins og þú sért ennþá hér hjá okk-
ur. Elsku amma, það er huggun
harmi gegn að þú skyldir fá að
deyja heima hjá honum afa, sem
elskar þig svo heitt. Söknuður
hans er sár. Það er margs að
minnast en ég man hve gott var að
koma til þín þegar ég var að læra
mitt fag, þá kom ég á hverjum
degi úr vinnunni og fékk að hvíla
mig áður en skólinn byrjaði og oft-
ar en ekki sofnaði ég og þá vaktir
þú mig, það var svo notalegt. Ég
mun alltaf muna eftir ykkur afa
svo haimingjusömum. Þið leiddust
alltaf og voruð sem eitt. Hvar sem
þið komuð vöktuð þið eftirtekt.
Það má læra margt af ykkur, að
vera ánægður með það sem maður
hefur. Við komum oft til ykkar afa
á sunnudögum og það leið ekki á
löngu þar til Halldóra var farin að
toga í pilsið þitt „amma áttu ís?“
Þá komst þú að vörmu spori með
ísblóm handa henni. Það er erfitt
að útskýra fyrir þig þriggja ára
gömlu barni að langamma sé dáin
og við vitum að það verður erfitt
að fara með hana á Dalbrautina
því að hún á eftir að spyrja mikið
um þig. En við höfum sagt henni
að þú sért hjá Guði og þar Mði þér
vel. Það var gaman að geta komið
til þín á afmælisdaginn þinn þann
24. ágúst sl. og sýna þér í fyrsta
skipti yngsta langömmubarnið
þitt, hana Helenu Hrund. Þú hélst
á henni svo lengi og við tókum svo
fallegar myndir af ykkur afa með
hana. Því miður mun hún ekki
muna eftir þér, en við munum
HELGA
KRISTJÁNSDÓTTIR
+ Helga Kristjánsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 11. janúar
1948. Hún lést á Landspítalan-
um 9. desember síðastliðinn og
„|fór útför hennar fram frá Foss-
'vogskirkju 17. desember.
Hve langt sem er á milli okkar
og hversu sem Mfið hefur breytt
okkur, þá eru tengsl okkar órjúfan-
leg, þú verður alltaf sérstakur
partur af lífi mínu.
_ Elsku besta Helga mín, eða
Welga systir eins og ég kallaði þig
alltaf, ég vil þakka allar þaer yndis-
legu stundir sem ég átti með þér.
Ég tel mig vera eina af þeim
heppnu að hafa þekkt þig. Þú gafst
lífinu gildi og gerir enn. Þú kenndir
mér að meta Mfið á annan hátt,
njóta stundarinnar og augnabliks-
ins;
I gegnum þessa löngu baráttu
gafst þú aldrei upp, varst alltaf svo
yfirveguð og þér leið alltaf svo vel
að þinni sögn. Hláturinn þinn var
aldrei langt undan og stundum gát-
um við hlegið að óförum hvor ann-
arrar svo tímunum skipti.
Ég sakna þess nú þegar að
segja henni frá þér þegar hún vex
úr grasi.
Elsku amma, takk fyrir allt það
yndislega sem þú hefur gert fyrir
okkur, ég mun alltaf muna eftir
þér brosandi, glaðlegri og já-
kvæðri með fallega hárið þitt, sem
lengi vel var niður í mitti og alltaf í
fléttu.
Elsku afi minn, mikill er missir
þinn og megi Guð veita þér styrk í
sorg þinni.
Jónas, Ólöf og dætur.
Elsku amma mín, nú ertu búin
að kveðja okkur, 87 ára að aldri.
Um þig á ég margar góðar minn-
ingar, sem ég mun geyma á góðum
stað í hjarta mínu. Þegar ég hugsa
um þig, sé ég fallega brosið þitt og
fallegu flétturnar þínar. Ég man
hvað þú hafðir alltaf gaman af því
þegar ég var í heimsókn hjá þér og
afa á Dalbrautinni og spurði þig
hvemig ég hafði verið þegar ég
var lítil stelpa eða hvernig pabbi
minn hafði verið. Og ekki er hægt
að segja að þú hafir verið gleymin,
þú mundir alla afmæMsdaga og alla
helstu atburði sem þú hafðir upp-
lifað öll þessi ár. Þú hafðir alltaf
svo gaman af að segja mér frá því
þegar ég var í heimsókn hjá ykkur
afa í Ljósheimunum. Þá sagðir þú
mér frá því þegar ég átti að fara
með afa út í búð að kaupa mjólk
handa ykkur, ég og afi vorum
komin hálfa leið þegar afi leit til
baka og þá var ég horfin. Afi sem
varð alveg undrandi, hélt bara að
jörðin hafði gleypt mig fór til þín
og þar var ég búin að fela mig í
pilsfaldinum þínum, og sagðist
vilja vera heima og passa hana
ömmu mína. Amma mín, þú varst
alltaf svo róleg og góð, fyrsta
æskuminningin mín sýnir það hvað
þú varst alltaf róleg, þegar ég
læstist inni á klósetti aðeins
þriggja ára gömul. Sat bara inni á
klósetti og grét, á meðan varst þú
fyrir utan og talaðir rólega til mín
og söngst, og að lokum sofnaði ég,
og þegar búið var að opna tókst þú
mig í fangið og brostir. Ein af síð-
ustu heimsóknum mínum til þín og
afa var 15. desember sl. Þá kom ég
til að segja þér og afa að nú væri
ég orðin stúdent. Þú varst svo glöð
og stolt að ég mun aldrei gleyma
brosinu þínu þann dag. Ekki held-
ur því hvað ég var stolt yfir því
þegar þú og afi gátuð komið í stúd-
entsveisluna mína.
Síðasta stundin okkar saman
var síðastliðið aðfangadagskvöld
og þeirri stund mun ég aldrei
gleyma.
Élsku amma mín, ég þakka þér
fyrir allar góðu stundimar sem við
höfum átt saman, þær mun ég
geyma á góðum stað og segja svo
börnunum mínum frá þeim. Elsku
afi minn, pabbi, mamma, Esra og
fjölskyldur, megi góður Guð vera
hjá okkur og styrkja.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Þín sonardóttir
Hjördís Ósk.
heyra ekki hlátur þinn, finna ekki
lífsvilja þinn og hugrekki þitt. Þú
fannst alltaf bjartar hliðar á öllum
málum. Og ekki má gleyma kraft-
inum sem þú hafðir, þrátt fyrir
veikindin. Mér er það svo minnis-
stætt að í sumar þegar við giftum
okkur varst þú ekkert að gefa eftir.
Varst allt í öllu og við hjónin viljum
þakka fyrir það.
Elsku Helga mín, þú fórst of
snemma, þú áttir allt Mfið framund-
an en ég vona að þér líði vel þar
sem þú ert núna, með manninum
þínum.
Ég mun aldrei gleyma þér.
Elsku Andrea, Hjörtur, Inga,
Vilborg, Hilmar og böm, megi guð
styrkja ykkur í þessari miklu sorg.
Þín frænka,
Hulda.
+ Holger Peter
Clausen fæddist
á Hellissandi 13.
ágúst 1923. Hann
lést á heimili dóttur
sinnar í HoIIandi 27.
desesmber síðastlið-
inn og fór útför
hans fram frá Dóm-
kirkjunni 5. janúar.
Með fáum orðum vil
ég minnast Holgers
Clausen og greina
stuttlega frá kynnum
mínum af honum, er
hófust þegar ég var að-
eins sex ára gamall. Ungur að árum
var ég svo lánsamur að eignast
marga góða vini. Sú vinátta efldist í
gegnum unglingsárin. Minn stóri
vinahópur hafði þá sérstöðu að eiga
félagsmiðstöð á grunnskólaárunum.
Hún var í Hraunbæ 97, á heimili
Holgers og Guðrúnar, en þar hitt-
umst við einatt hjá Einari syni
þeirra. Langlundargeð og þolin-
mæði þeirra hjóna gagnvart stráka-
stóðinu, sem daglega hafði lengri og
skemmri viðdvöl á_ heimili þeirra,
var aðdáunaiverð. Ég hygg að það
sé ekki síst þeim að þakka að hóp-
urinn var svo samrýndur á þessum
árum. Af því spratt traust vinátta
fullorðinna einstaklinga.
+ Guðrún (Stella) Gunnars-
dóttir fæddist í Reykjavík
20. ágúst 1921. Hún lést á heim-
ili sínu á Seltjarnarnesi 11. des-
ember síðastliðinn og fór útför
hennar fram frá Dómkirkjunni
21. desember.
Elsku hjartans Stella mín, nú
ertu farin frá okkur. Margar góðar
minningar leita á hugann tengdar
þér og fjölskyldu þinni. Heimili
ykkar á Barðaströnd var veisluhús-
ið okkar í ættinni. Þangað var okk-
ur boðið í dýrðlegar veislur og þá
sérstaklega jólaveislur. Það hefur
alltaf verið svo hátíðlegt í kringum
veislurnar hennar Stellu frænku,
enda var hún af Engeyjarætt, eins
og við sögðum oft í gríni. Við erum
veisluglöð fjölskylda.
Matargerð hefur alltaf leikið í
höndunum á Stellu og systrum henn-
ar, enda var móðir þeirra, Ása Krist-
ín, þekkt fyrir góðan mat. Snillingar
elda góðan mat með hjartanu og það
gerði hún Stella móðursystir mín.
Ég sé ennþá ljóslifandi iyrir mér
hvemig hún gengur rösklega til
verks, ekkert vol og víl. En þetta
fólk er allt svona, heilsteypt og gott.
Stella og systkini hennar reyndu
margt erfitt á yngri árum þegar
móðir þeirra dó frá þeim ungum.
Það hefur líklega orðið til þess að
systkinin eru nánari en ella. Það
hefur eflt þau í stað þess að sundra
þeim. Tengslin eru sterk í ættinni
og veislur oft haldnar, sem styrkja
enn frekar böndin á milli okkar.
Það nýjasta eru frænkuveislurnar
okkar. Stellu verður sárt saknað úr
þeim hressa hópi kvenna á öllum
aldri. Ég þekki vel allt móðurfólkið
mitt, en það þakka ég fyrst og
fremst systkinum móður minnar,
sem séð hafa til þess að við hitt-
umst reglulega í gegnum tíðina.
En nú er Stella ekki lengur á
meðal okkar og ég mun sakna henn-
ar. Hún var ein af þessum sterku
stólpum í ættinni. Hún sá um að
kalla okkur saman á jóladag, opnaði
heimili sitt fyrir öllum sem vildu
gleðjast með frændfólkinu á jólun-
um. Það voru allir ætíð velkomnir.
Hún snaraði fram kræsingum eins
og ekkert væri. Þetta var heimili
gnægtar. Skipstjórinn á heimilinu
færði björg í bú og húsfreyjan bauð
til veislu. Það hefur alltaf verið ein-
hver ævintýraljómi í kringum heim-
ili Stellu og Margeirs.
Holger var ljúfur
maður og léttur í lund
og átti auðvelt með að
sjá spaugilegu hliðarn-
ar á tilverunni. Ég
minnist hans vart
öðruvísi en brosandi
og með gamanyrði á
vörum. Við áttum sam-
eiginlegt áhugamál
sem var tónlistin; Hol-
ger söng með
Kirkjukór Árbæjar-
kirkju en sjálfur söng
ég í Kór Langholts-
kirkju við hlið systkin-
anna Einars og Krist-
bjargar. Holger og Guðrún voru
fastagestir á tónleikum Kórs Lang-
holtskirkju. Oft spjölluðum við
saman í hléi eða að tónleikum lokn-
um og ég fann að áhugi hans var
sannur og einlægur.
Það er ungu fólki gott veganesti
að kynnast mönnum sem bera byrð-
ar sínar af trtmennsku og hógværð
en lifa lífinu léttir í lundu og með
bros á vör. Minningin um Holger
Clausen lifir í huga mér. Ég bið
góðan guð að styrkja Guðrúnu og
börn hennar í sorginni. Fóstbróður
mínum Einari Clausen sendi ég
mínar hjartanlegustu samúðar-
kveðjur.
Helgi Þór Ingason.
Ég hef oft hugsað til þess þegar
ég hitti Stellu og Margeir í sumar-
leyfi okkar á Flórída fyrir mörgum
árum. Hún bauð mér auðvitað í
matarveislu og svo fórum við líka á
búðaráp saman. Það var skemmti-
leg búðaferð. Við fórum m.a. inn í
skóbúð og hún vildi máta einhverja
skó og talaði íslensku með látbragði
við afgreiðslustúlkuna. Ég hló mig
máttlausa og hún hafði gaman af
öllu saman. Þá vorum við í essinu
okkar á sólríkri pálmaströnd.
Ég veit að við hittumst aftur,
elsku frænka. Þá veit ég að þú tek-
ur á móti mér með dýrðarinnar
veislu. Þau eru væntanlega mörg
kunnugleg andlitin sem taka vel á
móti þér núna, SteHa mín.
Minningarnar lifa áfram í hjört-
um okkar. Þær tekur enginn frá
okkur. Ég bið algóðan Guð að
blessa okkur öll þegar við kveðjum
Stellu frænku. Megi englar Guðs
vaka yfir Margeiri og hans nán-
ustu, varðveita lífsgleði þeirra og
veita þeim öllum styrk og trú á lífið
aftur.
Þín
Marta.
Skila-
frestur
minning-
argreina
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: I sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á fóstudag. í mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn
eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan hins
tiltekna skilafrests.
HOLGER PETER
CLAUSEN
GUÐRUN (STELLA)
GUNNARSDÓTTIR