Morgunblaðið - 07.01.1999, Síða 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 7. JANÚAR 1999 5
KRISTÍN
ÁRNADÓTTIR
+ Kristín Árna-
dóttir fæddist á
Látrum í Aðalvik í
Sléttuhreppi, N-Is.,
3. maí 1917. Hún
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Isa-
firði 24. desember
síðastiiðinn og fór
útför hennar fram
frá ísafjarðarkirkju
4. janúar.
_ Nú er hún Kristín
Árnadóttir látin. Ég
veit ekki hvað margir
ísfirðingar kannast við það nafn, en
allir kannast við Stínu Gríms. Ég
veit ekki hvort það var tíðarandinn í
litlu samfélagi, eða samheldni
þeirra hjóna, en alltaf þekktust þau
hvort af öðru, Stína og Grímur.
Mér finnst oft eins og ég hafi ver-
ið ein af börnunum hennar Stínu,
því að allar mínar æskuminningar
eru samofnar henni, og það eru
margar góðar minningar.
Þegar Stína og Grímur bjuggu á
Stakkanesi - í næsta húsi við ömmu
mína - var þar alltaf góður sam-
gangur. Stína var líka góð vinkona
móður minnar, svo að þess vegna
var ég alltaf inni á gafli hjá Stínu.
Það var gósentíð fyrir mig, ég lék
mér við börnin hennar, við höfðum
lítinn kofa fyrir bú, fjárhús og rollur
uppi á túni, svo var farið í ferðalög á
sumrin til að heyja. Þetta eru yndis-
legir tímar að minnast.
Ég var ekki gömul þegar ég hafði
það á hreinu hvenær bökunardagar
voru hjá Stínu, og þá var ég mætt,
enda var mér oft strítt á því að ég
talaði upp úr svefni, og það um kök-
ur frá Stínu og harðfisk frá Grími.
Síðast þegar ég kom til ísafjarðar,
buðu þau Stína og Grímur mér á
heimili sitt á Hlíf. Hún bakaði
pönnukökur fyrir mig og Grímur
gaf mér harðfisk. Við rifjuðum upp
gamlar minningar. Eg er þakklát
fyrir þá stund.
Það veldur alltaf depurð að missa
ástvin, en það slær á hryggðina og
gleður hjartað að vita
að hún Stína þjáist
ekki af veikindum
lengur. Og sú fullvissa
að þú ert hjá Drottni,
það slær líka á dapur-
leika. Minningin um
þig gleður hjartað, þú
varst alltaf svo sérstök,
hlý, góð og jákvæð. Við
systumar, ég, Brynja
og Hrefna, og foreldr-
ar okkar þökkum þér
samveruna gegnum líf-
ið. Við biðjum Ki'istínu
guðsblessunar og send-
um Grími, börnum
hans, barnabörnum og tengdabörn-
um hugheilar samúðarkveðjur.
Rannveig Höskuldsdóttir.
Elsku Stína mín.
Mig langar að kveðja þig með ör-
fáum orðum. Ég held að ég hafi
ekki áttað mig almennilega á því að
þú varst farin, fyrr en í jarðarför-
inni þinni, þá verður einhvern veg-
inn allt svo ljóst.
Mér þykir leitt núna að ég skyldi
ekki vera duglegri við að hafa sam-
band við þig hin seinni ár, það er nú
bara þannig að maður finnur sér
ekki tíma fyrir þá sem manni þykir
vænt um í hraða nútímans, því mið-
ur.
En minningin lifh' um yndislega
manneskju sem var bæði hlý, glað-
vær og örugg.
Við vorum svo heppnir, púkarnir
á Seljalandsveginum, að við voram
eins og ein stór fjölskylda alla barn-
æsku okkar. í hverju húsi voru ein-
hver heimilisdýr, kindur, kýr og
hænur, allar mömmur voru heima-
vinnandi, og við áttum greiðan að-
gang að þeim. Þegar ég hugsa til
baka sé ég að flestir þessir foreldr-
ar komu frá Homströndum, ef til
vill kom andblærinn þaðan. Við
krakkarnir lékum okkur saman í
risaleik, brennibolta eða fallin spýt-
an. Við voram út af fyrir okkur eins
og í litlu þorpi, og ég held að við
höfum aldrei hugsað út í það hvað
við áttum raunverulega gott, þessi
börn, að eiga aðgang að öllum þess-
um foreldrum og öllum þessum
heimilum. Nú þegar þið hverfið eitt
af öðru fylgir hugsunin ykkur með
þakklæti fyrir öll góðu árin í öryggi
og skjóli.
Ég átti marga góða stund í eld-
húsinu hjá þér og þótt húsið væri
lítið var alltaf pláss fyrri alla ung-
ana, sem langaði að koma inn og fá
mjólkurglas og kleinur eða pönnu-
kökur. Því fylgdi líka alltaf glaðleg-
ur dillandi hlátur og skemmtilegar
sögur af samferðamönnum fyrr og
síðar. Aldrei kom þó styggðaryrði
af þínum vörum, Stína mín, þú
mundir alltaf það góða og skemmti-
lega í fari samferðamanna þinna.
Þessa eiginleika bera börnin þín
áfram.
í dag er þetta litla sérstaka sam-
félag ekki lengur til, þar sem þoi-pið
innst á Seljalandsveginum er horfið
inn ýstærra samfélag sem heitir í
dag ísafjarðarbær, en ég er alveg
örugg um að minningin um þessa
yndislegu tíma lifir áfram með okk-
ur sem fengum að taka þátt í þeim,
og gerir okkur að betri manneskj-
um.
Takk fyrir allar ánægjustundirn-
ar og pönsumar og bestu kleinur í
heimi, sem þú gaukaðir meira að
segja stundum að mér eftir að ég
byrjaði sjálf að búa, þá var plast-
poka fullum af iimandi kleinum
stungið í þakkláta hönd. Guð geymi
þig-
Oft þá hvarflar hugur minn,
horfms tíma til,
í eldhúsið þitt góða inn,
ég elsku Stína vil.
Glaðlyndið og góðsemin,
geislaði, og því
hlýjan geymi hlátur þinn
huga mínum í.
A gamlan tíma - gjörðin fín
gafst þú okkur sýn.
Þannig mun ég minnast þín
mektarfrænka mín.
Nú bið ég Guð að geyma sál,
sem góð svo var og hlý.
M varst laus við pelli og prjál,
en perla fyrir því.
(íja.)
Ásthildur Cesil Þórðardóttir.
BOGI
ÞORSTEINSSON
+ Bogi Ingiberg Þorsteinsson
fæddist í Ljárskógaseli í
Hjarðarholtssókn 2. ágúst 1918.
Hann lést á Landspítalanum 17.
desember síðastliðinn og fór út-
för hans fram frá Ytri-Njarð-
víkurkirkju 29. desember. Jarð-
sett var í Innri-Njarðvíkur-
kirkjureit.
Mig langar að minnast vinar míns
Boga Þorsteinssonar lítillega, en
hann lést 17. desember sl. eftir
langa baráttu við erfið veikindi.
Boga þekktu allir Njarðvíkingar,
og í rauninni íþróttaáhugamenn um
allt land ungir sem gamlir fyrir hið
mikla starf hans að íþróttamálum
og öðrum félagsmálum í bænum.
Það var því mikill heiður fyrir okk-
ur félagana sem litla gutta að fá far
með Boga í bæinn á leiki fyrir
nokkrum árum, og þannig má segja
að vinskapur milli okkar félaganna
hafi byrjað, áhugamálin voru þau
sömu, íþróttir og ferðalög. Bogi
sagði skemmtilega frá, og hafði
gaman af því að segja frá þeim lönd-
um, sem hann hafði heimsótt en þau
voru fjölmörg, og líklega eru ekki
margir Islendingar eins sigldir og
Bogi var, á þeim árum þegar hann
var hvað mest á ferðinni var ekki
eins algengt að menn færa til út-
landa líkt og gerist í dag.
Hann talaði oft um að gaman
væri að fara eins og eina ferð enn til
sólarlanda, létum við svo verða af
því fyrir þremur árum að fara sam-
an til Kanaríeyja með Antoni vini
okkar. Þar var okkar maður á
heimavelli, þekkti alla þá veitinga-
staði .og bari sem vert var að heim-
sækja, hann talaði ágæta spönsku
og hafði sérstaklega gaman af að
biðja um vínlistann og koma okkur
félögunum á óvart með þeim eð-
alvínum sem hann pantaði, stundum
þurftu þjónarnh' að fara niður í
kjallara og ná í vínið, því það var
ekki á hverjum degi sem menn
pöntuðu þær tegundir og þá ár-
ganga sem Boga fannst við hæfi að
drekka með steikinni. Bogi var
nefnilega heimsborgari í sér, alltaf
vel til fara, vel mæltur á nokkur
tungumál og hafði gaman af að veita
og gefa öðrum. T.d. kostaði Bogi
skólagöngu barna í Afríku og á Ind-
landi um margi-a ára skeið, og þeg-
ar ég var í stjórn körfuknattleiks-
deildarinnar í Njarðvík kom Bogi
hvað eftir annað, og vildi styðja enn
frekar við bakið á deildinni.
Þegar hann fékk sér nýjan bíl,
þótti honum ekki taka því að selja
þann gamla, spurði bara hvort við
gætum ekki notað þann gamla undir
erlendu leikmennina eða eitthvað
slíkt. Hann átti líka til að koma á
síðasta heimaleik fyrir jól og færa
gjaldkeranum álitlega peningaupp-
hæð, og spurði hvort við værum
ekki blankir! Það eina sem hann bað
um til baka var góður árangur
„sinna“ manna, árangurinn þekkja
allir sem eitthvað fylgjast með
íþróttum, sigursælasta lið boltaí-
þróttanna sl. tvo áratugina, það lík-
aði honum ekki illa.
Allt það mikla starf hans að fé-
lagsmálum vann hann hins vegar í
sjálfboðavinnu og hugsa ég að hon-
um hafi aldrei svo mikið sem dottið
það til hugar að fá greitt fyrir, þó
hann hafi átt það skilið frekar en
nokkur annar.
Bogi lá ekki á skoðunum sínum,
og þegar hann hafði gert upp hug
sinn varð því ekki hnikað, hvort sem
um var að ræða skoðanir á mönnum
eða málefnum, kannski er
körfuknattleikurinn orðin önnur
vinsælasta íþróttagrein landsins
vegna þess að Bogi og hinir sem
ruddu brautina gengu ákveðið til
verks og létu verkin tala. Hann
sagði mér t.d. einu sinni að það væri
munur á körfunni þegar hann var að
setja Islandsmótið fyrstu árin og
hóf ávarpið „kæru leikmenn og
ágæti áhorfandi!" og núna þegar
hann væri á leikjum í „Ljónagryfj-
unni“ innan um yfir 1.000 áhorfend-
ur, flesta á bandi Njarðvíkinga og
allt á suðupunkti. Þetta fundust
Boga miklar breytingar og fannst
honum að sem til einhvers væri
unnið, sérstaklega gladdist gamli
maðurinn þegar hann las að fleiri
iðkendur væru í körfubolta en hand-
bolta, því þeir sem þekktu Boga
vissu að á þeirri íþrótt hafði hann
ekki miklar mætur. Þó Bogi hafi
verið mikill sjúklingur hin síðustu
ár og ekki viljað láta aðra hafa of
mikið fyrir sér, neitaði staðfastlega
að fara á elliheimili, og keyrði sjálf-
ur þar til fyrir skemmstu, þá var
það vinur hans Ingi Gunnarsson
sem var honum innan handar með
það sem hann ekki var fær um að
gera sjálfur, og ber að virða þann
mikla vinarhug sem Ingi og Lilla
sýndu Boga, sérstaklega eftir að
veikindi fóru að hrjá hann.
Bogi var lagður á sjúkrahús 15.
desember sl., tveimur dögum seinna
var hann allur. Heiðurssætið í
stúkunni, sem var gert sérstaklega
fyrh' hann, er nú autt. Það verður
eflaust tómlegi'a um að litast nú
þegar Bogi er farinn frá okkur en
minningin um góðan dreng mun lifa.
Guð blessi minningu Boga Þor-
steinssonar.
Jón Einarsson.
t
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
KLARA SIGURÐARDÓTTIR,
Hólmgarði 62,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum laugardaginn 26. des-
ember sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á dvalarheimilinu Blésastöðum, Skeiðum.
Erna Petersen Kragh, Sigurbjörn E. Þorbergsson,
Guðbergur S. Sigurbjörnsson,
Elísabet H. Sigurbjörnsdóttir, Gunnar Vagnsson,
Guðrún K. Sigurbjörnsdóttir,
Erna Karen Sigurbjörnsdóttir, Elmar Þorkelsson
og langömmubörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
GUÐLAUGUR S. FRIÐÞJÓFSSON,
Litlagerði 11,
Hvolsvelli,
verður jarðsunginn frá Stóradalskirkju föstu-
daginn 8. janúar og hefst kl. 14.00.
Guðrún Árnadóttir,
Guðrún Jóna Guðlaugsdóttir, Ómar Ingi Bragason,
Valborg Hlín Guðlaugsdóttir,
Guðlaug Helga Guðlaugsdóttir, Þorvaldur Skúli Pálsson,
Orri Ómarsson,
Guðlaugur Már Ingibjörnsson.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓHANN N. JÓHANNESSON,
Blönduhlíð 12,
Reykjavík,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur þriðjudaginn 5.
janúar. Útförin auglýst síðar.
Sigríður B. Jóhannsdóttir, Siggeir Siggeirsson,
Þórður Jóhannsson, Sigríður Ólafsdóttir,
Stefán Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ÁLFHILDUR ERLA GESTSDÓTTIR,
Heiðarholti 18,
Keflavík,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur þriðjudaginn
5. janúar.
Lára Yngvadóttir, Geir Garðarsson,
Kolbrún Sveinbjörnsdóttir, Lúðvík Jóelsson,
Ingunn Erla Yngvadóttir, Ragnar Margeirsson,
Brynjólfur Yngvason, Gróa Ingvadóttir
og barnabörn.
w
t
Bróðir minn og föðurbróðir,
ÞÓRARINN NÍELSSON,
Oddagötu 5,
Akureyri,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Hlíð að kvöldi mánudagsins 4. janúar.
Minningarathöfn verður í Höfðakapellu, Akureyri, föstudaginn 8. janúar
kl. 10.00.
Jarðsett verður frá Snartastaðakirkju laugardaginn 9. janúar kl. 14.00.
Sigurður Níelsson,
Jón Friðjónsson.
I
+
Innilegt þakklæti fyrir auðsýnda samúð við andlát og útför
ÞÓRDÍSAR ÁGÚSTSDÓTTUR,
Ytra-Hrauni,
Landbroti.
Fyrir hönd aðstandenda,
Arnar Sigurðsson.