Morgunblaðið - 07.01.1999, Blaðsíða 68

MORGUNBLAÐIÐ
68 FIMMTUDAGUR 7. JANÚAR 1999
FÓLK í FRÉTTUM

Má ég sjá þig hoppa?
LJÓSMYNDARINN Phiiippe
Halsman fékk fyrirsætur sínar
til að stökkva hæð sína af gieði
eins og myndir hans bera með
sér. „Myndir Halsman hafa
greypst inn í minningar mann-
kynsins á þessari öld,“ segir
Mary Panzer, umsjónarmaður
ljósmynda í National Portrait
Gallery í Washington.
Philippe Halsman tók yfír
100 forsíðumyndir fyrir tímarit-
ið Life á sinni tíð, en hann lést
árið 1979, þá 73 ára að aldri.
Myndir hans af þekktum ein-
staklingum hafa haldið nafni
hans víða á lofti. Halsman sagði
eitt sinn í viðtali að þegar fólk
tekur undir sig stökk fellur
gríman dauð á gólfið og mann-
eskjan birtist.
Flestar fyrirsætur hans
féllust góðfúslega á að taka þátt
í hoppi fyrir ljósmyndavélina,
en ekkja Halsman, Yvonne, seg-
ir að aðeins þrír hafi neitað, en
það voru Herbert Hoover, þá-
verandi forseti Bandaríkjanna,
tjölmiðlamaðurinn Edward R.
Murrow og píanóleikarinn Van
Clibum. Allir aðrir tóku tiltæk-
inu vel og hafa eflaust skemmt
sér hið besta eins og meðfylgj-
andi myndir bera með sér.
HÉR eru Dean
Martin og Jerry
Lewis á flugi, en
myndin er tekin
1951. Af myndinni
má ráða að hopp
er stórlega van-
afþreying.
OG hér hoppar Richard Nixon sem síðar varð
. forseti Bandarikjanna. Myndin er tekin þegar
hann var varaforseti árið 1955.
AUDREY Hepburn
fannst greinilega líka
gaman að hoppa.
UrhoPl>iekkiftl'PríaSess
HÉR hefúr Ijósi
myndarinn rat-'
að inn á mynd-
ina, en konan
hans Yvonne tók'
hana af honum og
Marilyn Monroe árið
1959. Dóttir Halsm-
an, Jane, sagði að
Monroe hefði ekki
viljað hætta að
hoppa.
STRAKAR!!! ÞAÐ ER STUNDUM GOTT
AÐ VERA NAKINN EN...
...EKKI ALLTAF!!!
KRINGLUNNI
MYNPBÖNP
Hálfkveðin
vísa
Elskan mín
(The Objeet of My Affection)_
I) r a in a
★★
Framleiðandi: Laurence Mark. Leik-
stjóri: Nicholas Hytner. Handrit:
Wendy Wasserstein. Kvikmyndataka:
Oliver Stapleton. Aðalhlutverk:
Jennifer Aniston og Paul Rudd. (107
mín.) Bandarísk. Skífan, desember
1998. Öllum leyfð.
ÞEGAR Nína Borowski (Jennifer
Aniston) býður hinum samkynhneigða
ljúflingi George Hanson (Paul Rudd)
að leigja með sér þróast með þeim
náið vinasamband. En samband-
ið tekur að flækjast verulega
þegar Nína verður svo hænd
að George að hún biður
hann að taka þátt í uppeldi
barnsins sem hún
gengur með.
Hugmyndin virð-
ist góð í fyrstu en
brátt koma fram
erfiðleikar sem
m.a. snerta
bamsíoður Nínu,
kærasta George
og síðast en ekki
síst Nínu sjálfa.
Þessi kvik-
mynd hefur furðanlega margt gott
við sig miðað við útkomuna. Umfjöll-
unarefnið er frjálslegt og djarft á
Hollywood-mælikvarða en er um leið
haldið innan „viðsættanlegra"
marka, svo úr verður háifkák sem
teygt er og togað í ýmsar áttir út í
gegnum myndina. En utan þess að
vera langdregin og ómarkviss er
sagan ósköp Ijúf, enda rómantísk,
víða áhugaverð og ágætlega leikin.
Þá er ánægjulegt að sjá Jennifer
Aniston stíga út úr hlutverkinu sem
hún virtist samgi'óin í sjónvarpsþátt-
unum „Vinir“, með einlægum og til-
finningaríkum leik.
Heiða Jóhannsdóttir
Brimbrettafúsk
Vinahópurinn
(Oceun Tríbe)
A’.tt.ytw Pu'L
«OlUECT"»»>
AFFECTION
U r a in a
★ ‘/2
Framleiðandi, leikstjóri og handrits-
höfundur: Will Geiger. Kvikmynda-
taka: Harris Done. Aðalhlutverk:
Greg Rainwater, Robert Caso og
Troy Fazio. (106 mín) Bandarísk.
Skífan, desember 1998. Bönnuð
innan 12 ára.

ÞEGAR Bob veikist af krabba-
meini bjóða æskuvinirnir honum með
sér í brimbrettaferð til Mexíkó. Bob
er tregur til farar,
en vinirnir gefast
ekki upp, því
brimbrettasportið
er sameiginleg
ástríða og tákn
um vináttu þeirra.
Ferðalagið tekur
síðan óvænta
stefnu og reynist
vinunum djúp-
stæð lífsreynsla.
Þó svo að fjármagn og atvinnu-
mennska þurfi ekki endilega að fara
saman við gæði kvikmynda, líður
Vinahópurinn mjög fyrir viðvanings-
hátt og lítið ráðstöfunarfé. Leikur er
vandræðalegur á köflum, einstakar
tökur eru klaufalegar og heildaryfir-
bragð myndarinnar hrátt án þess að
vera sjarmerandi. Þá er handritið
fremur ósennileg og klisjukennd út-
færsla dæmigerðrar stráka-þroska-
sögu, með tilheyrandi kvennafari,
fíflalátum, rifrildum yfir gömlum
kærustum, tilvistarkreppum og fá-
einum slagsmálum. Þrátt fyrir góðan
vilja og dramatískan metnað er sag-
an sem hér er sögð lítið betri en
mörg Hollywood-klisjan sem þar að
auki er illa gerð, ef frá eru taldai'
ágætar brimbrettasenur og örlítið
átakanlegt lokaatriði.
Heiða Jóhannsdóttir