Morgunblaðið - 12.03.1999, Blaðsíða 45
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 12. MARZ 1999 45
SIGRÍÐUR SIGURSTEINSDÓTTIR
OG STEINGRÍMUR PÁLMI
SIG URS TEINSSON
+ Sigríður Sigur-
steinsdóttir
fæddist 10. dsember
1912 að Auðnum í
Öxnadal. Hún lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
28. febrúar síðast-
liðinn. Steingrímur
Pálmi Sigursteins-
son fæddist að
Hraunshöfða í
Öxnadal 27. nóvem-
ber 1914. Hann lést
á Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
23. febrúar síðastið-
inn. Foreldrar þeirra voru hjón-
in Septína Kristín Friðfinns-
dóttir, f. 29. september 1876, d.
15. febrúar 1956, og Sigur-
steinn Steinþórsson, f. 21. janú-
ar 1887, d. 9. febrúar 1950. Þau
bjuggu víða í Öxnadal og Hörg-
árdal, lengst á Neðri-Vindheim-
um á Þelamörk. Auk Sigríðar
og Steingríms eignuðust þau
eina dóttur, Þórbjörgu, f. 12.
október 1919, d. 9. júní 1986.
Hún var gift Haraldi Norðfjörð
Ölafssyni, sjómanni og neta-
gerðarmanni, f. 22. október
1916, d. 1. júlí 1971. Septína og
Sigursteinn brugðu búi vorið
1934 og fluttu með fjölskyldu
sinni inn í Glerárþorp og síðar
í dag verða kvödd frá Akureyr-
arkirkju systkinin Sigríður Sigur-
steinsdóttir og Steingrímur Sigur-
steinsson. Þau létust á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Akureyri með fimm
daga millibili. Banamein beggja var
hjartabilun. Þau systkinin áttu eina
systur yngri, Þórbjörgu, sem var
fædd 12. október 1919 og lést 9.
júní 1986. Þórbjörg átti einn son
Bernharð Sigurstein Haraldsson og
var tengdamóðir mín, sem þessar
línur rita.
Sigríður var elst þeirra systkina
og ólst upp með foreldrum sínum
og systkinum við algeng sveitastöif
og skólagöngu þeirra tíma. Sigríður
talaði oft um bernsku sína í sveit-
inni og minntist á mörg húsdýrin
sem sína bestu vini. Hún var einn
vetur í Kvennaskólanum á Blöndu-
ósi og einn vetur var hún í vist i
Reykjavík, þegar faðir hennar var á
Landspítalanum veikur af berklum.
Sigursteinn missti þá hægri hand-
legginn vegna berklaveiki og þá
fluttist fjölskyldan úr sveitinni til
Akureyrar. Sigi'íður bjó síðan alla
tíð á Akureyri og vann þar ýmis
störf m.a. við ræstingu. Lengst
starfaði hún hjá Skógerðinni Ið-
unni, eða í tæpan aldarfjórðung,
allt til ársins 1983. Sigríður giftist
árið 1943, Friðrik Jóhannessyni,
byggingarverkamanni frá Glerá.
Arið 1947 urðu straumhvörf í lífi
þeirra hjóna. Jórunn Bjarnadóttir
ljósmóðir, sem bjó í sama húsi og
þau, kom til Sigríðar þann 30. janú-
ar með nýfætt stúlkubarn og bað
hana að annast það í nokkra daga.
Móðir barnsins var fárveik af
berklum og reyndin varð sú, að
móðirin lést nokkru seinna. Faðir
barnsins var einnig berklasjúkur.
Sigríður lét stúlkuna aldrei frá sér
heldur ól hana upp sem sína eigin
dóttur. Hún heitir Hanna Sigurðar-
dóttir. Níu mánuðum eftir að Sig-
ríður fékk Hönnu varð hún léttari
og eignaðist soninn Steinþór, þann
2. nóvember. Hún eignaðist þannig
tvö börn á einu ári og taldi það sína
mestu gæfu. Næstu ár urðu þó erf-
ið, vegna þess að Friðrik fékk
Akureyrarveikina illræmdu og náði
aldei heilsu eftir það. Þau hjónin
slitu samvistum árið 1960.
Ég kallaði hana alltaf Siggu og
ég kynntist henni árið 1966, þegar
ég kom norður í fyrsta skipti með
Benna. Sigga bjó þá í Geislagötu 39
með börnum sínum og tengdafor-
eldrar mínir í Geislagötu 37. Það
var mikill samgangur milli heimil-
inn á Akureyri, þar sem þau
bjuggu síðan.
Sigríður bjó alla tíð á Akur-
eyri. Hún var einn vetur á
Kvennaskólanum á Blönduósi og
vann einn vetur í Reykjavík. Hún
vann ýmis störf s.s. ræstingar,
var í vist bæði á Akureyri og í
sveit. Lengst vann liún hjá Skó-
gerðinni Iðunni.
Árið 1943 gekk hún að eiga
Friðrik Jóhannesson, f. 28. sept-
ember 1914, d. 11. ágúst 1972,
byggingarverkamann frá Glerá.
Þau eignuðust einn son, Steinþór,
f. 2. nóvember 1947, vélsmíða-
meistara á Akureyri, sem alla tíð
hefur haldið heimili með móður
sinni. Auk þess tóku þau að sér
anna og þær systur Sigríður og
Þórbjörg voru mjög samrýmdar.
Okkur Siggu féll strax vel saman.
Hún var kát og hressileg og blátt
áfram. Hún var ákaflega vinnusöm,
traust og raungóð. Hún var heima-
kær og ekki mannblendin, en vinur
vina sinna.
Það var árviss viðburður, að þær
systur Sigi'iður og Þórbjörg hjálp-
uðu mér að gera slátur á haustin.
Þær vitnuðu í Septínu móður sína,
sem hafði kennt þeim til verka og
voru ekki vissar um að slátrið
myndi nú takast nógu vel í ár. En
handtök þeirra voru örugg og hröð
og alltaf tókst slátrið jafn vel og var
mikið lostæti.
Það var mikið spjallað meðan á
sláturgerð stóð. Sigga sagði frá
fólki, sem hún hafði kynnst á lífs-
leiðinni. Hún hló við, þegar eitthvað
skemmtilegt gerðist og dæsti þegar
eitthvað óvænt gerðist, og þótt hún
segði sömu sögurnar ár eftir ár var
alltaf jafn gaman að hluta á hana.
Þetta voru skemmtilegar stundir
og fljótar að líða.
Seinna fórum við að gera laufa-
brauð saman fyrir jólin ásamt
Hönnu og fjölskyldu. Það var
jólastemmning í loftinu og þessar
nýfædda stúlku, Hönnu Sigurð-
ardóttur, f. 30. janúar 1947,
dóttur Sigurhönnu Kristinsdótt-
ur og Sigurðar Stefánssonar
síðar ljósmyndara á Akureyri
og ólu upp sem eigin dóttur.
Hún er gift Óla Sæmundssyni,
sjómanni og eiga þau þrjú upp-
komin börn og þrjú barnabörn.
Sigríður og Friðrik slitu sam-
vistir.
Steingrímur bjó einnig alla
tíð á Akureyri. Hann var liálfan
annan vetur í Laugaskóla, en
varð að hætta námi vegna veik-
inda. Hann vann fyrst almenna
verkamannavinnu, en árið 1938
hóf hann bifreiðaakstur, sem
varð ævistarf hans. Hann átti
bæði vörubfla og fólksbfla, átti
um skeið bfla í samvinnu við
föður sinn, en lengst af keyrði
hann þó fólksbfla eða þangað til
heilsan leyfði ekki lengur, fyrir
tæpum tuttugu árum. Hann
kvæntist árið 1950, Láru
Ágústsdóttur, sem var fædd
1899, dáin 1971. Þau ólu upp
Daggeir Pálsson, dótturson
Láru, og hélt hann alla tíð
heimili með Steingrími og leit á
hann sem fósturföður sinn.
Útför Sigríðar og Steingríms
fer fram í dag frá Akureyrar-
kirkju og hefst athöfnin klukk-
an 13.30..
stundir eru börnunum mínum líka
ógleymanlegar.
Við verklok stakk Sigga yfirleitt
upp á því, að við settumst niður og
fengjum okkur sígarettu. Ég kann
varla að halda á sígarettu, en alltaf
settist ég niður með Siggu og við
fengum okkur sígarettu og glödd-
umst yfir unnu verki. Stundum
fengum við okkur líka sígarettu á
jólum og öðrum hátíðum. Sigga var
ekki að afvegaleiða mig. Við vorum
bara að treysta vináttuna og slappa
af saman.
Á hverju aðfangadagskvöldi
komu þau í heimsókn Steinþór og
Sigga, hlaðin gjöfum, þegar líða tók
á kvöld. Þá voru jólin sannarlega
komin og þau voru alltaf góðir gest-
ir. Stundum fannst mér, að Benni
væri eins og eitt af börnunum
hennar Siggu, ekki síst eftir að for-
eldrar hans féllu frá.
Sigga fór eina ferð til útlanda um
ævina, þegar hún heimsótti okkur
Benna til Kaupmannahafnar. Hún
dvaldi hjá okkur í þrjár vikur og við
áttum saman eftirminnilegar
stundir á danskri grund.
Mér ei' mjög minnisstætt hversu
vel hún reyndist Þórbjörgu systur
sinni, þegar hún veiktist af krabba-
+
Móðurbróðir minn,
JÓN HILDMANN ÓLAFSSON,
Arnarheiði 20, Hveragerði,
áður Oddagötu 3, Akureyri,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur, Fossvogi,
7. mars síðastliðinn.
Minningarathöfn fer fram frá Hveragerðiskirkju
laugardaginn 13. mars kl. 14.00.
Útför fer fram frá Höfðakapellu á Akureyri
mánudaginn 15. mars kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Magnea Á. Árnadóttir,
Sveinn St. Gíslason.
t
Móðir min,
BERTA FRERCK HREINSSON,
lést miðvikudaginn 10. mars.
Agnar Wilhelm Agnarsson.
meini og barðist við veikindi í
marga mánuði þar til yfir lauk.
Sigga var alltaf til staðar og alltaf
tilbúin að hlú að systur sinni. Það
var ómetanlegt að eiga hana að.
Hanna giftist Óla Sæmundssyni
og þau eiga þrjú börn, Hrafnhildi,
Lindu og Heiðar Örn. Þessi börn
voru Siggu mikill gleðigjafi. Hrafn-
hildur er gift Berki Birgissyni og
þau eiga þrjú börn, sem voru Siggu
líka mjög hjartfólgin.
Eftir að Hanna stofnaði sitt
heimili hélt Sigga heimili með
Steinþóri, fyrst í Geislagötu 39 og
síðan í Lönguhlíð lb. Síðustu árin
var Sigga í dagvistun í Dvalarheim-
ilinu Hlíð og undi sér þar mjög vel.
Starfsfólk þar á þakkir skildar fyrir
störf sín.
Kynni mín af Steingrími voru
minni. Hann var á yngri árum hag-
orður, en flíkaði því ekki. í starfi
sínu var hann farsæll, hvort heldur
var við vegagerð á Öxnadalsheiði
eða leiguakstur á Akureyri. Hann
kvæntist Láru Ágústsdóttur og þau
ólu upp dótturson hennar Daggeir
Pálsson. Eftir að Lára féll frá árið
1971 héldu þeir saman heimili
Steingrímur og Daggeir og áttu
góða samleið.
Steingn'mur var sjálfsagður
gestur á heimili okkar Benna á há-
tíðum og tyllidögum. Seinustu árin
kom hann samt sjáldan vegna
heilsubrests. Hann átti við van-
heilsu að stríða síðustu árin, og fór
nær ekkert út af heimilinu. Hann
las mikið og hlustaði á lestur góðra
bóka af spólum. Hann hafði einnig
yndi af tónlist og hlustaði mest á
söng, óperur og einsöng. Hann fékk
heimilishjálp. Nægjusemi hans var
mikil og hann sagði að sér liði alltaf
vel, þakklátur hverjum nýjum degi,
sem gat þó verið sá síðasti, vista-
skiptunum kveið hann ekki.
Þau systkinin hafa nú kvatt
þennan heim. Þau voru orðin lúin
eftir langan vinnudag, sátt við .guð
og menn og tilbúin að kveðja. Allir
ástvinir þeirra þakka þeim sam-
fylgdina og biðja þeim blessunar á
ókunnum stigum. Blessuð sé minn-
ing Sigríðar og Steingríms.
Ragnheiður Hansdóttir.
Hann Steini vinur minn er dáinn.
Hann Steini sem hefur verið svo
mikill heimilisvinur hér hjá fjöl-
skyldu minni til margra ára. Hann
Steini okkar hét auðvitað Stein-
grímur og var Sigursteinsson.
Ég kynntist Steina með nokkuð
sérkennilegum hætti. Þannig var að
árið 1971 lá sonur minn á barna-
deild FSA. Að afloknum hverjum
heimsóknartíma tók ég eftir því að
eldri maður stóð við útidyi'nar.
Þetta var broshýr, góðlegur karl og
af því að ég sá að hann var bíllaus
bauð ég honum far. í nokkrar vikur
keyrði ég hann heim til sín í
Bjarmastíg, en ég spurði aldrei
hvað hann héti eða hverra manna
hann væri. Hann sagði mér þó að
konan sín lægi fyrir dauðanum á
sjúkrahúsinu og hann væri leigubíl-
stjóri og væri að bíða eftir að fá
nýjan bíl, þannig stæði á bílleysi
hans.
Nokkru seinna var ég á balli í
Sjallanum og að dansleik loknum
fór ég að svipast um eftir leigubíl.
Þá stendur þessi góðlegi, glaðlegi
karl allt í einu hjá mér og segir:
„Vantar þig bíl, Lóa mín?“ Ég svar-
aði því játandi og hann bauð mér
sæti í ágætum leigubíl. Þegar heim
til mín kom spurði ég hvað bíllinn
kostaði. „Hann kostar ekkert, þú
keyrðir mig svo oft í vetur.“
Svona var Steini. Ef þú gerðir
honum greiða gleymdi hann því
aldrei og vildi alltaf endurgjalda.
Á seinni árum æxlaðist það svo,
að þeir Daggeir fóstursonur hans
borðuðu með okkur á jólum og öðr-
um tyllidögum. Og sannarlega var
Steini hátíðagestur, alltaf ljúfur og
glaður.
Síðustu ár voru Steina mínum
þung í skauti. Heilsu hans hrakaði
og fyrir jól var hann lagður inn á
sjúkrahúsið þaðan sem hann átti
ekki afturkvæmt.
Hjarta hans er hætt að slá en
hann mun þó ævinlega eiga sæti í
hjarta okkar. ■<„*
Hafðu heila þökk fyrir góð og
gefandi kynni.
Guð blessi minningu elskulegs
vinar.
Ólafía (Lóa) og fjölskylda.
+
Ástkær eiginmaður minn,
MAGNÚS BERGSTEINSSON
byggingarmeistari,
Skaftahlíð 42,
Reykjavík,
andaðist á heimili sinu miðvikudaginn 10.
mars.
Fyrir hönd aðstandenda.
Elín Svava Sigurðardóttir.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SJÖFN AÐALSTEINSDÓTTIR,
Búðagerði 8,
Reykjavík,
er látin.
María Hrönn Halldórsdóttir, Árni Árnason,
Aðalsteinn Arnar Halldórsson, Helga Björnsdóttir,
Anna Halldóra Halldórsdóttir, Magnús Ó. Kristjánsson,
Þór Halldórsson, Helga V. Sigjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
í
|
1
I
I
i
+
Útför eiginmanns míns, föður og stjúpföður,
SVEINS KLEMENZSONAR,
bónda,
Görðum í Mýrdal,
verður gerð frá Reyniskirkju laugardaginn 13. mars klukkan 13.00.
Jakobína Elsa Ragnarsdótttir,
Þórunn Edda Sveinsdóttir,
Ragnar Sigurður Indriðason.
K