Morgunblaðið - 12.03.1999, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 12. MARZ 1999 49
ingarnar um ömmu mína eftir hálfr-
ar aldar samleið okkar. Ekki naut
ég þess sem barn að búa í nágrenni
við ömmu og afa, en heimsóknir
þeirra til okkar voru hátíðarstundir.
I minningunni eru sumardvalir
hjá þeim í Stykkishólmi sannkallað-
ar sólskinsstundir. Pau áttu eyju á
Breiðafírði, Arney, og þangað var
gaman að koma og hrein paradís
fyrir börn. í Arney minnist ég
ömmu minnar á ýmsa vegu. Eg sé
hana fyrir mér við eldavélina að
baka heimsins bestu flatkökur og að
færa út stóran pott með sjóðheitri
rabarbarasultu til kælingar. Þá
kemur upp minning af henni í æðar-
varpinu og við dúntekjuna, sækja
allt vatn í brunn góðan spöl frá
bænum en hann var bæði djúpur og
dimmur í augum bamsins. Kenna
einþykkri og þrjóskri stelpunni með
lagni að meta slátur. Þá voru berja-
ferðirnar alltaf skemmtilegar, farið
með nesti, og að sjálfsögðu berja-
skyr það kvöldið.
Kvöldin í Arney eru einkar minn-
isstæð því þá bauð amma oft upp á
nýsoðin kríuegg þegar smáfólkið
var háttað. Þá var gaman að sitja
uppi í rúmi og borða mesta lostæti
sem til var.
Allt eru þetta ljúfar minningar,
perlur sem gaman er að skoða.
Alltaf var gaman að opna jólapakk-
ana frá ömmu og afa, þar kom
margt skemmtilegt í Ijós. Ennþá á
ég litla kommóðu sem ég fékk frá
þeim smábarn og er hún í dag einn
af dýrgripum mínum úr bernsku.
Hún amma mín var barn lífsins
og naut þess eins og kostur var.
Hún sá alltaf björtu hliðarnar á líf-
inu, og þrátt fyrir ýmis áföll á langri
lífsleið reis hún alltaf upp aftur og
brosti sínu fallega brosi.
Amma mín hafði gaman af hann-
yrðum ýmiss konar og fram á tíræð-
isaldur var hún einatt að vinna eitt-
hvað í höndunum.
Hún hafði sérstaklega gaman af
hvers konar ljóðum og kvæðum og
notaði hún hvert tækifæri til að fara
með vísu eða stöku. Félagsvera var
amma mín og naut sín vel þegar
hún hafði fólk í kringum sig.
Amma hafði bjartan og hreinan
svip og var hvers manns hugljúfí.
Andlegri heilsu hélt hún fram undir
það síðasta þó líkaminn væri orðinn
slitinn. Síðustu 20 árin sín dvaldi
hún á Hrafnistu í Reykjavík og naut
þar ómældrar umhyggju sem ég
þakka hér. Hún átti góða að sem
vitjuðu hennar og léttu henni lífið.
Mig langar til að færa honum
Bubba frænda mínum þakkir íyrir
allar sendiferðimar fyrir ömmu,
hún mat það mikils. Ég veit að
amma mín hefur fengið góða heim-
komu, og hennar hefur verið beðið
með eftirvæntingu. Elsku amma,
þakka þér fyrir samfylgdina.
Hvíl þú í friði.
Sigrún Valgarðsdóttir.
Amma mín Sigrún H. Guðbjörns-
dóttir er látin. Hana vantaði aðeins
tæpt ár upp á að hún næði 100 ára
aldri. Nú hafa englarnir leitt hana á
þann stað þar sem fegurð og friður
ríkir og þar sem henni líður vel í
faðmi ættingja og vina sem hafa
kvatt þennan heim á undan henni.
Erfítt er að lýsa ömmu í fáum
orðum en mig langar að reyna.
Sumt samferðafólk okkar lýsir
sterkar en aðrir eins og stjörnumar
á himnum lýsa misskært. Amma
var þessi stjarna sem gaf frá sér svo
mikla birtu og yl. Börn og fullorðnir
fundu ást og hlýju þessarar duglegu
og kjarkmiklu konu og löðuðust að
henni. Fyrstu 18 ár ævi sinnar bjó
hún í föðurhúsum á Sveinsstöðum á
Snæfellsnesi. Síðan lagði hún land
undir fót og fór til Reykjavíkur eins
og margar ungar konur gerðu á
þessum tíma til að mennta sig. I
Reykjavík lærði hún m.a. kjóla- og
fatasaum og vann fyrir sér með því
að sauma á fjölskyldur í höfuðstaðn-
um. Seinna giftist hún afa mínum,
ívari Þórðarsyni, sjómanni frá
Ólafsvík, og eignuðust þau sjö börn
en eitt barnanna misstu þau ungt að
aldri.
Ég var svo lánsöm að fá að dvelja
hjá ömmu og afa fyrstu sumur ævi
minnar. Þá bjuggu þau í Stykkis-
hólmi, en einnig áttu þau og nytjuðu
eyna Arney á Breiðafirði og dvöld-
um við þar meirihluta sumars við
dúntekju, eggjatínslu og heyskap. í
minningunni var alltaf sól og blíða
úti í Arney. Amma syngjandi við
störf sín, en það sem einkenndi
ömmu var söngurinn. Hún söng á
erfiðum stundum jafnt sem ham-
ingjustundum en ég sem barn
skynjaði vel hvort heldur hún söng
af gleði eða sorg. Þannig notaði
amma sönginn til að sefa hjartað á
erfíðum stundum. Verra fannst mér
sem unglingi þegar við gengum úti
eða fórum í búðir og amma hóf að
syngja. Þetta var henni svo eðlilegt,
en ekki vinsælt hjá mér, þá spé-
hræddum unglingi.
Heimilisstörfín voru erfíð í Arn-
ey. Allt vatn sótti hún í brunn og
bar í húsið. Hún eldaði á kolaeldavél
og ætíð var góður ilmur úr eldhús-
inu af nýbökuðum kökum og fékk
ég að sitja á borðinu og snúa klein-
um eða bretta deigið á vínarbrauð-
unum. Og þrátt fyrir margar skyld-
urnar bæði úti og inni hafði hún
alltaf tíma til að taka litla stelpu í
fangið og fara með vísur og segja
sögur. Amma tók þátt í leikhúsupp-
færslum í sveitinni sinni sem ung
stúlka, bæði með söng og leik, og
orti ótal ljóð og vísur svo ekki sé
minnst á alla þá vettlinga og sokka
sem hún prjónaði og hafa haldið
hita á litlum fingrum og tám bama
og barnabarna. Á sínum efri ámm
fylgdist hún ótrúlega vel með og
hafði brennandi áhuga á því sem
unga fólkið hafði fyrir stafni. Hún
fylgdist með þáttum í sjónvarpinu
en sérstaklega hafði hún gaman af
efni sem ætlað var börnum og ungu
fólki, sér í lagi af fatahönnun og
tísku, og hafði oft á orði að hún vildi
vera orðin ung aftur og fá að taka
þátt í þvi sem í boði er í dag. Alltaf
var notalegt að koma til hennar á
Hrafnistu þar sem hún dvaldi síð-
ustu árin og hlusta á sögur frá
gömlum tíma, en frásagnargáfa
hennar og minni var einstakt. Hér
sendi ég þér, amma mín, bænavers-
in sem þú kenndir mér þegar ég var
barn:
Láttu nú ljósið þitt,
loga við rúmið mitt,
hafðu þar sess og sæti,
signaður Jesú mæti.
(Hallgr. Pét.)
Vertu yfir og allt um kring
með eiiífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Við Gunnar Vagn og börnin vilj-
um þakka þér, amma mín, fyrir allt
sem þú hefur gefið okkur í gegnum
árin. Með söknuði kveðjum við þig í
dag og þökkum fyrir að hafa fengið
að eiga þig að.
Linda Hrönn.
Elsku amma mín. Nú ert þú lögst
til hvíldar og líklega búin að hitta
afa og vinkonu þína Önnu á ný.
Ekki þekkjum við vegi Guðs en við
vitum að allt líf sem kviknar er háð
lögmáli náttúrunnar að fæðast,
þroskast, hrörna og deyja. Því lög-
máli er ekki hægt að breyta. Amma,
þú varst ein af þeim heppnu, áttir
langt líf að baki, mikla lífsreynslu
og eignaðist stóra og góða fjöl-
skyldu.
Þú fylgdist með börnum þínum
vaxa úr grasi, einnig barnabörnum,
langömmubörnum og eignaðist
einnig langalangömmubam. Þetta
kalla ég ríkidæmi.
Það er mikið til í fullyrðingunni
að við séum jafngömul og okkur
sjálfum finnst við vera. Þó eru óhjá-
kvæmileg líkamleg einkenni sem
eru greinileg merki um að aldur
færist yfír. Amma, þótt þú hafír lif-
að í tæp 100 ár fannst mér þú aldrei
vera gömul. Þú varst alltaf ung í
anda og þú sagðir oft sjálf að þú
værir á við unglamb í huga og
hendi.
Þar sem við bjuggum á Akureyri
og þú bjóst síðastliðin ár í Reykja-
vík fengum við ekki tækifæri til að
eyða mörgum stundum með þér. En
allar þær stundir sem við áttum
saman voru dýrmætar og alltaf þeg-
ar við komum í heimsókn til þín
tókst þú á móti okkur með opnum
örmum og hlýju. Mér fannst alltaf
svo gott að koma til þín, þú varst
alltaf svo glöð, kát og bjartsýn og
það var ekki sjaldan sem þú fórst
með heilu kvæðin, þulurnar ef ekki
heilu ljóðabækurnar fyrir mig. Það
var ekki hægt annað en að komast í
gott skap og ég fór alltaf frá þér
með gleði og söng í hjarta.
Ég vildi ég kynni brotabrot af
þeim kvæðum og þulum sem þú
kunnir. Ein þulan er í miklu uppá-
haldi hjá mér og ég bað þig alltaf að
fara með hana þegar ég kom í heim-
sókn til þín. Þú varst ekki lengi að
bregðast við og fara með þuluna og
yfirleitt fylgdu tíu aðrar með í kaup-
bæti. Þú áttir heldur ekki í vand-
ræðum með að skálda í eyðurnar ef
þig vantaði orð og það hljómaði ekki
verr.
Þegar ég kom í heimsókn til þín
síðast um jólin var það fyrsta skipt-
ið sem ég heyrði þig segja að þú
værir orðin þreytt og að þú værir
tilbúin að fara yfir og þetta var
fyrsta skiptið í langan tíma sem ég
heyrði ekki uppáhalds þuluna mína.
Einhvern veginn fann ég það á mér
að þetta var kveðjustundin. Þú hef-
ur alltaf beðið Guð að gæta okkar
hinna, en nú bið ég hann um að
gæta þín. Takk fyrir allar góðu
stundir sem við áttum saman, þú lif-
ir í minningunni og þú munt ávallt
eiga hólf í mínu hjarta. Nú þar sem
heimsóknirnar verða ekki fleiri á
Hrafnistu verð ég að láta það nægja
að hugsa til þín og fara með uppá-
halds þuluna, sem þú kenndir mér:
Heyrði ég í hamrinum að hátt var
látið og sárt var grátið, búkonan
dillaði bömunum öllum, Ingunni,
Kingunni, Þórunni, Jórunni, Aðal-
varði í Ormagarði og Eiríki og hon-
um Sveini og honum harða Steini,
ekki heiti ég Eirikur þó þú kallir
mig það, ég er sonur Sylgju sem bar
mig undan Bylgju, Bylgjan og hún
Bára, brutu mínar árar langt fram
við sker, þar sem skýr skára skund-
andi fer. Sáuð þið ekki dauðu kerl-
inguna sem dró á eftir sér skikkjuna
sína gi’ænu, mikið mega frændur
mínir muna. Þeir Hringur Hrings-
son, Heivarður Garðsson, Garðar
Gunnarsson, Gunnar Refsson, Refur
Ráðfinnsson, Ráðfinnur Kolsson,
Kolur Kjalvarðarson, Kjalvarður
Bjórsson, Bjór Brettingsson, Brett-
ingur Hakason, Haki Oðinsson, Óð-
inn var kóngurinn illi, allra trölla
faðirinn, hann var mesti maðurinn
sem í hellinum bjó, hann var sendur
til fjár og kom ekki í þúsund ár.
Harpa María Örlygsdóttir.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Sigrún amma, hafðu þökk
fyrir allt.
Magðalena Kristín, Anna Ragna,
Margrét Steinunn og Hólmfríður
Jóna Bragadætur.
Lokað
Vegna jaröarfarar KRISTÍNAR SALÓMONSDÓTTUR verður
lokað hjá okkur í dag, föstudaginn 12. mars.
Ljósmyndir Rutar
t
Ástkær eiginkona mín,
ÞÓRUNN ÓLÖF JÓNSDÓTTIR,
Túngötu 38,
Eyrarbakka,
er lést á Ljósheimum 6. mars, verður jarðsungin
frá Eyrarbakkakirkju laugardaginn 13. mars kl.
14.00.
Torfi Nikulásson og aðstandendur.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
SOFFÍA JÚNÍA SIGURÐARDÓTTIR,
Sólvöllum,
Árskógsströnd,
sem andaðist 5. mars sl., verður jarðsungin frá
Stærri-Árskógskirkju laugardaginn 13. mars kl.
14.00.
Alfreð Konráðsson, Valdís Þorsteinsdóttir,
Sigurður Konráðsson, Ingibjörg Þorsteinsdóttir,
Gunnlaugur Konráðsson, Valborg Stefánsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
HALLDÓRA SIGURJÓNSDÓTTIR,
Víkurbraut 10,
Vík í Mýrdal,
er lést á heimili sínu föstudaginn 5. mars verður jarðsungin frá Víkurkirkju
laugardaginn 13. mars kl. 15.00. Jarðsett verður í Reyniskirkjugarði.
Rúna Jónsdóttir, Jón Þór Ragnarsson,
Guðrún Sigurðardóttir, Jón Erling Einarsson,
Þorgerður Sigurðardóttir, Jóhann Guttormur Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður og ömmu.
ELÍSABETAR SIGURÐARDÓTTUR
frá Bergi við Suðurlandsbraut,
Grandavegi 47,
Reykjavík.
Páll Þorgeirsson,
Hekla Pálsdóttir, Þorgeir Páisson,
Björgvin B. B. Schram, Anna Snjólaug Haraldsdóttir,
Brynjólfur Páll Schram, Sigrún Þorgeirsdóttir,
Arnaldur Geir Schram, Brynhildur Þorgeirsdóttir,
Elísabet Þorgeirsdóttir.
t
Þökkum ykkur öllum auðsýnda umhyggju og
hlýhug við fráfall og útför dóttur okkar og
systur minnar,
NÍNU SKÚLADÓTTUR.
Skúli Þorvaldsson, Susann Schumacher,
Þorvaldur Skúlason.
t
Kæru vinir, þökkum auðsýnda samúð og vinar-
hug við andlát og útför
ÓLAFS GfSLASONAR,
Skagfirðingabraut 33,
Sauðárkróki.
Guð blessi ykkur öll,
Guðrún Svanbergsdóttir
og fjölskylda.