Morgunblaðið - 19.03.1999, Blaðsíða 62

62 FÖSTUDAGUR 19. MARZ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
fi/ULO* fifiEt, þ£TTA ER EICKI , . nc:r.
■zofirrjig, KoNuNeoK svImnna ' l rimnésBB)
J°M RWfð /019 i
sannfxAi 7u/!us am cá •
pröfa ddCt iio Serr> finó'ro j
5$/“ ft/rírteekc gemL,
StarfsMlkUðkfþa& ergóð
md bx.0O.sC \ rUJqmcjnci
hucrjusem, J Séritcutle^
_ er a. fiöscu- J ruí. t, hiéanytn)
| dögurru / j \ ur>dan-fiar€ó
Dagur! fðompiu a.féur
hinqdó-á. miniitunniHf
Ferdinand
HEKE, Ei/ERYONE HA5 TO FILL OVT ONE 0F THE5E F0RMS.. I DON'TKNOU) HOWTOFILL 0UT A FORM.J'M JU5T A LITTLE KID! JUSTPUT V 1 \ CHECK MARK5 / CAN IN TH05E DO TINY SQUARESjTHAT^ 0 5CH00L U)A5 600P T0DAY..U)E LEARNED HOU) T0 FILL _OUT F0RM5..
1/ 3
8%- ■n § r_ 3 ÍO i w 3
Hérna, allir verða að fylla út Ég veit ckki hvemig á Settu bara merki í þessa Skólinn var ágætur í dag... við
þessi eyðublöð... að fylla út eyðublað... litlu ferhyminga. Það get lærðum að fylla út eyðublöð...
ég er bara lítill strákur! ég gert.
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Súnbréf 569 1329
Sjaldan er ein
báran stök
Frá Eiríki Eiríkssyni:
ÉG HEF pappír upp á það að
sagnfræðingurinn og blaðamaður-
inn Jakob F. Asgeirsson, sem vill
heldur nefna sig
rithöfund,
stendur fremst-
ur í flokki þeirra
manna sem vilja
upplýsa almenn-
ing um dráps-
feril „flokksn'kj-
anna“ í heimin-
um og stuðning
íslenskra manna
við þá stefnu. En höfuðsöku-
dólgamir hér á landi voru auðvitað
blekberar Þjóðviljans sálaða sem
aldrei leyndu því að sannir íslend-
ingar vont eðjótar og rottur og
áttu það skilið að þeir væru svertir
og höfð af þeim æran. En þessir
menn reiknuðu aldrei með dirfsku
og sannleiksraust Jakobs F. En
húnvetnsk illgimi mín hefur þó
aldrei komist að því hvaða menn
hafa endurheimt æruna fyrir til-
stilli skrifa rithöfundarins.
Það er nokkuð langt síðan að ég
fór að fylgjast með skrifum Jakobs
F. Asgeirssonar en ég tengdi þau
alltaf við sagnfræði, t.d. þegar
hann endursagði sögu Rússlands
og hálfrar Asíu í stíl Frakklands-
sögu Sölva Helgasonar. Og satt
best að segja beið ég alltaf í ofvæni
þegar ég opnaði Moggann. Hvaða
kommi yrði nú næst leiddur til
höggs? Ég vissi raunar að enginn
sannkallaður Stalín-kommi var eft-
ir nema Jón Múli Amason. En
hann bíður bara eftir að heyra
trompettóna „Nallans" þegar hann
svífur upp á astralplanið á vit fé-
laga Þórbergs Þórðarsonar.
En auðvitað hefur Jakob F. næg
ritgerðarefni. T.d. gerðist það fyrir
nokkru að austfirskur galdramað-
ur, Halldór Ásgrímsson, vakti upp
Þorfinn Karisefni og sendi hann til
Kanada. Og Guðríður fylgir á eftir.
Þessi gemingur kemur mjög ná-
lægt Þjóðviljanum. En sárast af
öilu var þó þegar annai- ritstjóri
þessa blaðs, Matthías Johannessen
skáld, drýgði þá höfuðsynd að
mæta á kínverskum kommafundi
og lesa þar upp þýðingar sínar á
ljóðum Mao Tsetung eða Dong,
þess „galgenfogei" og flokksríkis-
leiðtoga sem hefur hvað flest
mannslíf á samviskunni. Og Matth-
ías bætti svo gráu ofan á svart með
því að sitja við hliðina á síðasta
Þjóðviljaritstjóranum, Ái-na Berg-
mann, sem sat þarna með engil-
bjarta ásjónu rússnesks patríarks.
Mér til mikillar furðu var næsta
skotmark rithöfundarins á bók-
menntasviðinu og á skotskífunni
var gulrauður uppgjafa pólitíkus
og Þingeyingur, Heimir Pálsson.
Raunar rífast menn um starfsheiti
hans. En Heimir þessi skrifaði
bókmenntarit þar sem hann
gleymdi að geta Þingeyingsins Kri-
stjáns Karlssonar, ljóðskálds nr.
100 eða C með rómverskri tölu.
Sennilega áttar Jakob F. sig ekki á
því að báðir þessir Þingeyingar eru
með aflöng blóðkom og svoleiðis
líkamsfyrirbrigði geta valdið mik-
illi gleymsku.
Jakob F. hefur aldrei augum lit-
ið svívirðilegra bókmenntarit og er
gallharður á því að grjóthörð
kommaskáld hefðu aldrei látið slíkt
lesefni frá sér fara því aldrei blönd-
uðu þau flokkspólitíkinni í skáld-
skap sinn. Illkvittnu húnvetnsku
genin mín fóra á hreyfingu því þau
minntust „Verkamanns“ Steins
Steinars, „Sordavala" sr. Sigurðar
Einarssonar og „Sovét-íslands“
Jóhannesar úr Kötlum o.fl. En hafi
Jakob F. munað eftir þessum ljóð-
um hefur hann sér það til málsbóta
að þessi skáld vörpuðu frá sér
fræðunum rauðu og ortu sína Höf-
uðlausn eins og Egill frændi minn
á Borg og Syerrir Hermannsson.
Bjami Ólafsson menntaskóla-
kennari reyndi að taka upp hansk-
ann fyrir vin sinn og kollega, Heimi
Pálsson, en var snarlega afgi’eidd-
ur með tilvísan til eðjóta og rottu-
skrifa Þjóðviljans. En skyldi þessi
Bjami hafa óstýrilát húnvetnsk
gen? Mér fannst margt í skrifum
hans (og hugrenningum) benda til
þess. I einkabréfi frá virtum sagn-
fræðingi var sett ofan í við mig fyr-
ir ógætilegt og ósæmilegt orðbragð
um sagnfræðivinnulag Jakobs F.
Ásgeirssonar. En þessi ágæti sagn-
fræðingur vissi ekki að ég átti hún-
vetnskan langafa sem var dæmdur
til útlegðar úr heimahögum fyrir
óviðurkvæmilegt orðbragð við yfir-
völd. Eplið fellur sjaldnast langt
frá eikinni. Jón Steinar Gunnlaugs-
son hrl. þekkir þessa sögu betur en
ég. En Jakob F. lét ekki staðar
numið við bókmenntimar og Heimi
Pálsson. Nú var röðin komin að
hagfræðinni og Þorvaldi Gylfasyni
prófessor. Rithöfundurinn dró
enga dul á það að honum þóttu
skrif Þorvaldar um hagfræðileg
efni þau allra vitlausustu og háska-
samlegustu á byggðu bóli og raun-
ar nauða ómerkileg. Og enn bland-
aðist Þjóðviljinn í „dispútatíuna"
því Þorvaldur hefur sýnt að hann
hefur dálæti á Halldóri Laxness -
eins og ég. En nú fer ég að verða
hræddur við bardagagleði Jakobs
F. því Þorvaldur prófessor er víg-
fimur vel. Ég vil því biðja hann, og
alla aðra mótstöðumenn Jakobs F.,
að fara varlega með vopn sín og
minnast þess að trúverðugleiki get-
m- stundum verið afstætt hugtak.
Ég vil ekki missa Jakob F. Ás-
geirsson af síðum þessa blaðs.
Andrés önd og skrif Jakobs F. em
alltaf það skemmtilegasta sem ég
les. Og aldrei þarf ég að hafa
þunga orðabók við höndina eins og
við lestur gi-eina Sverris Her-
mannssonar.
EIRÍKUR EIRÍKSSON,
fyrrv. prentari og
áhugamaður um sögu.
Eiríkur Eiríksson
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.