Morgunblaðið - 28.03.1999, Blaðsíða 40

40 SUNNUDAGUR 28. MARZ 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
GERÐA ARNLEIF
SIGURSTEINSDÓTTIR
+ Gerða Arnleif
* Sigursteins-
dóttir fæddist á Fá-
skrúðsfirði 21. júlí
1944. Hún lést af
slysförum 18. mars
síðastliðinn á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur. Foreldrar
Gerðu voru hjónin
Sigursteinn Guð-
jónsson, verkamað-
ur, f. 21. janúar
1917, d. 4. septem-
ber 1980, og Sigur-
björg Marteinsdótt-
ir, húsmóðir, f. 7.
nóvember 1913, d. 31. október
1988, bæði frá Fáskrúðsfirði.
Onnur börn þeirra og systkini
Gerðu eru: Rósa, f. 1.7. 1939,
verslunarmaður, gift Jóni H.
Friðsteinssyni, f. 16.7. 1936, að-
alféhirði. Þeirra börn eru:
Steinar, f. 23.3. 1956, og Rósa
Björk, f. 28.2. 1963. Marteinn
Steinar, f. 9.5. 1941, verkstjóri.
Sambýliskona hans er Kristín
Kristinsdóttir, húsmóðir, f. 9.9.
1937. Börn Marteins frá fyrra
hjónabandi eru: Sigurbjörg, f.
» 15.4. 1964, Hákon, f. 16.12.
1965, d. 17.6. 1966, og Hákon
Björn, f. 6.9. 1968. Börn Krist-
ínar frá fyrra hjónabandi eru:
Guðbjörg, f. 23.6. 1965, og
Kristrún, f. 19.8. 1956. Jóna
Lára, f. 27.12. 1946, verslana-
Enn stend ég hér og horfi yfir
sviðið, svið örlaga sem enginn fær
breytt og aðeins Guð með aðstoð
góðra manna fær mildað. Ég horfi á
systkini mín eitt af öðru buguð af
sorg yfir þessu hræðilega slysi.
eigandi, gift Reyni
Haukssyni, trygg-
ingamanni, f. 12.7.
1945. Þeirra börn
eru: Sverrir, f. 16.2.
1968, Bogi f. 1.3.
1975, og Þuríður, f.
15.10. 1980. Sonur
Jónu er Sigursteinn,
f. 16.7. 1964. Guðrún,
f. 19.2. 1950, leik-
skólastjóri, gift Birni
Hauki Pálssyni,
stýrimanni, 25.7.
1950, þeirra synir
eru: Páll Haukur, f.
21.5. 1981, og Jó-
hann Sigursteinn, f. 22.3. 1983.
Synir Guðrúnar frá fyrra hjóna-
bandi eru: Marteinn Steinar, f.
16.10. 1967, og Björgvin EIís, f.
13.5. 1973, d. 1.2. 1992. Elísa Júl-
ía, f. 1.12. 1952, hjúkrunarfræð-
ingur, gift Stefáni Þ. Kjartans-
syni, forstöðumanni, f. 5.4. 1950.
Þeirra synir eru: Kjartan, f.
27.2. 1972, og Sigursteinn, f.
15.9. 1980.
Eiginmaður Gerðu er Guð-
mundur Bachmann, rafmagns-
iðnfræðingur, f. 12.6. 1942. Guð-
mundur starfar Iijá Rafmagns-
veitum ríkisins í Borgarnesi. For-
eldrar hans voru: Geir Bach-
mann, bifreiðaeftiriitsmaður, f.
23.9. 1908, d. 27.12. 1987, og Jór-
unn Guðmundsdóttir Bachmann,
húsmóðir og verslunareigandi, f.
Minningarnar streyma fram í huga
mér, minningar sem hvílt hafa
geymdar í minni mínu standa ljóslif-
andi fyrir augum mínum. Ég horfi
til elsku frænda minna Geirs, Sigga
og Unnars og þín, elsku mágur. Aft-
+
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför föður okkar og tengdaföður,
BÖÐVARS EYJÓLFSSONAR,
Hliðarvegi 7,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki göngu-
deildar 11-F, Landspítala.
Fyrir hönd aðstandenda,
Emilía Böðvarsdóttir,
ína Böðvarsdóttir,
Ólöf Helgadóttir.
t
Alúðarþakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð, hlýhug og vináttu vegna
andláts og útfarar föður míns, tengdaföður og
afa,
VIGFÚSAR RUNÓLFSSONAR,
dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi.
Guð blessi ykkur öll.
Margrét Vigfúsdóttir, Sigbergur Friðriksson,
Aðalheiður Sigbergsdóttir,
Auður Sigbergsdóttir.
+
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
KJARTAN Ó. KJARTANSSON,
Stangarholti 3,
Reykjavík,
sem lést mánudaginn 15. mars, verður
jarðsunginn frá Fossvogskapellu þriðjudaqinn
30. mars kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Barnaspítala Hringsins.
Kjartan Þór Kjartansson, Ásta Björk Friðbertsdóttir,
Jón Grétar Kjartansson, Guðmundur Kristinsson,
Sandra Kjartansdóttir, Halldór Karl Þórisson,
Kjartan Ægir Kjartansson.
6.9. 1913, d. 18.8. 1998. Guð-
mundur og Gerða bjuggu sér
heimili á Þórðargötu 28 í Borg-
arnesi. Börn þeirra eru: 1) Geir,
f. 23.3. 1973, nemandi í stjórn-
málafræði við Háskóla íslands.
2) Sigurður Örn, f. 18.2. 1977,
stúdent frá Iðnskólanum f
Reykjavík 1998. Sigurður er í
tungumálanámi á ítah'u. 3) Unn-
ar Þór, f. 4.3. 1980, nemandi við
Fjölbrautaskóla Vesturlands á
Akranesi.
Gerða ólst upp á Fáskrúðs-
firði til 12 ára aldurs og flutti
þá með foreldrum sinum og
systkinum að Laugarnesvegi
108, Reykjavík. Hún lauk gagn-
fræðaprófi frá Laugarnesskóla.
Síðar hóf hún nám við Ljós-
mæðraskóla fslands og lauk
þaðan prófi árið 1967. Að námi
loknu starfaði hún fyrst á
Vöggustofu Thorvaldsensfé-
lagsins. Síðan lá leið hennar á
Fræðingarheimili Reykjavíkur
þar sem hún starfaði sem ljós-
móðir þar til hún gifti sig 26.
ágúst 1972. Þá flutti hún í Borg-
arnes með eiginmanni sínum.
Fyrstu árin í Borgarnesi vann
Gerða hlutastörf utan heimilis
bæði á leikskóla staðarins og á
Dvalarheimili aldraðra. Arið
1984 hóf hún störf á Heilsu-
gæslustöðinni í Borgarnesi,
fyrst í afleysingum en síðan sem
fastráðin Ijósmóðir frá 1. febrú-
ar 1987. Því starfi gegndi hún
til dauðadags.
Útför Gerðu fer fram frá
Fossvogskirkju á morgun,
mánudaginn 29. mars og hefst
athöfnin klukkan 15.
ur koma allar spumingarnar ein af
annarri. Hvers vegna? Sorg ykkar,
sorg mín er vitnisburður um hve
dýrmæt hún systir mín var og er og
mun vera í okkar lífi. Ég veit að
engin orð og engar gjörðir geta í
dag breytt neinu um líðan ykkar, né
mína, en tíminn einn fær mildað
sársaukann og sorgina. Ég vil beina
orðum mínum til ykkar, elsku
frændur mínir. Ég þarf ekki að
skrifa um hana móður ykkar til að
segja frá hvernig manneskja hún
var það vita allir sem hana þekktu
að hún leyndi ekki mannkostum sín-
um né skoðunum fyrir öðrum. En
ég get sagt ykkur frá því sem fáir
vita og það getur vonandi hjálpað
ykkur til að gleðjast og vera stoltir
af því að vera synir hennar. Mín
fyrsta minning af stóru systur er
frá því að móðir okkar var að fæða
Ellu „litlu“. Það var kvöld, ég fékk
ekki að vera í mínu rúmi inni hjá
pabba og mömmu heldur lá ég íyrir
ofan Gerðu í hennar rúmi. Ef ég
man rétt þá var Jóna í rúminu á
móti. Af og til kom læknirinn inn og
settist á rúmstokkinn hjá okkur og
fékk sér að reykja. Hann þurfti að
hvfla sig því fæðingin gekk hægt og
var erfið eins og oft áður hjá móður
okkar. Að lokum fæddist þó litla
systir, 20 merkur, aðeins. Læknir-
inn fór og við máttum ekki fara inn
til mömmu því hún var svo þreytt
og þurfti ró og nýja systirin svaf í
rúminu sínu litla inni hjá henni. En
Gerða stóðst ekki mátið. Hún varð
að fá að sjá barnið og læddist inn og
lyfti sænginni ofan af því til að dást
að undrinu, en sængin var mettuð af
blóði, barninu var að blæða út.
Naflastrengurinn hafði verið gljúp-
ur og illa tekist að ganga frá honum
og Gerða bjargaði lífi yngstu systur
sinnar þessa nótt. Fimmtán árum
seinna tók hún á móti „ljósubarn-
inu“ sínu þegar Matti frændi ykkar
fæddist. Hann tengdist móður sinni
með eins naflastreng og litla systir
hennar hafði gert og sá hún þá til
þess að sérstaklega var vakað yfir
honum fyrstu nóttina. Eins vel og
Gerðu tókst til með þessa fyrstu
barnsfæðingu sem nýútskrifuð ljós-
móðir 1967 eins hafa öll hennar
störf verið. Hvar sem hún var og
hvaða verk sem hún var að vinna
voru þau eins vel af hendi leyst. En
þetta þarf ég ekki að segja ykkur,
þið vitið allt um það. En þið vitið
ekki um allt sem við systurnar
brölluðum þegar hún bjó hjá mér
sem var þó yngri en orðin ráðsett
frú og móðir en hún var að slá sér
upp með pabba ykkar. Ég gleymi
ekki i sólríkum surhardegi þegar
pabbi ykkar varð þrítugur og Gerða
hélt honum veislu í tilefni dagsins á
Vesturgötunni og við „litlu systurn-
ar“ skemmtum okkur konunglega
við að fylgjast með hvað mamma
ykkar var ástfangin. Brúðkaups-
veislan var haldin heima í Hraun-
bænum og síðan lá leið elsku systur
minnar í Borgarnes til að búa manni
sínum og væntanlegum börnum
heimili. Gerða var einmana fyrstu
árin í Borgarnesi og saknaði vina
sinna í Reykjavík. Smám saman að-
lagaðist hún þó staðnum en aldrei
festi hún þar samt rætur og hugur
hennar var að koma aftur í bæinn
ekki síst nú þegar þið eldri bræð-
urnir voruð farnir að heiman og fyr-
irliggjandi að Unnar kæmi á eftir
ykkur til að sinna sínu námi. Vin-
átta okkar systra styrktist með
hverju ári sem leið. Við deildum
gleði yfir börnunum okkar og
annarri velgengni í lífinu og einnig
sorgum þegar á bjátaði. Velgengni
ykkar bræðranna í námi og starfi
gaf lífi hennar systur minnar þá
fullnægju sem fáir njóta. Enga konu
þekki ég sem hefur haft jafn mikla
gleði af að sinna heimili sínu og ann-
ast um fjölskyldu sína í daglegu
amstri eins og hana systur mína.
Hún naut hverrar mínútu með ykk-
ur drengjunum og manninum sínum
og hvergi fannst okkur systkinum
hennar betra að koma í heimsókn
en til foreldra ykkar.
Elsku frændur mínir, hún móðir
ykkar hafði mótaða lífsskoðun og
hún byggðist á þeirri hugsun og trú
að jarðlíf mannsins væri til að
þroska hann. Hugsun móður ykkar
stjómaðist ekki af hleypidómum eða
hillingum. Hún sóttist ekki eftir auði
né völdum. Hugsun Gerðu stefndi að
því að efla skilning sinn og persónu-
legan þroska og við sem þekktum
hana best vitum að hún náði þeim
markmiðum sínum. Móðir ykkar var
hamingjusöm kona. Hamingja henn-
ar fólst í gleðinni yfir velgengni ykk-
ar og því hve miklum mannkostum
þið eruð búnir hver og einn. Ham-
ingja hennar fólst einnig í farsælu
og ástríku hjónabandi hennar og
föður ykkar. Ég veit að hún var til-
búin að kveðja þennan heim sín
vegna en ekki ykkar sem hún
elskaði mest. Við sem eftir lifum
sameinumst um það sem móðir ykk-
ar er og var okkur og á þann hátt
fær lífið haldið tilgangi sínum þrátt
fyrir sorgina. Það sem Gerða gaf
getur enginn frá ykkur tekið. Guð
varðveiti ykkur alla.
Guðrún systir.
Ég ætla hér að minnast systur
minnar með fáeinum orðum. Þegar
litið er yfir farinn veg þá minnist ég
hennar íyrst og fremst sem hetju
hversdagsleikans. Hún var einstak-
lega mikil móðir, eiginkona, systir
og vinkona. Allt sem Gerða systir
mín kom nálægt var unnið af ein-
stakri samviskusemi, dugnaði og
eljusemi. Hið krefjandi starf ljós-
móðurinnar, heimilishaldið og upp-
eldi drengjanna þriggja sem skipti
hana mestu, enda bera þeir þess
sannarlega vitni allir sem einn. Hún
var lánsöm í sínu einkalífi, átti góð-
an mann og þrjá yndislega drengi
sem hún helgaði sig alla i uppvexti
þeirra. Nú er það okkur huggun að
vita hversu vel hún hefur búið þá
undir lífið.
Hún Gerða gat verið bráð-
skemmtileg. Tilsvör hennar voru
engu lík svo mörgum varð fátt um
svör. Ég minnist nú ótal ánægju-
stunda með þeim Guðmundi. Ekki
síst þegar þau heimsóttu okkur í
sumarhúsið á Bifröst, eða er við
komum til þeirra á Þórðargötuna í
Borgarnesi, þar sem þau bjuggu all-
an sinn búskap.
Gerða, Guðmundur og synirnir
festu nýlega kaup á íbúð við Hring-
braut hér í Reykjavík. Var það gert
til að þeir bræður hefðu athvarf,
meðan þeir væru hér í námi. Það var
svo seint í janúar sl. að dyrabjöll-
unni var hringt hjá mér. Fyrir utan
stóð hún systir mín og Guðmundur.
Þau voru í bæjarferð, höfðu fengið
sér kvöldgöngu og komu við hjá
okkur. Bæði voru þau í sólskins-
skapi og léku við hvern sinn fingur.
Þetta kvöld geymi ég í minningunni
en ekld hvarflaði þá að mér að þar
sæi ég hana í síðasta sinn.
Þegar kvatt er svo snöggt sem
hún systir mín gerði eru þeir sem
eftir standa gjörsamlega lamaðir.
Kona sem er í blóma lífsins og ein-
hver sú gætnasta manneskja sem
um getur, verður fyrir hörmulegu
slysi og er kippt burt á einni svip-
stundu.
Ollum sem eiga um sárt að binda
vegna þessa hörmulega slyss bið ég
Guðs blessunar.
Við systurnar höfum átt samleið í
rúmlega hálfa öld, sem er dágóður
tími. En þegar ég hugsa til baka er
það sem eitt andartak. Góður Guð
geymi þig, kæra systir. Ég bið al-
mættið að umvefja Guðmund og
drengina þína.
Jóna.
Kæri himneski faðir, á stund sem
þessari reika hugsanir mínar frá
einum stað til annars og ég spyr mig
fjölda spurninga sem enginn mann-
legur máttur hefur svör við. f þessu
blessaða lífsgæðakapphlaupi er ég
víst þátttakandi af lífi og sál og svo
upptekinn að ég sé rétt fram fyrir
tærnar á sjálfum mér. Hringiða dag-
legs lífs rífur mann með sér þar sem
maður hefur engan tíma til eins eða
neins nema jú þess sem er nauðsyn-
legt í það og það skiptið. En skyndi-
lega fæ ég þá sorglegu frétt að
Gerða frænka sé dáin og þá stöðvast
tíminn. Allt það sem skipti mig máli
er núna svo nauða ómerkilegt, að-
eins það eitt að Gerða sé farin frá
okkur á hug minn allan. í annað sinn
á stuttum tíma er frá okkur tekinn
ástvinur með engum fyrirvara. Kæri
Guð, fyrst fékkstu Bigga frænda og
nú hefur þú fengið Gerðu frænku til
þín líka.
Gerða frænka. Það var alltaf svo
gott að koma í heimsókn til þín og
Guðmundar. Þið voruð mér alltaf
svo góð enda voru ófáar ferðirnar
sem ég kom til ykkar í Borgarnes að
hitta Geira og strákana. Ég sé mig í
anda koma aftur og aftur úr njóla-
stríði með Geira inn í miðdegiskaffi
til þín. Þú lagðir mikið upp úr vin-
áttu okkar frændanna en fjarlægðin
og hið daglega amstur færði okkur
örlítið meira hvern frá öðrum. En þú
mundir alltaf eftir mér. Þú hringdir
alltaf í mig og óskaðir mér til ham-
ingju með afmælisdaginn og gleði-
legra jóla. Þú vildir að fjölskyldur
ykkar systkinanna stæðu vel saman
og lagðir alltaf þitt besta af mörkum
til þess. Þegar Biggi dó þjappaði
fjölskyldan sér saman og hélt hver
utan um annan og nú, Gerða, þegar
þú ert líka farin höldum við hver enn
fastar utan um annan. Gerða frænka
var alltaf hress og kát og reyndi að
sjá alla hluti á sem jákvæðastan
hátt. Hún var hrókur alls fagnaðar
og í jólaboðum með fjölskyldu sinni
leið henni afar vel.
Elsku Geir, Siggi og Unnar, við
skulum láta óskir elsku móður ykk-
ar og kæru frænku minnar verða að
veruleika allt til enda veraldar. Kæri
Guðmundur, takk fyrir allt það sem
þú gafst henni Gerðu frænku minni.
Henni leið alltaf vel og var alltaf
glöð í fanginu á þér. Elsku besta
frænka, takk fyrir allt það sem þú
hefur gefið mér í þessu lífi og ég veit
að það kemur að því að við hittumst
seinna í kaffi heima hjá ömmu og
afa, þar sem ég á eftir að hitta bæði
þig og Bigga.
Kjartan.
Ég fékk fréttirnar í gegnum sím-
ann. Ég í Kanada og mamma við
hinn endann, á íslandi. Slæmar
fréttir. Gerða frænka. Hún hafði
tekið á móti mér, þegar ég rembdist
við að komast inn í þennan heim og
nú er hún dáin. Ég man nú ekki
mikið eftir þeirri stund þegar Gerða
tók á móti mér, en ég er henni ævin-
lega þakklátur fyrir að hafa fært
mig hingað, því þessi vist á þessari
jörð hefur verið heljarinnar ævin-
týri. Alveg eins og líf Gerðu og
hennar fjölskyldu, eins og líf okkar
allra.
Hún átti stóran þátt í því ævintýri
þegar ég var að vaxa úr grasi.
Heimili Gerðu, Guðmundar og
strákanna í Borgarnesinu var í
nokkur sumur mitt afdrep frá Mos-