Morgunblaðið - 08.06.1999, Síða 48

48 ÞRIÐJUDAGUR 8. JÚNÍ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
GUÐMUNDUR ANTON
INGVARSSON
+ Guðmundur
Anton Ingvars-
son fæddist í Fram-
nesi í Holtum 7. maí
1913. Hann lést á
sjúkrahúsi Reykja-
víkur 1. júní síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Ingvar Pétur Jóns-
son frá Austvaðs-
holti í Landssveit, f.
21.6.
1940, trésmiður og
bóndi, og Katrín
Jófsdóttir frá Ás-
mundarstöðum 1
Iloltum, f. 23.5. 1872, d. 23.10.
1938, húsfreyja.
Systkin Guðmundar voru:
Kári, f. 1898, d. 1905; Guðrún, f.
1901, d. 1981; Jósefína, f. 1904,
d. 1904; Ólafur, f. 1906, d. 1997;
Magnea, f. 1907, d. 1998; Sig-
urður, f. 1909; Kári ísleifur, f.
1915. Hálfsystkin Guðmundar
frá fyrra hjónabandi Ingvars
voru: Jón, f. 1890, dó í æsku;
Jón Helgi, f. 1891, látinn; Sig-
urður, f. 1892, d. 1971; Magnea,
f. 1894, dó í æsku.
Fyrri kona Guðmundar var
Anna Soffía Jenssen, f. 15.9.
1904, d. 20.7. 1990. Sonur
þeirra er Guðmundur Jens, f.
26.3. 1943, kvæntur
Kristínu Björk Ingi-
marsdóttur og eiga
þau þijú börn,
Magnús Inga, Elín-
rós Onnu og Þóru
Björk.
Árið 1948 kvænt-
ist Guðmundur
seinni konu sinni,
Láru Sigríði Sig-
urðardóttur frá
Hjallanesi í Land-
sveit, f. 14.11. 1915,
d. 24.3. 1995. Synir
Guðmundar og
Láru eru Lýður Sig-
urður, f. 18.8. 1950, og á hann
tvö börn, Ingvar frá fyrra
hjónabandi, móðir hans er Ingi-
björg Guðmundsdóttir, og Láru
Sigríði, sem hann eignaðist með
sambýliskonu sinni Guðlaugu
Narfadóttur. Guðlaug á eitt
barn fyrir, Höllu Birgisdóttur.
Ingi Karl, f. 7.2.1952, eiginkona
hans er Sigrún Vigdís Viggós-
dóttir og eiga þau þrjú börn,
Guðmund Lár, Ásu Sigríði og
Viggó Má. Einnig á Sigrún dótt-
urina Maríu Ingibjörgu Ragn-
arsdóttur.
Guðmundur verður jarðsung-
inn frá Áskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
„Sá sem stöðugur stendur allt til vinnu árið 1941. Guðmundur var
enda, hann mun hólpinn verða.“ eftirsóttur verkmaður, bæði vegna
(Matteus 11-10.) Þessi orð koma dugnaðar og góðrar viðkynningar,
upp í huga mér þegar ég hugsa til en þau einkenni fylgdu honum alla
Guðmundar og lít yfír þau mörgu ævi. Árið 1948 kvæntist Guðmund-
ár sem liðin eru síðan ég kynntist ur elstu systur minni, Láru Sigríði
Guðmundi. Það var í byggingar- Sigurðardóttur, og hófu þau bú-
skap í Reykjavík. Fljótlega byggðu
þau sér snoturt hús að Básenda 2
og þar bjuggu þau lengst af en
keyptu síðan íbúð að Hofteigi 16.
Árið 1990 brugðu þau venjulegum
búskap og vistuðust í hjónaíbúð
fyrir aldraða að Dalbraut 21. Þar
undu þau vel hag sínum, enda vel
að þeim búið, og þar gátu þau sinnt
hugðarefnum sínum og hlýhugur
þeirra til forstöðumanns og starfs-
fólks leyndi sér ekki. Guðmundur
og Lára voru bæði listfeng og
nýttu sér vel aðstöðuna í þjónustuí-
búðunum við Dalbraut. Guðmund-
ur fékkst m.a. við rennismíði og
prýða mörg verk hans heimilið.
Mest helgaði hann sig þó slípun og
vinnslu á eðalsteinum og bjó til ým-
iss konar listmuni, skartgripi og
fleira. Hann útbjó sér vinnuaðstöðu
í kjallaranum og þar eru ókjör eð-
alsteina, bæði íslenskar og erlend-
ar tegundir. Lára, eiginkona Guð-
mundar, andaðist árið 1995 og var
það Guðmundi mikill missir því
sambúð þeirra var með ágætum.
Guðmundur lét þó ekki bugast og
hjálpaði áhugi hans á steinsmíðinni
þar örugglega til.
Þrátt fyrir háan aldur kom andlát
Guðmundar okkur hjónunum á
óvart því stutt er síðan hann gékk
léttfættur um nágrennið og buslaði
sem ungur maður í sundlauginni á
Hrafnistu. Þangað hefur hann og við
hjónin lagt leið okkar þrisvar í viku
um alllangt skeið. Guðmundur var
léttur í tali, athugull og minnugur og
eignaðist hann marga vini og kunn-
ingja. Guðmundi var líka fleira til
lista lagt en smíði úr tré og steinum.
Til dæmis varð hann þekktur fyrir
sínar ágætu pönnukökur og vöfflur
sem hann bakaði oft og gaf gestum
og nágrönnum.
Eftir að við hjónin fluttum á Dal-
braut, í næsta hús við Guðmund,
kynntumst við honum enn nánar en
áður. Hann tók okkur opnum örm-
um og við höfðum daglegt sam-
band. Okkur er sérstaklega kært að
minnast vináttu hans og góð-
mennsku.
Guðmundur og Lára eignuðust
tvo indæla syni, Lýð Sigurð og Karl
Inga, sem báðir eru húsasmíða-
meistarar. Þeir eru báðir kvæntir og
á Lýður tvö börn og Ingi Karl þrjú.
Synir, tengdadætur og barnabömin
hafa sýnt Guðmundi einstaka um-
hyggju og hjálpsemi og hafði hann
oft orð á barnaláni sínu og mat það
mikils.
Þótt Guðmundur væri lífsglaður
kveið hann ekki hinum svo kallaða
dauða sem okkur öllum er búinn.
Hann trúði að í næsta lífi væri vistin
góð og þar mundi hann mæta Láru
sinni og vinum sem þegar eru horfn-
ir til austursins eilífa þar sem hið
skærasta ljós lífgar allt. Þreyttum
manni er svefninn góður og veitir
hvíld frá amstri og þjáningum. Við
söknum Guðmundar en minningin
um góðan dreng yljar okkur og við
biðjum öllum hans nánustu blessun-
ar.
Bergsteinn og Unnur.
Elsku afí okkar.
Takk fyrir alla þá hlýju sem þú
hefur gefíð okkur. Nú ert þú farinn
frá okkur en eftir sitja allar þær
yndislegu stundir sem við höfum átt
með þér, þær munu aldrei gleym-
ast.
Það var sama hvað þú tókst þér
fyrir hendur, það tókst vel. Hvort
sem viðfangsefnið var steinar, viður
eða vinátta. Þú hafðir gaman af því
að fara í ferðalög og tína steina,
stundum fór öll fjölskyldan saman í
dagsferðir, oft í fjörur og munum við
krakkarnir sérstaklega eftir ferðun-
um sem voru farnar til Strandar-
kirkju. Þú sagaðir og slípaðir stein-
ana þína eins og þeir væru demant-
ar og bjóst til fallega skartgripi og
muni úr þeim. í okkar augum eru
þessir steinar einnig demantar.
Amma Lára var með þér í þessari
listsköpun, hún málaði myndir, bjó
til klukkur og krossa úr kuðungum
og margt fleira sem við fengum að
njóta.
Afi okkar, þú hélst glæsilega upp
á 86 ára afmæli þitt, á þinn hógværa
hátt, þar sem þú bakaðir pönnukök-
ur og vöfflur fyrir okkur öll. Ekki
grunaði okkur þá hve skammt þú
ættir ólifað en dauðinn gerir ekki
boð á undan sér.
Við munum geyma allar þær jmd-
islegu og fallegu minningar sem við
eigum um þig í okkar hjarta og þar
munt þú lifa áfram.
Þín afaböm,
María Ingibjörg, Guðmundur
Lár, Ása Sigríður og Viggó Már.
Elsku afi.
Nú ertu farinn frá okkur og farinn
til ömmu sem án efa hefur verið
ánægð að fá þig til sín, vegna þess
að þú varst alltaf svo góður og
hress. Þegar ég hugsa um að þú sért
dáinn rifjast upp margar minningar
sem ég hef átt með þér, t.d. þegar
þú fórst með mér og pabba til
Portúgal, það var rosalega gaman að
fá að hafa þig með okkur þangað.
Ég minnist þess líka þegar ég kom í
heimsókn til þín á Dalbrautina þá
varstu oft búinn að baka vöfflur eða
pönnsur og alltaf varstu með eitt-
hvað handa okkur frændsystkinun-
um.
Mér brá þegar mér var sagt að þú
værir alvarlega veikur og að þú
kæmir ekki aftur heim, vegna þess
að þegar þú varðst einhvemtímann
veikur tók það yfirleitt stuttan tíma
að jafna þig aftur.
Ég veit að þín á eftir að verða sárt
saknað og mér fannst ég heppinn að
hafa átt þig að afa.
Lára Sigríður Lýðsdóttir.
Cia^SsKom
v/ Uossvo0ski»I<jógafA
Sími, 554 0500 '
jiiiiimiiiiiiir
H P
h
H Tt W 1 11* H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
Erfisdrykkjur
•*-
P E R L A N
Sími 562 0200
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áralong reynsta.
Sverrir Olsen,
útfararstjóri
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri
Utfararstofa Islands
Suðurhlíð 35 ♦ Simi 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
SIGURÐUR
MAGNÚSSON
+ Sigurður Magn-
ússon fæddist í
Reykjavík 28. júlí
1950. Hann lést á
gjörgæsludeild
Sjúkrahúss Reykja-
vfkur 31. maí síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru: Magnús
Sigurðsson f. 25.4.
1918, d. 28.3. 1997
og María Sigurðar-
dóttir, f. 2.9. 1929,
d. 18.12. 1990.
Systkini: Kristín
Magnúsdóttir, f. 3.8.
1947; Gunnar Rún-
ar Magnússon, f. 4.9. 1957; Jó-
hann Magnússon, f. 28.5. 1953,
d. 27.4. 1983 og Bima Jóna
Magnúsdóttir, f. 1.3. 1965.
Þegar andlát ber að höndum
Útfararstofan annast meginhluta allra útfara
á höfuóborgarsvæóinu. Þar starfa nú 15 manns
við útfararþjónustu og kistuframleiðslu.
Alúsleg þjónusta sem byggir á langri reynslu
Útfararstofa Kirkjugarðanna ehf.
Vesturhlí8 2-Fossvogi-Sími 551 1266
Sigurður var með
Auði Dagnýju Ge-
orgsdóttur í sambúð
í 17 ár og bjuggu
þau og byggðu í
Bolungavík í 10 ár
og fluttust þaðan til
Reykjavíkur. Þau
eignuðust eina dótt-
ur Maríu Sigurðar-
dóttur, f. 19.11.
1977.
Helstu störf Sig-
urðar vora sjó-
mennska og var
hann atvinnubíl-
stjóri til margra ára
á sendibílastöðinni Þresti.
títför Sigurðar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Elsku pabbi minn. Nú er kominn
tími til að kveðja. Það er bæði sárt
og erfitt að trúa því að þú sért far-
inn frá mér, elsku hjartans pabbi
minn. Þú varst mikið veikur síðasta
hálfa mánuðinn, en veikindin drógu
þig til dauða, ungan mann í blóma
lífsins. Einhvern veginn trúi ég því
ekki ennþá að þú sért dáinn. En
Legsteinar
í Lundi
v/Nýbýlaveg
50LSTE1NAK 564 3555
það veit ég að þér líður vel núna,
elsku pabbi. Þrautargangan loksins
á enda. Ég veit að mamma þín,
pabbi og bróðir hafa tekið vel á
móti þér. Og ég get sætt mig við
það að þér líði vel núna, þar sem þú
ert og þar sem er hugsað vel um
þig. Eg man svo vel eftir því þegar
ég var smástelpa og þú varst í
sendibílaakstrinum, var alltaf svo
spennandi að fá að vera með pabba
í vinnunni. Og alltaf varstu hörku-
duglegur í vinnu, vannst myrkr-
anna á milli og vildir allt fyrir alla
aðra gera.
Svo á seinni árum þegar við
bjuggum í Grafarvoginum og þú
varst í sendibílaakstrinum var ég að
hringja og biðja þig um að keyra
mig hingað og þangað. Og aldrei
sagðir þú nei sama hvað það var
mikið að gera í vinnunni hjá þér. Þú
gerðir allt það sem þú gast fyrir mig
og er ég þér mjög þakklát fýrir það.
Eg man líka svo vel eftir þegar ég
var í Vogaskóla og við bjuggum á
írabakkanum í Breiðholtinu, alltaf
skutlaðir þú mér og Stellu vinkonu í
skólann á morgnana.
Ég mun aldrei gleyma því þegar
ég flutti frá þér og fór að búa í
Keflavík, hvað þú áttir erfitt með að
sætta þig við að litla stelpan þín
væri orðin fullorðin. Þér fannst ég
alltaf vera litla stelpan þín, enda er
það ekkert skrítið, því alveg sama
hvað ég eldist og þroskast mun ég
alltaf vera litla stelpan þín.
Við áttum margar góðar stundir
saman þó að við höfum nú stundum
rifist enda er það ósköp eðlilegt, en
samt sem áður dýrkuðum við alltaf
hvort annað. Alltaf gat ég leitað til
þín þegar mér leið illa, sérstaklega í
haust þegar ég átti virkilega erfitt.
Það þurfti ekki nema eitt símtal, þá
varstu kominn til mín til Keflavíkur
undir eins, alveg sama þótt það væri
hánótt. Við vorum alltaf náin, enda
ég þín einkadóttir og mikil
pabbastelpa. En samt rofnaði sam-
bandið svolítið þegar ég flutti tO
Keflavíkur, en eins og ég segi eitt
símtal og þá varstu kominn. Þú
varst alltaf mínútumaður og það fór
í taugarnar á þér þegar fólk var
óstundvíst.
Ég vil þakka starfsfólki gjör-
gæsludeOdar Sjúkrahúss Reykjavík-
ur fyrir að hafa gert allt sem í þess
valdi stóð til að hugsa vel um og
sinna honum pabba mínum.
Með innilegri þökk fyrir vel unnin
störf.
Megi Guð varðveita þig og geyma,
elsku pabbi. Ég mun alltaf sakna þín
og það verður erfitt að sætta sig við
að þú komir ekki aftur, en ég veit að
einhvern tímann sjáumst við aftur.
Hvfl í friði elsku pabbi. Með þess-
um orðum kveð ég þig.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt,
litogblöð niður lagði, -
líf mannlegt endar skjótt.
Svo hleypur æskan unga
óvissa dauðans leið
sem aldur og ellin þunga,
allt rennur sama skeið.
Innsigli engir fengu
upp á lífsstunda bið,
en þann kost undir gengu
allir að skilja við.
(RPétursson)
Þín eina dóttir,
María.
Mig langar til að minnast Sigga
sem var pabbi Mæju vinkonu minn-
ar og lést 31. maí sl. og kveðja hann
í hijista sinn.
Ég kynntist Mæju í Fellaskóla
þegar við vorum níu ára, og við urð-
um strax bestu vinkonur, þótt Mæja
hafi haldið að ég væri eitthvað skrít-
in, vegna þess að ég vinkaði henni
og kallaði á hana eins og ég væri bú-
in að þekkja hana í mörg ár, en
þannig byrjuðu kynni okkar.
Hann Siggi var alltaf svo hress og
kátur þegar hann hitti mig heima
hjá þeim „vinkonu hennar Mæju
sinnar". Við vorum alltaf svo líkar,
báðar litlar og grannar en með stórt
skap. Og alltaf þegar ég hugsa til
Sigga er mér efst í huga hvernig
hann sá okkur Mæju. Það var alltaf
„litla Mæja og litla Stella".
En síðan fluttu Siggi og Mæja í
Seljahverfið og ég til Svíþjóðar og
þá slitnaði upp úr sambandinu hjá
okkur. En síðan skeði furðulegasti
hlutur, ég flutti aftur heim og byrj-
aði í Vogaskóla og hver tók þá á
móti mér þar? Ég hitti hana Mæju
vinkonu mína aftur, þá bjó hún í
Grafarvoginum en fluttu þau síðan á
Irabakkann þar sem ég bjó líka og
var hann Siggi alltaf svo fús og vilj-
ugur að keyra okkur Mæju í skól-
ann. Og alltaf kom hann vel fram við
vini hennar Mæju sinnar.
Hún Mæja hans Sigga var aUtaf
ljósið í lífi hans og algjör pabbastelpa.
Megi Guð vera sálu þinni náðugur,
elsku Siggi minn, og hvfl þú í friði.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur runninn,
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði’er frá.
(V.Briem)
Ég vil votta þér innilega samúð
mína, Mæja mín. Og megi Guð gefa
þér styrk til að yfirstíga allar þínar
þrautir og sorgir.
Þín vinkona,
Stella.