Morgunblaðið - 23.06.1999, Side 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 23. JÚNÍ 1999 4^
+ Jón Páll Ágnsts-
son fæddist í
Reykjavík 23. októ-
ber 1919. Hann and-
aðist á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 13.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru þau Friðrik
Ágúst Pálmason frá
Hvammi í Laxárdal,
Húnavatnssýslu, og
Sigríður Jónsdóttir
frá Rútstaða-Suður-
koti, Árnessýslu.
Systkini hans voru:
Ásgrímur, Pálmi
Helgi og Guðlaug Jórunn Sig-
ríður, sem eru látin, en eftirlif-
andi eru Kristín Ágústa, Guð-
rún og Sigurjón Magnús.
Fyrri eiginkona Jóns Páls var
Ingibjörg Bjömsdóttir frá Hafn-
arlírði, sem er látin. Þau slitu
samvistir en áttu soninn Bjöm, f.
1944, tónlistarmann, maki Ker-
stin Wallquist Jonsson. Þeirra
böm em: Einar Ingi f. 1982, Sól-
Þegar vorið er komið og sumarið
rétt að byrja virðist allt svo bjart og
fallegt. Trén laufgast, grasið byrjar
að grænka og blómin springa út. Þá
er eins og lífið taki á sig nýja mynd
með væntingum og vonum um
bjarta framtíð og nýja drauma. Allt
verður svo miklu léttara og gleðin
ræður ríkjum frá morgni til kvölds.
En þá er eins og maður gleymi
því að hið óvænta geti bankað á
dyrnar öllum að óvörum og fært
sorgarfregnir.
Lof sé Guði, ljómar dagur
lífgar sólargeislinn fagur
allt um heim, sem heftrn líf.
Gef oss, Drottinn, gott að iðja
gef oss náð að vaka og biðja
vertu styrkur vor og hlíf.
(P. Jónsson)
Elsku pabbi, nú ertu farinn í ferð-
veig María f. 1984 og
Ingrid Cecilia f. 1986.
Síðari eiginkona Jóns
Páls er Svandís Guð-
mundsdóttir frá
Kleifastöðum í Kolla-
firði, Barðasti-andar-
sýslu, sem hann
kvæntist 4. nóvember
1950. Böm þeirra em
1) Eyþór Guðmundur
tæknifræðingur, f.
1949, maki Bryndís
Gísladóttir hjúkran-
arfræðingur, böm
þeirra: Ina Dögg f.
1975, Katrrn Svana f.
1979 og Eyþór Páll f. 1984. 2)
Sveinn tamningamaður, f. 1951,
maki Margrét Magnúsdóttir
þroskaþjálfi, böm þeirra em
Magnús Bjöm f. 1972 og Jón Páll
f. 1973. 3) Sigríður leiðbeinandi, f.
1958, maki Steinar Jónsson bif-
reiðarsljóri, böm þeirra em
Steinunn Ósk f. 1980 og Sigurður
Atli f. 1985.
Jón Páll fæddist á Hverfisgötu
ina löngu, fyrir okkur svo óvænt og
óundirbúið. En einhvem veginn
finnst okkur þegar við lítum til baka
að þú hafir haft það á tilfínninguni
að þetta gæti gerst.
Það er svo skrítið að sjá ekki
gleðina í augunum þínum lengur né
heyra í þér meir, en minningin í
huga okkar mun lifa þótt þú hafir
kvatt að sinni. Við minnumst allrar
þeirrar atorku sem þú sýndir þegar
þú byggðir heimilin okkar í Kópa-
voginum með dugnaði þínum og elju
og kenndir okkur að stíga skrefin í
lífsbaráttuni. Skák var þér hugleik-
in og marga sigra vannst þú á skák-
borðinu eins og þegar sjálfur heims-
meistarinn Max Ove tapaði fyrir
þér einum er hann tefldi fjöltefli hér
á landi. Frímerki voru þitt aðalá-
hugamál og hefur þú gegnum árin
náð að safna einstöku safni af frí-
merkjum, sem þú undir svo vel við
66 í Reykjavík, en fluttist að
Bergþóragötu 20 og síðar 41.
Síðan að Vonarlandi í Sogamýri.
Árið 1929, þegar hannn var 10
ára gamail, fluttist fjölskyldan
að Skúfslæk í Villingaholts-
hreppi í Ámessýslu, en 1934
fluttist fjölskyldan til Hafiiar-
fjarðar og bjó að Ásbúð og
Flensborg.
Jón Páll vann í fyrstu við ým-
iss konar störf, sveitavinnu og
bretavinnu, en 1947 hóf hann
störf við bæjarsúnann í Reykja-
vík þar sem hann varð lúiumað-
ur 1956, súnsmiður 1966 og
súnaflokkssfjóri 1970. Jón Páll
hætti störfúm 1975 vegna veik-
inda.
Á súium yngri ámm var Jón
Páll virkur félagi í kariakómum
Þröstum í Hafnarfirði og skákfé-
lagi Hafnarfjarðar, þar sem
hann varð skákmeistari. Á
starfsáram sínum þjá bæjarsún-
anum var hann oftsinnis bæði
skák- og hraðskákmeistari. Jón
Páll var einn af frumbyggjum
Kópavogs frá 1953 til 1975.
Utför Jóns Páls fer fram frá
Búsfaðakirkju í dag, miðviku-
daginn 23. júní, og hefst athöfn-
in kl. 13.30.
fram til síðustu stundar. Nú getur
þú áfram raðað frímerkjum á nýjum
stað, eða teflt við frægu skákmeist-
arana, eða tekið lagið, en það gerðir
þú svo mikið á þínum yngri árum.
Síðustu árin hugsaðir þú svo vel
um móður okkar. Þú hafðir svo oft
miklar áhyggjur af henni og veik-
indum hennar.
Allan sólarhringinn varstu til
staðar til að hjálpa henni þegar hún
þurfti á þér að halda. Núna þarft þú
ekki að hafa áhyggjur af henni leng-
ur því við munum hugsa vel um
hana.
Við þökkum þér með hlýju og
gleði fyrir öll árin sem við áttum
saman og allar góðar minningar
sem sækja á hugann.
Við minnumst þín sem besta
pabba. Guð geymi þig.
Eyþór, Sveinn, Sigríður
og Björn.
JÓN PÁLL
ÁGÚSTSSON
+ Stefán Kristinn
Sveinbjörnsson
fæddist í Reykjavík
23. júní 1919. Hann
lést á Landspítalan-
um 20. apríl síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Hall-
grímskirkju 3. maí.
í dag, 23. júní, hefði
okkar ástkæri afi Stef-
án Kristinn orðið átt-
ræður og langar okkur
að minnast hans.
Minningar okkar
systkinanna um afa
okkar eru órjúfanlega tengdar hús-
inu á Njarðargötu 45 þar sem hann
átti heima mestallt sitt líf. Þangað
fluttist hann á unglingsárunum með
foreldrum sínum og bjó svo áfram í
húsinu eftir að hann stofnaði sitt
eigið heimili og fjölskyldu með Ollu
ömmu og áttu þau þar saman gæfu-
ríkt líf allt fram á síðustu stund,
enda var hjónaband þeirra ávallt
gott. Þar ólu þau upp fjögur börn
sem flest byrjuðu sinn búskap í ris-
inu á Njarðargötunni og mörg okk-
ar fjórtán bamabama bjuggum þar
með foreldmm okkar fyrstu æviár-
in, sum okkar hafa svo einnig hafið
sinn eigin búskap í þessu sama risi
á undanfömum árum.
Njarðargata 45 lætur ekki mikið
yfir sér -en fyrir fjölskyldu okkar
hefur það alltaf haft tilfinningalegt
gildi vegna þess að allt frá upphafi
þegar langafi okkar Sveinbjörn
byggði það hefur það verið höfuð-
setur fjölskyldunnar þar sem við
höfum deilt bæði gleði- og sorgar-
stundum í gegnum tíðina. Afa þótti
alltaf vænt um húsið og hann var
duglegur að halda þvi við enda var
hann veggfóðrara-
meistari líkt og faðir
hans. Ógleymanleg
vora jólin þar sem öll
fjölskyldan kom alltaf
saman á aðfangadags-
kvöld, borðaði saman
og opnaði pakka sem
var hlaðið í kringum
litla jólatréð hennar
Ollu ömmu. Það var oft
mikið fjör í litlu stofun-
um á Njarðargötunni.
Afi var listrænn
maður á ýmsan hátt.
Tónlistin var honum í
blóð borin og var hann
mikill tónlistarannandi og hafði
áhuga og þekkingu á klassískri tón-
list, einkum óperam og þó sérstak-
lega tenórsöng sem hann hafði
mikla unun af að hlusta á. Þá hafði
hann einnig mjög gaman af að spila
á harmónikuna sína sem hann gerði
svo listavel. Sérstaklega eru okkur
minnisstæð ein jólin fyrir nokkram
áram þegar hann tók upp nikkuna
og spilaði jólalögin langt fram á
kvöld við mikla kátínu litlu barn-
anna sem sungu og dönsuðu með.
Kiddi afi var einstaklega flinkur
teiknari en af hógværð sinni gerði
hann ekki mikið úr því. Hann hefði
þó án efa getað náð langt á þeirri
braut ef hann hefði lagt það fyrir
sig.
Ógleymanleg era þau fjölmörgu
ferðalög sem fjölskyldan fór í sam-
an um landið á sumri hverju. Afi
hafði alltaf sérstaklega gaman af
þessum ferðum og hann naut þess
að vera með fjölskyldu sinni úti í
náttúranni þó að hann væri mikið
borgarbarn, enda alinn upp í
Reykjavík þar sem hann bjó allt sitt
líf.
í okkar augum var hann Kiddi afi
einstakur, ávallt léttur í lund og
geislandi af lífsgleði. Það var ein-
stakt hvað hann varðveitti vel barn-
ið í sér, alltaf var stutt í góða skapið
og hann gantaðist mikið við alla,
ekki þó síst okkur krakkana, sem
við höfðum gaman af.
Elsku afi, það var svo sárt að
þurfa að kveðja þig, þú varst tekinn
svo skyndilega frá okkur, miklu fyrr
en við áttum von á.
Huggun okkar era allar góðu
minningamar sem við hvert og eitt
okkar eigum um þig. Við munum
varðveita þær og þær munu lifa í
hjarta okkar að eilífu.
Við viljum þakka þér fyrir allar
ógleymanlegu stundirnar sem við
áttum með þér og fyrir umhyggjuna
sem þú sýndir okkur á þinn einlæga
hátt. Við kveðjum þig með miklum
söknuði.
Guð blessi þig, afi. Hvfl í friði.
Hvert örstutt spor var auðnuspor með þér,
- hvert andartak er tafðir þú þjá mér
var sólskinsstund og sæludraumur hár,
minn sáttmáli við guð í þúsund ár.
Hvað jafnast á við andardráttinn þinn?
Hve öll sú gleði er fyr naut hugur minn
er orðin hljómlaus utangátta og tóm
hjá undrinu að heyra þennan róm,
þjá undri því, að h'ta h'tinn fót
í litlum skóm, og vita að heimsins grjót
svo hart og sárt er honum fjarri enn,
og heimsins ráð sem brugga vondir menn,
já vita eitthvað anda hér á jörð
er ofar standi minni þakkargjörð
í stundareUífð eina sumarnótt.
Ó alheimsljós, ó mynd sem hverfur skjótt
(Halldór Laxness.)
Elsku amma, hugur okkar er hjá
þér. Við höfum öll misst mikið, en
missir þinn er mestur. Við biðjum
góðan guð að gefa þér styrk.
Einar Kristinn, Elúiborg
og Kristín Grúa.
STEFAN KRISTINN
SVEINBJÖRNSSON
Afi er og verður í minningu okk-
ar hress og glaður. Hann var alltaf
í góðu skapi og við gátum ávallt átt
von á að mæta honum eldsnemma
að morgni í göngutúr um miðbæ-
inn. Hann var hlýr og góður við
okkur systkinin og kenndi okkur
ýmislegt, svo sem að leysa frímerki
af umslögum og þurrka þau.
Elsku afi okkar, takk fyrir öll ár-
in og gleðistundirnar sem við átt-
um saman. Við munum sakna þín
mikið en þú munt alltaf lifa í minn-
ingum okkar.
Pótt kveðji vinur einn og einn
og aðrir týnist mér,
ég á þann vin, sem ekki bregzt
og aldrei burtu fer.
Þó styttist dagur, daprist ljós
og dimmi meir og meir,
ég þekki ljós, sem logar skært,
það ljós, er aldrei deyr.
Þótt hverfi árin, líði líf,
við líkam skilji önd,
ég veit, að yfír dauðans djúp
mig Drottins leiðir hönd.
í gegnum líf, í gegnum hel
er Guð mitt skjól og hlíf,
þótt bregðist, glatist annað allt,
hann er mitt sanna líf.
(Margrét Jónsdóttir)
fna Dögg, Katrín
Svana og Eyþór Páll.
Elsku afi, við gleymum þér
aldrei, þínu káta brosi og kímni.
Sama hvað gekk á þá gastu alltaf
brosað og hlegið. Það var alltaf svo
gott að koma til ykkar ömmu, þú
sast iðulega við skrifborðið með frí-
merkin fyrir framan þig. Pípan þín
var sjaldan langt undan, oftast á
horninu á skrifborðinu. Það var
alltaf eitthvað sérstakt við það að
koma heim til ykkar, alltaf þessi
ilmur af pípunni, honum gleymum
við aldrei. Takk fyrir að leyfa okk-
ur að kynnast þér.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
Gekkst þú með Guði,
Guð nú þér fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Steinunn Ósk og
Sigurður Atli.
Þegar okkur var tjáð að afí væri
veikur tókum við það sem sjálf-
sögðum hlut að hann myndi ná sér
og við myndum hitta hann fljótt
aftur, glaðan og kátan, eins og
hann alltaf var. En síðan fengum
við þær sorgarfregnir að hann væri
farinn frá okkur. Það var mjög
erfitt að sætta sig við það að afi
væri dáinn og þurftum við nokkra
daga til að átta okkur á því. Þá fór-
um við að hugsa um allar góðu
stundirnar sem við áttum með hon-
um, sem við munum geyma í minn-
ingunni. Nú kveðjum við þig með
mikilli sorg og biðjum Guð að
geyma þig.
Vertu blessaður og sæll, elsku
afi okkar.
Dagur líður, fagur, fríður, .
flýgur tíðin í aldaskaut.
Daggeislar hníga, stjörnurnar stíga
stillt nú og milt upp á himmnabraut.
Streymir niður náð og friður,
Nú er búin öll dagsins þraut.
(V. Briem.)
Magnús Björn og Jón Páll.
Þær eru stundum kaldar skúr-
irnar á vorin og í þessum júnímán-
uði hafa þær verið óvenju kaldar
og dimmar svo stundum hefur nær
því slegið myrkri á miðjan dag. Á
einum slíkum degi veiktist Jón Pálþ-
Ágústsson og átti þá ekki aftur-
kvæmt til lífs hér á jörð.
Við hjónin kynntumst Jóni og
konu hans Svandísi Guðmundsdótt-
ur og fjölskyldu þeirra fyrir 20 ár-
um þegar Steinar sonur okkar og
Sigríður dóttir þeirra gengu í
hjónaband.
Síðan höfum við átt margar
ánægjustundir saman. Fas Jóns
einkenndist af hlýju og glaðværð
og það var gott að koma til þeirra
hjóna. Við eigum nú líka sameigin-
lega tvö barnaböm sem hafa veitt
okkur öllum gleði.
Á seinni árum bilaði heilsa þess-
ara ágætu hjóna. Þrátt fyrir van-
heilsu hjúkraði Jón konu sinni afe-
alúð síðustu árin. Þar naut hann '
hjálpar og umhyggju dóttur sinnar
sem alltaf hefur verið dygg stoð
foreldra sinna. Er ég þó ekki að
vanmeta þá hjálp sem synir þeirra
og tengdadætur hafa veitt þeim.
Við munum ætíð minnast með
þakklæti þeirra stunda sem við átt-
um saman. Eftirfarandi línur
Stephans G. Stephanssonar viljum
við gera að okkar:
I rökkrinu sjálfboðinn sest ég hjá þér ^
og syng til þín, viljirðu hlýða.
Pó bót sé það smá, þeim sem einmana er
við andvökur sínar að stríða,
að heyra að vísan mín vaki hjá sér,
kann viðdvöl sú hraðar að líða.
Þó sigli ei harmtreginn huggun í strand
- þó hverftdt sé rof milli stafna -
því söknuður byggir upp bróðernisland,
þar blíðvildir alhugum safna.
Hann samtengir hjörtun í heimilis-band
og hann gerir mennina jafna.
Og sá er ei liðinn, sem innvafínn er
í æviþátt lifandi vina.
Og enginn með sigurlaun fegurri er
en frænd-ást og ná-vinganina.
Því kunnugra alúð að ávinna sér '
er yfrið - hvern varðar um hina?
Á ástvina moldum grær minningin hlý
og minjamar, stærri en oss dreymd’um.
Við berum á höndum oss huganum í
hvert hohustuverk, sem við geymdum.
Þá yngist hver vinsemd og velgerð á ný,
þá vekst upp hver þökk, sem við gleymdum.
Þó döpur sé einstæðing dagseturs töf
og dimmt eftir slokknuðu yndin,
sem sólskinið allt væri ginninga gjöf
sú gleðinnar uppsprettu lindin -
skín unaðarminning frá ástvinar gröf,
svo ennþá slær kveldroða á tindinn.
Með innilegum samúðarkveðjunv
til fjölskyldunnar. Guð blessi ykkur
öll og styrki.
Emilía og Jón.
t
Ástkær dóttir okkar, systir og barnabarn,
BENEDIKTA ÓLAFSDÓTTIR,
Dvergaborgum 5,
lést á Líknardeild Landspítalans laugardaginn
19. júní.
Útförin fer fram frá Seljakirkju mánudaginn
28. júni kl. 13.30.
Ólafur Benediktsson, Móeiður Jónsdóttir,
Jón Ingi Ólafsson,
Kristín Ósk Ólafsdóttir,
Óli Ben Ólafsson,
Ingigerður Eiríksdóttir, Jón Ingvarsson.