Morgunblaðið - 23.06.1999, Page 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 23. JÚNÍ 1999 4^
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
M býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með oh'u,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur)
Elsku Helgi og ÓM Raggi, afi,
systkini og aðrir ástvinir, við vott-
um ykkur okkar dýpstu samúð.
Minning Diddu frænku mun alltaf
vera með okkur.
Lovísa og Katrín Jónsdætur.
í amstri hversdagsins er okkur
mannfólkinu ósköp gjarnt að taka
lífinu sem sjálfsögðum hlut. Hugur-
inn er jafnan bundinn við allt þetta
veraldlega sem við erum að fást við.
Þar á dauðinn ekki sæti. En þegar
hann ryðst inn í líf okkar skynjum
við hve erfitt það getur verið að
vera manneskja. Þannig var mín til-
finning þegar mér barst fregnin um
lát Diddu. Hugurinn leitar að
myndinni sem ég á af Diddu; mynd-
inni af henni þar sem hún stendur í
eldhúsinu sínu kaldan föstudag í
mars á okkar síðasta fundi. En
hvemig sem ég reyni get ég ómögu-
lega munað hvað okkur fór á milli
þennan föstudagseftirmiðdag.
Órugglega vai- ekki spjallað um
dauðann eða hve erfitt væri að lifa,
því Diddu var ekki tamt að tala um
líðan sína eða veikindi. Miklu lík-
legra er að komandi vor og framtíð-
in hafi verið til umræðu.
Tengsl okkar Diddu voru í gegn-
um Helga sem hafði dvalið sem
sumardrengur í sveit hjá okkur
löngu fyrir mitt minni og eftir það
fannst fjölskyldunni hún eiga stóran
hlut í honum. I mínum huga fylgdi
Didda Helga og sem bam leit ég
mikið upp til hennar. Þau vora þá
gift og búin að eignast Ólaf Ragnar.
Seinna átti ég þess kost að dvelja
hjá þeim Diddu og Helga einn vetur
þegar ég hóf nám í menntaskóla í
Reykjavík. Þá kynntist ég Diddu
vel. Hve góð kona hún var og hve
heilbrigðar og skynsamlegar skoð-
anir hennar vora. Hve raunsæ,
ákveðin og dugleg hún var.
Hún gerði miklar kröfur til sjálfr-
ar sín og að sama skapi til annarra.
Þennan vetur vora þau nýflutt í
húsið sitt og það var lærdómsríkt að
fylgjast með hvemig hún af smekk-
vísi og skynsemi valdi umgjörð í
kringum þau þijú. Hjá þeim Diddu
og Helga leið mér vel. Hún var frá-
bær kokkur og allur matur var góð-
ur matur og gimilegur hjá henni
enda vaxtarlag mitt í samræmi við
það eftir veturinn. Þegar ég vildi
kenna henni um það hló hún og
sagði mig sjálfa bera ábyrgð á því,
sem var alveg rétt.
Síðan era liðin tæp tíu ár og eftir
því sem árin líða átta ég mig á því
hve sterk áhrif hún hafði á mig.
Þessi ár hefur mér ósjaldan orðið
hugsað til hennar þegar vanda hef-
ur borið að höndum. Við það hefur
allur vandi orðið að smámunum. I
hennar huga hefði það verið verk-
efni sem bar að leysa en ekki til að
æðrast yfir. Hún hvatti mig líka til
að njóta lífsins á meðan ég gæti.
Þessa síðustu daga hefur hugurinn
reikað víða og við það hefur mér
orðið ljóst hve mannbætandi það er
á mótunarskeiði unglings að eiga
samleið með slíkri manneslqu. Eg
mun alla tíð verða Diddu þakklát;
þakklát fyrir að vísa mér veg til
þroska. I huga mér geymi ég allar
góðu stundirnar með henni og þrátt
fyrir að minnið bregðist mér við að
rifja upp þennan kalda dag í mars,
veit ég að okkar síðustu samræður
hafa ekki verið mér til einskis.
Hennar hetjulegu baráttu er lokið
en eftir stendur minning; minning
um einstaka manneskju.
Eg og fjölskylda mín biðjum guð
að styrkja þá feðga og aðra að-
standendur.
Guðrún Þorleifsdóttir.
Viljir þú sjá hvað veröldin
veitir misjafnt gengi.
Settu þig í sessinn minn
og sittu þar dálítið lengi.
(GÞ)
I góðri bók er getið um nýjan
himin og nýja jörð. Það mun vissu-
lega verða yndislegur staður, staður
með blómskrýddum völlum, fagur-
grænum engjum og fegurð í anda
og sannleika. Það er gott til þess að
hugsa að skapari heimsins hafi
hugsað öllum þeim, sem okkur þyk-
h- vænst um, slíkan stað til dvalar
með sér í eilífu ríki hans, sem allt
veit og skilur. Hann sem vonir okk-
ar benda til og við treystum í bams-
legu trausti þegar allt virðist hand-
an okkar skilnings, þegar okkur
brestur styrk, afl og þrek.
Það er alltaf erfitt að kveðja góð-
an vin hinstu kveðju. Vin sem hafði
til að bera ótakmarkaða hjálpsemi
og þolinmæði. Við Bergljót kynnt-
umst þegar ég hóf störf hjá Lands-
banka Islands í skipulagsdeild. Þeg-
ar lokið var við að kynna mig fyrir
starfsfólkinu, eins og þá var siður,
man ég að þáverandi skipulagsstjóri
sagði við mig, að ef mig vantaði ein-
hverjar upplýsingar varðandi deild-
ina, þá ætti ég að snúa mér til henn-
ar Bergljótar, hún vissi hvar hlut-
imir væru.
Það var gaman að fá að fylgjast
með framgangi byggingamála hjá
Bergljótu, þegar þau hjón fengu út-
hlutað raðhúsalóð í Seláshverfinu.
Það sýndi sig vel þar hvað þau hjón
vora skemmtilega samhent, bæði
hvemig staðið var að byggingar-
framkvæmdum og vali á byggingar-
efiú, sem allt var gert af smekkvísi
og mikilli kostgæfni. Það var ekki
svo sjaldan á byggingartímanum,
þegar rætt var um hvaða iðnaðar-
mann þau ætluðu að fá í það og það
verldð, að Bergljót sagði: „Hann
Helgi ætlar að gera þetta, hann ger-
ir þetta best,“ sennilega minnug
máltækisins „sjálfs er höndin holl-
ust“. Þá vissum við, að betur var
ekki hægt að hugsa sér verkið gert,
að hennar mati. Sýndi það einnig
traustið sem hún bar ætíð til eigin-
manns síns.
Bergljót var mikil félagsvera sem
m.a. sýndi sig í hvað hún lagði mikið
uppp úr því að nauðsynlegt væri
fyrir starfsmenn deildarinnar að
koma saman vikulega til skrafs og
ráðagerða bæði hvað snerti bein og
óbein málefni deildarinnar. Var þá
oft boðið þeim hönnuðum og iðnað-
armönnum sem vora að vinna fyrir
bankann þá stundina. Bæði náðum
við betra sambandi við bygginga-
mennina og þá ekki síst að hlutimir
vora framkvæmdir af góðum hug og
af meiri skilvirkm.
Minningamar era margar sem
koma mér í huga eftir tæplega
tveggja áratuga samstarf og bera
vott um ljúfa en ákveðna konu sem
kunni sérdeilis vel til verka og var
kunnáttumanneskja í öllu því sem
hún tók sér fyrir hendur. Einstak-
lega þolinmóð og skilningsrík í sam-
skiptum við annað fólk, en umfram
aUt ráðagóð og ákveðin. Ósérhlífin
var hún og jafnvel þá er meinvættur
hennar var farinn að taka sinn toU,
efldist hún ef eitthvað var tíl allra
verka.
A kveðjustund stendur minningin
um Bergljótu ljósUfandi umvafin
þeirri birtu sem stafaði frá henni í
lífi og starfi. Þessari harðduglegu
og fómfúsu baráttukonu sem lúta
varð að lokum í lægra haldi fyrir
þessum þráláta illkynja sjúkdómi. I
yfir tuttugu ár hafði Bergijót staðið
í hatrammri baráttu við þetta mein í
líkama sínum sem framan af virtist
vera svo staðbundið, að læknamir
virtust geta haldið því í skefjum. Því
minnist hver sem naut samfylgdar
við hana um lengri eða skemmri
tíma þess fádæma hugrekkis sem
einkenndi hana alla tíð í rimmu
hennar við sjúkdóminn meinviljaða.
Um leið og ég kveð Bergljótu vin-
konu mína vil ég senda samúðar-
kveðjur til Helga eiginmanns henn-
ar, sonar þeirra Ólafs Ragnars, svo
og annarra ástvina.
Baldur Friðriksson.
Elsku Bergljót mín, löng og ströng
veikindabarátta er að baki. Sár er
söknuðurinn en gott er til þess að
vita að þjáningum þínum er lokið.
Vinátta okkar hófst er ég byrjaði að
starfa í Landsbankanum fyrir nítján
árum. Aldrei bar skugga á þessa vin-
áttu. Hún var alltaf sönn. Endalaust
gátum við rifjað upp gamlar minn-
ingar sem nú ylja manni um hjarta-
rætur. Því miður get ég ekki verið
við útfór þína og þykir mér það sárt.
Minningin um yndislega manneskju
mun lifa um ókomna framtíð. Takk
fyrir allt, Bergljót mín.
Hvíl þú í friði.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnastþér.
(Ingibj.Sig.)
Við Snorri sendum eftirlifandi
ættingjum og vinum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Brynja Leósdóttir.
ÚTFARARST OFA
HAFNARFJARÐAR
Stapahrauni 5, Hafnarfirði, sími 565 5892
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
LEGSTEINAR Marmari
Islensk framleiðsla Granít
Vönduð vinna, gott verð Blásryli
Sendum myndalista Gabbró
MOSAIK Líparít
Hamarshöfði 4, 112 Reykjavík
sími 5871960, fax 5871986
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
INGIBJÖRG BERGMANN
EYVINDSDÓTTIR,
Grensásvegi 56,
lést sunnudaginn 20. júní.
Kjartan L. Pálsson og fjölskylda,
Herborg Pálsdóttir og fjölskylda,
Sigurður Páll Tómasson og fjölskylda.
- *
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
HELGI J. SVEINSSON,
Hrafnistu,
áður Þorragötu 7,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum þriðjudaginn 22. júní.
Sigríður Sigurðardóttir,
Sigurður Helgason, Peggy Oliver Helgason,
Sveinn Gunnar Helgason,
Ágústa Helgadóttir, Jón Karl Einarsson,
Jóhann Helgason, Þórhildur G. Egilsdóttir,
Helgi S. Helgason, Steinunn Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Móðir okkar og tengdamóðir,
INGA JÓNA KARLSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Hlíð,
Akureyri,
lést þar mánudaginn 21. júní sl.
Sigríður Guðmundsdóttir, Trausti Aðalsteinsson,
Margrét Guðmundsdóttir, Örn Höskuldsson,
Ragnheiður Guðmundsdóttir, Friðrik Páll Jónsson,
Auður Guðmundsdóttir.
+
Elskulegur eiginmaður minn og faðir okkar,
SÆMUNDUR R. ÓLAFSSON,
Vesturbergi 78,
Reykjavík,
andaðist á hjartadeild Sjúkrahúss Reykjavíkur
aðfaranótt sunnudagsins 20. júní.
Jarðarförin auglýst síðar.
Margrét Rögnvaldsdóttir
og börn hins látna.
+
Elskuleg eiginkona mín,
ERLA Ó. BERGSVEINSDÓTTIR BENUM,
lést á sjúkrahúsi sunnudaginn 20. júní.
Útför hennar verður gerð þriðudaginn 29. júní
frá Tromsö.
Jörgen Benum,
Gabbrovegen 1,
Krokeidaien,
9022 Tromsö.
+
Hjartkær móðir min, tengdamóðir, amma og
langamma,
FRÍÐA ÞORGILSDÓTTIR,
áður Stigahlíð 32,
andaðist á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund
að morgni þriðjudagsins 22. júní.
Jarðarförin verður tilkynnt síðar.
Auður Eydal, Sveinn R. Eyjólfsson
og fjölskylda.