Morgunblaðið - 26.06.1999, Blaðsíða 50

50 LAUGARDAGUR 26. JÚNÍ 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Benedikt Grétar
Ragnarsson
fæddist í Vest-
mannaeyjum 22. júlí
1942. Hann andað-
ist á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 20.
júní siðastliðinn.
Foreidrar hans
voru Rjignar Bene-
diktsson, verkstjóri,
frá Borgareyri í
_*> Mjóafirði, og Guð-
munda Valgerður
Jónsdóttir, húsmóð-
ir, frá Búrfelli í
Hálsasveit. Þau
bjuggu allan sinn búskap í Vest-
mannaeyjum, en eru bæði látin.
Systur Benedikts eru Valgerð-
ur, húsmóðir, gift Indriða Ket-
ilssyni, bónda á Ytra-Fjalli í Að-
aldal, og María Ragnhildur,
húsmóðir og fiskverkakona í
Vestmannaeyjum, gift Sigurjóni
Arnari Tómassyni bifvélavirkja.
Benedikt kvæntist Sigrúnu
Þorláksdóttur hinn 16. ágúst
1975. Sigrún er fædd 9. mars
1945. Foreldrar
hennar eru Þorlákur
Sigurbjörn Sigur-
jónsson, bifvélavirki,
frá Tindum í Svina-
vatnshreppi, og kona
hans Gróa Bjarney
Helgadóttir, húsmóð-
ir, frá Forsæti í
Landeyjum. Þorlákur
er látinn. Börn Bene-
dikts og Sigrúnar
eru: 1) Iða Brá, við-
skiptafræðingur, f.
10. nóvember 1976.
Sambýlismaður
hennar er Einar Þór
Guðjónsson, rekstrarfræðingur,
f. 17. maí 1972. Þau eru búsett í
Kópavogi. 2) Ragnar, vélstjóra-
nemi við Framhaldsskólann í
Vestmannaeyjum, f. 10. maí 1981,
búsettur í Vestmannaeyjum. Áð-
ur átti Sigrún tvö börn sem Bene-
dikt ól upp sem sin eigin. Þau
eru: 3) Bjarney Sif Ólafsdóttir,
leirlistakona, f. 4. júlí 1963. Eig-
inmaður hennar er Ólafur Björg-
vin Pétursson, bifreiðastjóri, f.
26. desember 1958. Þau eiga
þijú börn, Karel Pétur, Kamillu
Rún og Stefán Víði, og eru bú-
sett í Reykjavík. 4) Óskar Örn
Ólafsson, skipstjóri í Vest-
mannaeyjum, f. 20. júlí 1967.
Eiginkona hans er Erla Gísla-
dóttir, nuddari, f. 2. ágúst 1969.
Þau eiga tvær dætur, Gígju og
Birtu.
Benedikt lauk prófi frá Gagn-
fræðaskóla Vestmannaeyja
1959 og stundaði sjómennsku i
eitt ár. 1960 réðst hann sem
skrifstofumaður hjá Skipaút-
gerð rikisins í Vestmannaeyj-
um. Haustið 1961 fór hann til
Danmerkur í lýðháskóla og síð-
an í bókhaldsskóla. Vorið 1963
hóf hann störf sem gjaldkeri hjá
Sparisjóði Vestmannaejja, síð-
an sem skrifstofustjóri og loks
sem sparisjóðsstjóri frá 1974 til
dánardags. Einnig var hann í
bankaskóla i Englandi
1966-1967.
Benedikt var félagi í Akóges í
Vestmannaeyjum, Bridsfélagi
Vestmannaeyja, Golfklúbbi
Vestmannaeyja og í félagi
bjargveiðimanna og stundaði
veiðar í Suðurey um árabil.
Útför Benedikts fer fram frá
Landakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
BENEDIKT G.
RAGNARSSON
Elsku hjartans pabbi minn. Mikið
er þetta skrýtið, ég held að ég átti
mig ekki á þessu enn. Mér líður svo
einkennilega. Þegar ég frétti um
andlát þitt var það fyrsta sem ég
vonaði að ekki væri líf eftir dauðann
því ég vorkenndi þér svo að vera
einn fi-á okkur öllum því þú varst
ekki tilbúinn að deyja svona ungur.
Sú hugsun hefur breyst nú sem bet-
ur fer. En eitt af því síðasta sem þú
sagðir við mig var: „Iða mín, sjáðu
allt gamla fólkið héma sem enginn
heimsækir.“ Ég veit að þú hefðir
aldrei unað þér á slíkri stofnun þvl
þú varst í fiillu fjöri, hafðir aldrei
verið veikur og stundaðir golf og
göngur af miklum krafti og hafðir
mikinn þrótt og þrek. Þær voru ófá-
ar fjallgöngumar og fjöruferðimar
sem við fómm í saman og alltaf var
tekið nesti með, því litlum stelpum
finnst það svo gaman.
Elsku pabbi minn, ég þakka þér
fyrir það hvað þú varst mér alveg
óskaplega góður. Samband okkar,
fóður og dóttur, var alveg einstakt
og það vita allir sem okkur þekktu.
Gott dæmi um það var að fyrsta orð-
ið sem ég sagði var pabbi. Ég dýrk-
aði þig og þú dýrkaðir mig og ég veit
það alveg vegna þess að við gátum
alltaf tjáð hvort öðru tilfinningar
okkar. Það era ekki margir menn að
ég held sem geta haldið í hönd bam-
anna sinna og tjáð þeim væntum-
þykju sína en það gast þú. Ég á eig-
inlega engin orð til að lýsa þér, elsku
pabbi minn. Ég vil þakka þér fyrir
allan þann tíma og athygli sem þú
hefur alltaf veitt mér. Ég hef alltaf
fengið þá athygli sem ég hef þurft
frá þér og þú hefur ávallt stutt svo
vel við bakið á mér. Þér var svo mik-
ið kappsmál að ég gengi menntaveg-
inn og varst svo stoltur þegar ég
ákvað að fara frá Eyjum, ekki orðin
16 ára, í Versló. Mér finnst samt
eins og þú hafir vitað örlög þín. í
vetur þegar ég var að velta því fyrir
mér að geyma lokaritgerðina mína
fór það mjög fyrir bijóstið á þér.
Þetta var þér svo mikið kappsmál að
ég var hætt að skfija það. Það er svo
einkennilegt að þú skulir fara frá
mér daginn eftir útskriftina. Þú
varst svo stoltur þegar ég kom með
einkunnimar mínar eftir útskriftina
á laugardaginn og þú gafst mér svo
fallegt hálsmen og fallega orðað
kort sem ég mun geyma alla ævi. Þú
varst alltaf mjög sanngjam við okk-
ur bömin. Eitt atvik um sanngimi
þína gagnvart okkur hverfur mér
seint úr huga. Mamma var ekki
heima og Raggi bróðir var að fara á
skólaskemmtun. Við voram ósátt
um það hvemig hann ætti að vera
klæddur á skemmtuninni. Ég held
reyndar að þetta hafi verið í eina
skiptið sem við vorum ósátt. Ég fór
^ út um kvöldið í fylu, en þegar ég
kom heim sast þú og beiðst eftir
mér og baðst mig afsökunar á þessu
og viðurkenndir að ég hefði haft rétt
fyrir mér. Það er erfitt fyrir mann
að þurfa að biðja 15 ára dóttur sína
afsökunar en það gerðir þú samt og
ég mun aldrei gleyma þessu og ég
ætla mér að ala bömin mín upp eins.
Þú talaðir nefnilega alltaf við okkur
eins og fullorðið fólk. Verst þykir
mér að bamið sem ég ber undir belti
fær aldrei að kynnast elskulegum
afa sínum, sem lifði fyrir konu sína,
böm og bamaböm. Og það verða
erfið jólin þegar það verður enginn
sem þykist ekki geta opnað pakkana
sína heldur þurfi sérstaka hjálp frá
bamabömunum sem ljóma af gleði
með glettnum afa sínum.
Elsku pabbi, ég veit ekki hvaðan
ég fæ þennan styrk sem ég hef
núna. En ég held að það skýrist af
því hvemig samband okkar var. Við
voram svo miklir vinir og áttum
aldrei neitt óútrætt og voram svo
sátt hvort við annað. Það er ómetan-
legt á svona stundu. Missir mömmu
er mikill. Hún missir ekki aðeins
eiginmann sinn heldur besta vin
sinn. Hjónaband ykkar var alveg
einstakt. Þú varst alltaf svo góður
við hana og sást til þess að við vær-
um það einnig. Ef það liðu of margir
dagar á milli þess að ég hringdi í
mömmu hringdir þú í mig og minnt-
ir mig á það. Þú sagðir að ég myndi
skilja það síðar. Mér finnst mjög
sérstakt að þú hafir gefið mömmu
hring eftir ferðalag ykkar til Noregs
fyrir skömmu og viljað þakka henni
fyrir að koma með þér í þessa ferð.
Um hvaða ferð þú varst að tala veit
ég ekki en mig granar að það hafi
verið lífsferðin vegna þess að ekki
þurfti að draga hana mömmu með til
Noregs. Missir Bjameyjar og
Oskars er einnig mikill. Þú ólst þau
alltaf upp sem þín böm og þú varst
líka pabþi þeirra. Það er líka erfitt
fyrir Ragnar að missa pabba sinn
svona ungur en hann mun hugsa vel
um hana mömmu og er þegar byij-
aður.
Elsku pabbi, ég vorkenni þér svo
að vera dáinn. Að lokum vil ég
þakka fyrir það yndislega uppeldi og
þá miklu ást sem þú veittir mér.
Megi guð vera með þér og okkur öll-
um þegar við áttum okkur á því að
þú ert farinn.
Þín elskandi dóttir,
Iða Brá.
Elsku pabbi. Það er skrýtið til
þess að hugsa að þú sért farinn frá
mér. Þú varst mér alltaf svo góður
enda þótt í seinni tíð hefðum við
alltaf haft mikið til að þrasa um. Þú
hafðir alveg einstaklega gaman af
því að stríða mér og geta æst mig
aðeins upp. Ég veit að þú vildir mér
alltaf það besta og varst alltaf að
hugsa um framtíðina fyrir mig. Við
voram bara svo mjög lfldr og sam-
band okkar einkenndist af því. Ef
ósætti varð hjá okkur var það alltaf
útkljáð með faðmlagi síðar. Missir
mömmu er mjög mikill en ég mun
gera allt sem í mínu valdi stendur til
þess að aðstoða hana. Mér þykir
mjög fallegt sem gerðist síðastliðinn
sunnudag þegar hún heimsótti þig.
Þegar hún labbaði inn ganginn til
þín sagðist þú hafa heyrt í henni
langar leiðir og söngst „O hve létt er
þitt skóhljóð“ þegar hún gekk inn.
Mér þykir svolítið sérstakt með
þig að í þér blundaði alltaf að fara á
sjó. Og stundum tókstu þér frí og
fórst í launalausa „afslöppun“ á sjó
eða í siglingar. Þar sagðist þú hafa
unnið með Rambó og hann hefði
verið algjör kettlingur.
Ég minnist fjallganganna okkar
og vora ófáar ferðimar sem þú fórst
með mig upp á Helgafell og útskýrð-
ir þar uppi öll kennileiti sem sáust.
Þú vissir svo mikið og varst óþijót-
andi viskubrannur. Einnig minnist
ég þess sérstaklega hvað við fóram
oft í fótbolta þegar ég var lítill og
sandkassanns sem þú byggðir
handa mér og þurfti að henda innan
mánaðar vegna bólfestu katta í hon-
um.
Þú varst ekki sá laghentasti. Ég
hafði líka mjög gaman af því að
stríða þér og það era ófáar sögur til
af því þegar ég faldi mig fyrir þér og
þú þurftir að leita að mér um allan
bæ. Ég veit það, elsku pabbi, að þótt
ég hafi alltaf verið að þræta við þig
get ég viðurkennt núna að oftast
hafðir þú nú rétt fyrir þér og vildir
mér alltaf vel.
Ég er feginn að þú fékkst að
deyja á spítalanum því þú hefðir
aldrei getað lifað með sjúkdómi
vegna þess að þú hefur alltaf verið
svo hraustur og okkur líður líka bet-
ur að vita að það var ekkert hægt að
gera.
Þú varst alveg rosalega góður
pabbi og mér þykir leiðinlegt að
bömin mín fái ekki að kynnast
svona einstökum og skemmtilegum
afa.
Elsku pabbi, það er gott að eiga
góða að á þessari stundu og tómleik-
inn verður mikill þegar við áttum
okkur betur á þessu. Pabbi minn, ég
á eftir að sakna þín mjög mikið og
þá sérstaklega í hádeginu þegar við
buðum hvor annan velkominn heim
á okkar hátt, en við stillum bara
fréttimar í botn og höfum þetta eins
og það var. Elsku pabbi, ég ætla að
enda á orðum vinar míns, sem eru
orð að sönnu: „Ragnar, mikið rosa-
lega þykir þér vænt um karlinn.“
Þinn sonur,
Ragnar.
Það var gosárið 1973, sem Benni
fór að venja komur sínar í Arbæinn,
til mömmu. Þá voram við systkinin
sex og tíu ára. Trúlega hefur hann
fengið vægt sjokk af sýninni, sem
við blasti í fyrsta skipti. Eldhúsið
allt útatað í djúsi, Óskar Öm hálfber
að leika Súpermann og Bjamey að
reyna að siða hann til. En Benna
hefur greinilega litist vel á okkur
saman, því nokkram mínútum síðar
voram við komin upp í fangið á hon-
um og hann fór að leika sér við okk-
ur. Svona var það ætíð síðan. Ekki
amalegt fyrir sex ára gamlan gutta
að fá þennan stríðnispúka í heim-
sóloi.
Árið 1974 fluttum við systkinin
með mömmu og Benna til Eyja. Og
það var ein okkar stærsta guðsgjöf,
því þrátt fyrir ábyrgðarmikið og
annasamt starf var alltaf laus stund
fyrir okkur og Benni leit strax á
okkur sem sín eigin böm. Við höfum
ætíð verið tvö elstu bömin hans. Og
þegar við fóram sjálf að eignast
böm var hann svo montinn af því að
vera orðinn afi. Ekki er hægt að
gleyma ljómanum í andliti hans,
þegar Bjamey átti sitt fyrsta bam
eða þegar Birta litla var skírð og
hann hélt á henni. Þessar minningar
munum við ætíð geyma.
Ekki er langt síðan hann nefndi
það við Óskar, hvað hann væri nú
orðinn ríkur að eiga öll þessi mynd-
arlegu afaböm.
Ofarlega í huga okkar núna er
minningin um hversu þolinmóður
hann var alltaf við okkur og natinn.
Því þrátt fyrir alla pæjustælana í
Bjameyju og prakkaraskapinn í
Óskari hækkaði hann yfirleitt aldrei
róminn, heldur útskýrði og sýndi
okkur betri leiðir. Stríðnispúkinn í
honum var samt aldrei langt undan
og allt sem hann brallaði með okkur
er í sjálfu sér efni í heila bók.
Elsku Benni. Þú kenndir okkur
svo margt, þú hafðir alltaf tíma fyrir
okkur og bithiin okkar. Við söknum
þín svo mikið. Þú varst alltaf svo
góður. Takk fyrir allt.
Elsku mamma, Raggi og Iða Brá.
Guð fylgi ykkur í sorginni.
Óskar og Bjamey.
Elsku afi. Þú varst alltaf svo góð-
ur afi, þolinmóður og áhugasamur
um allt sem við gerðum. Þegar við
kflrium niður í sparisjóð til þín
gafstu þér alltaf tíma til að spjalla
við okkur og monta þig við Stínu,
hvað þú ættir myndarlegar afastelp-
ur.
Svo var gaman þegar þú sagðir
okkur prakkarasögur af pabba þeg-
ar hann var lítill.
Þegar Birta var skírð og mamma
og pabbi báðu þig að halda henni
undir skím varstu svo rosalega
montinn og allar stelpumar í spari-
sjóðnum fengu strax að vita þetta,
þú hreinlega Ijómaðir.
Elsku amma á Fjóló. Þótt við höf-
um haft afa alltof stutt hjá okkur, þá
geymum við minninguna um hann í
hjarta okkar og pabbi getur sagt
okkur um allt, sem þeir tveir bröll-
uðu saman.
Góði guð, gefðu ömmu og pabba,
Bjameyju frænku, Ragga frænda
og Iðu Brá frænku styrk í sorginni
sinni.
Þínar afastelpur
Gígja og Birta.
Elsku afi. Þú varst alltaf svo góð-
ur við okkur. Samt varstu alltaf að
stríða okkur en það var bara gaman.
Þegar Kamilla var hjá þér á laugar-
daginn tókstu hjartalínuritið úr
sambandi og hristir þig allan til og
settir það svo aftur í samband. Þú
varst svo mikill stríðnispúki. Samt
vildir þú nú ala okkur upp og siðaðir
okkur tfl ef við vorum óþekk. Það
verður leiðinlegt að komast ekki
með þér í veiðina sem við ætluðum í
í sumar. Við vonum að þú hafir það
gott á himnum, elsku afi.
Karel Pétur, Kamilla Rún
og Stefán Víðir.
Það er sannarlega erfitt að sætta
sig við þá staðreynd að Benni sé dá-
inn. Það er sárt að finna sorgina og
söknuðinn hjá Sigrúnu og hans nán-
ustu.
Elsku Benni. Þú varst mér sem
besti faðir þegar ég var lítil stúlka.
Ég var hjá ykkur Sigrúnu í Vest-
mannaeyjum tvo til þrjá mánuði á
hveiju ári, þar sem þú varst að hvfla
mig á leikskólanum. Þú sagðir að lít-
il böm þyrftu að kynnast fjölskyldu-
lífi.
Ég man þegar þú sast með mig í
hægindastólnum á Heiðarveginum
og sagðir mér sögur, söngst og hvað
það var gott að kúra hjá þér á mag-
anum þínum. Síðan þegar Iða Brá
var orðin það stór, vildum við báðar
kúra í hlýjunni og var stundum glatt
á hjalla.
Ég syng lagið þitt fyrir litla
drenginn minn, sem þú söngst fyrir
mig, Iðu Brá og Ragnar (Ástin hans
pabba).
Elsku Benni, ég kveð þig með
söknuð í hjarta. Elsku Sigrún og
fjölskylda, við Halli vottum ykkur
okkar innilegustu samúð.
Þórdís.
Elskulegi frændi okkar Benedikt,
eða Benni frændi eins og við kölluð-
um hann alltaf, er dáinn. Þegar Iða
Brá, dóttir hans, hringdi í mömmu á
sunnudagskvöld og tilkynnti þessa
sorgarfrétt, var eins og dimmdi yfir.
Bjartasta nóttin var framundan, en
hún varð skyndilega sú dimmasta.
Við systkinin voram miklir heima-
gangar hjá honum, þar sem Iða Brá
dóttir hans og Ragnar sonur hans
era á svipuðum aldri og við. Benni
var sérstaklega bamgóður og þegar
við krakkarnir voram litlir var hann
alltaf eitthvað að gantast við okkur.
Við söknum þín öll, elsku frændi, og
biðjum Guð að blessa Sigrúnu,
Ragnar, Iðu Brá, Bjameyju, ðskar,
Gróu, tengdaböm og afaböm.
Hafðu þökk fyrir allt.
Arnar Valgeir og
Elísabet Hrefna.
Margs er að minnast,
margserhéraðþakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð,
Margs er að minnast,
margs er að sakna
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
Hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V.Briem)
Hvfl í friði, kæri móðurbróðir.
Þinn systursonur
Ragnar Benedikt.
Þær vegast á systumar, gleði og
sorg, í þessu lífi. Á laugardaginn
fagnaði fjölskyldan á útskriftardegi
Iðu Brár, á sunnudagskvöldið var
Benedikt, faðir hennar, látinn. Það
er sárt til þess að hugsa að hann
Benni sé nú horfinn okkur öllum.
Við þekktum hann fyrst sem
Benna í Sparisjóðnum eins og Vest-
manneyingar kölluðu hann. Hjá
Sparisjóði Vestmannaeyja átti hann
alla sína starfsævi og skilur hann
eftir sig gifturíkt starf í þágu Vest-
mannaeyinga. Síðar kynntumst við
hjónin honum á persónulegum nót-
um. Þau kynni vora alltof stutt en
ánægjuleg í alla staði og fyrir þau
viljum við nú þakka.
Benni var gæfumaður, jafnt í
starfi sem einkalífi. Hann var mikill
fjölskyldufaðir og jafnframt leyndi
sér ekki sú ást og virðing sem hann
bar fyrir Sigrúnu, eiginkonu sinni.
Hann var mjög stoltur af fjölskyld-
unni allri og í eftirminnilegu spjalli
okkar fyrir skömmu kom það skýrt
fram. Hann talaði svo fallega um
bömin sín og sagðist jafnframt ekki
eiga þau skilið. En það átti hann svo
sannarlega. Við höfum orðið vitni að
sterku sambandi milli feðginanna,
Iðu Brár og hans. Það leið varla sá
dagur að þau heyrðu ekki hvort í
öðra jafnvel þó að haf og land skildi
þau að. Benni reyndist syni okkar
vel er hann tengdist fjölskyldunni
og á það við um þau hjón bæði. Fyr-
ir það viljum við einnig þakka.
Það er erfitt að hugsa sér það að
Benni fái ekki að sjá og kynnast því
bamabami sínu sem ófætt er. Hann
sem var svo mikill bamakarl. Megi
minning hans lifa. Með þessum lín-
um sendum við Sigrúnu, Iðu Brá,