Morgunblaðið - 02.07.1999, Qupperneq 42

Morgunblaðið - 02.07.1999, Qupperneq 42
42 FÖSTUDAGUR 2. JÚLÍ 1999 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ + Hálmar Sígnrðs- son, vélstjóri og bflaviðgerðarmað- ur, síðast til heimilis að hjúkrunarheimil- inu Skógarbæ í Reykjavík, fæddist í Reykjavík 4. maf 1914. Hann lést á Landspítalanum 22. júní síðastliðinn. Foreldrar hans voru Sigurður Jóns- x son, útvegsbóndi í Görðum í Reykja- vík, f. 11. mars 1865, d. 15. septem- ber 1956, og kona hans Guðrún Pétursdóttir, f. 18. mars 1878, d. 25. maí 1962. Alsystkini Hjálm- ars urðu tíu, auk þess urðu hálf- systkini hans þrjú: Pétur, f. 1902, d. 18. maí 1904; Jón, f. 15. febrúar 1906, látinn; Pétur, f. 7. aprfl 1907, látinn: Ólöf Kristín, f. 20. júlí 1908, kjólameistari; Ásta Valgerður, f. 21. júlí 1910, látin; Ólafur, f. 5. mars 1912, lát- inn; Guðríður Þórdís, f. 13. mars 1913, látin; Guðrún, f. 6. febrúar 1916, húsmóðir; Vilhelm, f. 15. jan. 1918, og Sigríður, f. 2. ágúst 1922, starfsstúlka; Kona Hjálmars var Ása Guð- brandsdóttir frá Spágilsstöðum í Laxárdal í Dalasýslu, f. 28. október 1903, d. 30. október 1972. Áður átti Ása sonin Sig- urð Markússon framkvæmda- stjóra, f. 16. september 1929, kvæntur Ingiríði Árnadóttur og eru börn þeirra Hrafnhildur, Guðríður Steinunn, Guðbrand- ur og Einar. Hjálmar og Ása eignuðust saman fjögur börn. Þau eru: 1) Garðar, f. 15. ágúst 1937, d. 8. júlí 1963, kvæntur Eddu Jóns- dóttur skrifstofust. og eignuð- ust þau tvo syni, Þór, f. 9. febrú- ar 1958, og Jón Björgvin, f. 9. desember 1959. 2) Sigurðúr, f. 5. nóvember 1943, veiðieftirlits- maður, kvæntur Rannveigu Sig- Mig langar í örfáum orðum að þakka þér, elsku pabbi minn, allar góðu stundirnar sem við áttum sam- an. Og nú síðast 2. maí ‘99 þegar haldið var upp á 85 ára afmælið þitt í Perlunni. Það var yndislegur dag- ifir, glaðasólskin og áttum við öll bömin þín, tengdabörn, bamaböm og bamabamabömin og systkini þín sem eftir lifa ógleymanlegan dag með þér. Nú ert þú hjá mömmu, Garðari bróður og elsku Hjálmari mínum. Ég veit að þau hafa tekið vel á móti þér. Kærar þakkir til starfsfólks Hjúkrunarheimilisins Skógarbæjar (Vesturbær) og bæklunardeildar 13G á Landspítalanum fyrir umönn- un föður míns. Núleggégaugunaftur, ó, Guð þinn náðar kraftur mín veri vöm í nótt Æ, virzt mig að þér taka, méryfirláttuvaka þinn engil, svo ég sofi rótt. Minning þín er ljós í lífi okkar. Þín dóttir Guðmunda. Lækkar lífdaga sól. Löngerorðinmínferð. Fauk í faranda skjól, fegin hvíldinni verð. Guð minn gefðu þinn frið Gleddu’ og blessaðu þá, ^ sem að lögðu mér lið. Ljósið kveiktu mér hjá. (H. Andrésdóttir) Elsku pabbi minn. Mér þótti sárt að geta ekki verið við hlið þér þegar þú kvaddir þenn- an heim eftir þær ótal mörgu stund- ir sem við höfum átt saman í þínum TOÍkindum á undanfómum árum. wa ég var róleg því ég vissi að þú urðardóttur og eignuðust þau fjög- ur börn: Ásgerði, f. 19. febrúar 1964; Sigurð Andra, f. 10. júlí 1970; Hafþór Örn, f. 28. nóvem- ber 1973; og Jónu Svövu, f. 14. desem- ber 1975. 3) Mar- grét, f. 29. nóvem- ber 1944, hjúkrun- arfræðingur. Mar- grét á eina dóttur, Asu Valgerði Sig- urðardóttur, f. 21. júlí 1971. Margrét giftist Má Jónssyni pípulagn- ingameistara. Þau skildu. 4) Guðmunda, f. 18. mars 1947, frí- stundamálari. Guðmunda átti soninn Hjálmar Rögnvaldsson, f. 18. febrúar 1969. Hann lést í umferðarslysi í Ölfusi 6. maí 1990. Guðmunda er gift Birgi Jónssyni bókbindara og eiga þau eina dóttur, Ástu, f. 17. jan- úar 1978. Hjálmar fæddist á Görðum við Ægisíðu í Reykjavík og ólst þar upp í fjölmennum systkina- hópi 1 foreldrahúsum en um þær mundir hafði faðir hans mikið umleikis í útgerð og bú- skap. Hjálmar byijaði snemma að taka til hendinni við bústörf- in, heyskap og saltfiskverkun. En strax um fermingaraldur hóf hann jafnframt sjósókn. Um tvítugsaldur fór Hjálmar síðan að vinna sem mótorvélstjóri. Hann stofnaði ásamt öðrum Bifreiðaverkstæðið Drif hf. árið 1960, og starfaði þar uns hann stofnaði eigið verkstæði á Görð- um við Ægisíðu. Rak Hjálmar það verkstæði til ársins 1990. Hjálmar og Ása bjuggu í rúm 20 ár á Skúlagötu 74, en 1968 keyptu þau íbúð í Skálagerði 17 í Reykjavík. títför Hjálmars fer fram frá Fossvogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 10.30. varst í góðum höndum. Það var tómlegt að koma heim úr sumar- leyfi í Portúgal því þú varst farinn yfir landamærin og ekkert verður eins aftur. Söknuður og eftirsjá fyllir hug- ann en líka ákveðin sátt, því ekki var hægt að óska þér lengri lífdaga eins farinn að heilsu og kröftum og þú varst. Þín sól var hnigin til viðar og þú sofnaðir inn í nóttina aðfara- nótt þriðjudagsins 22. júní sl. Góðar minningar frá bemskuár- unum hrannast upp. Ég var alltaf mikil pabbastelpa og sterkur tilfinn- ingastrengur á milli okkar. Þegar þér leið illa þá leið mér líka illa. Sér- staklega eru mér minnisstæðir sunnudagsmorgnamir sem þú helg- aðir okkur systkinunum í mörg ár meðan við vomm ung. Eftir langa og stranga vinnuviku var þessi frí- dagur okkur öllum kærkominn. Það var mikil tilhlökkun fyrir ungar bamssálir að fara í sparifötin og sunnudagsbíltúrinn með pabba á meðan mamma matbjó sunnudags- steikina. Fyrst var farið niður á höfn að skoða skipin og bátana því alltaf togaði hafið í þig. Síðan var farið niður að tjöm eða vestur í Garða til afa og ömmu. Þetta varð fastur liður í tilveru okkar á þessum áram og mikið mátti gerast til að ekki af yrði. Minningabrotin eru ótal fleiri en þau geymi ég í mínum huga. Sem hjúkranarfræðingur hefur það verið lærdómsríkt fyrir mig í gegnum þín veikindi að fylgjast með aðbúnaði aldraðra, bæði hvað vel er gert og líka hvað betur mætti fara. Sérstaklega vil ég þakka þér fyrir hvað þú reyndist dóttur minni, Ásu Valgerði, góður afi. Síðustu minn- ingamar um þig era þegar þú varst fyrir nokkram vikum staddur á heimili mínu. Ég sé þig fyrir mér ljóslifandi að leik við Margréti Láru, bamabam mitt, og þrátt fyrir veika burði og að þú værir farinn að heilsu tókst þér að ná til barnssálar- innar á svo eftirminnilegan hátt. Ég vil þakka öllum sem lögðu þér lið jafnt á lífsleiðinni og í veikindum þínum. Þakka þér samfylgdina í gegnum árin, elsku pabbi minn. Vertu sæll að sinni. Þín dóttir Margrét. Hjálmar Sigurðsson var kominn af sjósóknuram í ættir fram en bæði faðir hans og afi vora útvegsbænd- ur við Skerjafjörð. Sigurður Jóns- son faðir hans var jafnan kenndur við Garða, en afi hans, Jón Einars- son, var í Skildinganesi. Sjálfur stundaði Hjálmar sjómennsku á yngri árum og þó að hann yndi sér vel við fjölþætt störf í landi síðar á ævinni, þá dvaldi hugur hans löng- um við hafið og margslungna töfra þess. Ég kynntist Hjálmari fyrst haustið 1943, þegar ég kom til Reykjavíkur að stunda nám við undirbúningsdeild Verslunarskól- ans. Hann var sambýlismaður Ásu móður minnar, en frá fimm ára aldri hafði ég verið í fóstri vestur í Dölum hjá Guðríði Guðbrandsdótt- ur, móðursystur minni, og manni hennar, Þorsteini Jóhannssyni. Fyrir nýfermdan pilt úr Dölunum var Reykjavík ársins 1943 æði framandleg - hermannaskálar um allan bæ og hermenn um allar göt- ur. Forsmekkurinn kom, þegar við ókum fyrir Hvalfjörð, þar sem stærstu bryndrekar heimsins lágu við akkeri og varðliðar gráir fyrir jámum stöðvuðu öll farartæki sem um veginn fóru. Hafi ég borið einhvern kvíða í brjósti fyrir nýju og annarlegu um- hverfi, þá er mér óhætt að fullyrða að hann hvarf þegar á fyrsta degi. Ég naut þess að endumýja kynnin við móður mína eftir langan við- skiinað og nú fékk ég að kynnast hálfbróður mínum, Garðari, sem þá hefur verið sex ára, en hann var elstur af fjóram bömum Hjálmars og móður minnar. Hjálmar tók mér strax af mikilli Ijúfmennsku og út- vegaði mér þennan fyrsta vetur húsnæði hjá Sigurði föður sínum í Görðum, en Sigurður hefur þá verið kominn fast að áttræðu. Sigurður var mjög em og gerði út á hrogn- kelsi úr Garðavörinni. Þessi aldni sægarpur sagði mér margt frá fyrri tíð, sem hér er ekki staður né stund til að dvelja við. Stundum verður mér á að rifja upp frásögn hans af því þegar hann reri unglingur með Grím Thomsen yfir Skerjafjörð og þá rennur upp fyrir mér hversu for- tíðin og sagan eru skammt undan. Þennan fyrsta skólavetur og þá sex sem á eftir fóra var ég í fæði hjá móður minni og Hjálmari og tvo vetuma bjó ég á heimili þeirra, en þess ber að geta að á þessum árum var mikil húsnæðisekla í Reykjavík. Það var mér mikill stuðningur að eiga athvarf hjá móður minni og Hjálmari á þessum árum og fyrir þann stuðning skal nú að leiðarlok- um þakkað. Á kveðjustund sækja á hugann margvíslegar minningar frá langri samleið, flestar þeirra bjartar en aðrar sveipaðar hryggð og dapur- leik. Það var mikiil harmur kveðinn að fjölskyldunni, þegar Garðar hálf- bróðir minn var kallaður brott frá konu og tveimur ungum sonum, að- eins 26 ára að aldri. Aðeins níu ár- um síðar lést móðir mín og skorti hana þá eitt ár í sjötugt. Mörgum áram síðar kvaddi sorgin dyra á ný, þegar 21 árs gamall dóttursonur Hjálmars og nafni hans, Hjálmar Rögnvaldsson, beið bana í umferð- arslysi. Hjálmar tók öllum þessum áföllum af karlmennsku, enda var það ekki háttur hans að bera trega sinn á torg. Bjartari minningar tengjast samverustundum í Reykja- vík og víðar, meðal annars eftir að fjögur börn okkar Ingu komu til sögunnar. Hjálmar var einstaklega bamgóður maður og gerði sér ávallt sérstakt far um að sinna börnunum þegar komið var saman til mann- fagnaðar. Sérstakan sess í minn- ingabókinni á heimsókn móður HJALMAR SIGURÐSSON minnar, Hjálmars og fósturforeldra minna til Édinborgar árið 1960 þar sem við þá áttum heima. Hjálmar hafði mikið yndi af að ferðast um Is- land og stundaði lax- og silungs- veiði, meðan heilsan leyfði. Hann og fósturfaðir minn fóra oft saman til veiða og veit ég að þessar veiðiferð- ir veittu Þorsteini fóstra mínum mikið yndi. Sunnudaginn 2. maí sl. fagnaði Hjálmar afkomendum sínum og fjölskyldum þeirra í Perlunni í Reykjavík en tveim dögum síðar varð hann 85 ára. Þetta var ljúf stund á sólbjörtum degi og í sjóði minninganna verður hún enn dýr- mætari vegna þess að mörgum okk- ar varð hún einnig kveðjustund. Við Inga og böm okkar biðjum Guð að blessa minningu Hjálmars Sigurðssonar. Við óskum honum góðra endurfunda við ástvini sem á undan vora gengnir og sendum börnum hans og fjölskyldum þeirra innilegustu samúðarkveðjur. Sigurður Markússon. Elsku afi minn. Það er liðið á kvöld er ég skrifa þér þessar línur. Ég hef forðast að hugsa til þessarar stundar en vissi að kæmi að henni fyrr en síðar. Til- finningin er í raun svipuð og þegar ég hef verið fjarri okkar ástkæra landi og sest niður í því skyni að færa þér fréttir. Nú hefur dæminu aftur á móti verið snúið við og það ert þú, afi minn, sem dvelur á fjar- lægum slóðum. Kvöldkyrrðin er kærkomin að loknum erilsömum degi. Þannig trúi ég að þér líði núna, þar sem þú varst misgóður til heilsunnar, stundum órólegur og þarfnaðist hvíldar. Mér þykir sárt að hafa verið er- lendis þegar kallið þitt kom, afi minn. Við mamma, Baldur og Mar- grét Lára áttum einn dag eftir af annars yndislegu sumarleyfi í Portúgal. Mér varð hugsað til þín þar sem fískikarlamir vora með bát- ana sína og veiðarfærin upp á gamla móðinn. En eftir beinbrotið vora dagar þínir taldir og segir það allt um hvert lífsþrek þitt var. Breytingin er mikil fyrir mömmu þar sem samband ykkar var mikið og náið. Sjálf þekki ég þig vel, enda hittumst við reglulega. Þó þú gætir verið fastur fyrir varstu umfram allt ljúfur, umhyggjusamur og barngóð- ur og alltaf gott að koma til þín. Þú hafðir afar gaman af því að segja frá gamla tímanum og þá var líka stutt í kímnina hjá þér. Þú varst næmur á fólk og aðstæður og það komu mörg gullkomin frá þér. Við- talið sem ég tók við þig fyrir ritgerð- ina í menntaskóla, um líf og störf í Reykjavík á fyrri hluta aldarinnar, er mér mikils virði. Þar naust þú þín til fulls enda um athyglisverðar heimildir að ræða. Einnig minnist ég þess er við keyrðum fram hjá skerjunum rétt áður en komið er í Borgarnes. Þú gast nafngreint sker- in og rifjaðir upp í smáatriðum ferð þína og langafa í bát fullum af heyi í vonskuveðri. Veiði var eitt af áhugamálum þín- um og maðurinn með veiðihattinn og vindilinn, það varst þú. Eitt sinn „bjargaði" ég tveimur fiskum sem þú hafðir veitt og setti þá í skál með vatni undir rúm í góðri trú. Seinna meir vora þær ófáar kennslustund- imar við Elliðavatn, Reynisvatn eða Hvammsvík með flotholt, spún eða maðk, allt eftir kúnstarinnar regl- um. Skálagerðið var einn af þessum föstu punktum í tilveranni. Fyrstu minningarnar þar tengjast „brak- andi“ hreinum rúmfötum í sófanum í stofunni, blómkálssúpu og matar- kexi í eldhúsinu við gluggann, Leo súkkulaði í skottinu á gamla Opeln- um, hlaupasleðanum gamla og stjúpunum á veröndinni að ógleymdum smáfuglunum úti á túni. Fuglar og blóm vora þér hjartfólgin. Alltaf lifnaði yfír þér ef ég tók fram gömlu myndimar enda heilu sög- umar á bak við hverja mynd. Að ógleymdum „slides“-myndunum sem þú útbjóst svo vandvirknislega sjálfur. Ásu ömmu þekkti ég því miður aldrei sjálf sökum ungs aldurs þegar hún lést, en heyri fallega um hana talað. En samband þitt og Nínu skil- aði mér traustum og góðum vinskap við hana sem er mér mikils virði. Eftir að Margrét Lára fæddist fyrir tæpum tveimur árum má segja að ég hafi kynnst þér á nýjan hátt, enda gafst þá meira svigrúm til að hittast. Kaffihúsaferðir með ykkur mömmu í Perluna eða Ráðhúsið og bíltúr út á æskuslóðirnar við Ægi- síðu vora þér mikils virði og okkar líka. Þá var fastur liður hjá mér og Margréti að kíkja í kaffí tO þín í Skógarbæ og sú litla farin að rata á skúffuna þar sem þú geymdir „góða kexið“. Þó þú hefðir orðið lítið frumkvæði í samræðum og ættir erfitt með að koma orðunum fyrir þig, var fallegt að sjá hvemig lifnaði yfir þér öllum þegar þú sást litlu manneskjuna. Við hittumst síðast rúmri viku áð- ur en við fóram utan, í vöfflukaffi hjá mömmu. Þú varst „fínn í tauinu" með hattinn að vanda á sunnudegi. Þú klappaðir höndum saman og grettir þig framan í Margréti svo hún skríkti af kæti. Hún lék við þig með dótið sitt sem þú værir jafningi hennar, sem var dæmigert fyrir það hvemig böm löðuðust að þér. Að lokum tókum við lagið eins og svo oft í seinni tíð. Þá komu orðin hjá þér með auðveldari hætti. Meðal þeirra var eftirfarandi lag sem lýsir hugðarefnum þínum svo vel. Ljóðið segir allt sem ég óska þér nú, afi minn. Ég talaði um að heimsækja þig strax og við kæmum að utan, en fljótt skipast veður í lofti og sam- verastundirnar dýrmætu verða aldrei teknar frá okkur. vertu nú blessaður um sinn, elsku afi minn. Ég sakna þín og hugsa tO þín en er umfram aOt þakklát fyrir að hafa átt þig fyrir afa og vera svo rík af góðum minningum. Hafðu það sem allra best á þeim góða stað þar sem þú nú dvelur. Sálin þín lifir með okkur. Hafið bláa hafið hugann dregur. Hvað er bak við ystu sjónarrönd? Þangað liggur beinn og breiður vegur. Bíða mín þar æsku draumalönd. Beggja skauta byr bauðst mér aldrei fyrr. Bruna þú nú, bátur minn. Svífðu seglum þöndum, svífðu burt frá ströndum. Fyrir stafni haf og himinninn. (Öm Amarson) Þín Ása. Okkur systkinin langar tO að minnast Hjálmars afa okkar með nokkrum orðum. Oft þegar við fór- um í bOtúr með pabba enduðu þeir á verkstæðinu hjá Hjálmari afa við Ægisíðu. Þar tók hann á móti okkur í haugdrallugum vinnugalla með olíu á höndunum og það fyrsta sem hann bauð okkur var mjólkurkex. Oft þegar við bræðurnir fengum afnot af verkstæðinu til þess að lag- færa bfla og afi var á staðnum gerð- ist það að við þóttumst vita betur en hann. Þá spurði hann hvort eggið ætlaði nú að fara að kenna hænunni. Það má eiginlega þakka Hjálmari afa fyrir að við bræðuminr lögðum stund á bifvélavirkjun og var hann mjög stoltur þegar við útskrifuð- umst úr Iðnskólanum. Þegar hann hætti með verkstæðið sökum aldurs fór hann að klæða sig í fínu fótin dags daglega. Hann vildi alltaf vera snyrtilegur tO fara og fór ekki út án þess að hafa hattinn sinn með. Síðasta árið hafði hann gaman af því að fara í heimsóknir eða skreppa á kaffihús. Hjálmar afi vildi endOega fá að halda upp á 85 ára af- mælið í Perlunni með glæsibrag, sem hann gerði í maí síðastliðnum. Þar var hann umkringdur afkom- endum sínum, sæll og glaður. Ekki er langt síðan Hjálmar afi birtist óvænt úti á Seltjamamesi með mömmu og pabba og vOdi endi- lega fá sér kaffisopa hjá henni Jónu Svövu. Hann hafði yndi af að horfa út á sjóinn og sat hinn rólegasti með kaffibolla og talaði um liðna tíð. Hjálmari afa leið alltaf vel nálægt sjónum því hann minnti hann á upp- vaxtarár sín.
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.