Morgunblaðið - 04.07.1999, Blaðsíða 50

50 SUNNUDAGUR 4. JÚLÍ1999
MORGUNBLAÐIÐ
FÓLK í FRÉTTUM
(D
Morgunblaðið/Ásdís
Goðsagnir í
sandinum
HEIMSINS stærsta sandlista-
verk er nú til sýnis í Sandlista-
garðinum 1999 í Almere í
Hollandi. Fjöldi annarra lista-
verka eru þar til sýnis, öll búin
til úr sandi. Listamenn frá
Hollandi og Bandaríkjunum
hafa eytt þar síðustu dögum
og vikum við að hanna verk og
útfæra, en þema þeirra allra
er hin gríska goðafræði.
Stærsta verkið er um 70 metra
breitt, 100 metra langt og
17,28 metra hátt og verður
skráð í Heimsmetabók Gu-
inness sem heimsins stærsta
sandlistaverk.
Golf með
mjaðma-
?UGLINN Tommi, annar
tveggja fugla sem Helgi E.
Helgason var að fóstra fyrir
barnabarn sitt, slapp út og
Helgi reynir að lokka hann
til sín en ekkert gengur.
kemur með hinn
fuglinn, hana Snæfríði, sem
kallar á hann Tomma sinn.
Tommi rýkur af stað þegar
hann heyrir í elskunni sinni.
|) EN ÚBBS, hann drífur
ekki alveg greyið og dettur
niður á syllu aðeins neðar á
blokkinni.
j) VASKIR slökkviliðs- og
sjúkraflutningamenn koma
Tomma til bjargar, ná hon-
um niður af syUunni og vefja
hann inn í lak.
(D FUGLINN er svo færður,
vel innpakkaður, inn (
sjúkrabílinn. Bílnum er lok-
að vandlega áður en Tomma
er hleypt út úr lakinu og
færður inn í búrið.
-s:.■ •
© SNÆFRÍÐUR skammaði
Tomma ógurlega fyrir að
stinga svona af og rifust
fuglamir hástöfum fyrst um
sinn. En henni rann fljótt
reiðin og sungu þá fuglarair
ofursætt af ánægju yfír að
vera saman á ný. Fugla-
fóstrurnar Helgi og Ásdís
voru fegnari en orð fá lýst
yfir þessum ánægjulegu
leikslokum.
HELGI E. Helgason fréttamað-
ur og kona hans Asdís Asmunds-
dóttir tóku að sér að fóstra tvo litla
fugla, þau Tomma og Snæfríði, fyr-
ir barnabam sitt sem brá sér í úti-
legu. Þegar þau opnuðu búrið til að
hreinsa það kom svolítið óvænt upp
á.
„Annar fuglanna slapp út, flaug
beint út á svalir og hvarf,“ segir
Helgi. „Það voru auðvitað allir mið-
ur sín og það var byrjað að leita og
leita og leita. Það kom fullt af fólki
héðan úr hverfinu að hjálpa til við
leitina og við fínkembdum allt
héma. Við vissum náttúmlega ekki
hvemig svona fuglar haga sér þeg-
ar þeir komast út, héldum kannski
að þeir myndu fara, eins og aðrir
fuglar, upp í tré. Maður góndi því
mest upp í trén og ég held að ég
hafí verið búinn að skoða hér um bil
öll tré héma, að minnsta kosti í
Blönduhlíðinni og Hamrahlíðinni og
næsta nágrenni.
En við fundum hann ekki. Eg
heyrði stöðugt eitthvert tíst en þá
vom þetta bara einhverjir þrestir
og við voram orðin úrkula vonar
um að við fyndum hann. Við gerð-
um okkur grein fyrir því að við
þyrftum að tilkynna barninu að
fuglinn hefði flogið burt og væri
týndur. Við höfðum miklar áhyggj-
ur af því að hann myndi aldrei
treysta okkur fyrir einu né neinu
framar.“
Helgi sagði við Ásdísi að það
væra álíka miklar líkur á því að
finna fuglinn þarna úti og að vinna
hundrað milljónir í Lottói og þau
hættu brátt leitinni og fóru inn. En
Helgi var samt ekki í rónni og vildi
ekki gefast upp. „Þama sat ég og
var farinn að horfa á sjónvarpið.
hnykkjum
FETTUR og brettur eru
oft nauðsynlegar í golfí ef
staðan er erfíð og kúlan
vill ekki ofan í. Ben
Crenshaw skaut fram
mjöðmunum og stóð á
tánum með stæl á
golfmóti á Cog Hill-
vellinum á dögunum. En
ekkert dugði. Kúlan vildi
ekki ofan í og Ben
á mótinu.
Astarsaga
úr Hlíðunum
Svo var eitthvað í sjónvarpinu sem
var svo óskaplega leiðinlegt að ég
hugsaði með mér; ég nenni ekki að
horfa á þetta, ég fer aftur út að
leita.
Mér fannst ég heyra eitthvert
tíst sem virtist ekki vera í þresti og
kom ég þá auga á fuglinn þar sem
hann sat á svalasyllu á blokkinni
þar sem Blindraheimilið er.“ Hann
komst upp á næstu svalir og reyndi
að kalla Tomma til sín. En fuglinn
leit ekki við honum og hélt sig í
mátulegri fjarlægð.
En þá var blessunin hún Snæ-
fríður, sem hafði næstum gleymst í
öllum hamaganginum, kölluð til
leiks og var komið með hana í búr-
inu út á svalimar. „Snæfríður var
þarna í búrinu og kallaði á Tomma
og þá kom hann og flaug að búrinu.
En greyið dreif ekki alveg og lenti
því á ofan á syllu þarna neðar á
blokkinni.“
Helgi sá ekki í hendi sér hvernig
hann ætti að nálgast fuglinn til að
góma hann svo hann hringdi í
slökkviliðið og bað það um aðstoð,
þeim til nokkurrar kátínu. Slökkvi-
liðið kom að vörmu spori og tók
verkefnið mjög fagmannlegum tök-
um og hrósar Helgi framgöngu
þess í málinu. „Þarna kom slökkvi-
liðsbíll og sjúkrabíll og handsömuðu
þeir fuglinn og pökkuðu honum inn
í lak. Þannig var farið með hann inn
í bílinn, bílnum lokað svo hann
slyppi nú öragglega ekki og þar var
hann settur inn í búrið.“
Þegar Tommi kom inn í búrið
byrjaði Snæfríður að skamma hann
aíveg óskaplega og rifust þau há-
stöfum í smástund. Það rifrildi
varði þó ekki lengi og fyrr en varði
vora þau orðin syngjandi sæl og lék
enginn vafi á því hversu fegin og
glöð þau Tommi og Snæfríður vora
yfir því að vera saman á ný.