Morgunblaðið - 07.07.1999, Blaðsíða 34

M MIÐVIKUDAGUR 7. JÚLÍ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
+ Magnús Guð-
mundur Magn-
ússon fæddist í
Reykjavík 22. des-
ember 1973. Hann
lést 29. júní 1999.
Foreldrar hans eru
Magnús Jóhann
Magnússon, f. 12.1.
1949 og Kristín
Björnsdóttir, f. 8.6.
1948. Þau skildu ár-
ið 1989.
Sambýlismaður
Kristínar er Jón V.
Ottason, f. 12.8.
1939. Sambýliskona
Magnúsar er Petrína Kristjáns-
dóttir, f. 29.5. 1957. Systkini
Magnúsar eru Hulda f. 27.5.
1968 og Björn Jakob f. 9.9.
1971. Björn er í sambúð með
Kristínu Guðlaugu Guðfínns-
dóttur, f. 16.4. 1971. Þau eiga
Elsku Maggi minn, mér er orða
vant á þessum erfiðu tímamótum,
þó að minningamar séu margar.
Mig langar þó að kveðja þig með
nokkrum orðum. Þú varst alltaf
boðinn og búinn að hjálpa hverjum
sem var hjálparþurfi. „Maggi er
vinur vina sinna,“ sagði Krissi, vin-
ur okkar, einu sinni. Þau orð lýsa
þér mjög vel, því traustari vin er
ekki hægt að hugsa sér. Þú reynd-
ist öllum svo vel.
Eftirminnilegustu árin okkar
saman voru þau sem við áttum á
Akureyri. Þar leið okkur svo vel á
stúdentagörðunum á Útsteini og
‘Klettastíg. Þar eignuðumst við
stóran hóp góðra vina og var umtal-
að hversu sterk vinatengsl mynd-
uðust í bekknum þínum í sjávarút-
vegsfræðinni. Þú gerðir alltaf mikl-
ar kröfur til sjálfs þín enda gekk
þér mjög vel í skólanum. Svo var
það fyrir rúmum tveimur árum að
guð gaf okkur lítið kraftaverk sem
við gáfum nafnið Erla Mist. Nú á
ég þennan sólargeisla eftir til minn-
ingar um þig og þakka guði fyrir
það. Astin mín, nú kveð ég þig. Þú
varst alltaf besti vinur minn og
alltaf til staðar þegar ég þurfti á
stuðningi og hlýju að halda. Þessi
hræðilegi sjúkdómur gerði það að
verkum að þú sást ekld birtuna. Þú
-sást ekki hvað þú hafðir margt að
gefa okkur. Nú ertu hjá guði, þar
hefur þú öðlast hugarró, þar líður
þér vel hjá Erlu ömmu þinni sem
þér þótti svo vænt um.
Margrét og Erla Mist.
Það er erfítt að sætta sig við þá
staðreynd að æskuvinur minn er
fallinn frá, langt fyrir aldur fram.
Við vorum bestu vinir frá því ég
man eftir mér. Við bjuggum í sömu
götu í Safamýrinni til ársins 1980
er við fluttum í Árbæinn. Við vor-
um alltaf saman, ég, Maggi (Gummi
eins og ég kallaði hann í þá daga)
'og Bjössi bróðir hans. Við vorum
sem bræður því við vorum saman
frá morgni til kvölds alla daga öll
þessi ár. Foreldrar okkar urðu
miklir vinir og eru mæður okkar
bestu vinkonur. Minningar mínar
um okkar samleið eru efni í heila
bók. Ef ég hefði sama minnið og
hann Maggi hefðu bækurnar ef-
laust orðið nokkrar, því hann
mundi allt. Maggi var alltaf að rifja
upp atvik úr lífi okkar sem mig
rámaði oft ekki einu sinni í.
Maggi var árinu yngri en ég og
^var allan grunnskólann í bekk með
Birnu systur. Mér er minnisstæð
ljósmynd af þeim saman í röð fyrir
utan Álftamýrarskóla, sem tekin
var fyrsta skóladaginn þeirra.
Maggi var ekki mikið fyrir skóla-
bækur fyrstu árin í grunnskóla en
það átti eftir að breytast. Á sumrin
ffðum við saman fótbolta með
ylki. Maggi var alltaf sá fastasti
Andreu Ýr, f. 10.4.
1999. Hálfsystir
Magnúsar er Eva
Rakel, f. 24.11.
1992. Uppeldisbróð-
ir hans er Davíð AI-
bertsson f. 10.11.
1979. Sambýliskona
Magnúsar er Mar-
grét Árnadóttir f.
17.7. 1973 og eiga
þau eina dóttur,
Erlu Mist, f. 18.4.
1997. Magnús út-
skrifaðist frá
Menntaskólanum
við Sund árið 1993.
Árið 1998 lauk hann B.Sc.-
gráðu í sjávarútvegsfræðum frá
Háskólanum á Akureyri. Hann
starfaði á Viðskiptastofu Lands-
banka Islands. Útför Magnúsar
fer fram frá Bústaðakirkju í
dag og hefst athöfnin kl. 10.30.
fyrir í vörninni. Sem dæmi um
hörkuna í honum þá ristarbrotnaði
hann í einum fyrrihálfleiknum,
haltraði smá eftir það en kláraði
allar 90 mínúturnar. Annað var
ekki inni í myndinni hjá honum.
Maggi var ekki bara harður heldur
mjög kaldur. Við príluðum oft upp
á húsþökin á byggingunum í Sel-
ásnum til þess að stökkva niður í
snjóskafla og var það þá alltaf
Maggi sem stökk fyrstur til að
kanna aðstæður. Það fylgir oft
þeim, sem eru svona kaldir, smá
óheppni. Einu sinni stökk hann í,
sem virtist, mjög djúpan skafl,
nema hvað í honum leyndist rusla-
tunna úr járni af stærstu gerð og
þá fótbrotnaði hann. Annað dæmi
um óheppni hans var þegar ég var
að gera upp „Grifterið" mitt. Ég
hafði sprautað það og fægt, þannig
að það var sem nýtt. Maggi kom þá
í bílskúrinn til mín og þegar hann
sá hjólið varð hann að fá að taka í.
Ég vildi það nú ekki því ég var að
leita að einni skrúfu sem ég átti
eftir að festa frambremsuna með
við gaffalinn. Málið með Magga var
að þegar hann vildi gera eitthvað
þá framkvæmdi hann það bara.
Hann tók hjólið og fór út á götu.
Stuttu síðar heyrðist hróp, Robbi,
Robbi, ég er fastur. Ég fór út á
götu og þar lá Maggi ósjálfbjarga
undir hjólinu og það fossblæddi úr
lærinu. Frambremsan hafði flækst
í dekkinu. Það var ekki nóg hjá
honum að detta á malbikið heldur
beint á smá stein sem var sá eini í
margra metra radíus. Mamma varð
að fara með hann á slysó þar sem
hann var saumaður fleiri spor í
lærið. Á þessum árum var Maggi
oft á hækjum, haltur, marinn eða
skrapaður eftir hin ýmsu uppá-
tæki. Þegar við Maggi vorum í
gaggó vorum við mikið á skíðum.
Við gátum rennt okkur heilu dag-
ana án þess að þreytast. Þar var
það sem fyrr Maggi sem fór fyrst-
ur á stökkpallana til að kanna
hvort við hinir, sem á eftir komu,
ættum að fara jafn hratt eða hægar
en hann. Við þurftum sjaldan að
fara hraðar. Þetta endaði oft með
hörðum lendingum en það var hrist
af sér á sömu mínútunni.
Við Maggi fórum báðir í
Menntaskólann við Sund (MS) og
útskrifuðumst þaðan af náttúru-
fræðibraut. Hann var árinu á eftir
mér. Þar kynntist Maggi alveg
yndislegri manneskju, henni Mar-
gréti, eða Möggu. eins og ég kalla
hana. Við Magga urðum strax góð-
ir vinir. Á þessum árum var sam-
band mitt og Magga minna en áð-
ur. Maggi og Magga voru á kafi í
hestamennskunni og ég var enn í
Fylki á æfíngum. Þá tók ég upp á
því að fara á sjóinn á sumrin. Við
hittumst þó alltaf mjög reglulega
og skemmtum okkur saman. Kem-
ur þá upp í huga þegar við héldum
upp á 17 ára afmælið hans Magga,
MINNINGAR
ég, Maggi, Magga og Krissi með
svo mjög eftirminnilegum hætti
sem ekki verður útlistaður hér.
Maggi tók námið föstum tökum
í MS. Hann og Magga voru saman
í bekk öll fjögur árin og lærðu
alltaf saman. Þeim gekk báðum
mjög vel og útskrifuðust þaðan
með mjög góð próf. Eftir MS tóku
þau sér frí frá námi í eitt ár, unnu
mikið og söfnuðu fyrir íbúð. Maggi
var hörkuduglegur vinnumaður og
hafði mikinn metnað fyrir því sem
hann tók sér fyrir hendur. Keyptu
þau sér íbúð í Safamýrinni þar
sem hann hafði búið áður. Það var
í febrúar 1994 að Maggi hringdi í
mig og sagðist ákveðinn í að fara í
Sjávarútvegdeild Háskólans á
Akureyri (SHA). Það kom mér á
óvart því hann hafði aldrei unnið í
fiski né komið nálægt sjávarútvegi
á nokkurn hátt. Hann var viss um
að þetta væri menntun sem fram-
tíð væri í. Hann spurði mig hvort
ég kæmi ekki me sér norður. Ég
vissi vel af þessu námi og sló til.
Um haustið fluttum við til Akur-
eyrar. Þar kynntist ég Selmu
minni. Maggi og Magga lánuðu
mér bílinn sinn svo ég gæti boðið
henni í bíó. Við fjögur urðum strax
miklir vinir. Við Maggi lærðum
mikið saman þessi fjögur ár í
SHA. Maggi var mjög metnaðar-
fullur. Okkur gekk mjög vel að
vinna saman og vorum gott teymi.
Við unnum mörg verkefni saman
og leystum þau með ágætum. Við
lærðum saman fyrir flestöll próf
og spurðum hvor annan spjörun-
um úr. Þessi „taktík" gekk upp.
Maggi var einn af þeim sem sýndu
bestan árangur í hverju prófi.
Menntun í skóla er eitt og skóli
lífsins annað. Maggi vissi að það
var ekki nóg að vita að karfi væri
rauður og fæðir lifandi afkvæmi.
Hann varð að komast á sjóinn og
finna lyktina af slorinu. Þar sem ég
hafði verið á Vigra síðustu sumur
bað ég um pláss fyrir hann en það
var í eina skiptið sem ég gerði slíkt.
Það gerir maður ekki nema maður
sé 100% viss um að viðkomandi sé
duglegur og hafi áhuga. Það var
ekki spurning með hann, því ég
held að fáir hafi farið til sjós með
eins brennandi áhuga um hvernig
við öflum þjóðartekna okkar. Hann
var hörkuduglegur og fékk þá túra
sem hann sóttist eftir. Þegar Maggi
og Magga eignuðust Erlu Mist
veittist mér sá heiður að halda á
henni nokkurra klukkustunda gam-
alli. Maggi var afar stoltur og fjöl-
skyldan tók sig afskaplega vel út.
Nú voru breyttir tímar, Maggi var
orðinn pabbi. Maggi byrjaði að
vinna hjá Viðskiptastofu Lands-
banka Islands og var að vinna með
helstu ráðamönnum okkar þjóðfé-
lags. Forstjórum sjávarútvegsfyrir-
tækja, banka, olíufélaga og fleirum
merkum mönnum. Hann hafði mjög
gaman af starfi sínu. Honum gekk
vel í vinnunni og var metnaðarfull-
ur í starfi sem fyrr. Þegar hann lést
hafði hann nýlokið við erfitt mál.
Fyrir það verkefni fékk hann hrós
frá fleiri en einum aðila, hvernig
hann tók á málinu.
Maggi hafði á annað ár átt við
sjúkdóm að stríða er nefndur er
þunglyndi. Slíkur sjúkdómur er
hræðilegur en hann var hans bana-
mein. Ég á erfitt með að sætta mig
við það að Maggi hafi farið frá mér
án þess að hleypa mér inn og ræða
málin. Ég hefði kannski getað hjálp-
að eitthvað því við vorum bestu vin-
ir. Ég skil ekki hvemig hann gat
byrgt þetta inni í sér án þess að ég
tæki eftir því. Maggi skilur eftir sig
djúpt skarð í hjarta mínu. Ég kveð
hann með miklum söknuði sem orð
fá ekki lýst og bið góðan Guð að
vemda hann og geyma.
Eþsku Magga, Erla Mist, Erna
og Árni, Kristín og Jón, Bjössi,
Kristín og Andrea, Hulda, Davíð,
Magnús J. og fjölskylda. Megi Guð
styrkja ykkur öll í sorginni.
Róbert.
Elsku Gummi bróðir:
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðasta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Þessi sálmur lýsir huga mínum
þessa stundina svo vel. Þú varst
mér ekki bara bróðir heldur einnig
vinur. Allt líf þitt lá fyrir þér. Þú
áttir svo góða konu, hana Möggu,
og sólargeislann, Erlu Mist. Þið
vomð búin að koma ykkur svo vel
fyrir í íbúð ykkar og þú varst búinn
að mennta þig og farinn að starfa í
Landsbankanum í tengslum við
menntun þína. En eins og fram
kemur í sálminum þá var kallið
komið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Guð blessi minningu þína og veri
með Möggu og Erlu Mist í þessari
miklu sorg.
Þinn bróðir,
Björn.
Ég var svo lánsöm að kynnast
Magnúsi Guðmundi þegar ég fór að
vera með bróður hans, honum
Birni, fyrir um fjóram áram síðan.
En það voru ekki margar stundir
sem við áttum saman í fyrstu. Hann
og Margrét, kona hans, voru við
nám á Akureyri og Björn alltaf á
sjónum. En við fóram norður
nokkram sinnum og heimsóttum
þau. Mér er það minnistætt þegar
við heimsóttum þau rétt áður en
Erla Mist, sólargeislinn þeirra,
kom í heiminn. Þau buðu okkur í
mat ásamt vinum sínum og það var
þröng á þingi í íbúðinni. Én það
kom ekki að sök þar sem góður
hópur var saman kominn og góðar
veitingar.
Það var okkur Birni mikið til-
hlökkunarefni að eiga eftir að hitta
hann, Möggu og Erlu Mist oftar
þegar þau fluttu suður fyrir um
ári. Það var virkilega gaman að sjá
framtakssemina hjá þeim skötu-
hjúunum. Ekki var flutt inn í íbúð-
ina í Safamýri fyrr en búið var að
skipta um eldhúsinnréttingu,
brjóta niður einn vegg og mála.
Eftir að þau voru flutt inn var
alltaf verið að gera íbúðina vist-
legri. Við áttum margar góðar
stundir saman með þeim í mat hjá
þeim eða okkur. Ég var svo
lánsöm að geta leitað til þeirra
þegar Björn var á sjónum fyrir
síðustu áramót. Það var svo gott
að geta setið hjá þeim í stað þess
að láta sér leiðast ein heima. Þegar
Björn fór að vinna í landi fórum
við oftar til þeirra. Með vorinu fór
Maggi að stunda hestamennskuna.
Þá var ég svo gæfurík að fá að
passa Erlu Mist nokkrum sinnum
þegar Magga var upptekin í
söngnum og hann vildi komast á
hestbak. Þau komu svo til okkar
og samglöddust okkur þegar við
eignuðumst dóttur okkar. Ég
þakka fyrir að hafa fengið að
kynnast honum.
Ég bið Guð að varðveita þig og
styðja Möggu og Erlu Mist í þess-
ari miklu sorg. Einnig bið ég Guð
að styðja Kristínu, Jón, Huldu, Da-
víð, Björn afa, Magnús, Petra, Evu
Rakel, Ernu, Árna, Karvel, Eyþór
og alla aðra sem eiga sárt að binda
á þessari stundu.
Kristín.
Það er ólýsanlega sár tilfinning
að elsku Maggi okkar skuli vera
farinn frá okkur. Mín fyrstu kynni
af Magga vora þegar stór hópur
ungs fólks flutti norður til Akureyr-
ar að stunda nám við Háskólann á
MAGNUS
GUÐMUNDUR
MAGNÚSSON
Akureyri haustið 1994. Þá kynntist
ég unnusta mínum, Róberti, æsku-
félaga Magga.
Maggi og Magga vora einstakt
par, samheldin, indæl og tóku á
móti manni opnum örmum. Ekki
leið á löngu þar til við Róbert urð-
um heimalningar hjá þeim, nánast
heima hjá þeim hvern dag. Maggi
var einstaklega góður kokkur og
hafði mjög gaman af að bjóða fólki í
mat. Það vora margar veislurnar
heima hjá þeim fínar eins og á veit-
ingahúsum. Við Róbert áttum það
sameiginlegt með þeim Magga og
Möggu að vera pizzusjúklingar og
gengum við svo langt að við skipt-
umst á að baka pizzur vikulega.
Síðan eyddum við kvöldinu saman,
töluðum eða horfðum á sjónvarpið
þar sem við Maggi sofnuðum iðu-
lega.
Maggi og Magga gáfu vinum sín-
um mikinn tíma og voru það þó
nokkrar ferðir sem við fóram sam-
an. Mér er minnisstætt þegar þau
tóku mig með í Þórsmörk sumarið
1995 þegar Róbert var á sjónum.
Það var eins og ég hefði þekkt þau í
mörg ár. Við sungum saman í
Mözdunni góðu og skemmtum okk-
ur vel. Ekki má gleyma veiðiferð-
unum upp á Auðkúluheiði og Portú-
galsferðinni sem verða lengi í minn-
um hafðar.
Vorið 1997 fæddist þeim Magga
og Möggu yndisleg dóttir, hún Erla
Mist. Það var mikil gleðistund og
fannst okkur fyndið að svo lítið
barn gæti líkst pabba sínum eins
mikið og hún gerir. Maggi var mjög
ánægður með það og var stoltur af
henni.
Maggi var einstakur maður,
alltaf tilbúinn að aðstoða aðra og
leggja til hjálparhönd. Hann var
dugnaðarforkur sem maður lítur
upp til. Allt sem hann tók sér fyrir
hendur gerði hann vel. Sést það vel
á íbúðinni sem þau Magga voru að
endurbæta. Mikill er missirinn en
minningin um hann mun ávallt vera
til staðar.
Elsku besta Magga og Erla Mist,
foreldrar og systkini, ég bið góðan
Guð að vera með ykkur og styrkja.
Selma.
Elsku Maggi. Það er erfitt að
hugsa til þess að við sjáum þig
aldrei aftur en við vitum að þér líð-
ur vel þar sem þú ert núna.
Góði Guð, viltu passa Magga fyr-
ir okkur og varðveita.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Margrét, Erla Mist og
aðrh aðstandendur. Við biðjum
Guð að styrkja ykkur í sorg ykkar.
Ástarkveðjur,
Karvel, Linda, Friðrik
Snær og Hilmar Daði.
I litlu samfélagi, þar sem fólk
kemur saman til náms og starfa
fjarri heimahögum sínum, nánustu
fjölskyldu og æskuvinum, myndast
einatt vinatengsl, þess eðlis sem
ekki eiga sér vaxtarvon undir
venjubundnum kringumstæðum.
Við kynntumst Magnúsi á Akur-
eyri, þangað sem hann flutti eftir
stúdentspróf ásamt Margréti, unn-
ustu sinni. Þar lagði hann stund á
nám í sjávarútvegsfræðum við Há-
skólann á Akureyri. Fjölskyldur
okkar bjuggu í nábýli lengst af á
meðan á Akureyrardvöl stóð og
myndaðist traustur vinskapur með-
al okkar og annarra samnemenda
úr skólanum. Úr varð samheldinn
hópur sem staðið hefur saman
gegnum súrt og sætt.
Magnús var kappsamur í námi
og leik og hamhleypa til vinnu.