Morgunblaðið - 07.07.1999, Blaðsíða 35
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 7. JÚLÍ 1999 3^
Hann var harður í horn að taka í
íþróttum, og fengu menn iðulega
að fínna fyrir ákafa hans og eftir-
fylgni í návígi. I dagsins önn var
hann hins vegar rólyndur og yfir-
vegaður og sérlega rökfastur í
hugsun og ræðu. Pessir eiginleikar
Magnúsar öfluðu honum vinsælda
og velvildar meðal þeirra sem um-
gengust hann og þekktu. í góðum
hópi var Magnús glettinn og gam-
ansamur, en orðhvass og bein-
skeyttur ef honum þótti svo hæfa
og lá ekki á skoðunum sínum um
menn og málefni. A eintali var
hann jafnan alvörugefinn og hrein-
skiptinn, og á stundum nánast
barnslega einlægur. Fráfall Magn-
úsar lætur eftir sig skarð sem
aldrei verður fyllt. Það bar óvænt
að og skilur eftir spurningar sem
engin eiga svör. Sorgin og söknuð-
urinn minna okkur þó á að við lif-
um og finnum til, að lífið er dýr-
mætt og heilsan fallvölt. Við kveðj-
um góðan dreng.
Elsku Margrét og litla Erla Mist,
við vottum ykkur og öðrum að-
standendum Magnúsar okkar
dýpstu samúð.
Jóhann og Ólöf.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Hávamál)
Maggi okkar er látinn en við
minnumst allra góðu stundanna
með honum. Árin fyrir norðan þeg-
ar Maggi og Magga bjuggu í stúd-
entablokkunum og gestirnir
streymdu til þeirra. Það var enginn
í sjávarútvegsdeildinni duglegri að
bjóða í matarveislu en Maggi. Sát-
um við gestirnir þá oft langt fram
eftir kvöldi og nutum félagsskapar
við þau Magga og Möggu. Veiði-
ferðin upp á Auðkúluheiði í tjaldi í
september er einnig ógleymanleg.
Það var Maggi sem átti hugmynd-
ina að þeirri ferð og fékk okkur til
að flaka silung langt fram á nótt.
Maggi var kappsamur og ham-
hleypa til verka. Hann átti því erfitt
með að skilja hvers vegna Gísli
þyrfti að eyða svo miklum tíma í
lærdóm. Sjálfur var Maggi af-
burðanámsmaður.
Síðasta árið okkar fyrir norðan
vorum við búin að eignast tví-
burana, og Maggi og Magga Erlu
Mist. Þá komu Maggi og Erla Mist
oft seinni part dags niður til mín og
veittu mér og börnunum félags-
skap. Fyrir það verður honum seint
fullþakkað. Magga var umhugað
um líðan annarra en bar sjálfur
hai-m sinn í hljóði. Nú vildi maður
óska að hann hefði deilt sínum erf-
iðu stundum með okkur. Þetta
kennir okkur að gæta að vinum
okkar.
Að útskrift lokinni þegar fólk fór
hvert í sína áttina var Maggi dug-
legur að kalla saman hópinn. Við
minnumst kvöldanna í Safamýrinni
með söknuði því við verðum að
horfast í augu við það að Maggi
mun aldrei koma aftur. En við
geymum hann öll í hjarta okkar.
Guð blessi hann Magnús okkar.
Elsku Magga, Erla Mist og ætt-
ingjar og vinir Magnúsar, megi
góður guð styrkja ykkur í sorginni.
María, Gísli og börn.
Það er skrýtið hvernig maður er
alltaf minntur á að það er ekkert
öruggt í lífinu. Eina stundina situr
maður og hlakkar til að hitta ein-
hvern en þá næstu er sá hinn sami
skyndilega horfinn að eilífu. Þegar
fréttin um andlát Magga vinar okk-
ar barst var eins og hluti af manni
væri tekinn burtu. Það myndaðist
stórt skarð í vinahópinn og enn
stærra í hjarta okkar.
Ég kynntist Magga og Möggu
unnustu hans fyrst í Menntaskólan-
um við Sund. Mín fyrstu kynni af
Magga voru svipuð og sjálfsagt
margra annarra vina hans, ég lenti
fyrir beinskeyttum glósum frá hon-
um í kennslustund. Það varð fátt
um svör frá mér en bak við glós-
urnar var frábær drengur sem var
bara að segja á sinn hátt: Þú ert
ágætur. Vinátta mín og Alfheiðar
unnustu minnar við Magga og
Möggu byrjaði síðan fyrir alvöru
þegar við Maggi hófum nám við
Háskólann á Akureyri haustið
1994. Það var einstakur hópur sem
byrjaði saman í sjávarútvegsfræði
þetta haust og með okkur mynduð-
ust vinabönd sem vonandi slitna
aldrei. Það er svo margs að minnast
þegar horft er til baka til skólaár-
anna okkar á Akureyri. Þær eru
margar ógleymanlegar ferðirnar
sem við fórum saman hvort sem
það voru skólaferðir, Sjallaferðir
eða veiðiferðir og margai’ voru mat-
arveislurnar. Veiðiferðin okkar á
Auðkúluheiði sem til stóð að endur-
taka í haust, er ein af þessum frá-
bæru minningum sem aldrei
gleymast.
Það er alltaf vinna að viðhalda
vináttu. Maggi var duglegur í þeirri
vinnu eins og annarri. Hann bauð í
matarboð og kom í heimsóknir.
Alltaf var jafn notalegt að sitja og
spjalla við hann og Möggu og ekki
spillti litla prinsessan gleðinni með
brosi sínu. Maggi var traustur vin-
ur sem alltaf var tilbúinn að hjálpa
öðrum við úrlausnir sinna mála.
Hann hafði skoðun á öllu og gott
var að fá álit hans á og rökræða við
hann um það sem maður var að
kljást við hverju sinni. Það var eitt
sem maður gekk að vísu í samskipt-
um við Magga að hann var hrein-
skilinn og berorður sem er mikill
kostur í fari vina. Maggi vildi alltaf
hafa nóg fyrir stafni, ef hann var
ekki að taka slátur eða tína ber í
sultu þá pússaði hann upp húsgögn,
flísalagði eða smíðaði í sumarbú-
staðnum. Þetta er orka sem við vilj-
um öll hafa til að bera. Þrátt fyrir
að lífið virtist blasa við Magga bar
hann þyngri byrðar en við gerðum
okkur grein fyrir. Maggi var veikur
og veikindi hans báru hann ofurliði.
Það er við slíkar aðstæður sem
maður vildi óska þess að maður
gæti læknað, hjálpað, gert eitthvað.
Það eina sem við getum gert er að
verma okkur við yndislegar minn-
ingar um góðan vin og reyna að
nota þær til að fylla stóra skarðið
sem myndaðist í hjarta okkar þeg-
ar Maggi dó.
Við viljum votta fjölskyldu
Magga og ótrúlega sterkri unnustu
hans og dóttur, okkar innilegustu
samúð og megi Guð gefa ykkur
styrk og þrek til að ganga áfram.
Jón Kjartan, Alfheiður
og Elísabet.
Að kveðja er erfitt og að horfa á
eftir vini líkt og Magga er þung
raun. Við Maggi kynntumst haustið
1994 þegar við hófum nám við Há-
skólann á Akureyri líkt og Margrét
unnasta hans. Góð kynni tókust
með okkur, sérstaklega eftir að ég
fluttist á stúdentagarðana þar sem
Maggi og Magga bjuggu. Osjaldan
kom Maggi yfir til mín og bauð mér
í mat sem hann hafði eldað af sinni
snild enda hafði hann gaman af
þeirri iðju. Erfitt var að launa fyrir
þetta en var þó reynt með því að
leggja á borð og sjá um uppvaskið.
Alltaf vai’ hægt að leita til Magga ef
eitthvað gekk ekki rétt fyrir sig hjá
mér, hvort sem það var stærðfræði,
efnafræði eða eitthvað annað,
Maggi kláraði þetta allt. Á skólaár-
unum var ýmislegt gert fyrir utan
skólann. Þannig fór vinahópurinn í
veiðiferðir upp á Auðkúluheiði sem
Maggi stofnaði til. Þó ferðirnar hafi
verið farnar til gamans þá kom í
ljós hversu hagsýnn Maggi var því
hann bæði gróf silunginn og frysti
til seinna tíma. Ári fyrir útskrift
fórum við bekkjarfélagarnir svo
saman í útskriftarferð til Portúgals.
Þar hlotnaðist mér mikill heiður að
grípa inn í föðurhlutverk Magga
um tíma þar sem hann komst ekki
með strax vegna sjómennsku sinn-
ar. Seinna kom Maggi hress og kát-
ur til leiks og þarna áttum við góð-
ar stundir jafnt við sundlaugar-
bakkann sem og á öðrum ferðum
um Portúgal.
Eftir fjögur góð ár á Akureyri
tók atvinnulífið við og fluttum við
suður og Maggi með sína fjöl-
skyldu, Möggu og þeirra yndislegu
dóttur Erlu Mist. Við þetta minnk-
uðu samskiptin eins og eðlilegt er
þegar menn eru komnir á fullt í að
sanna sig úti í atvinnulífinu. Síðan
gerist það óvænta og sorglega að
Maggi vinur minn þurfti að kveðja
þetta líf. Eftir situr minning um
góðan og kraftmikinn dreng. Þó
minningarnar séu margar og góðar
um Magga bið ég þig góður guð að
gefa þeim Möggu og Erlu Mist
styrk á þessum erfiðum og sáru
tímum.
Vinur þinn er þér allt.
Hann er akur sálarinnar, þar sem samúð
þinni er sáð og gleði þín er uppskorin.
Hann er brauð þitt og arineldur.
Þú kemur til hans í leit að friði
(Kahlil Gibran)
Þinn vinur,
Bryiy'ar.
Elsku Maggi. Ég trúi því vart
enn að þú sé farinn frá okkur. Það
er skrítið að hugsa til þess að geta
ekki heimsótt þig eða fengið þig í
heimsókn í framtíðinni. Ég man
vel eftir því þegar við vorum að
byrja okkar vinskap, við höfðum
auðvitað verið skólabræður í gegn-
um grunnskólann, en urðum við
fyrst bekkjarbræður í M.S. Allt í
einu vorum við orðnir góðir vinir,
nánast eins og við hefðum verið
það í mörg ár. Þannig var þinn vin-
skapur, Maggi, þú gafst þig allan.
Þú varst alltaf tilbúinn að rétta
hjálparhönd og þú stóðst alltaf
með manni. Ég dáðist líka að því
hversu sterkur þú varst heima hjá
þér, þú varst klettur fyrir mömmu
þína og systkini. Þú hafðir sér-
staka kímnigáfu sem ég kunni að
meta og við áttum ófáar stundirn-
ar saman, bullandi um hitt og
þetta. Ég kynntist líka vinum þín-
um og sá strax hvernig þeir báru
allir virðingu fyrir þér og hversu
mikill vinur þú varst. Ég sagði það
víst einhvern tíma um þig að þú
værir svo mikill vinur vina þinna.
Það er líka rétt, vinir þínir höfðu
ávallt þinn stuðning og þér hefði
aldrei dottið í hug að hallmæla
þeim. Við vorum orðnir það nánir
að þegar þú og Magga byrjuðuð
saman hræddist ég svolítið að þú
myndir eiga lítinn tíma fyrir mig.
Svo reyndist hins vegar alls ekki,
við gerðum líka margt saman þrjú,
og skemmtum okkur saman. Þið
Magga áttuð líka svo vel saman og
ég held að það sé ekki algengt að
fólk eigi svo margt sameiginlegt.
Þið voruð hestafólk og svo auðvit-
að duglegir námsmenn, eitthvað
sem þið unnuð saman, jafnvel þeg-
ar þú varst í sjávarútvegsfræðinni
og Magga í kennaranáminu. Við
áttum líka góðar stundir saman
fjögur, ég og Margrét og þú og
Magga. Eins líka þegar við vorum
orðnir stoltir pabbar, t.d. þegar við
komum í heimsókn til ykkar um
páskana. Við áttum von á ykkur út
til okkar í júlí og því er það svo
erfitt að skilja hvernig svona getur
gerst. Þú virkaðir svo ánægður í
vinnunni og þið voruð búin að
koma ykkur svo vel fyrir. Lífið
virtist brosa við þér.
Það er erfitt fyrir okkur Mar-
gréti að geta ekki fylgt þér, vinur
minn, því þú varst sjálfur svo
tryggur vinur. Þú verður samt
alltaf hjá okkur og allar stundirn-
ar sem við áttum saman geymum
við á sérstökum stað í hjarta okk-
ar.
Ég bið góðan guð um að styrkja
Möggu, Erlu Mist og fjölskyldurn-
ar í sorginni. Þú varst virkilega ein-
stakur og vinskapurinn sem við átt-
um var ómetanlegur. Guð geymi
þig, elsku karlinn minn.
Christopher og Margrét.
Mig langar með þessum fáu orð-
um að minnast Magga Gumma eða
Gumma eins og hann var venjulega
kallaður af minni fjölskyldu. Fjöl-
skylda hans bjó í sömu götu og mín,
í Safamýrinni, um nokkurra ára
skeið, eða þangað til ég var tíu og
Gummi sex. Á sama ári fluttumst
við svo upp í Selás og hefur því vin-
skapur verið milli okkar nánast alla
okkar ævi. Gummi og Bjössi, bróðir
hans, voru miklir vinir Robba bróð-
ur og voru því ósjaldan í Dísarásn-
um hjá okkur. Éinnig var góður
vinskapur milli foreldra okkar og er
enn milli mæðra okkar. Þar sem ég
er aðeins eldri en þessir strákar
voru kynni mín af Gumma mest-
megnis í gegnum Robba. Á þessum
árum sá maður þá bræður oft en
sjaldnar nú hin síðari ár, enda voru
Robbi og Gummi saman við nám á
Akureyri í fjögur ár. Þó hitti ég
Gumma nokkrum sinnum nú síð-
asta árið og annaðhvort var það
heima hjá Robba eða niðri á Við-
skiptastofu Landsbankans þar sem
hann vann. Alltaf var umræðuefnið
það sama hjá okkur, íslenski fjár-
málamarkaðurinn.
Ég kveð þig kæri vinur og þakka
þér fyrir kynnin í gegnum tíðina.
Elsku Magga og Erla Mist,
Kristín, Magnús, Hulda, Bjössi,
fjölskyldur ykkar og aðrir ættingj-
ar, Robbi og Selma og aðrir vinir.
Minningin um góðan dreng lifir
áfram.
Þórður Gislason og fjölskylda.
Okkur langar til að kveðja vinnu-
félaga og góðan vin okkar, Magnús
Guðmund Magnússon, og þakka
fyrir þær ánægjulegu samveru-
stundir sem við áttum með honum.
Samstarf okkar með Magga, eins
og hann var jafnan kallaður í okkar
hópi, varð því miður alltof stutt því
það er einungis tæpt ár síðan
Maggi hóf störf á viðskiptastofu
Landsbankans og nú er hann lát-
inn.
Maggi brautskráðist með próf í
sjávarútvegsfræðum frá Háskólan-
um á Akureyri vorið 1998 og var
ráðinn á Viðskiptastofuna sem sér-
fræðingur á fyrirtækjasviði í júlí-
mánuði það sama ár. Það kom fljótt
í ljós að kraftar hans nýttust vel því
hann hafði yfirgripsmikla þekkingu
á þörfum sjávarútvegsfyrirtækja
og gekk því vel að veita þeim góða
og faglega þjónustu. Maggi var
snöggur að mynda sér skoðun á
hlutunum og það var eftirtektar-
vert hversu fljótur hann var að
setja sig inn í starfið. Maggi kom
alltaf fram af krafti og sannfæringu
enda hafði hann sjálfur verið tölu-
vert til sjós og þekkti því vel lands-
lagið í atvinnugreininni.
Þrátt fyrir að kynni okkar af
Magga hafi að mestu farið fram í
gegnum vinnuna þá tengdumst við
honum traustum og órjúfanlegum
vinaböndum. Við þekktum hann
sem glaðværan og skemmtilegan
félaga sem skipaði mikilvægan sess
hjá okkur sem störfum við fyrir-
tækjatengsl. Það verður erfitt að
fylla það skarð sem Maggi skilur
eftir og það mun taka okkur langan
tíma að komast yfir þá sorg sem
fráfall hans veldur.
Þótt söknuður okkar sé mikill er
hann þó mestur hjá fjölskyldu
Magga og aðstandendum hans. Við
sendum þeim okkar innilegustu
samúðarkveðjur, þá sérstaklega
konu hans Margréti og dóttur
þeirra Erlu Mist.
Elsku Maggi, þakka þér fyrir
samverustundirnar okkar. Hvíl í
friði.
Þínir samstarfsmenn 1 fyrir-
tækjatengslum á viðskiptastofu
Landsbankans,
Rúnar, Davíð, Hlynur, Arnar,
Birgir og Þorsteinn.
Fréttin um fráfall Magnúsar
Guðmundar kom eins og reiðarslag
yfir starfsfólk viðskiptastofu
Landsbankans á annars sólbjört-
um morgni dags hinn 30. júní sl.
Magnús, eins og við kölluðum hann
ævinlega, kom til starfa í Lands-
banka Islands á miðju síðasta ári.
Hann sinnti störfum sínum sem
sérfræðingur í sjávarútvegsmálum
af miklum áhuga og kappi. Magnús
var þægilegur í umgengni og óx
hratt í starfi. Hann kom með ný
sjónarhorn úr ranni sjávarútvegs-
ins inn í umræðu og ákvarðanir
varðandi þessa grundvallarat-
vinnugrein landsmanna. Magnús
hafði á stuttum starfstíma sínum í
Landsbankanum farið vítt og,
breitt um landið í heimsóknir i<-
sjávarútvegsfyrirtæki og hann var
við störf fram undir kvöldmat dag-
inn sem hann lést. Fráfall hans
kom okkur öllum jafn mikið á
óvart.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri gnind,
fagurt með fijóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt,
lit og blöð niður lagði,-
líf mannlegt endar skjótt. .
(Hallgrímur Pétursson.)
Kynni mín af Magnúsi vöruðu
miklu skemur en mig óraði fyrir.
Missir okkar samstarfsfélaganna
er sár. En sárastur er hann konu
hans, Margréti, og hinni ungu
dóttur þeirra, Erlu Mist, sem og
annarra nánustu ættingja og vina.
Ég fyrir mína hönd og Lands-
b'anka íslands votta þeim öllum
dýpstu samúð með von um að þau
njóti styrks Guðs í sorg sinni og
lífi.
Brynjólfur Helgason.
Skarð þitt verður aldrei fyllt. Það -
er þó huggun harmi gegn að við
höfum Erlu Mist og Margréti og í
framtíðinni munu þær, ásamt okk-
ur vinum þínum, lýsa upp minningu
þína.
Þú verður ávallt hluti af okkar
vinahóp sem í gegnum Háskólann á
Akureyri kynntist og upplifði í
sameiningu erfiða tíma og sannar
gleðistundir.
Þegar við horfum til baka koma
fram óteljandi minningar. Þá ber
hæst gestrisni ykkar Möggu ogA
eldamennsku þína sem var framúr-
skarandi (þó svo að poka-endur
ættu í hiut). Við minnumst Massa-
borgaranna og þeirra sælustunda
sem við áttum öll saman.
Þau voru ófá skiptin sem við hitt-
um þig niðri í leikherbergi á Út-
steini þegar þú varst að gera upp
barnarúmið fyrir litla gullmolann
þinn.
Maggi, vinirnir gerast ekki betri,
þú varst alltaf boðinn og búinn til
að hjálpa til við það sem við tókum
okkur fyrir hendur.
Það er sérlega sárt að kveðja þig.
Þú munt lifa með okkur í framtíð-
inni í gegnum lífsgleði Erlu Mistar
og sálarstyrkinn hennar Möggu. ^
Elsku Magga okkar og Erla
Mist, við biðjum Guð að veita ykkur
styrk í þessari miklu sorg.
Aðstandendum vottum við okkar
dýpstu samúð.
Elsku Maggi, minning þín er ljós
í lífi okkar.
Björgvin og Iris,
Ingvar og Margrét.
Skila-
frestur
minning-
argreina
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útfor er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. í mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn
eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan hins
tiltekna skilafrests.