Morgunblaðið - 25.07.1999, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 25. JÚLÍ 1999 33
ég eftir þegar amma fór með mig til
saumakonu og lét sauma á mig kápu
úr leðri eða leðurlíki, hvað ég var
stolt, og á hverju ári fór amma alltaf
í bæinn með mig og þá var keypt
eitthvað sem kom sér vel. Ég segi
oft í gríni að amma hafi innleitt
kaffihúsamenningu hjá mér því
alltaf fórum við á kaffíhús á eftir og
fengum góðgæti og kakó, og enn
þarf ég alltaf að koma við á kaffi-
húsi þegar ég fer í bæinn. Þessir
tímar voru ánægjutímar fyrir mig
litla stúlku, að fara í strætó niðrí
bæ, labba um með ömmu, koma við
hjá Tjöminni og gefa öndunum
brauð. Svona var amma, það var
alltaf svo gott að vera nálægt henni,
hún eldaði góðan mat og var frábær
hannyrðakona og á ég nokkra hluti
eftir hana sem bera þess gott vitni.
Við amma áttum gott líf saman, ég
vil minnast hennar svona, mig lang-
ar ekki að tala um veikindi hennar,
það er mér of erfitt, hún var sterk
kona, hún var kjarnakona.
Elsku amma, það er komið að
kveðjustund, bið að heilsa afa.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Með kveðju,
Bjarnfríður Ósk (Bassý).
Elsku amma mín er látin, en hún
hafði frá unga aldri verið hjartveik
og þurfti oft að liggja á sjúkrahús-
um hérlendis sem erlendis. Hún var
alla tíð mjög ákveðin við sjálfa sig
og að „gefast upp“ var ekki til í
hennar huga enda var hún stundum
æði langt leidd er hún leitaði lækn-
is.
Það var alltaf notalegt að koma til
ömmu, þar var allt svo fínt og fal-
legt, hún hafði svo gott auga fyrir
fallegum munum og báru gjafirnar
sem hún gaf mér, við hin ýmsu
tækifæri, þess merki. Avallt þegar
ég kom í heimsókn til hennar bar
hún kræsingar á borð og áttum við
skemmtilegar samræður yfir kaff-
inu, því amma fylgdist vel með öllu
sem var að gerast í kringum hana
og hafði ákveðnar skoðanir. Það
hefur orðið mikill missir í fjölskyld-
unni á stuttum tíma því aðeins eru
níu mánuðir síðan afi féll frá. Þau
voru svo samrýnd og falleg hjón og
höfðu mikinn áhuga á öllu sem fjöl-
skylda þeirra var að aðhafast og
tóku fullan þátt í öllu með okkur.
Ég á alltaf eftir að minnast þeirra
þegar afmælis- og jólaboð verða
haldin því að í þau mættu þau alltaf
ef heilsa þeirra leyfði. Þau sýndu
litlu börnunum í fjölskyldunni mikla
athygli og umhyggju, það gladdi
þau mikið að fá litlu krílin í heim-
sókn, stinga að þeim sælgæti og
SOLVEIG
ÞORKELSSON
+ Sólveig Þorkelsson fædd-
ist á Akureyri 7. aprfl
1943. Hún lést 11. júlí síðastlið-
inn. Foreldrar hennar voru
Agneta Þorkelsson, hjúkrun-
arfræðingur, sem var af
dönsku bergi brotin, og Jó-
hann Þorkelsson, héraðslækn-
ir og stjómarformaður á Vist-
heimilinu Sólborg, þau eru
bæði látin. Systir Sólveigar er
Helen Þorkelsson sjúkraliði,
búsett á Akureyri. Helen var
gift Björgvini Leonardssyni
rafverktaka og eiga þau fjögur
uppkomin börn.
Sólveig var fötluð frá
fæðingu. Lengst af dvaldi hún í
foreldrahúsum en seinni ár á
Vistheimilinu Sólborg og á
sambýli fyrir fatlaða í Dverga-
gili 40 á Akureyri.
Sólveig verður jarðsungin
frá Akureyrarkirkju mánudag-
inn 26. júlí og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Þrátt fyrir mikla fötlun þá var
Sólveig á vissan hátt lánsöm mann-
eskja. Hún átti góða fjölskyldu, ást-
ríka foreldra sem höfðu þekkingu á
þörfum hennar og hún átti yndis-
lega systur, hana Helen. Helen og
hennar stóra fjölskylda hefur alla
tíða staðið saman sem einn maður í
því að gera líf Sólveigar sem ham-
ingjuríkast.
Gott dæmi um tryggð fjölskyld-
unnar við Sólveigu er danskur
frændi hennar Claus sem býr í Dan-
mörku, reglulega og nokkrum sinn-
spjalla við þau.
Mér er það minnisstætt þegar
amma sat við sjúkrabeð afa, hún
hélt blítt um hendi hans og þau
horfðu hvort í annars augu , ég sá
augljósa væntumþykju og þakklæti
fyrir öll árin. A þessari stundu voru
orð óþörf því blikið í augunum sagði
allt sem segja þurfti. í huga mér sé
ég afa taka á móti ömmu opnum
örmum og bera hana á höndum sér
inn í eilíft líf líkt og hann gerði í lif-
andi lífi.
Elsku amma mín, ég þakka þér
fyrir samfylgdina. Guð blessi þig og
minningu ykkar afa.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Á stundum sem þessum hellast
minningarnar yfir mann, en öll orð
virðast vera svo fátækleg þegar
maður ætlar að skrifa þau niður á
blað.
í æsku fékk ég oft að dvelja hjá
ömmu og afa í Blönduhlíðinni. Það
var alltaf svo spennandi. Amma
leyfði mér að leika með svo
skemmtilega hluti sem voru sko
ekki til hjá hverjum sem er. Til
dæmis þegar við fórum í mömmó og
amma leyfði mér að hafa pallíettu-
samkvæmisveskið og fallega loð-
kragann. Svo var settur á mig rauð-
bleikur varalitur og mér fannst ég
vera svo flott. Svo áttu amma og afi
svo spennandi skrifborð þar sem
allt var í röð og reglu og margir
spennandi hlutir en samt mátti ég
leika mér þar. Svo leyfði amma mér
að hjálpa sér í eldhúsinu, og ferðim-
ar niður í þvottahús voru sannkall-
aðar ævintýraferðir.
Amma hafði svo sérstakt lag á því
að láta mér finnast ég vera nauð-
synleg hjálparhella í eldhúsverkun-
um og heimilisstörfunum. Oft tók-
um við strætó niður í miðbæ og
gengum um bæinn í ýmsum erinda-
gjörðum og ef kalt var í veðri stopp-
uðum við ætíð á kaffihúsi og fengum
okkur kakó með rjóma tO þess að
hlýja okkur áður en við lögðum af
stað til baka. Þetta fannst mér vera
toppurinn á tilverunni.
Mér er sérstaklega minnisstætt
að amma var vön að taka hönd mína
í sína og klappa á handarbakið með
mjúku höndunum sínum og kalla
mig litla lambið sitt. Þær voru svo
margar góðu stundirnar sem við
áttum. Minningarbrunnurinn er
ótæmandi og fyrir það get ég verið
þakklát.
Eftir að ég varð fullorðin átti ég
gott samband við ömmu. Sonur
minn fékk að kynnast þeirri hlýju
um á ári sendi hann henni kort þar
sem hann sagði henni eitthvað fal-
legt. Að lesa kortin frá Claus fyrir
Sólveigu var fín dönskuþjálfun fyrir
okkur starfsmennina því Sólveig
fann að ef ekki var rétt með farið.
Stundum brosti hún og við vorum
ekki alltaf viss hvort það var efnið
sem henni fannst spaugilegt eða
okkar danski framburður. Sólveig
kunni nefnilega dönsku. Skildi tals-
vert í málinu, en talaði það ekki
nema þegar mikið lá við og helstu
röksemdir á íslensku þraut. Dansk-
og góðmennsku sem amma bjó yfir.
Amma var alltaf tilbúin að passa
hann. Um tíma strunsaði hún dag-
lega á leikskólann að sækja hann
fyrir mig. Og alltaf fannst Almari
syni mínum jafn gaman að fara til
ömmu og afa.
Elsku amma mín vai’ búin að vera
lengi á sjúkrahúsi og beið spennt
eftir að komast heim, heimakærari
manneskju væri erfitt að finna. Þó
hún væri á spítala var hún alltaf
með hugann við það sem gerðist ut-
an hans. Hún tók virkan þátt í und-
irbúningi brúðkaups míns og Daða,
sambýlismanns míns; sem fara átti
fram í næsta mánuði. Hún lagði sig
alla fram við að safna upplýsingum
og hugmyndum sem gætu nýst okk-
ur. Hún tók einnig virkan þátt í
meðgöngunni á dóttur minni sem
fæddist örfáum dögum áður en
amma dó. Ég er þakklát fyrir að
hafa fengið að sýna ömmu litlu dótt-
ur mína. Ég gleymi aldrei stundinni
þegar ég fór með Elmu litlu þá sex
daga gamla á spítalann til ömmu og
lagði hana í fangið á langömmu
sinni. Ég vildi að við hefðum haft
lengri tíma saman.
Elsku amma, það er svo erfitt að
kveðja, það var svo margt framund-
an sem ég ætlaði þér hlutdeOd í. En
ég veit að þér líður vel, þar sem þú
ert núna. Nú hefur þú afa aftur þér
við hlið og sjálfsagt líka hana
mömmu mína sem hvarf frá okkur
langt fyrir aldur fram. Ég veit að
endurfundir ykkar verða ánægju-
legir.
Eins og þú sagðir oft sjálf má
maður aldrei neinn missa en því
miður verður maður bara að taka
því sem að höndum ber. Ég og Daði
og börnin okkar tvö erum svo miklu
ríkari eftir að hafa deilt lífinu með
þér. Þær minningar sem þú gafst
okkur, fylla hjörtu okkar, og fyrir
það erum við þér eilíflega þakklát.
Núna er kveðjustundin komin.
Guð geymi þig, elsku amma mín.
Þín
Iða Brá.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
böm, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
an var því hennar varamál. En Sól-
veig hafði annað til að bera sem
dönskumælandi fólk er frægt fyrir,
hún hafði kímnigáfu.
Sagt er að hamingja okkar sé
öðru fremur háð því hvernig okkur
tekst til í samskiptum við annað
fólk. Við samstarfsfólk Sólveigar
tökum undir það og teljum jafn-
framt að því fjölbreytilegra sem
fólkið er því meiri þekkingu og
dýpri skilning ættum við að öðlast
á mannlífinu og þessu stórkostlega
sköpunarverki drottins, mannin-
um.
Sólveig var eitt af verkum skap-
arans, ,,orginal abstrakt“ listaverk
Guðs. I návist hennar skynjuðum
við einhverja sérstaka og óskil-
greinda fegurð og innri gleði. Sól-
veig og fleira gott fólk hefur kennt
okkur að sól fegurðarinnar er í sál-
um okkar mannanna og það er und-
ir okkur komið hvort og hvert við
látum hana skína.
Um leið og við þökkum Sólveigu
samfylgdina, þá þökkum við fjöl-
skyldu hennar góð samskipti fyrr
og síðar.
Blessuð sé minning Sólveigar
Þorkelsson.
Fyrir hönd allra á sambýlinu í
Dvergagili 40.
Kolbrún Guðveigsdóttir.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
LEIFUR PÁLSSON,
Hnífsdal,
andaðist á heimili sínu fimmtudaginn 22. júlí.
Inga Þ. Jónsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
VALDIMAR RÓSINKRANS JÓHANNSSON
fyrrv. húsvörður og verkstjóri,
Álftamýri 2,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju fimmtu-
daginn 29. júlí kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ráðhildur Ingvarsdóttir,
Sigmundur Heiðar Valdimarsson,
Sigurjón Hafberg Valdimarsson.
Ástkær móðir okkar, dóttir, systir og
mágkona,
HELGA HJÁLMARSDÓTTIR,
(rabakka 4,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum aðfaranótt
miðvikudagsins 21. júlí.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju mánudaginn 26. júlí kl 15.00.
Anna Lísa Ríkharðsdóttir,
Brynjar Örn Ríkharðsson,
Regína Ósk Garðarsdóttir,
Sólrún Bára Garðarsdóttir,
Regína A. Hallgrímsdóttir,
Hallgrímur Guðmundsson,
Sólrún Hjálmarsdóttir,
Vilmundur Hjálmarsson,
Ása M. Jónsdóttir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
HANS LINDBERG ANDRÉSSON
skipasmiður,
Sólvangsvegi 1,
Hafnarfirði,
sem lést sunnudaginn 18. júlí, verður jarð-
sunginn frá Hafnarfjarðarkirkju þriðjudaginn
27. júlíkl. 13.30.
Ala Lindberg Tómasdóttir,
Pétur Hansson, Una Björk Harðardóttir,
Ingeborg Lindberg, Bjarne Pedersen,
Jón Andrés Hansson,
Tómas Erling Lindberg, Sigrún Sigurðardóttir,
Hildur Lindberg, Jón Númi Ástvaldsson,
Valgerður Lindberg,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar og hugheilar þakkir fyrir auðsýnda
samúð og hlýhug við andlát og útför eigin-
konu minnar, móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
BJARGAR GUNNARSDÓTTUR,
Sæbólsbraut 47,
Kópavogi.
Sérstaklega viljum við þakka fráþæru starf-
sfólki heimahlynningar Krabbameinsfélagsins sem og öðrum, er önn-
uðust hana I veikindum hennar.
Fyrir hönd annarra vandamanna,
Ingvar Hólmgeirsson,
Jóhanna Ingvarsdóttir, Grétar Friðriksson,
Sigríður Ingvarsdóttir, Hermann Einarsson
og barnabörn.