Morgunblaðið - 25.07.1999, Blaðsíða 35
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 25. JÚLÍ 1999 35
Sverrir var lærður matsveinn og
var listakokkur sem geymdi allar
uppskriftir í huga sér. Eg fór að
borða fiskibollur í fyrsta skipti
með bestu lyst eftir að þau hjónin
buðu mér og Dóru Siggu í mat.
Vildi ég fá uppskrift af þessum
herramannsmat og hljóðaði hún
eitthvað á þá leið, „ég ákveð magn-
ið af fisknum og lauknum, hún
hakkar og svo notum við venjulegt
krydd“. Já, þarna var uppskriftin
komin og ég var jafnnær. En
þannig er það að matsveinar áður
fyrr fengu ekki uppskriftir út-
prentaðar heldur byggðist allt á
minni og hæfileikum að gera góð-
an mat úr takmörkuðu úrvali af
hráefni, og það gat Sverrir svo
sannarlega.
Sem stráklingur fór Sverrir að
stunda sjó á árabátum en síðan á
trillum. 15 ára gamall byrjaði
hann eiginlega^ sjómennsku á úti-
legubátum frá ísafirði og var með-
al annars nokkur ár á Gunnbirni
ÍS-18 hjá Guðmundi Kr. Guð-
mundssyni skipstjóra. Arið 1940
vildi Sverrir fara að víkka sjón-
deildarhringinn og skoða sig um í
heiminum og fór því suður til
Reykjavíkur ráðinn í að komast í
siglingar. En það átti eftir að
reynast erfiðara en hann hélt því
einu skipsplássin sem einhver
sjens var að fá var kokkspláss eða
kyndari. Því ákvað hann að fara á
matsveinanámskeið sem haldin
voru á Hótel Skjaldbreið. Þegar
því var lokið fékk hann pláss á
færeyskri skútu sen hét Tve
systkin en hún sigldi með fisk til
Englands. Þar með var ævistarfið
ráðið. En ekki stoppaði Sverrir
lengi þarna um borð því er til Is-
lands kom réð hann sig á línu-
veiðarann Fróða sem matsveinn.
Og einmitt þar um borð lenti
Sverrir í skelfilegri lífsreynslu
sem að öllum líkindum setti djúp
ör á sálina alla tíð. En þannig var
að þýskur kafbátur gerði harða
árás á Fróða sem kostaði fimm
menn lífið en sex komust lífs af,
mismikið særðir á líkama og sál.
Að horfa upp á skipsfélaga deyja í
höndunum á manni er skelfileg
lífsreynsla og þurfti hver og einn
að vinna úr sínum tilfinningum því
engin var áfallahjálpin sem veitt
er af minna tilefni í dag. En ekki
breytti þetta áformum Sverris um
að gera sjómennsku að ævistarfi
og sigldi hann um allan heim á
fraktskipum stórum og smáum.
Sverrir var lengi matsveinn á Ha-
ferninum sem þjónustaði íslenska
síldarflotann um allar nauðsynjar
og kom það þá í hlut Sverris að sjá
um allar pantanir á kosti og ýmsu
öðru sem sjómennina vantaði og
reyndi að redda öllu sem mögu-
legt var. Það var gaman að ræða
við Sverri um sjómennsku og
kokkarí þá og nú, enda framförin í
skipum og búnaði ótrúlegur á
einni mannsævi. Gaman þótti mér
að fara með Sverri um borð í Gr-
indvíking á áttræðisafmæli hans
og sýna honum skipið og talaði
hann lengi á eftir um þá ferð okk-
ar suður með sjó.
í febrúar 1998 missti Sverrir
eiginkonu sína, Halldóru, og var
það honum mikill missir og náði
hann sér vart á strik eftir það.
Sverrir flutti á Hrafnistu í janúar
síðastliðnum en þá var heilsunni
farið að hraka það mikið að hann
naut ekki verunnar þar og dvaldi
hann meira og minna á spítala, nú
síðast á Vífilsstaðaspítala þar sem
hann lést 30. júní síðastliðinn.
Mig langar til að þakka Sverri
góð kynni og kveðja hann með
þessu Ijóði:
Viku af viku, nótt og dapran dag
dauðans engill söng þitt vöggulag;
söng og skenkti sárra kvala vín,
söng og spann þitt hvíta dáins-lín.
Loks kom heilög hönd, sem um þig bjó,
himnesk rödd, er sagði: Það er nóg!
(Matthías Jochumsson.)
Blessuð sé minning Sverris
Torfasonar.
Stefán Ivar Ivarsson.
ÞÓRA MARGRÉT
FRIÐRIKSDÓTTIR
+ Þóra Margrét
Friðriksdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 14.
febrúar 1955. Hún
lést á heimili sínu
26. febrúar 1998 og
fór útför hennar
fram frá Landa-
kirkju í Vestmanna-
eyjum 7. mars 1998.
Nokkur síðbúin
kveðjuorð til þín, vina
mín. Ég var ekki sátt
við að kveðja þig en ég
gat ekki skrifað því augun fylltust
af tárum og gera enn. Þetta stóra
högg kom eins og reiðarslag, það
var eins og gólfið hryndi undan fót-
um mínum. Svo kom dofinn og allt
var svo ^ óraunverulegt, ægileg
martröð. Ég varð samt að standa
mig, börnin þín þurftu á mér að
halda. Ósanngjarnt er það þegar
móðir er tekin frá börnum sínum.
Afallið kemur ekki í einu vetfangi,
heldur í bylgjum. Ég veit ekki
hvernig farið hefði ef systir þín
hefði ekki staðið eins og klettur við
hlið okkar. Hún var bæði höfuð og
heili í öllu sem þurfti að hugsa og
framkvæma.
Nú er rúmt ár síðan þú fórst og
söknuðurinn meiri og meiri. Hvar
eru englamir sem ég bað að passa
ykkur frá því þið fæddust? Nú eru
bömin þín hér og þar og allt er
orðið breytt. Það var svo gaman
þegar þú fluttir hingað til Reykja-
víkur, komst við á hverjum degi:
„Mamma, ég er aðeins að kíkja!“
Það var svo notalegt að vera búin
að fá þig hingað. „Mamma, nú get-
um við farið í bíltúr í sumar. Nú er
ég komin á góðan bíl. Pabbi er
þreyttur að keyra um helgar, þeg-
ar hann keyrir alla daga.“ Margt
átti að fara og gera. Alltaf máttir
þú vera að því að fara með mér það
sem ég þurfti, eins komstu við og
sagðir: „Mamma, ég þarf að
skreppa í bæinn. Kemurðu ekki
bara með?“
Það vora margir sem misstu
mildð því þú varst boðin og búin að
hjálpa öllum ef einhver þurfti á
hjálp að halda. Ég bað þig að fara
ekki í vinnu daginn áður, því þú
varst svo lasin. „Mamma, ég má til
með að fara, ég er búin að lofa kon-
unni að taka húsið hennar í gegn,
svo á ég tíma hjá lækninum á leið-
inni heim.“ Éftir klukkustund
varstu öll. Þegar maður missir
barnið sitt deyr partur
af manni sjálfum.
Ég minnist þess hve
mikið jólabam þú
varst frá blautu bams-
beini og allt til hinsta
dags. Jólin vom þér
helg og trúin var þér
helg. Þú vildir leitast
við að innræta börnum
þínum trú og góða siði.
Yngri bömin, Sigfús
og Áróra, áttu yndis-
leg sumur er þú leyfð-
ir þeim að fara norður
að Ástjörn til hans
Boga. Þar vissir þú að þau fengu
gott atlæti til líkama og sálar. Og
eins leitaðist þú ætíð við að standa
við hlið eldri barnanna, Guðrúnar
og Borgþórs, og veita þeim gott
skjól og allan stuðning sem móðir
getur veitt. Öll eiga bömin þín
minningu um góða móður sem átti
hjarta sem sló af kærleik í þeirra
garð. Guði sé þökk fyrir það.
Svo er andlát þitt bar að, fund-
um við sem næst stóðum svo
glöggt til þess hve mikils virði þú
hafðir verið svo mörgu fólki. AJlt
það góða sem þú hafðir gert öðmm
kom okkur til hjálpar á þeim erfíðu
tímum. Ómetanlegur var stuðning-
ur vina og vandamanna sem hjálp-
aði og huggaði, líkt og smyrsl á sár.
Vil ég þakka það allt af alhug á
þessum degi.
Elskulega dóttir, erfiljóð Áróm
Oddgeirsdóttur, ömmu þinnar,
verða kveðjuorð mín, þau minna
líka á eyjuna okkar kæru, Heima-
ey, en af hennar bergi varst þú
brotin og þar dvaldi hugurinn löng-
um.
Vér þökkum sælar sólskinsstundir
frásamverunnartíð,
er hér á jörð hjá oss þú undir.
En ævisólin blíð
á miðju sumri seig að viði.
Ó, systir kær, nú blundar þú í friði.
I hjörtum vorum hugljúf skín
og himinfógur minning þín.
Hér var þér Ijúft að lifa’ og deyja,
því löngum var þér kær
hin tignarlega úthafs eyja,
þar aldan bergið slær.
Nú hvflir duft þitt hér í friði.
Með himinbúum lífs á æðra sviði
þú dvelur sæl, því elskan er
Guðs æðsta blessun þar sem hér.
Þín
mamma.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ÞÓRLAUG BJÖRNSDÓTTIR,
lést á dvalarheimilinu Hlíð föstudaginn 23. júlí.
Hjördís Briem, Gunnlaugur Briem,
Stella Möller, Roland Möller,
Aðalheiður Inga Mikaelsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
t
ANDRÉS ANDRÉSSON,
Viðjugerði 3, Reykjavík,
lést á Landspítalanum 23. júlí.
Ólöf Bjartmarsdóttir,
Ólafur S. Andrésson, Sigrún Helgadóttir,
Guðrún Andrésdóttir,
Auður Andrésdóttir, Kristján Guðmundsson,
Ágústa Andrésdóttir, Paul Richardson,
G. Þóra Andrésdóttir, Jósteinn Einarsson
og barnabörn.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
BJARNFRÍÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Klapparholti 12,
Hafnarfirði,
var jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju mánu-
daginn 19. júlí.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við and-
lát hennar og útför. Sérstakar þakkir til starfsfólks St. Jósefsspítala í
Hafnarfirði fyrir góða umönnun.
Sigurður Haukur Gíslason, Sigurleif E. Andrésdóttir,
Margrét Gyða G. Wangen, Per A. Wangen,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
ÓTTAR GUÐMUNDSSON
múrarameistari,
f. 16. nóvember 1911,
iést á Landakoti þann 18. júlí sl.
Jarðarför hans var gerð í kyrrþey að ósk hins
látna frá Fossvogskapeilu þann 23. júlí.
Sérstakar þakkir viljum færa Valgerði
Gísladóttur fyrir einstæða umönnun.
Guðrún Hubertsdóttir, Þorkell Þórðarson,
Dagný Þorkelsdóttir, Drífa Þorkelsdóttir,
Þórey Þorkelsdóttir.
-r
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærs eiginmanns míns, föður, tengdaföður,
afa og langafa,
JÓHANNS STEINASONAR,
Grenimel 46,
Reykjavík.
María S. Finsen,
Karl F. Jóhannsson, Bergljót Aradóttir,
Steini B. Jóhannsson,
Gunnar Jóhannsson,
Anna G. Jóhannsdóttir,
Steinunn Jóhannsdóttir,
Kristrún Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum samúð og vinarhug við andlát hjart-
kærs bróður okkar og mágs,
ÁRNA SIGURJÓNSSONAR
bankafulltrúa,
Laugarásvegi 1,
Reykjavík.
Guð blessi ykkur öll.
Þorbjörg Sigurjónsdóttir, Friðrik Vigfússon,
Svanlaug Sigurjónsdóttir, Heiðar Haraldsson,
Vilborg Jóhannesdóttir
og fjölskyldur.
t
t
Þökkum innilega öllum þeim, sem sýndu
okkur hluttekningu við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
HELGU KÁRADÓTTUR,
Háeyrarvöllum 44,
Eyrarbakka.
Karl Þórðarson,
Ársæil Þórðarson, Eygió Karlsdóttir,
Anna M. Þórðardóttir, Ágúst Stefánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
?