Alþýðublaðið - 04.01.1921, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Aígreid@la
blaðsins er i Alþýðuhúsimi við
tngóifsstræti og^Hverfisgötra.
Simi 988.
Anglýsingum sé skilað þangað
eða i Gutenberg í síðasta lagi kl.
10 árdegis, þann dag, sem þær
eiga að koma í blaðið.
Áskriftargjald ein x* ■ á
raánuði.
Auglýsingaverð kr. 1,50 cm.
eindálkuð.
Utsölumenn beðnir að gera skil
til afgreiðslunnar, að minsta kosti
ársfjórðungslega.
sennilega fær norska lögreglan
ekki minni hneysu af þessu frum-
hlaupi sínu, en af gullstuldinum í
sumár. Og ekkert er un,darlegt
vlð það, þó auðvaldsblöðin er-
lendu reyni að „slá sér upp“ á
þekkingarskorti fjöldans ]
Khöfn, 2. janúar.
Stytting vinmitímnns og
atvinnuleysið í Englandi.
Símað er frá London að stjórnin
hafi ákveðið að stytta skuli vinnu-
ttmann í öllum verksmiðjum, svo
miljón atvinnuiausra manna geti
fengið atvinnu.
Valcra til írlands.
Sagt er að Valera sé kominn
til Dublin til þess að taka þar við
bráðabyrgðastjórn írlands,
Fiumedeilan.
Símað er frá Róm, að Fiume-
samaingarnir séu undirskrifaðir,
en ákvæðum þeirra er haldið
leyndum.
Blaðamannafnndi frestað.
Alþjóða blaðamannafundi sem
haida átti I Asíralíú er frestað.
Khöfn, 3. janúar.
Samningar Eússa og Breta.
Símað er frá London, að komið
sé að því, að lokið verði við við-
skiftasamninginn milli Rússa og
Breta.
Krassin hefir saraið nýtt upp-
kast, sem tilbúið er til undir-
skriftar.
Málið hefir vakið deilur milli
brezka verzlunarráðuneytisins og
utanríkisráSuneytisins, sem reynir
að ónýta samninginn.
Bethmann Hollweg danðnr.
Símfregn frá Beriín hermir að
Bethmann Hollwég, íyrverandi
ríkiskanslari, sé dáinn, 64 ára að
aldri.
fvi breyta menn svo?
Hví berjast menn ? Hví er jörð-
inni rótað upp? Svarsins krefjumst
vér af þeim sem völdin hafa ög
máttinn til að hugsa. Hví eru
menn fátækir r Vér krefjumst svars
af þeim sem semja Iög og þyggja
þar fyrir fé. Hví eru menn auðugir
aí lacdi og lausum aurumf Vér
krefjumst svars. —
Eg hefi séð tötralega klæddar
koaur rneð háifnakin börn á hand-
legg sitja og drekka áfenga drykki
í stað þess að afía sér og börnum
sínum fata og fæðis. Hví vita þær
ekki beturf Hví er móðurástin
svo voluð, að þær gera slíktf
Hinir mentuðu og pelli klæddu,
sem róa í spiki sfnu, verða að
svara, því þeirra er rfkið, máttur-
inn og dýrðin. Eg hefi séð fallaar
konur leita skjóls í kuldum undir
veggjum mustera drottias og bjóða
þar iíkami sína. Hví breyta þær
svo? Hví er þeim útskúfað úr
húsi hins hæstaf Svars krefjumst
vér þar. Þeir sem mentunina hafa
gefi gild og skýr svör.
Hví var Kristur myíturf Spyrj-
um þá, sem myrtu Karl Lieb-
knecht og Rósu Luxemburg.
Eg hefi oft taiað við góða menn
og gáfaða, skáld og listamenn,
sera hafa grátið yfir vonsku mann-
anna. Þeir hafa vakað á nótturn
og stunið þungan; svo hafa þeir
ort íögur ljóð um hina fátæku.
Eg hefi spurt þá hvert væri álit
þeirra, en þeir hafa beygt hin göf-
ugu höfuð sín. Þeim var ofverk
að svara mér. Þeir hafa séð brot
af rangiætinu en ekki viljað breyta
því til góðs,
Skiljum það góðir menn, að
hjálpar er aldrei að vænta. Hjálp
er heimska, ölmusugjafir úr hnefa
stýfðar. Frelsi finst ekki. Hið eina
sem lifir er ranglætið, en það skóp
enginn góður guð. Það hafa menn-
irnir sjálfir fundið. Fáir menn hafa
rutt því veg og nu troða þeir
helveg, sem réttlætinu fylgja.
Hví ýtum vér ekki við hinnz
fúnu mannfélagshöli ? Hví tökum
vér ekki berum höndum á hennt
og byggjum nýtt hús í henaar
stað. Bræður vorir og félagar i
Rússlandi hafa gett það og þeim.
hefir gengið vel.
Hví látið þér börnin gráta og
mæður þeirra tærast úr sultif
Hví tökutn vér ekki brauðið
frá þeim sem hafa slíka gnægð>
þess, að nóg er fyrir aliaf
Hví erum vér svo aumir að
hefjast ekki handa — með illtt
skal ilt út reka — já, hví breyta
menn svo, eg skil það ekki.
27. des.
Ljóöabók.
Ljóðmæli eftir Þorsteij®
Gíslason. Reykjavik
1920,
Títt hefir nú verið höggvið í
fylkingu skálda vorra. Verða þsu;
skörð ófylt um hríð. Vér verðum
fyrst um sinn að sætta oss við að
eiga engan Steingrím, engan
Gröndal, engan Þorstéin Erlings-
son og etsgan Matthías.
En við eigum góð skáld þrátfc
fyrir það. Þar stendur Þorsteinn
Gíslason framarlega. Er hana kon*
ungur í sínu ríki.
Hann hefir haft skáldskapinn í
hjáverkum eins og flest ísienzk
skáld, En allœikið liggur eftir
hann, og eru Ijóð hans þjóðkunn.
Stökur eftir Þorstein Gíslason
eru á hvers manns vörum'. Ljóð
hans hafa flogið um ísland með
fögrum lögum. Þeim verða flest
til kvæðanna, sem vel kveða. Svo
er það um Þorstein. Hann kveður
smellið um jafnhégómlegan við-
burð og konungskomu. Og er þvf
ekki að undra, þóít hann kveði
vel um Jónas, Steingrím og Þor-
vald, enda er kvæðið Jónasar af-
burða vel kveðið. Og þarf varla
að vitna í þetta, sem svo margir
kunna:
Þú varst íslands æskusálf
Óminn þinna sólskinsljóða
geymir enn þá íslenskt mál;
andi hlýr frá þinni sál