Morgunblaðið - 07.08.1999, Qupperneq 32

82 LAUGARDAGUR 7. ÁGÚST 1999
MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
/ /
Sifflirður Arni Sigurðsson er fulltrúi Islands á tvíæringnum í Feneyjum
Að nálgast
hjartað og
kannski
kynfærin
/ /
Sigurður Arni Sigurðsson sýnir fyrir Is-
lands hönd á yfirstandandi Feneyjatvíær-
ingi. Sindri Freysson skoðaði sýninguna og
ræddi við listamanninn um hvað betur má
fara í íslenska skálanum í Feneyjum, til-
búna staði, tæknilega fullkomnun í mynd-
list, merkingarrík tré og vöntun á klúðri.
IGURÐUR ÁRNI sýnir
einn Islendinga í Feneyj-
um, að Ólafi Elíassyni und-
anskildum, og hefur á
boðstólum fjögur málverk og þrjú
áltré, tvö vaxa innandyra og hið
þriðja stendur fyrir utan íslenska
skálann. Tvö málverkanna sýna tré
í görðum, eitt er í bláum lit og kall-
ast landamærí og hið fjórða sýnir
eyjur eða mólekúl sem svífa á app-
elsínugulum bakgrunni. Garðamir
eru lönd, að sögn Sigurðar Ama,
heimar.
Tvíeggjaður heiður?
Það er vitanlega mikið ábyrgðar-
hlutverk að vera fulltrúi heillar
þjóðar á alþjóðlegri stórsýningu á
borð við Feneyjatvíæringinn en ef
vel tekst til má segja að listamað-
urinn tryggi sér ákveðna stöðu í
augum listheimsins. Þátttaka í tví-
æringnum getur sömuleiðis fært
listamanni gríðarlega alþjóðlega
kynningu. Ef hann er þar að auki
ágætlega kynntur ytra áður, eins
og t.d. Sigurður Árni sem sýnt hef-
ur víða erlendis í bæði sýningarsöl-
um og söfnum, er það kláriega
ánægjuleg viðbót að vera valinn til
að koma fram fyrir hönd þjóðar
sinnar í Feneyjum.
Um leið getur verið tvíeggjað að
vera slíkur fulltrúi; opinberir aðilar
sjá um að velja listamanninn sem
fer utan og oft er viðkvæðið hjá
menningai-vitunum snobbuðu, sem
hafa tögl og hagldir í myndlistar-
heiminum, að ríkisstofnanir séu
aldrei fundvísar á nýjustu og fersk-
ustu straumana. Fyrir vikið kemur
upp sú þversagnakennda staða að
menn þurfa ekki aðeins að standa
undir því að verða fyrir valinu í
heimalandi sínu heldur og - ef svo
má segja - að hefja sig upp yfir val-
ið þegar út er komið. Menn þurfa
semsagt að vera nógu góðir til að
komast út og nógu góðir úti til að
eiga von um líf eftir Feneyjar. Sig-
urður Árni stóðst þessa eldraun
með prýði. Honum hefur nú þegar
verið boðið til sýningarhalds á
tveimur stöðum í Frakklandi og
fleíri aðilar hafa nálgast hann
vegna verkefna sem eru í burðar-
liðnum.
Skáli í þéttum gróðri
Islendingar hafa um langt árabil
sýnt í skála sem við leigjum af
Finnum og var hannaður af skraut-
fjöður þeirra, arkitektinum Aalvar
Álto. Gegnum tíðina hefur verið
hamrað á því hversu vel hann er
staðsettur á sýningarsvæði tvíær-
ingsins, sem verða að teljast rétt-
mæt rök, en skálinn er orðinn rúm-
lega 40 ára og alls ekki hentugur til
sýninga á nútímamyndlist. Að
mörgu leyti er hann vandræðaleg-
ur. Aðspurður viðurkennir Sigurð-
ur Árni að skálinn hafi vissa galla.
„Einsog hann er hannaður virk-
ar skálinn ekki í dag. f loftinu er
mjög áberandi eins konar trekt
sem á að hleypa inn ljósi og leyfa
því að flæða niður á veggina en
gróðurinn er orðinn svo þéttur allt
í kringum hann að trektin þjónar
ekki lengur tilgangi sínum. Það er
nánast myrkur inni i honum, jafn-
vel á sólríkum dögum, á sama tíma
og skálinn gengur út á birtuna að
utan. Fólk hefur jafnvel haldið að
skálinn væri lokaður þegar það
hefur gengið að honum. Ég spurði
hvort ekki mætti höggva trén og
setti allt á annan endann því fyrir
skálanum og umhverfi hans er bor-
in mikil virðing. Skálinn er nánast
friðaður, enda mjög fallegur og
meðal þeirra verðmæta sem Alto
skildi eftir sig. En ef hann virðist
alfriðaður, af hverju fær hann þá
ekki að njóta sín? Það þarf að gera
vissa hluti til að skálinn þjóni því
enn betur en hann gerir að vera
sýningarsalur fyrir myndlist," seg-
ir Sigðurður.
Hann kveðst vera þein-ar skoð-
unar að íslendingar þurfi að sækja
um leyfi til að vinna með skálann
og velja síðan mjög markvisst
myndlistarmann sem passar inn í
hann. „Við eigum ekki í önnur hús
að venda og án skálans komumst
við ekki á tvíæringinn, nema ein-
staka listamaður sem verður fyrir
valinu. Það er nokkuð ljóst að við
smíðum ekki nýjan skála og því
þurfum við að skipuleggja okkur
mjög vel. Við erum þarna jafnfætis
öðrum þjóðum og á sama grund-
velli en ef við förum ekki vel með
það er alveg eins gott að sitja
heima. Þátttaka í tvíæringnum get-
ur verið gífurleg lyftistöng, ekki
aðeins fyrir myndlistarmanninn
sem fer út heldur einnig íslenska
listheiminn í heild, og það megum
við ekki missa.“
En eru það ekki afarkostir ef
skálinn er farinn að afmarka lista-
manninn eða þau verk sem hann
sýnir?
„Ég er ekki viss um að það þurfi
að flokkast undir afarkosti. Stór
hluti listamanna vinnur með þeim
hætti og þar að auki er miklu
meira í húfi, þ.e. þátttaka Islands í
EDDA Jónsdóttir hjá Gallerii Ingólfsstræti 8, Sigurður Árni, Guðný Magnúsdóttir og
Ólafur Kvaran, forstöðumaður Listasafns Islands, á Feneyjatvíæringnum.
LANDREK, áltré eftir Sigurð Árna fyrir utan fslenska skálann í Feneyjum og hópur gesta.
Morgunblaðið/SF
GESTIR virða fyrir sér verk Sigurðar Árna í skála
Islands á tvíæringnum í Feneyjum.
tvíæringnum sem er mjög mikil-
væg og virðingarverð, um leið og
hún er sjálfsögð. Ekki aðeins er
þátttakan mikilvæg íyrir lista-
manninn persónulega, heldur og ís-
lenska myndlist í heild sinni svo að
hún sé sýnileg og inni í umræð-
unni,“ segir hann.
Sigurður Árni bendir á að
menntamálaráðuneytið hafi staðið
mjög vel að þessum málum og hafi
t.d. útbúið mjög veglega sýningar-
skrá fyrir tvíæringinn. Að auki var
útbúið kynningarefni íyrir fjöl-
miðla sem sent var út með góðum
fyrirvara og skipti sköpum fyrir þá
athygli sem framlag Islands vakti
við opnunina.
Sigurður Árni kveðst þeirrar
skoðunar að Islendingar þurfí að
nýta betur þá möguleika sem í tví-
æringnum felast, þar á meðal að ná
til hinna mörg þúsund blaða- og
fréttamanna sem streyma þar um
stíga fyrstu dagana. Hann nefnir
Ástrala sem dæmi um þátttakend-
ur sem kynntu ekki aðeins mynd-
list heldur störfuðu nánast sem
ferðaskrifstofa fyrstu daga tvíær-
ingsins. „Ástæðan fyrir því að
Ástralar gátu víkkað út þáttöku
sína með þessum hætti, er sú að
þarlend fyrirtæki bættu við hið op-
inbera framlag með veglegum
styrkjum," segir Sigurður Árni.
Leit að
fullkomnun
Sigurður Árni segir að sýningin
sem hann var með í farangrinum
hafi verið að breytast alveg fram á
síðustu stundu og hann hafi meira
að segja hætt við að sýna verk sem
hann tók með til Feneyja. Mynd-
irnar sýna tilbúna náttúru sem
hann hefur fengist alllengi við og
því vaknar sú spurning hvort hann

1
i'
í