Alþýðublaðið - 11.07.1934, Blaðsíða 3

MIÐVIKUDAGINN 11. júli 1934.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
DAGBLAÐ OG VIKUBLAÐ
ÚTGFANDI:
ALÞÝÐUFLOKKJRINN
BITSTJORI:
F. R. VALDEivIARSSON
Ritstjórn og afgreiðsla:
Hverfisgötu 8 — 10.
Sfmar:
4900: Afgreiösla, auglýsingar.
4Í01: Ritstjórn (Innlendar fréttir).
4902: Ritstjóri.
4903; Vilhj. S. Vilhjálmss. (heima).
4ÍI05: Prentsmiðjan.
Ritstjórinn er til viðtals kl. 6 — 7.
Uppreisn pféðasv
innar gegn ihaldi
og éstjérn.
Orslit nýafstaðliinina þingkosm-
iinga enu ærið lærdómsrik. Þau
sýna það mjög greiniliega, að al-
þýðan, sem heyir lífsbaráttuna við
örðug skilyrði, vanmetur ekki
samtök sín og kann að beita
þeim þegar mikið liggur við til
þess að bægja íhaldinu frá stjórn
landsins. I bæjunum skipuðu
vi|nJnustéttirnar sér undir merki
Alþýðuflokksins og sigruðu und-
ir forystu hans. Á þeirri saim-*
fylkisngu tapaði , Kommúnista-
flokkurinin. Er það góð ráðning
fyrir klofningsmenn verklýðs-
hreyfingarinnar, að alþýðan snýr
við þieim bakinu úm leáð og hún
öðlast réttan .skilning á því, hve
bfleidd og liengd og hæð.'1 Lík-
legast yrkja þeir skáfl í Hieflnum.
^>etta er kveðið um heilagan
anda:
„Kom andinn helgi, góði guð,
þú gæðafylling vegsömuð,
og sálum voflum veittu þig,
að viti’ í náðar-faðmi sig.“
(Sálmur nr. 734 ,v. 1.)
jÞá væri fróðlegt að vita, hvort
biskup eða einhver annar í út-
gáfuniefndinni treystir sér til að
finna nokkurt vit í efti'rfarandi!
versi:
„Sá, er annan engan mæði,
lengan hæðir,
fyflirlitur lösfinn einn;
sá1, er heið í hæstum gæðir,
hvern, sem þræðir
veginn gfuðfsi, í hjarta hreinn."
(Sálmur nr. 786, v. 4.)
Er þetta líkast kveðskap Æfla-
Tobba, svo langt gengur vdtleys-
an.
^>etta er kallað „trúarlleg ætt-
jarðarljóð'':
„Islandsfjöll, ó, endurtakið
vort ófullkomna lofsöngskvakið
og berið vor til himna hljóð;
Syngið með oss, bánur bláu,
og buna hver og fossar háu ■
til heiiðurs dflottni dýrðar-óð.
Ó, gjaldið guði hrós,
þér gullnu norðurljós;
Hallelúja, þér ilmgrös fríð
fyr’ Islands lýð
með ilmfórn þakkið fyr og síð.“
(Sálmur nr. 847, v. 2.)
Slík skáldskapargáfa er hinn
mesti „eymdarkross og andar-
'Sýkii', eins og segir í eifnum sálmi.
10. júli, Frh.
A. J.
Hieimssýnjingin í Chicago fyrir hátíðahöldunum. Talið er að um
þetta ár var opnuð fyrir nokkru. 100 þúsundir manna hafi verið
Voru þá mikil hátíðahöld og viðstaddar opnun opnun sýn-
skrúðgöngur, og er myndin frá ingarinnar.
nauðsynlegt það er fyrir hana
að standa í einni fylkingu gegn
jhaldilnU. Hér í Rieykjavík gátu
þó kommúnistar orkað því, að
íhaldið fékk 4 rnenn kosna.
Væntanlega sjá þeir fáu alþýðu-
kjósendur, sem enn fylgja komm-
únistum að málum, hvílíkum hætt-
um þeir geta valdið vinnustétti-
um landsins með því að troða
'lengur í spor klofningsmannanna
frá 1930. 1 Vestmannaeyjum voru
stflaumhvörfin greinileg. Þar hafa
kommúnistar haít einna öflugast
fylgi, en töpuðu nú í koisningurír
um fjölda veflkafóliks, er fór yfir
á frambjóðanda Alþýðuflokksims,
og eiginuðust með því í fyrsta
skiftí fulltrúa fyrir sig á alþiingi.
Mun verkafólki í Eyjum verða
það bráðJega Ijóst, að með þeiflri
ráðstöfun hefir því farið gi'ftu-
samlega og gefið stéttaflsystkini-i
um sinum annars staðar gott fofl-
dæmi. Á Akufleyri er mdkill meifli
hluti kjósendanna á móti íhaldinu.
En vegna þess að þar glæptilst
meáflihluti alþýðunnar tii þess að
kjósa fulltrúa klöfningsmanna,
sem enga von hafði um þingsætí,
þá tvíistflaðist þessi verklýðsmeiri-
hlutí svo, að fnambjóðandi minni-
hlutans í bænum, íhaldsins, náði
kosningu. Hefðu alþýðukjósendur
á Akuneyri ekki ónýtt atkvæði
síln á þennan hátt og kosið Al-
þýðuflokkinn, þá ættu þeir nú
fulltrúa úr síinum hópi á alþingi.
Þetta enu mistök sprottin af mds:-
skiipingi, sem þróast hefj,r í skjóli
'Sífeldra lyga og bliekkinga, sem
kommúnistar hafa þyrlað upp
um Alþýðuflokkinn og verkiýðs-
félögin. En af mistökunum á
verkalýðurinn að læra og hann
mnn gera það. Við næstu kosn-
ingar munu alþýðukjósendur bæði
á Akureyri og í Reykjavík felia
tvo ihaldsþingmenn mieð fullkom-
inni' samfylkingu run sinn eigin
flokk og samtök.
En þrátt fyrir þessi mástök
niokkuflra verkamanna að þessu
sinni, verða þó úrslit kosninganna
ekki skiiin öðruvisi en sem upp-
neistn þjóðaflinnar gegn íhaldinú
og öliu þess athæfi bæði fyrr og
sdðar. Og í kjöifar þeirrar upp-
neisnar kemur krafan um það, að
ný stjófln sé tafarlaust mynduð',
gteflsamlegía óháð íhaldinu, og það
er áfleiðaniega ósk alirar alþýðú,
áð í þá stjófln veljist þeir mienn
eiúir, sem treysta má til að liopa'
aldnei á hæli fyrir íhaldsburgeis-
únum á kostnað vinnustéttanna.
A.
Nazistar i Memel svifiir em-
bættam oo settlr i fancelsi
(Þýzka stjórnin hefir sent stjórn-
ijtninú í Lithauen opinber mótmæld
gtegin þvi, að þýzkir embættss-
{miemin í Memelhéraðinu hafi1 venið
settir frá embætti og sumir hniept-
ir í varðhald, fynjr pólitiskar
skoðanir.
Uppboð.
Opinbert uppboð verður haldið
við Arnarhvál, fimtudaginn 12. p.
m. kl. 2 síðdegis, og verður þar
seld bifreiðin M.B. 1.
Greiðsla fari fram við hamars-
högg.
Lögmaðurinn i Reykjavik.
Óiafur Jónsson
veitingaþjónn.
Fnegm barst um það hingað, að
hann hefði dáið í sjúkrahúsinu
á Akureyri 23. f. m., eftir stutta
legu.
Fflétt þessi kom ættingjum og
vinum hans mjög á óvænt, þar
sem ekki var hér annað vitað en
að hann væri við góða heilsu.
Hann hafði verið hér á ferð fyrifl
nokknu, en fór norður til þess
að undirbúa flutning si:n:n alfarið
hingað, — en hann kom liðið lik.
ÓLAFUR JÓNSSON
Hann var fæddur að Hlíðar-
húsum við Reykjavík 8. janúar
1890, sonur Sigurlínar Einarsdótt-
ur fiá Ráðagerði og Jóns Einars-
sonar yngra fná Hlíðarhúsum.
Ólafur heitinn byrjaði snemma
að vinna fyrir sér og hafði sterka
lömgun til þess að njóta mieintunH
ar, en ástæður foreldra hans
Leyfðu ekki að þau gætu sett
hann til menta.
1 bynjun ársins 1907 fór hann
til Kaupmannahafnar og lærði
þar á veitingahúsum næstu ár
veitimgaþjónsstarfið; en honum
var iekki nóg það, sem hann lærði
þar, heldur vildi hann læra ann-
ara þjóða mál svo að gagni miætti
verða; en til þiess voru ekki efni:,
svo hann varð að dvelja í lönd-
unum sjálfum. — Hann talaði auk
Norðurlandamállanna ensku,
þýzku og frönslku.
Efnalegt fararnesti var frá upp-
hafi af skoflnum skamti, en han:n
var gæddur sterkum vilja, áræði
og hæfilieikum tíl þess að ge'ta
numið af þvi, sem hann beyrði
og sá.
Hann dvaldi um nokkurra ára
,skeið i Berlin, London, París og
New-Yonk, og vann þá ávalt á
fullkommustu gisti og veitlnga-
stöðum í hverjum stað. Að því
loknu var hann þjónn á einu af
Amerijkufönum Samieinaða gufu-
skipafélagsins og síðar á skemtk
ferðaskipinu „Meteor", sem gert
er út af Bergenska gufuskipafé-í
laginu. Fór hann með því um~'
hverfis jörðina. I þeirn ferðum!
kom hann víða við, og íenðaðjst
þá á®amt farþegunum víða um
lönd, því það skip staðnæmdist
viða, — séflstaklega í austurlönd-
um — um langan tíma, og var
hann þá fylgdanmaður farþieg-
anna. Ég tel víst, að hann hafi
venið með vfðförlustu mönnum
hérlendis.
Hann dvaldi hér heima 1921
um sumarið og vann við mót-
töku konungs á pingvöllum; var
hanm þá heiðraður með gullpen-
ingi, pg er han,n sá fyrsti og eftir
því sem mér er kunnúgt sá eini
íslenzki maður í þeiifli stöðu,
sem veittur hefir veriö sá heiðnr.
Hann fiutti hingað heim 1924
og var þá ýmist á skipum Eim-
skipafélags Islands eða piingvöli-
um, þar til 1926 að hann réðist tii
A. Rosienberg hóteleiganda og
var hjá honum til 1930, að hann
fór yfirþjónn á Hótel Borg. —
Hann ásakaði sig ætíð síðan fyrir
að hafa.gert þau skifti, en ann-
ars var honnm ekki lagið að fást
um yfiflsjónir sínar, örðugleika
eða soflgir við áðra.
Á árinu 1927 hóf hann undir-
búning um samtöik þjóna, og varð
það tíl þess, að Matsveiina- og
veitimgaþjóna-félag íslands var
stofnað, og var hann fyrsti for-i
maðnr þess. Hann sá nauðsynina
og skildi manna bezt mátt sam-
takanna — ekki einungis til þess
að afla með því fjár, heldur tii
þess að vemda rétt stéttarinnar
og veita henni auðveldari mögu-
Leika til þess að læra það, er míeð
þarf við störfim. Félagar hans
þakka honum fyrir þau vanþakk-
látu og óeigiingjömu störf hans,
er hann vann fyrir þietta félag.
Ólafur var fulikomliega meðai-
maður á hæð, þnekvaxinn, fríður
sýnum, en þó karlmanmtegur.
Hann bar og af öðrum mönnum
fyrir sí|na glaðiegu og glæsiiliegu
framkomu. Hann var skapstór, en
kumni svo vel mieð að fára, að
þess varð ekki vart er hann var
við störf sín. pótt honúm líkaði
miður, var hann ávalt sá sarni
glaði og viðfeldni þjónn. Gam'-
ansemi hans og fyndni mún lengi
við brugðjið. Hann hafði sérstakt
lag á að segja svo frá, að þieir,
er á hlýddu, hefðu bæði gagn og
gleði af. Enda var hamn eftir-
sóttur í félagsskap, og var þá
ávalt glaðastur allra, og skemtii-
legri en fliestir aðrir mienn, er
ég hefi þekt. Hann fluttist til
Akurieyrar 1931, og var par ými-i
ist veitingaþjónn eða veitíngá-
hússtjóri síðan.
Hann var giftur Valdísii Einars-
dóttur. Hún dó á heilsuhæMmu á
Vífilsstö-ðum 2. okt. 1931, frá
tveimur kornungum börnum, sem
nú hafa verið tekin til fóstufls
af frændfólki þeirra.
Ættingjar, vinir og félagar
hans kveðja hann nú hinni hinstu,
kveðju með söfcnuði o-g þakkiætá
fyrir samverustundirnar.
Minnáng hans li-fir.
Fddffet Siff’jrðsson.
Ensklr
rómanar.
Nýtt úrval komið af „The
Yellow Ninepennies“, eftir
pektustu höfunda; Oppen-
heim, Wallace, Seamark,
Seltíer, Horler o. fl.
Kepni.
Þeir, er taka vilja þátt í kepni um tillöguuppdrætti að fyrirhug-
aðri breytingu á Landsbankahúsinu og viðbyggingu, vitji uppdrátta og
lýsingar í bókhald bankans, 2. hœö.
LEudsbanki íslands.
Bezt kaup fást í verzlnn Ben. S. Þórarinssonar.