Morgunblaðið - 22.08.1999, Qupperneq 42

^ 42 SUNNUDAGUR 22. ÁGÚST 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
HAUKUR
JÓHANNESSON
+ Haukur Jó-
hannesson
fæddist á Kvenna-
brekku í Dölum 15.
febrúar 1915. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 13.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Jóhannes LL
Jóhannsson, prest-
ur á Kvennabrekku,
f. 14. nóv. 1859, d. 6.
> mars 1929, og Guð-
ríður Helgadóttir, f.
9. nóv. 1873, d. 21.
feb. 1958. Haukur
ólst upp í stórum hópi systkina,
þar sem einungis eru nú tvö eft-
ir á lífi.
Haukur kvæntist 16. júní
1938 eftirlifandi eiginkonu
sinni, Auði Jónsdóttur, f. 8.
september 1918. Foreldrar
hennar voru Geir Jón Jónsson,
skrifstofustjóri í fsa-
foldarprentsmiðju, f.
26. nóv. 1884, d. 18.
des. 1938, og María
Sigurbjörnsdóttir, f.
26. júní 1894, d. 30.
des. 1961. Haukur og
Auður bjuggu mest-
allan sinn búskap í
Kópavogi og eignuð-
ust þau Qögur börn,
sem eru: 1) Geir,
maki Jórunn Jör-
undsdóttir. Börn
þeirra eru Sigrún
Erna og Arna María.
Sambýlismaður Ornu
er Ragnar Ingi Sigurðsson. 2)
Auður, maki var Stefán Þór
Jónsson, en þau slitu samvistir.
Börn þeirra eru Haukur Fjalar,
Sigríður, Auður og María. 3)
Haukur, maki Magnea I. Krist-
insdóttir. Börn þeirra eru Fjóla
Björk, Jóhannes Hlynur og
í garðinum í Bankaseli er angan
af lyngi, blóðbergi, birki. Mosa-
grónir steinar, klappir, íslenskar
villijurtir sem breiða úr sér síð-
j sumars. í þessum garði, sem nú er
fyrir utan gluggann minn, andar
saga tengdaforeldra minna.
Haukur tengdafaðir minn var
sagnabrunnur og hann átti til
óþrjótandi sögur af frumbýlingsár-
um sínum í Kópavogi og þeim fjöl-
mörgu störfum og litríku persón-
um sem hann hafði kynnst á lífs-
leiðinni.
Hann var kominn hátt á sjötugs-
aldur þegar við kynntumst og oft
óskaði ég þess, þegar ég hlustaði á
frásagnir hans, að ég hefði hitt
hann miklu fyrr. Hefði kynnst
unga manninum sem hjólaði á Al-
þingishátíðina á Þingvöllum 1930
fímmtán ára gamall og síðar meir
tók á móti fréttaskeytum á morsi í
seinni heimsstyrjöldinni, loft-
skeytamanninum til sjós og lands
sem gaf sig allan í stjórnmál og
uppbyggingu Kópavogsbæjar,
manninum sem stóð með jámkarl-
inn í grjótinu fyrir utan húsið sitt
og sá fyrir sér gróðursælan og
skjólgóðan garð.
Allt var þetta orðin saga þegar
leiðir okkar lágu saman en ég var
svo lánsöm að fá innsýn í hana.
Haukur var landnemi, frumbýling-
j ur í byggð sem varla gat kallast
byggð og allir hans eiginleikar
nutu sín í því hlutverki. Einurð, út-
sjónarsemi, þrjóska, styrkur, heið-
arleiki, lífsvilji. En ekki hvað síst
þörfin fyrir að byggja upp og
skapa sér það líf sem hann trúði á,
vegna þess að hann var maður
stórra lífsgilda. Og þeim deildi
hann með Auði, eiginkonu sinni,
sem var hans stóri auður.
Minn auður, sem ég hef vonandi
gæfu til þess að nýta mér, er sá að
hafa kynnst þeim stórbrotna manni
sem var tengdafaðir minn og að
hafa öðlast þann trúnað að fá að
taka við garði hans og hlúa að allri
þeirri sögu sem var hans líf og yndi.
A Síðsumars angar lyngið, sagan
andar enn og lífið heldur áfram.
Börnin mín leika sér í garðinum í
Bankaseli, stökkva á milli mosavax-
inna steinanna og vita á sinn hátt,
að allt þetta gáfu þeim afi og amma.
Blessuð sé minning Hauks Jó-
hannessonar.
Guðrún.
Enn erum við minnt á hve
skammt er milli lífs og dauða. Eg
hitti Hauk Jóhannesson síðast í
\ fimmtugsafmæli sonar hans í júní
síðastliðnum, og var hann þá hress
og kátur. Nú er hann allur.
Ég kynntist Hauki er ég hóf
störf við Fjarskiptastöðina í Gufu-
nesi íyrir margt löngu. Þar unnum
við saman í ein 20 ár, eða þar til
Haukur tók við starfi stöðvarstjóra
Pósts og síma á Siglufirði árið
1972.
Að loknu prófi frá Samvinnu-
skólanum árið 1931 nam Haukur
loftskeytafræði við skóla Ottós B.
Amar og lauk loftskeytaprófi árið
1932. Hann hóf strax störf sem
loftskeytamaður á togurum, var 10
ár loftskeytamaður á togaranum
Karlsefni. 1942 til 1945 starfaði
Haukur sem loftskeytamaður á
Morgunblaðinu, samhliða verslun-
ar- og skrifstofustörfum.
Árið 1946 réðst Haukur til
Landssíma íslands, að Fjarskipta-
stöðinni í Gufunesi, er Landssím-
inn tók að sér fjarskipti vegna
Norður- Atlantshafsflugsins. Hann
varð brátt einn af máttarstólpun-
um í Gufunesi, mjög fær loft-
skeytamaður, harðduglegur, ósér-
hlífinn og samviskusamur. Hann
tók símritarapróf árið 1960 og varð
varðstjóri í Gufunesi árið 1965. Ár-
ið 1972 var Haukur ráðinn stöðvar-
stjóri Pósts og síma á Siglufirði, og
gegndi hann því starfi þar til hann
fór á eftirlaun árið 1978. Hann
settist þó ekki í helgan stein, held-
ur gerðist hann loftskeytamaður á
togurum og flutningaskipum, og
var m.a. lengi á ms ísnesi og ms
Selnesi.
Haukur tók mikinn þátt í félags-
málum loftskeyta- og símamanna,
og var í stjórnum Félags íslenskra
loftskeytamanna og deildar Félags
símamanna í Gufunesi. Hann var
góður málsvari stéttar sinnar og
starfsfélaga þegar á þurfti að
halda, enda skarpgreindur, vel
máli farinn og ritfær. Hann var oft
óvæginn í samningaviðræðum,
fylginn sér, og gaf ekkert eftir,
enda náði hann oftar en ekki góð-
um árangri.
Auk starfa sinna í Gufunesi
stundaði Haukur sandsölu í Kópa-
vogi um árabil. Einnig gerði hann
út bát, sem hann átti í félagi við
nokkra samstarfsmenn sína. Fisk-
uðu þeir á handfæri í Faxaflóa, við
Snæfellsnes og Vestfirði og öfluðu
vel. Þannig nýtti hann frívaktir sín-
ar og stundum sumarleyfi, til að
auka tekjur heimilisins, enda stóð
hann á þeim tíma í húsakaupum og
var með nokkuð stórt heimili, en
fjölskyldan var alla tíð í hávegum
höfð og hafði ávallt forgang.
Haukur var einn af frumbyggj-
um Kópavogs. Hann var mikill
stuðningsmaður Finnboga Rúts
Valdimarssonar og frú Huldu í
bæjarmálunum og lagði á sínum
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
fcgreina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200
^slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Heiðrún Ösp. 4) Leifur, maki
Guðrún Bachmann. Börn
þeirra eru Hugi og Lára Guð-
rún. Leifur átti fyrir tvö börn,
Auði Elísabetu og Lísu. Barn
Auðar Elísabetar er Sindri
Már. Guðrún átti fyrir soninn
Svein.
Haukur tók próf frá Sam-
vinnuskóianum 1931, loft-
skeytapróf 1932, var loft-
skeytam. á bv. Karlsefni 1932-
1942, Ioftskeytam. hjá Morgun-
blaðinu 1942-1945, samhliða
verslunar- og skrifstofustörf-
um, loftskeytam. og símritari
hjá flugþjónustunni í Gufunesi
og Reykjavíkurradíói 1945-
1972, stöðvarsljóri Pósts og
síma á Siglufirði 1972-1978, er
hann fór á eftirlaun, var siðan
loftskeytam. á togurum og
flutningaskipum, lengst af á ms.
ísnesi og ms. Selnesi. Haukur
starfaði mikið að félagsmálum,
sat í stjórn FIL um tíma, auk
annarra starfa í þágu stéttar
sinnar.
títför Hauks fer fram frá
Kópavogskirkju 23. ágúst og
hefst athöfnin kl. 15.
tíma drjúgan skerf til uppbygging-
ar Kópavogsbæjar.
Áhugasvið Hauks lágu víða, en
fyrst og fremst voru það stjórnmál-
in, sem voru honum hugleikin.
Ekki bara bæjarmálin í Kópavogi,
heldur einnig landsmálin og heims-
málin, enda umrótið og breyting-
arnar miklar á eftirstríðsárunum,
og síðar, og skoðanir skiptar svo
um munaði. Haukur hafði einnig
áhuga á lestri góðra bóka og á
góðri tónlist. Hann var liðtækur
skákmaður og hafði síðari árin
áhuga á fjarskiptum radíóamatöra
og var sjálfur radíóamatör um
skeið.
Haukur var gæfumaður í einka-
lífi, átti frábæra eiginkonu, sem
studdi hann í hvívetna, og fjögur
mannvænleg börn, sem bera for-
eldrunum gott vitni og fjölskyldan
ávallt samheldin.
Nokkur síðustu ár voru Hauki
erfið vegna veikinda. Hann bar sig
þó vel og kvartaði aldrei, enda
ávallt verið harður af sér. Ég þakka
Hauki samfylgdina, bið honum
Guðs blessunar og votta Auði og
fjölskyldunni allri, innilega samúð.
Stefán Arndal.
Elsku afi, það tekur okkur sárt
að kveðja. Við leitum huggunar í
minningunum og þökkum fyrir
þann góða tíma sem við áttum sam-
an. Síðustu ár voru þér erfið en þú
kvartaðir aldrei, frekar varstu
brosmildari og ákveðnari. Vonandi
lifir styrkur þinn áfram í okkur öll-
um. Okkur þótti svo vænt um þig,
elsku afi. Þú hefur alla tíð sýnt
námi og starfi barnabarna þínna
mikla athygli og látið vita hversu
stoltur þú varst af okkur. Það þótti
okkur verulega vænt um og mun sá
stuðningur reynast okkur gott
veganesti í lífinu. Við kveðjum þig
með ljóði eftir bróður þinn, Jakob,
sem var þér svo kær. Elsku afi,
megi Guð geyma þig og varðveita
um ókomna tíð.
Hin víða himnaheiði í stormi kvikar.
Nú hristir skýjastóðið blóðrautt fax.
Og ótal sílda silfurhreistur blikar
við sævarbláma og roða horfrns dags.
INGVELDUR
HALLMUNDSDÓTTIR
+ Ingveldur Hall-
mundsdóttir
fæddist á Strönd á
Stokkseyri 7. októ-
ber 1913. Hún lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
24. júlí siðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Hallmundur
Einarsson frá
Brandshúsum í
Gaulveijabæjar-
hreppi, f. 5.2. 1885,
d. 26.2. 1970, og
Ingibjörg Bjarna-
dóttir frá Túni í
Hraungerðishreppi, f. 11.2.
1890, d. 6.2.1970. Ingveldur var
elst af átta systkinum. Þau eru
Andrés, f. 26.8. 1915, d. 6.4.
1994; Þórunn, f. 8.8. 1918;
Agnes Helga, f. 24.12. 1920;
Magnea Soffía, f. 13.6. 1922;
Einar, f. 29.6. 1924, Bjarni, f.
11.12. 1925, d. 16.4. 1967; og
Hallberg, f.29.10. 1930. Ingveld-
ur giftist Kristni Sigmundssyni
frá Ytra-Hóli í Kaupangssveit 4.
október 1936. Þau áttu fyrst
heima á Akureyri, en fluttust
Látin er á Akureyri móðursystir
mín, Ingveldur Hallmundsdóttir,
eða Inga frænka á Arnarhóli eins
og ég hef kallað hana frá barns-
aldri. Hún var elst af átta börnum
afa míns og ömmu, þeirra Ingi-
bjargar Bjarnadóttur og Hall-
mundar Einarssonar, og þriðja
systkinið sem fellur frá en áður
voru látnir bræðurnir Andrés og
Bjarni.
Barn að aldri dvaldi ég þrjú
sumur í sveitinni hjá Ingu frænku,
talaði norðlensku með tilheyrandi
t- hljóðum á haustin þegar ég kom
til baka og í endurminningunni var
alltaf sól í Eyjafirðinum þessi sum-
ur. Ég kynntist þarna frændum
mínum, þeim Herði og Magnúsi,
sem voru á unglingsaldri og Hall-
mundi sem var jafnaldri minn en
yngsti bróðirinn, Kristinn Öm, var
þá enn ófæddur.
Bjartar minningar um þessi
sumur á ég frænku minni að
árið 1940 að Arnar-
hóli í Kaupangs-
sveit þar sem þau
lögðu stund á bú-
skap til ársins 1987,
að þau fluttust aftur
til Akureyrar. Synir
þeirra eru: 1) Hörð-
ur, f. 29.11. 1937,
maki Sigrún Sig-
urðardóttir, f.
22.11. 1948; Hörður
var áður kvæntur
Önnu Maríu Jó-
hannsdóttur og eiga
þau tvær dætur. 2)
Magnús, f. 13.6.
1943, maki Brigitte Kristinsson;
Magnús var áður kvæntur
Kristbjörgu Ingvarsdóttur og
eiga þau einn son; síðar kvænt-
ur Hörpu Geirdal. 3) Hallmund-
ur, f. 2.12. 1946, maki Anna
Lilja Harðardóttir, f. 20.1. 1955,
þau eiga fjóra syni. 4) Kristinn
Örn, f. 29.8. 1957, maki Lilja
Hjaltadóttir, f.16.8. 1956, þau
eiga þrjú börn. Barnabarna-
börn Ingveldar eru fjögur.
títför Ingveldar fór fram frá
Akureyrarkirkju 30. júlí.
þakka; minningar um gamla húsið
á Amarhóli, byggingu nýja húss-
ins, um málarana sem máluðu „sól-
arlag“ á nýju dyrakarmana og
kyrrðina og miðnætursólina á
björtum sumarkvöldum. Minning-
ar um Lubba og Mjallhvíti og kett-
lingana; um gömlu eldavélina og
bláu kaffikönnuna sem við Hall-
mundur notuðum í „búleik" í sand-
kassanum; um heyskapinn og okk-
ur sitjandi ofan á heyhlassinu á
vagninum úti á þjóðveginum á leið
frá Hóli. Minningar um Hörð og
Magnús að spila á píanóið og fiðl-
una eftir kvöldmatinn; um kúa-
rekstur kvölds og morgna; um litla
lækinn þar sem mér fannst vera
paradís á jörð. Skemmtilegar
gönguferðir með strákunum á
sunnudögum og við söfnuðum þá
stundum plöntum því frændur
mínir voru efnispiltar sem áttu
mörg áhugamál og snemma beygð-
ist krókurinn hjá Herði! Einnig
I ljósum fólva fjarrir jökulhnjúkar
við faldsbrún þungrar ðldu hverfa sýn.
En blæjur fela, bláar, silkimjúkar,
í barmi kvöldsins heimalöndin mín.
Það lægir. Nóttin færir ró og rðkkva,
og rennur saman lofts og græðis flóð.
Nú hljóðnar síbreið sævarauðnin dökkva -
og sái mín verður einnig kyrr og hljóð.
(Jakob Jóh. Smári)
Fjóla Björk, Jóhannes Hlynur
og Heiðrún Ösp.
Okkur langar í fáeinum orðum
að kveðja þig, elsku afi. Minning-
arnar eru svo margar og góðar.
Tilhlökkunin var alltaf jafnmikil
að koma heim til Islands þegar við
bjuggum í Lúxemborg og vera hjá
þér og ömmu á jólunum. Við erum
svo þakklátar fyrir allar þær
stundir sem við áttum með þér í
Bankaseli og seinna á Kópavogs-
brautinni.
Þrátt fyrir veikindi þín síðustu
ár varstu alltaf jafn áhugasamur
um velferð okkar og fylgdist vel
með okkur í námi og störfum. Það
var okkur ómetanlegur styrkur og
við þökkum þér fyrir það.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vom grætir
þá líður sem leiftur af skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(Hallgr. J. Hallgr.)
Elsku afi. Við munum sakna þín
mikið. Þakka þér fyrir allar fallegu
minningarnar sem við eigum sam-
an. Við hugsum hlýlega til þín.
Guð geymi þig.
Haukur, Sigríður, Auður
og María Stefánsbörn.
sáru minningarnar, þ.e. þegar ég
skældi stundum af heimþrá, sagði
engum neitt en ætlaði að strjúka
heim alein yfir fjöllin um miðja
nótt!
Yfir öllum þessum minningum
gnæfir svo Inga frænka í huga
mínum, dökkhærð kona sem sópaði
af á þessum árum, fyrirmyndar-
húsfreyjan, alltaf að elda eða baka,
þrífa eða hugsa um blómin sín. Gaf
sér reyndar líka tíma til að taka sér
hlé inni á milli og líta í bók eða vefa
og sauma út. Ég man hana glöggt
hrærandi jólakökudeigið kröftug-
lega með sleif áður en hún eignað-
ist hrærivél, berserksganginn í eld-
húsinu á morgnana þegar hún
lamdi niður allar flugurnar með
viskustykkinu; skapstór, hlátur-
mild kona, stundum örlítið kald-
hæðin, listræn og afkastamikil með
eindæmum, hafði yndi af blóma- og
trjárækt. Þegar ég varð eldri
fannst mér gott að tala við hana þá
sjaldan við hittumst, hún var íhug-
ul og vitur, vel lesin og skynsöm.
Hún skrifaði mér alltaf öðru hvoru
og til margra ára sendi hún mér
eitthvað fallegt á jólunum.
Inga frænka mín var af þeirri
kynslóð sem upplifði hvað mestar
breytingar í Islandssögunni á einni
mannsævi; komin af fátæku alþýðu-
fólki og vai'ð því snemma að fara að
vinna fyrir sér. Átti þess ekki kost
að mennta sig fremur en margir
aðrir á þeim tíma en menntun yngri
systkina hennar varð því meiri sem
neðar dró í röðinni. Kynntist mynd-
arlegum bóndasyni og einstöku
ljúfmenni, Kristni Sigmundssyni,
giftist og stofnaði með honum
heimili og helgaði því alla starfs-
krafta sína upp frá því. Eignaðist
fjóra syni sem allir urðu dugandi
menn, hver á sínu sviði, tengdadæt-
ur og bamaböm. Þau Kristinn
bjuggu á Arnarhóli í tugi ára en
fluttu síðan til Akureyrar og komu
sér þar fyrir í litlu og notalegu húsi
við Þingvallastræti.
Þannig var í stuttu máli lífshlaup
frænku minnar og er ef til vill
dæmigert fyrir margar konur af
hennar kynslóð, hvað þá eldri kyn-
slóðir kvenna. Konur sem sóttust
ekki eftir frama eða vegtyllum en
unnu verk sín í kyrrþey sínum nán-
ustu til góðs. Blessuð sé minning
frænku minnar.
Hrefna S. Einarsdóttir.