Morgunblaðið - 26.08.1999, Side 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 26. ÁGÚST 1999 45
KRISTÍN ÞÓRA
ERLENDSDÓTTIR
+ Kristín Þóra Er-
lendsdóttir
fæddist á Landspít-
alanum 14. ágiist
1991. Hún lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 15. ágúsl síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar eru Elfa
Björk Vigfúsdóttir,
f. 12.11. 1964, og
Erlendur Atli Guð-
mundsson, f. 8.8.
1960. Eftirlifandi
systkini Kristínar
Þóru eru EgiII Orn
Júlíusson, _ f. _ 9.8.
1982, og Ólöf Ósk Erlendsdótt-
ir, f. 5.11. 1982.
Útför Kristínar Þóru fer
fram frá Fossvogskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 15.
Elsku ástarengillinn minn. Nú
eru búin að kveðja þetta líf og kom-
in til bjartari og betri heima þar
sem ríkir friður, fegurð og engar
þjáningar. Fyrst það var Drottins
vilji að þú kveddir þetta líf ekki
nema átta ára gömul þá verðum við
að hlýða því þó það sé sárt. Eg veit
þó að þú ert alltaf hjá mér og passar
mig og bróður þinn. Við höfum lít-
inn fallegan verndarengil hjá okkur
núna sem ert þú, ástin mín. Og þar
sem þú ert núna þá er tíminn af-
stæður og ekki langt fyrir þig að
biða þó ég þurfí kannski að bíða
lengi þar til við sameinumst á ný,
sem ég veit að við gerum. Þú varst
svo yndisleg og gefandi dóttir. Við
áttum svo margar skemmtilegar
stundir saman sem ylja mér um
bjartarætur núna. Við áttum svo
margt sameiginlegt, t.d. handavinn-
una sem við báðar höfðum svo mikið
yndi af og eyddum mörgum stund-
um í. Og ánægjuna af því að vera
innan um dýr. Þú varst svo mikill
dýravinur. Þú varst búin að berjast
við sjúkdóminn sem hrjáði þig í tvö
ár með þvílíkum hetjuskap og hug-
rekki. Þú varst alltaf svo dugleg og
jákvæð og full lífsgleði. Við fórum
meira en hálfa leiðina á því í gegn-
um þessa erfiðleika. Það hjálpaði
mér og öllum í kringum þig svo
mikið hvað þú tókst þessu öllu með
miklu jafnaðargeði og æðruleysi.
En þú varst orðin svo veik að Drott-
inn ákvað að taka þig til sín og létta
af þér þjáningunum og ég veit að
þér líður vel núna og ert heilbrigð,
ástin mín. Blessuð sé minning þín
svo björt og fogur, elsku Kristín
Þóra mín.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarlmoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
það erfiðasta og sorg-
legasta sem ég hef gert
í lífi mínu en um leið
það fallegasta. Að fá að
eiga þig og elska og
núna að syrgja hefur
kennt mér mikið og
hefur gert mig að betri
manni svo að starf þitt
sem engill er þegar
farið að bera ávöxt.
Eg veit að þú hefur
beðið Guð að blessa þá
lækna og hjúkrunar-
fólk sem hugsaði um
þig þegar þú varst
veik, því þau eru sann-
ar hetjur í samfélagi okkar. Ég veit
að ég þarf ekki að biðja þig að líta
eftir mömmu þinni því að ef það
hefur verið til betri móðir þá hef ég
ekld heyrt um það. Þið voruð og
eruð og verðið alltaf sem eitt.
Þá sem lesa þessi orð mín vfí ég
biðja að hugsa vel til starfsfólks
bamadeilda sjúkrahúsanna og
Styrktarfélags krabbameinsveikra
bama. Þetta ótrúlega fólk þarf
hjálp okkar. Okkar allra svo að sem
fæstir þurfi að finna þá sorg sem við
þurfum að lifa með.
Þetta leyfi ég mér að segja fyrir
hönd allra aðstandenda elskulegrar
og fallegrar dóttur minnar.
Með sorg í hjarta fel ég þig, elsku
Kristín mín, í hendur Guðs, og með
ást og söknuði kveð ég þig að sinni.
Þinn pabbi,
Erlendur A. Guðmundsson.
Til systur minnar.
Þessar vísur em til minningar um
þig, elsku Kristín Þóra:
Kær varst þú mér, Kristín mín,
svo kát og ijörleg systir.
Sárt mun ég nú sakna þín
sorg mín djúpt þar ristir.
Egill bróðir óskar þess
erfiðleika að buga.
Um aUa ævi átt þú sess
mér ofarlega í huga.
Blessuð sé minning þín.
Þinn bróðir
Egill Örn.
I minningu um systur mína Krist-
ínu Þóm.
Þú, sæla heimsins svalalind
ó, silfúrskæra tár,
er allri s\'alar ýtakind
og ótai læknar sár.
Æ, hverf þú ei af auga mér,
þú ástarbh'ða tár,
er sorgir heims í burtu ber,
þótt blæði hjartans sár.
Mér himneskt ljós í hjarta skín
í hvert sinn, er ég græt,
en Drottinn telur tárin mín -
égtrúioghuggastlæt
(Kristján Jónsson.)
Hvíl í friði, elsku systir mín.
Þín systir,
ÓlöfÓsk.
Þín elskandi
mamma.
Elsku Kristín mín. Ég geymi
minningar mínar um þig eins og
dýrmætan gimstein því að þannig
varst þú. Þegar ég var ekki hjá þér
varst þú alltaf í huga mínum og
hjarta. Og nú þegar þú ert farin frá
okkur þá verður þú áfram gim-
steinn í huga mínum og hjarta þar
til við hittumst í guðsríki.
Föðurást er mikil og sterk og það
eina sem ég fæ huggað mig við er
að Guð hljóti að hafa mikilvægt
verkefni fyi-ir þig þar sem hann tók
þig frá okkur svona fljótt.
Hvað svo sem það er þá veit ég að
þú verður fyrirmyndar engill sem
Guð verður ánægður með og við
mamma þín stolt af. Að fá að halda
á þér með mömmu þinni þegar þú
yfirgafst þinn þjáða litla líkama var
Nokkur kveðjuorð til Kristínar
Þóru, dótturdóttur okkar.
Við urðum þeiri-ar ánægju að-
njótandi að vera samvistum við
hana þau ár sem henni var úthlutað.
Hún átti ótrúlegan orðaforða,
margt var skrafað og margar
skemmtilegar stundir sem við átt-
um saman.
Kristín var með afbrigðum lagin
við það sem hún tók sér fyrir hend-
ur og var kröfuhörð um að allt væri
sem best af hendi leyst.
Við söknum hennar og geymum í
huga okkar þann ljósgeisla sem
hún gaf okkur alla tíð og látum
hann lýsa okkur, Elfu Björk
mömmu hennar og Agli bróður öll
ókomin ár.
Við þökkum öllum fyrir þann hlý-
hug og styrk sem okkur hefur verið
sýndur.
Amma og afí.
Það er erfitt gera sér í hugarlund
þá djúpu sorg sem móðir gengur í
gegnum þegar hún missir bam sitt
og þau sáru vonbrigði að verða und-
ir í baráttu við erfið veikindi.
Elsku Elfa Björk. Þú umvafðir
litlu stúlkuna þína ást og umhyggju,
gafst henni allt og varst henni allt í
veikindum hennar og við dáumst að
hugrekki þínu og dugnaði.
Farðu í friði, litla Kristín Þóra.
Þú kenndir okkm- með æðruleysi
þínu og einstakri kímnigáfu að
standa þéttar saman og sjá hlutina í
nýju og skemmtilegu ljósi þar sem
ekki var verið að velta sér upp úr
eða kvarta yfir smámunum, því ekki
kvartaðir þú, sem hafðir ástæðu til.
Við erum þér þakklát fyrir þær
ánægjustundir sem við áttum með
þér skemmtilegum stelpuhnokka
sem var svo ótrúlega athafnasöm,
rík af hugmyndum og einstaklega
skemmtilegum tilsvörum sem vakti
oft skellihlátur. Þú varst í senn
ákveðin og kröfuhörð en um leið
yndisleg og blíð lítil stelpa sem
alltaf hafðir nóg fyrir stafni og mik-
ið að stússa með kisum, kanínum og
dýrum sem þér þótti svo vænt um.
Við erum þakklát fyrir þann tíma
sem við áttum með Kristínu Þóru
og geymum í hjarta okkar minning-
una um lítinn og fallegan sólargeisla
sem gaf okkur svo mikið á svo
skömmum tíma.
Elsku Elfa Björk og Egill stóri
bróðir, við vottum ykkur djúpa sam-
úð okkar.
Hrönn, Finnbogi, Guðrún
Edda og Hanna Katrín.
Á fallegu sumarkvöldi bárust mér
þær fregnir að einn af nemendum
mínum, hún Kristín Þóra, hefði
kvatt okkur. Ég kynntist Kristínu
Þóru fyrst haustið sem skólaganga
hennar hófst. Á björtum haustdegi
tók ég á móti U-bekknum í Smára-
skóla. Það voru spennt böm sem ég
tók á móti, þau voru að stíga sín
fyrstu spor í grunnskóla. Ég tók
strax eftir því að eina stúlkuna
vantaði í hópinn og komst fljótlega
að því að hún hefði greinst með al-
varlegan sjúkdóm nokkrum dögum
áður. Það dimmdi sem snöggvast í
huga mínum og ég hugsaði hve stutt
væri á milli áhyggjulausrar æsk-
unnar og þeirrar sem þarf að glíma
við erfiðleika og sorg. Sökum veik-
inda sinna gat Kristín Þóra ekki
sótt skólann fyrsta skólaárið en ég
heimsótti hana heim með jöfnu
millibili. Það var mikið lagt á litla
stúlku að geta ekld fylgt jafnöldrum
sínum eftir, en þegar við hittumst
var alltaf stutt í brosið og glettnina.
Ég sá fljótlega að þarna var ljúf,
greind og ákveðin stúlka á ferð, sem
var margt til lista lagt. Síðastliðinn
vetur urðum við í U-bekknum svo
heppin að fá að kynnast Kristínu
Þóru betur. Hún kom fyrst í skól-
ann til okkar í desembermánuði á
„stofujólin". Mér þótti mjög vænt
um að sjá hve allir voru spenntir að
hitta hana. Við fengum síðan að
vera með henni nokkrum sinnum
fram á vorið. Á skólagöngunni
myndast oft vinátta sem er okkur
ómetanlegt farteski í gegnum lífið.
Með Kristínu Þóru og einni
stúlkunni í bekknum myndaðist slík
vinátta. Með því fékk hún meiri
tengsl við skólann, sem ég veit að
hefur gefið henni mikið. Nú líður að
hausti og við full tilhlökkunar að
byi-ja nýtt skólaár, en fregnin um að
Kristín Þóra verði ekki með okkur á
eftir að varpa skugga á bekkinn.
Með þessari bæn viljum við í U-
bekknum kveðja hana:
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesú, þér ég sendi,
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesú, að mér gáðu.
Fyrir hönd starfsfólks Smára-
skóla vil ég senda þér Elfa Björk og
fjölskyldu þinni okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Megi Guð vera með ykkur.
Þórhildur Þorbergsdóttir,
umsjónarkennari U-bekkjar.
Elsku Kristín Þóra. Um leið og
við kveðjum þig viljum við minnast
og þakka fyrir allar þær ánægju-
stundir sem við áttum saman. Þeg-
ar við sátum allar við eldhúsborðið,
þú, mamma þín, Hjördís og ég, við
ýmsa handavinnu og spjölluðum
saman um ýmislegt. Og jafnvel kis-
urnar tvær með uppi á borði á
bólakafi í föndrinu. Okkar minning
um þig mun ávallt eiga stórt pláss í
hjarta okkar og fylgja okkur þar til
við hittumst á ný. Alltaf þegar þú
leitar á huga minn núna kemur upp
mynd af þér með þitt yndislega
prakkarabros. Við vitum að þér líð-
ur vel núna og þú ert í góðum hönd-
um hjá guði og öllum hinum englun-
um. Þið sitjið örugglega saman og
saumið hið fallegasta búta-
saumsteppi.
Elsku Kristín, hvíl í friði og guð
blessi þig.
Ættingjum og vinum vottum við
okkar dýpstu samúð.
Ástarkveðja.
Elsa og Hjördís.
harm fjölskyldunnar sem svo mikið
hefur misst.
Oliver.
r
Kristur minn ég kalla á þig,
komdu að rúmi mínu.
Gerðu svo vel og geymdu mig,
Guð, í skjóli þínu.
(Höf.ók.)
Vertu, Guð faðir faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég haftii.
(Hallgr. Pét.)
Vaktu, minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér,
sálin vaki þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgr. Pét.)
Þín vinkona
Telma Ýr.
Það sló á dimmum skugga og
sorg við þær fréttir að mín góða vin-
kona Kristín Þóra hefði kvatt í
hinsta sinn. Ljúflingurinn litli sem
öll hjörtu hrærði með æðruleysi og
dugnaði sínum gagnvart þeim veik-
indum sem hana hrjáðu. Hlátur-
mildi og hjartahlýja og einstakt
jafnaðargeð var hennar aðalsmerki.
Með taumlausum viljastyrk og
kjarki barðist hún við veikindi sín
án þess að kvarta. Yfir henni hvílir
einstök blessun og velvilji Guðs og
er eins og hann hafi sent hana hing-
að í þeim tilgangi að kenna okkur
sem eftir henni sjáum, staðfestu,
æðruleysi og að hafa óbilandi kjark
í öllu sem við reynum. Ég kynntist
henni á erfiðum tíma og sýndi litla
ljósið mér að það ber að þakka,
þakka allt, bæði raunir sem gleði,
andbyr sem meðbyr því fjársjóðir
okkar eru tíminn sem við fáum að
vera saman. Um skamma hríð lágu
leiðir okkar saman og aldrei fæ ég
fullþakkað né nokkru sinni endur-
goldið þér, Kristín mín, þann kær-
leika, þá elsku og vináttu sem þú
gafst mér.
Elsku Elfa og Egill, ég veit að
engin orð fá sefað hryggð né geta
þerrað tár sorgarinnar nema minn-
ingamar um þann tíma sem þið nut-
uð með henni. Ég votta ykkur, Elfa
mín og Egill, og fjölskyldu ykkar
mína dýpstu samúð og hluttekningu
og bið algóðan Guð að sefa sorg
ykkar.
Minning þín er björt og hrein,
sól er inn í líf mitt skein.
Ljúfir hörpu strengir slá,
hljóma hjarta þínu frá.
Hlátur, bros og lundin létt,
faðmlag þitt svo undur þétt.
Að elska var þitt hjartans mál,
þú snertir streng í minni sál.
Það verður ekkert samt án þín,
ég veit þú ert, og bíður mín.
Eg kveð þig, ljúfa barnið góða,
engill ljóss og yndis ljóða.
(Samúel Ingi.)
Ykkar vinur
Ingi.
í dag kveð ég Kristínu Þóru, vin-
konu mína. Henni var gefið stutt líf
og það var gæfa mín að fá litla hlut-
deild í því. Við áttum margar
skemmtilegar stundir saman. Ég sé
stöðugt fyrir mér glampann í skær-
úm augum og stríðnisbros. Hún var
einstök og uppáhald allra vina
sinna. Við urðum vitni að hetjulund
hennar, sem ekki brást þrátt fyrir
alvarleg veikindi.
Þrátt fyrir ungan aldur bar
styrkur Kristínar og hugrekki vitni
meiri og dýpri þroska en mörgum
fullorðnum er gefinn. Hún kenndi
mér mikilvægi þess að berjast íýrir
því sem ég ber fyrir brjósti og gef-
ast ekki upp. Læknismeðferð henn-
ar var afar erfið og gekk nærri
henni hvað eftir annað. En Kristínu
Þóru var ætíð gefinn endurnýjaður
bai’áttuandi og hún barðist fyrir lífi
sínu.
Nærvera Kristínar Þóru var gjöf
og líf hennar auðgaði allt og alla
sem hún átti samneyti við. Megi
góður Guð gæta hennar og sefa
Elsku Kristín Þóra. Ég þakka
þér fyrir þennan tíma sem við átt-
um saman. Það var svo gaman þeg-
ar þú komst í skólann, við urðum
strax bestu vinkonur. Þú varst alltaf
í góðu skapi, þótt þú værir oft mikið
lasin. Ég veit að nú ert þú engill hjá
Guði og finnur ekki lengur til. Það
var svo gaman hjá okkur. Við vor-
um oft að teikna, mála og föndra.
Þegar sá tími kemur að við hittumsL-*'
aftur veit ég að við höldum áfram að
föndra.
Vertu sæl, vinkona, og Guð blessi
þig-
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman i hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Elsku Elfa Björk, Egill, Vigfús og
Guðrún, Guð gefi ykkur styrk í ykk-
ar miklu sorg. Minning um yndis-<
lega stúlku lifir í hjai’ta okkai’ allra.
Þóra Björg.
Ósköp finnst mér erfitt að skilja
að þú, elsku Kristín Þóra, vinkona
mín, sért dáin, þó að ég hafi vitað að
þú værir mikið veik. Við eram bún-
ar að leika okkm- saman í nokkur
ár, sérstaklega þegar við vorum i
leikskóla, ég fyrir hádegi, en þú eft-
ir hádegi. Þá beið ég alltaf eftir að
klukkan yrði fimm, því þá vissi ég
að þú kæmir, eða að ég gæti farið til
þín. Okkur fannst mest gaman að
fara í prinsessuleik, klæða okkur
fínt og mála okkur og verða alveg
„glerfínar", því við vorum svo mikþ-.
ar prinsessur, og núna ert þú
prinsessa hjá Guði, sem passar þig
og lætur þér líða vel. Mér þótti líka
gaman að fá að fara margt með þér
og mömmu þinni, sem var alltaf svo
góð að leyfa mér að koma með ykk-
ur, t.d. í fjöruferðir, sund, bíó, út að
borða og margt fleira.
Nú kveð ég þig, elsku Kristín
Þóra, með þessari bæn og takk fyrir
að vera vinkona mín:
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar mér.
(Hallgr. Pét.)
Innilegar samúðai’kveðjur Ul/_
mömmu þinnar, bróður og annarrá
aðstandenda.
Þín vinkona
María Gunnarsdóttir.
Mig langar í nokkrum orðum að
kveðja lítinn sólai’geisla sem ég
kynntist fyrir nokkrum ái’um.
Kristín var undurfögur lítil stúlka
með síða, ljósa lokka. I stórum íhug-
ulum augunum mátti sjá þroska
sem hæfði ekki aldri hennar. Hún
var listræn og áttu þær mæðgur
það sameiginlegt. Samband þeiríhf*"
var mjög náið og kærleiksríkt og þó
nú hafi slitnað á milli á okkar jarð-
neska sviði, trúi ég því að kærleik-
urinn milli þeirra slitni aldrei. Sú
erfiða sjúkdómsþraut sem þær
þreyttu saman styrkti enn meir
þetta kærleiksband.
Ég bið Guð að gefa Elvu og Agljí
styi’k í sorg þeirra.
Jóhannes.