Morgunblaðið - 27.08.1999, Blaðsíða 46

46 FÖSTUDAGUR 27. ÁGÚST 1999
MORGUNBLAÐIÐ
+ Friðrik Ingvars-
son fæddist í
Keflavík 16. desem-
ber 1950. Hann lést
í Sjúkrahúsi Vest-
mannaeyja 21.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar Friðriks:
Soffía Axelsdóttir,
f. 19. ágúst 1923 í
Sandgerði, og Ingv-
ar Oddsson, f. 28.
mars í Keflavik, d.
6. aprfl 1998. Systk-
ini Friðriks: Axel, f.
30. júlí 1944, búsett-
ur í Keflavík; Odd-
ur, f. 3. febrúar 1947; búsettur í
Danmörku; Ingvar, f. 3. júlí
1949, búsettur í Keflavík; Jó-
hanna, f. 7. ágúst 1956, búsett í
Garðabæ; Ágúst, f. 1. ágúst
1957, búsettur í Vestmannaeyj-
um, og Ómar, f. 30. janúar 1961,
búsettur í Keflavík.
Eiginkona Friðriks er Hólm-
fríður Guðlaug Júlíusdóttir, f. 7.
febrúar 1955 í Vestmannaeyj-
um. Foreldrar hennar: Jak-
obína Jónsdóttir frá Nýjabæ,
Ólafsfirði, f. 18. ágúst 1919, dá-
^in 27. júní 1978, og Júlíus Sig-
urðsson frá Skjaldbreið í Vest-
mannaeyjum, f. 2. júlí 1912, dá-
inn 1. október 1974. Hólmfríður
og Friðrik giftu sig í Vest-
mannaeyjum hinn 24.11. 1974.
Þeirra börn: 1) Júlía Elsa f. 23.
Kæri vinur, mikið var á þig lagt
síðasta árið sem þú varst með okkur.
Við klifum margar grýttar hlíðar
^aman þetta ár. Og margar perlur
hittum við á grýttri leiðinni, sem
gáfu okkur kærleika og kjark. Það
kom að því að við urðum bæði of
þreytt á göngunni. Þá kom
himnafaðirinn og bar þig upp síðustu
hlíðina og hann skildi eftir stól svo
ég gæti hvílt mig á og horft á eftir
ykkur. Umhverfís stólinn standa
bömin okkar, tengdabörn og barna-
böm. Söknuðurinn er mikill og sár,
en ég á allar góðu minningarnar sem
sækja á hugann nú þegar ég sit hér í
tóminu. Ég mun reyna að standa
sterk með bömunum okkar og þau
með mér, því tómið verður minna ef
við stöndum saman. Ég veit að þú
vakir yfir okkur og sendir okkur
styrk, nú þegar þú ert ekki lengur
jjljáður. Hvfldinni varstu feginn,
elsku Frikki minn, því þú ákvaðst
sjálfur að sleppa takinu.
Þín
Hólmfríður.
Elsku pabbi.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður hug okkar grætir
þá líður sem leiftur af skýjum
ljósgeisli af minningum Uýjum.
(H.J.H.)
Þinn sonur,
Birgir Már.
- ‘ Elsku pabbi minn, mig skortir orð.
Það er svo margt sem mig langar að
skrifa til þín en ég á svo erfítt með
að ná því niður á blað. Ég er öll svo
dofin og mér finnst ég vart starfhæf
lengur. Allt það sem lagt var á þig,
pabbi minn, mun ég aldrei öðlast
skilning á, það er alltaf talað um að
það sé tilgangur með öllu og þó svo
að ég eigi erfítt með að skilja þennan
tilgang núna þá geri ég það kannski
seinna á lífsleiðinni.
Lífsvilji þinn var ótrúlegur, það
reið hvert áfallið yfir á fætur öðru og
alltaf ætlaðir þú að hafa sigur. Þú
vjfarst orðinn mjög þreyttur undir
lokin en barðist eins og hetja í ólgu-
sjó. Ég furðaði mig oft á því hvað al-
mættið gæti verið miskunnarlaust en
ég veit jafnframt að sá sem öllu ræð-
ur var alltaf tilbúinn að taka á móti
þér og þegar þú slepptir takinu þá
veit ég að þú varst tilbúinn að fara.
Æg var svo reið sjálfri mér, elsku
-^fibbi, eftir að þú kvaddir því ég
hafði setið hjá þér í sólarhring áður
febrúar 1975, bú-
sett í Vestmanna-
eyjum. Eiginmaður
Júlíu er Jón Steinar
Adolfsson, f. 17.
október 1967, og
börn þeirra eru Iris
Eir Jónsdóttir, f. 12.
aprfl 1996, og Frið-
rik Hólm Jónsson, f.
3. desember 1998.
2) María Rós, f. 26.
mars 1977, búsett í
Reykjavík, í sambúð
með Steini Þór-
hallssyni, f. 10.
október 1976. 3)
Sigurður Oddur, f. 14. nóvem-
ber 1980, búsettur í foreldra-
húsum. Unnusta hans er Aníta
Ársælsdóttir, f. 25. ágúst 1981.
4) Birgir Már, f. 11. júní 1986,
búsettur í foreldrahúsum.
Friðrik og Hólmfríður byrj-
uðu búskap sinn í Keflavík 1973
en árið 1981 fluttu þau til Vest-
mannaeyja og hafa búið þar síð-
an. Friðrik stundaði sjóinn frá
17 ára aldri og lauk síðar prófi
frá Vélskóla Vestmannaeyja.
Hann byrjaði á Hörpu RE 342
en lengstum var hann þó á Ern-
inum RE 13, Andvara VE 100
og Álsey VE 502.
Utför Friðriks verður gerð
frá Landakirkju í Vestmanna-
eyjum í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
en þú fórst en ákvað að bregða mér
heim í sturtu og á meðan kvaddir þú
þennan heim. Ég veit það, elsku
pabbi, að þú valdir tímann og ég
virði það. Þegar ég svo kom til þín
eftir að þú kvaddir sá ég hvað þér
leið vel, þjáningarsvipurinn var far-
inn, það var allt svo hljótt hjá okkur,
þú varst svo fallegur og það ríkti svo
mikill friður yfir þér. Þó svo að þú
hafir kvatt þennan heim, elsku besti
pabbi minn, þá veit ég að þú vakir yf-
ir okkur og hjálpar okkur að vinna
úr sorginni. Við stöndum öll saman
sem eitt eins og við töluðum svo oft
um og notum minningarnar um þig,
elsku pabbi, til að ylja okkur við í
framtíðinni og til þess að takast á við
lífið að nýju. Það sýndi sig, elsku
pabbi, í gegnum allt sem við gengum
í gegnum hvað hún mamma er ótrú-
leg kona. Þið stóðuð þétt saman í
rúm 26 ár og enn þéttar stóðuð þið
saman í veikindum. Mamma vék
aldrei frá þér og nærvera hennar
fleytti þér eins langt og þú komst.
Mamma var stoð þín og stytta sem
og okkkar allra og hafi elsku
mamma eilífa þökk fyrir það.
Við áttum eftir að gera svo ótal
margt saman, elsku pabbi minn, sem
ekkert verður úr að sinni svo það
verður að bíða þar til við hittumst öll
saman að nýju í himnaríki.
Jæja, elsku pabbi minn, það er
komið að leiðarlokum að sinni og ég
vil þakka þér samfylgdina og íyrir að
hafa gefið mér það líf sem ég lifi og
fyrir að hafa gert það eins innihalds-
ríkt og raun ber vitni.
Lifir þú í lífsins trú,
ljósið fær að skína,
þó í fjarlægð farir þú,
finn ég nálægð þína.
(H.S.)
Hafðu þökk fyrir allt og allt, elsku
pabbi minn. Hvíl í friði og sjáumst
seinna.
Þín elskandi dóttir,
María Rós.
Jæja, elsku pabbi minn. Nú er þín-
um þjáningum lokið, en auðvitað
vildum við alltaf hafa þig hjá okkur.
Mér finnst í raun mjög skrítið að
geta ekki hitt þig aftur. Þú vannst
nær allt þitt líf á sjó og þar var líka
hugurinn. Þú varst þannig gerður að
þú vildir engum illt og alltaf var stutt
í húmorinn hjá þér og mér þótti svo
vænt um hvað þú varst með létta
lund þrátt fyrir öll veikindin. Nú á
þessari stundu rifja ég upp allar
MINNINGAR
ferðirnar niður í bát ofan í vélarrúm-
ið þar sem þú vannst og mér fannst
það svo mikið sport og það skipti
engu þótt ég eltist, það var alltaf jafn
gaman. Sem og að fara með þér í
sjoppuna og kaupa kók og prins, síð-
an sagðir þú alltaf að það mætti ekki
segja frá._ Ferðinni, sem ég fór með
þér á Álseynni, mun ég aldrei
gleyma, þegar ég varð sjóveikur og
þú bjóst um mig í káetunni þinni og
gafst mér kók.og passaðir að það
væri allt í lagi hjá mér. Þótt þú værir
stór og mikill sögðum við alltaf að
þarna væri á ferðinni lítið og gott
hjarta í stórum líkama. Þú og
mamma voruð alltaf eins og klettar
saman, þið stóðuð þétt saman í einu
og öllu. Svo þegar veikindin komu
upp kom það enn betur í ljós hversu
sterkt og gott hjónaband ykkar var.
Þegar þú varst búinn að fá úrskurð
um að það væri krabbamein í vélinda
og góður möguleiki að fjariægja
meinið fóruð þið mamma upp á land
og þú áttir að fara í aðgerð og allt
átti að vera í lagi. Sama dag, 19.
október, kom Anita til mín í vinnuna
hágrátandi og sagði að ekkert hefði
verið hægt að gera. Eftir þann dag
var allt gert sem hægt var að gera,
þú fórst í lyfjameðferð sem gaf okk-
ur von en alltaf kom eins og brotsjór
á móti og okkur var sagt að ekkert
væi’i hægt að gera meira. Þrátt fyrir
allt varst þú alltaf sterkur. Þú gast
ekkert borðað í þrjá mánuði, þessi
mikli matmaðui', enda fór það líka
mjög illa í þig þar til náðist að opna
vélindað aftur. Þú sagðir við okkur
allan þennan tíma að þú myndir
hoppa hæð þína þegar það heppnað-
ist. En ekki leið á löngu þar til önnur
alda kom yfir okkur því þú fékkst
blóðtappa í fæturna og gast lítið sem
ekkert gengið. Eftir það vildum við
allt fyrir þig gera en þú varst alltaf
að hafa áhyggjur af okkur, að við
hefðum allt of mikið íyrir þér en það
var langt frá því. Það kom að því að
þú varðst rúmfastur og þurftir að
leggjast inn á spítalann. Sífellt meira
dró af þér en þú ætlaðir alltaf að
koma heim aftur til okkar, sem og þú
gerðir. Þú komst heim í þrjá tíma og
það var svo mikils virði fyrir okkur
öll, sérstaklega þig, pabbi minn. Það
voru margir sem höfðu það á orði
hvað þú varst alltaf sterkur og hug-
rakkur í gegnum þetta allt. Allt til
hins síðasta andardráttar hjá þér
sem þú hafðir svo mikið fyrir. Alltaf
var kollurinn í lagi því þú þekktir
okkur öll, allt til enda og komst þínu
fram á einn eða annan hátt. Að lok-
um langar mig, elsku pabbi, að
þakka þér fyrir öll árin okkar saman,
bryggjurúntana, sjóferðirnar og allt
sem þú gafst mér og kenndir, sem og
allan stuðninginn sem ég fékk þegar
ég þurfti á að halda. Við systkinin
skulum gæta mömmu fyrir þig og ég
skal líka passa Birgi, Maríu, Júlíu,
írisi, Friðrik Hólm, Anitu, Stein og
Jón Steinar eins vel og ég get fyrir
þig-
Takk fyrir allt og við sjáustum,
eins og þú sagðir alltaf.
Þinn sonur,
Sigurður Oddur.
Elsku pabbi minn.
Ég vildi bara kveðja þig með þess-
um fáu orðum. Það er svo margt sem
mig langar að segja, en mig bæði
skortir orð og svo veit ég ekki hvar
ég ætti að byrja. Þetta var búið að
vera erfið barátta hjá þér við illvígan
sjúkdóm en nú er sú barátta á enda.
Ég veit í hjarta mínu að nú líður þér
betur, þú hefur öðlast frið. Það er
huggun okkar sem eftir standa. Ég
veit það einnig að það hefur verið
tekið vel á móti þér, afi hefur beðið
þín með opna arma. Efti situr minn-
ingin um pabba sem skemmti sér og
fjölskyldunni með söng og tralli á
góðum stundum. Guð styrkir okkur
öll í þessari sorg.
Takk fyrir allt, pabbi minn.
Þín dóttir,
Júlfa Elsa.
Elsku drengurinn minn. Mig lang-
ar að senda þér smá kveðju. Þú varst
mér svo mikið, elsku engillinn minn,
og vildir alltaf allt fyrir mig gera. Ég
er svo ánægð með að hafa náð að
koma til þín og halda í hönd þína,
strjúka þér og kyssa kvöldið áður en
þú kvaddir, elsku drengurinn minn.
Það er svo sárt að kveðja en ég veit
innst í hjarta mínu að pabbi þinn tók
þig í fangið um leið og þú kvaddir.
Eg sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Kg umvefji blessun og bæn,
ég bið að þú sofir rótt.
t>ó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita afþví
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt og ný.
(Þ.S.)
Hvíl í friði.
Þín
mamma.
Farþúífriði,
friðm- Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú njóta skalt.
(V. Briem.)
Nú er komið að kveðjustund, kæri
félagi. Þú háðir harða baráttu og
barðist eins og hetja í briminu. Bar-
áttunni lauk þegar veðrið lægði og
nú ert þú kominn á þann stað þar
sem þú fylgist með okkur og hleypur
um óþjáður.
Þinn tengdasonur,
Steinn.
Elsku Frikki. Það er virkilega
skrítið að þú sért farinn. Þú skipaðir
svo stóran sess í lífi okkar, þá sér-
staklega síðustu tíu mánuðina. Þess-
ir mánuðir hafa verið mjög svo erfið-
ir. Þeir hafa tekið mikið á okkur öll
og þá sérstaklega þig og hana Hollu
þína sem stóð sig eins og hetja í
gegnum þetta allt.
En ég verð að viðurkenna að þeg-
ar ég kom fyrst á heimilið ykkar með
honum Sigurði varð ég hálf smeyk
að mæta þér á ganginum. Þú varst
svo stór og mikill, hárið stóð allt í
loftið, nýkominn af sjónum. En ég er
örugglega ekki sú eina sem hefur
brugðið að sjá þig við fyrstu sýn, en
eftir að hafa kynnst þér fer maður að
brosa yfir þessum hugsunarhætti.
Því þú varst svo bh'ður og hjartgóður
maður, þú vildir öllum gott og þú
sýndir það vel i verkum þínum.
Við eigum eftir að sakna þín mikið
en við vitum að þér líður vel núna og
það huggar okkur á þessum erfiðu
tímum. Takk fyrir allar þær stundir
sem þú hefur gefið okkur.
Þín tengdadóttir,
Anita.
Ég vildi skrifa nokkur kveðjuorð
til tengdafoður míns.
Ég kynntist honum fyrst af alvöru
þegar ég kynntist elstu dóttur hans,
Júlíu Elsu, árið 1992. Við fjölskyldan
fórum oft saman í frí og var þar oft
glatt á hjalla og var Frikki þar
fremstur í flokki. Minnist ég þess
þegar við og Frikki og Holla fórum
saman til Glasgow. Þar var mikið
fjör og vildu allir Skotamir hafa
þennan stóra mann sem vin. Hann
heimsótti mig mikið á verkstæðið í
spjall og kaffi þegar hann var í landi.
Þegar hann veiktist þá reyndi hann
enn frekar að koma, því þannig
dreifðist hugurinn frá veikindunum.
Oft var mikið spjallað og voru mörg
hitamál í gangi. Við Júlía eignuð-
umst tvö börn, og Frikki þar með tvö
barnabörn, írisi Eir sem fæddist
1996 og svo í miðjum veikindunum í
desember 1998 fæddist drengur sem
fékk nafnið Friðrik Hólm eftir afa
sínum og ömmu. Því var Frikki hrif-
inn af. Hann hélt á honum undir
skírn og kom það honum á óvart
þegar nafnið var sagt. En því miður
féll Frikki fyrir sjúkdómnum sem
hann var búinn að vera berjast við.
Ég kveð því með miklum söknuði
og bið Guð að styrkja okkur öll í
þessari sorg.
Jón Steinar.
Elsku afi.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(H. Pétursson.)
Þín afabörn,
íris Eir og Friðrik Hólm.
FRIÐRIK
, INGVARSSON
Elsku Frikki, minn kæri bróðir,
er látinn eftir mjög erfið veikindi af
þeim sjúkdómi sem dregur svo
marga til dauða í blóma lífsins. Þeg-
ar lífið brosti svo við þér og þinni
fjölskyldu, sem var orðin nokkuð
stór, fjögur börnin og tvö barna-
börn sem öll eiga eftir að sakna þin
sárt.
Við vorum sex bræðurnir og vor-
um alltaf mjög samrýndir, þú skilur
eftir þig svo stórt skarð hjá okkur
öllum um ókomna tíð. Það væri
hægt að rifja upp óteljandi
skemmtilegar minningai- um þig
sem ég aldrei mun gleyma. Ekki
eru nema sjö vikur síðan þú lagðir
svo hart að þér til að komast í fimm-
tugsafmælið mitt í Kefiavík sem var
kraftaverki líkast og ómetanlegt.
Eg sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt
þig umvefji blessun og bænir,
égbiðaðþúsofirrótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þásælteraðvitaafþví
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sig.)
Elsku Holla, Júlía, Jón, Iris Eir,
Friðrik Holm, María, Steinn, Sig-
urður, Anita og Birgir Mar, megi
góður guð vera með og styrkja ykk-
ur, og okkur öll i þessari miklu sorg.
Ingvar og fjölskylda.
Kæri vinur.
Okkur hér á Búhamri 88 langar
til að kveðja þig með nokkrum orð-
um. Ég kynntist þér í Keflavík 1973
þegar ég bjó þar um tíma, er þú og
Holla æskuvinkona mín hófuð sam-
vistir. Eftir að ég flutti til Eyja aft-
ur kom ég aldrei svo upp á fasta-
landið að ég kíkti ekki til Hollu og
Frikka í Keflavíkinni og áttum við
margar góðar stundir saman. Síðan
fluttuð þið tfl Eyja 1981 að Búhamri
76 og við fjölskyldan fluttum að Bú-
hamri 88 árið 1985 og hélst ávallt
góður vinskapur. Var margt brallað
í gegnum árin og sérstaklega var
gaman að vera með þér í fótbolta-
leikjum, sér í lagi þegar Eyjamenn
og Keflavík voru að keppa, var þá
skotið á báða bóga en alltaf á léttu
nótunum.
Þegar í ljós kom að þú værir
haldinn þessum hræðilega sjúkdómi
var það okkur öllum mikið reiðar-
slag. Var sú barátta mjög erfið fyrir
ykkur öll, og verðum við að trúa því
að þér líði vel núna. Elsku Frikki,
við kveðjum þig með söknuði og
geymum allar góðu minningarnar í
hjörtum okkar. Elsku Holla, Júlía,
María, Sigurður, Birgir Már og fjöl-
skyldur, megi Guð gefa ykkur styrk
tfl að standast þessa miklu sorg.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Guðný, Sigurður og börn
Þegar ég frétti af láti vinar míns,
vinnufélaga og nágranna var ég
staddur úti á sjó, nánar tdtekið út af
Ingólfshöfða. Ég fór niður í vélarúm
og fór að hugsa um Frikka með tárin
í augunum og þá hörðu baráttu sem
hann háði við þennan skæða sjúk-
dóm sem varð honum að aldurtila og
þann missi sem mér fannst ég verða
fyrir, því að þannig vinur var Friðrik
Ingvarsson. Ég byrjaði að róa með
Frikka um sumarið 1992 en kynntist
honum og fjölskyldu hans um mitt
árið 1987. Upp frá því urðum við
góðir vinir sem hélst fram á þann
dag er almættið tók þennan indæla
mann frá okkur. Friðrik var vinnufé-
lagi minn til margra ára og við áttum
margar góðar stundir saman bæði í